De wijk Bitzaron in Tel Aviv
(Door: Martien Pennings)
Wie de term Stockholmdualisme wil begrijpen die ik van toepassing breng op “Mijn Beloofde Land” van Ari Shavit – waarvan hier het zesde hoofdstuk wordt besproken – moet naar de eerste alinea’s van deel een. Deel twee is hier, deel drie is hier, deel vier is hier en deel vijf is hier te vinden.
Dit zesde hoofdstuk heet “Een dak boven het hoofd – 1957”. Dat is het jaar waarin Shavit zelf geboren werd. Hij probeert zichzelf in dit hoofdstuk te plaatsen in de Israëlische geschiedenis. Maar dat doet hij niet door zijn eigen biografie te schrijven en bijvoorbeeld zijn ouderlijk milieu te tekenen. Je komt in dit boek eigenlijk niks te weten over Shavits persoonlijke geschiedenis. Hoe doet hij het dan wel, zichzelf in de geschiedenis plaatsen?
Dat doet hij door zijn geboortejaar, 1957, aan een plek te koppelen waar hij zelf niet geboren is, namelijk de woonwijk Bitzaron in Tel-Aviv:
Lees verder>>>
E.J. Bron 
Wat een klus heb je op je genomen, Martien, met het woord voor woord doorploegen van dit boek.
Maar het is tegelijk een fundamenteel onderzoek en daarom de moeite waard om het zo te doen. Ik bedoel met dat “fundamenteel”, dat door het blootleggen van Shavits wijze van redeneren, door het beoordelen van zijn aangedragen feiten, maar vooral ook door het blootleggen van zijn impliciete vooronderstellingen enerzijds de onwaarachtigheid van zijn kritiek en anderzijds de waarachtigheid van de staat Israel in het licht komt te staan.
Het gaat bij al dergelijke bewijsvoeringen zoals die van Shavit – en dat geldt uiteraard ook voor de onze -, dat niet alleen die bewijsvoering aan de oppervlakte geanalyseerd wordt, maar dat de niet-uitgesproken vooronderstellingen boven tafel komen.
Dit laatste geldt in hoge mate voor het filosofisch discours. De filosofie diept voortdurend “vooronderstellingen” op – “wat is de niet uitgesproken rode draad in dit geheel, dat wat al die brokstukken met elkaar verbindt?”
Een collega van mij, de logicus en filosoof, wijlen Louk Fleischhacker drukte dat ooit met het volgende aforisme uit: “Waar je vanaf ziet, daar sta je op.”
Dat “vanaf zien” is hier dubbelzinnig gebruikt – dat kan in het Nederlands -, het betekent hier enerzijds datgene dat je als (schijnbaar) niet terzake doend veronachtzaamd, maar dat tegelijk, anderzijds, het standpunt is van waaruit je je onderwerp overziet.
Wat zou nu dat standpunt van Shavit zijn, wat spreekt ie niet recht voor z’n raap uit? Je hebt ’t met de laatste woorden van dit stuk gezegd: Shavit wil het moreel van Israel breken.
Maar waarom wil ie dat? Omdat zijn vooronderstelling is – om het in de woorden van de titel van het vileine boekje van Chris van der Heijden te zeggen -, dat “Israel een onherstelbare (morele) vergissing is.”
De vraag is dus: “Is dat zo?”
Die impliciete vooronderstelling wordt dan in een betoog van ruim 400 pagina’s ‘bewezen’. Die pagina’s bewijzen dat de black box van het Zionisme niet deugt. Maar daar ging ie al (zeer onwetenschappelijk!!) van uit.
Onze taak is dus om dat “zo” te weerleggen, mede aan de hand van de analyse van drogredeneringen als die van Shavit.
LikeLike
Dank je, Erik.
Ja het zijn vooral de vooronderstellingen en verzwijgingen.
Zoals ik al meermalen in een aantal varianten heb gezegd:
“( . . .) een talent dat alle schrijvende antisