Europa´s islamitische toekomst is aangebroken

In Europa lijdt het postmoderne sprookje van de gelukzaligheid van het multiculturalisme in het ene na het andere land schipbreuk – dat idee, dat alle culturen gelijkwaardig zouden zijn en in ieder willekeurig land vreedzaam zij aan zij zouden kunnen bestaan, en dat het islamitische immigranten toegestaan zou moeten worden om hun cultuur en tradities te behouden in plaats van zich in de Europese samenleving te integreren.

Laten we hieronder eens enkele controverses bekijken die verband houden met de islam, die Europa in maart 2012 geteisterd hebben, in de maand, waarin niet alleen de dodelijke gevolgen van het tientallen jaren bedreven “politiek correcte” multiculturalisme voor ogen werden gevoerd, maar ook de op dit moment in de Europese politieke klasse heersende morele verwarring overduidelijk werd.

In Frankrijk bevestigde de 23-jarige jihadist Mohamed Merah, dat de bedreiging door een in het land zelf gekweekt islamitisch terrorisme echt bestaat. In het kader van zijn op 11 maart gepleegde serie aanslagen vermoordde de Franse staatsburger van Algerijnse afkomst drie Franse parachutisten, een rabbi en drie joodse schoolkinderen met kopschoten van heel dichtbij. Hij filmde daarbij zelfs zichzelf en zijn slachtoffers om zijn daden te “verifiëren”. Na een 32-urige belegering van zijn woning in de Zuid-Franse stad Toulouse stierf Merah op 22 maart in een kogelregen van de politie.

Als reactie daarop had de EU “Minister van Buitenlandse Zaken” Catherine Ashton, die lid is van de Britse Labourparty, in een buitengewone aanval van gevoelloosheid verklaart, dat datgene “wat in Toulouse is gebeurd” – namelijk de vooropgezette moord op joodse kinderen – vergeleken zou kunnen worden met de niet vooropgezette doding van Palestijnse kinderen in de Gazastrook. Om de verontwaardiging over de ontsporing van Ashton te verminderen, gaven daarna haar spindoctors nog een verklaring uit en voerden zelfs achteraf een verandering in het officiële transcript van haar toespraak door.

Tot Ashton´s omstreden commentaar kwam het tijdens een conferentie van pro-Palestijnse activisten in Brussel, de zelfbenoemde “hoofdstad van Europa”, die tegelijkertijd ook de meest geïslamiseerde stad van Europa is. Deze manifestatie met de naam “Palestina-vluchtelingen en verandering in het Midden-Oosten” stond onder de eervolle bescherming van Ashton, waardoor de wereld er blijkbaar van overtuigd moest worden, dat de EU een “eerlijke makelaar” in het Midden-Oosten zou zijn. Het is in ieder geval niet verrassend, dat er spontaan applaus voor Ashton van de terreurgroep Hamas kwam, die verklaarde, “dat Ashton met het oog op de zionistische pogingen om hen te terroriseren en onder druk te zetten, dank, erkenning en ondersteuning moet toekomen.” (Zulke geesten regeren de EUSSR!!!).

In Duitsland noemde op 14 maart Sigmar Gabriel, de chef van de sociaaldemocratische partij (SPD) en mogelijk kandidaat voor het Duitse kanselierschap, Israël een “Apartheidregime”. Op zijn Facebook-site schreef Gabriel: “Ik was zojuist in Hebron (opm. redactie: niet op uitnodiging van Israël, maar van de Palestijnse Autoriteit, die de controle over de stad uitoefent), waar Palestijnen in een rechtsvrije ruimte moeten leven. Hierbij gaat het om een Apartheidregime, waarvoor geen rechtvaardiging bestaat”.

Gabriel´s uitlatingen zorgden voor scherpe kritiek van bondskanselier Angela Merkel van de CDU, die de volgende verklaring gaf: “Het feit, dat een Duits politicus in verband met de Israëlische samenleving het begrip ´ Apartheid´ gebruikt, is beschamend. Dit is onacceptabel en openbaart de heer Gabriel´s onwetendheid in kwesties van de buitenlandse politiek, vooral als het om zulke complexe thema´s als het Midden-Oostenconflict gaat”.

De voormalige Minister van Milieu Gabriel bleef echter niet voor rede vatbaar. Hij streeft zelfs naar een ontmoeting met Hamas in de Gazastrook, hoewel de officiële Duitse politiek deze terreurgroepering niet erkent. Gabriel verklaarde in dit verband, dat hij het erbij betrekken van Hamas als politieke partner in het Midden-Oosten zou begroeten.

In Zweden ging onlangs de linkse burgemeester Ilmar Reepalu van Malmö zover, de joden in zijn land ervan te beschuldigen met een anti-immigrantenpartij samen te werken, en daardoor tegenover de moslims “haat zouden verbreiden”.

Reepalu, die tijdens de meer dan 15 jaar waarin hij burgemeester van Malmö was, tegenover het toenemende probleem van het antisemitisme in zijn stad de ogen steeds gesloten hield, denkt blijkbaar, dat de joden zelf voor het antisemitisme verantwoordelijk zouden zijn, omdat zij de Israëlische politiek in het Midden-Oosten zouden ondersteunen.

Moslims maken nu al ongeveer 20 tot 25% van het totale aantal van de rond de 300.000 inwoners van Malmö uit; een groot deel van de laatste jaren steeds sterker wordende anti-Joodse gewelddadigheden komt voor rekening van de ontwortelde islamitische immigrantenjeugd. De afgelopen maanden was de enige synagoge van de ongeveer 700 leden tellende joodse gemeenschap van Malmö het doelwit van meerdere aanvallen. De synagoge, waarop daarvoor al een brandaanslag was gepleegd en die steeds opnieuw het doelwit was van bommeldingen, wordt nu rondom de klok door wachtposten bewaakt en de joodse kleuterschool kan alleen nog maar bereikt worden via met staal versterkte veiligheidsdeuren.

In januari 2010 verklaarde burgemeester Reepalu uitgerekend op de Holocaustherdenkingsdag, dat zionisme met racisme gelijkgesteld zou moeten worden. In een interview met het dagblad “Skånska Dagbladet” zei hij verder: “Ik zou graag willen, dat de joodse gemeenschap van Malmö de Israëlische gewelddadigheden tegen de burgerbevolking in Gaza veroordeelt. Maar in plaats daarvan organiseert zij een (pro-Israëlische) demonstratie op het belangrijkste plein van Malmö, waardoor signalen de volledig verkeerde kant worden opgestuurd.”

Reepalu doelde daarbij op een voorval in januari 2009, toen tijdens de oorlog, die Israël destijds in Gaza voerde, een kleine pro-Israëlische demonstratie door een schreeuwende bende moslims en Zweedse linksen werd met flessen en vuurwerk werd aangevallen, terwijl de politie passief toekeek.

Toen in juli 2011 een Hollywoord-filmproductie in Skåne in het zuiden van Zweden vanwege bedenkingen m.b.t. het ontaardende antisemitisme in Malmö werd afgezegd, reageerde Reepalu zijn woede af op het in Los Angeles gevestigde Simon Wiesenthal Center, omdat dit een negatief reisadvies voor joden betreffende reizen naar deze regio had afgegeven.

In een op 22 maart verschenen interview met het tijdschrift NEO over de toename van het antisemitisme in Zweden, verklaarde Reepalu, dat de joodse gemeenschap door de conservatieve partij van de Zwedendemocraten “geïnfiltreerd” zou zijn om op deze wijze uitdrukking te geven aan hun wederzijdse verachting voor de moslims. Reepalu´s uitlatingen zorgden weliswaar voor verontwaardiging, maar het onwaarschijnlijk dat hij afstand zal nemen van zijn standpunt.

In Zweden kwam het ook al tot de schending van joodse begraafplaatsen, tot het lastig vallen van joodse gelovigen op de thuisweg van het gebed en tot het bespotten van joden op straat, waar ze werden tegengehouden door gemaskerde mannen, die leuzen zoals “Hitler, Hitler!” en “Vuile joden” scandeerden.

Enkele joden stopten sindsdien uit angst voor hun veiligheid zelfs helemaal met het bezoeken van godsdiensten en 15 joodse families hebben de stad vanwege de pesterijen en bedreigingen al verlaten.

In Groot-Brittannië verklaarde barones Cox, een van de meest vastberaden vechters tegen de uitbreiding van het islamitische shariarecht, tijdens een zitting van de House of Lords op 19 maart, dat een toenemend aantal Britse moslims het officiële rechtssysteem zou uithollen, doordat hun rechtsgeschillen alleen nog voor shariarechtbanken zouden komen. Ze waarschuwde ervoor, dat bij een verdere uitbreiding van het shariarecht ook wrede straffen zoals steniging, zweepslagen en amputaties van ledematen zich in Groot-Brittannië zouden kunnen verbreiden.

Inderdaad vindt de islamitische rechtspraak in heel Groot-Brittannië in een verbazingwekkend tempo steeds meer verbreiding. Er zijn al minstens 85 islamitische shariarechtbanken, bijna 20 maal zoveel dan tot nu toe werd aangenomen.

Een onlangs uitgevoerd onderzoek van een bekende denktank met als titel “Sharia Law or One Law for All” had aangetoond, dat tientallen onofficiële rechtbanken en scheidsgerechten al regelmatig islamitisch recht voor huiselijke, huwelijkse en zakelijke geschillen toepassen, waarbij velen binnen de moskeeën opereren; het onderzoek waarschuwt voor een “sluipende” opname van de shariaprincipes in het Britse recht.

In Londen verklaarde Ken Livingstone, een collega van Catherine Ashton uit de Labourparty, tijdens zijn verkiezingscampagne voor het burgemeesterschap, dat hij van de Britse hoofdstad een “baken” van de islam zou willen maken. Volgens een onlangs in opdracht van de BBC uitgevoerde peiling door Ipsos MORI heeft de huidige burgemeester Boris Johnson, de belangrijkste concurrent van Livingstone, op dit moment nog een lichte voorsprong, maar bevindt zich statistisch gezien op een doodlopende weg. Het is goed mogelijk, dat Livingstone´s appel aan de islam hem, gezien een geschat aantal van een miljoen moslims die in Londen wonen, op 3 mei zal helpen de zetel van burgemeester van Londen te bemachtigen.

In een gesprek met islamitische gelovigen op 16 maart in de North London Central Mosque, een door haar fundamentalistische hardliners betreffende bekende moskee, gaf Livingstone de plechtige verlichtingsverklaring af, dat hij, als hij gekozen zou worden, “de Londense bevolking kennis zou laten maken met de islam”.

Livingstone, een verklaarde socialist, die van 2000 tot 2008 al burgemeester van Londen was, verklaarde: “Ik zal er de komende vier jaar voor zorgen, dat iedere niet-moslim in Londen de boodschap van Mohammed kent en begrijpt. Dat zal ertoe bijdragen de rol van onze stad als een baken te verankeren, dat de betekenis van de woorden van de profeest aanwijst.”

In Nederland heeft de publiekrechtelijke televisiezender VPRO aan zijn kijkers een spel aangeboden om te downloaden, dat de titel “De kolonisten van de Westelijke Jordaanoever” draagt en waarin Israëlische “kolonisten” voorkomen, die met behulp van kaarten zoals “joodse gierigheid”, “Klaagmuur” en “Anne Frank” de Westelijke Jordaanoever moeten “koloniseren”. Het doel van het spel is om zoveel mogelijk “nederzettingen” op zogenaamd Palestijns gebied te bouwen. De zender had het spel omschreven als een “satire, die tot nadenken dient aan te zetten” en verwijderde het pas na steeds luider wordende beschuldigingen van antisemitisme van zijn website.

Frits Bolkestein, een veteraan onder de Nederlandse politici, verklaarde, dat de joden in Nederland geen toekomst zouden hebben en adviseerde hen voor hun eigen veiligheid te emigreren naar Israël of de Verenigde Staten. In een interview met het Nederlandse weekblad Elsevier zei Bolkestein: “Ik zie op grond van het steeds sterker wordende antisemitisme speciaal onder de Nederlandse Marokkanen geen toekomst voor joden, die als zodanig herkenbaar zijn (dus diegenen, die een keppeltje of pijpenkrullen dragen).”

De Nederlandse politicus Geert Wilders haastte zich om Bolkestein tegen te spreken door te eisen: “Niet de joden moeten emigreren, maar de antisemitische Marokkanen”. De tekens aan de wand zijn intussen niet over het hoofd te zien. Europa´s islamitische toekomst is al begonnen.

Bron:

http://sosheimat.wordpress.com/2012/03/30/europas-islamische-zukunft-hat-bereits-begonnen/#more-35641

Duitse vertaling: derpatriot

Bron oorspronkelijk artikel:

http://www.gatestoneinstitute.org/2969/europe-islamic-future

Auteur: Soeren Kern

Vertaald uit het Duits door:

E.J. Bron (www.ejbron.wordpress.com)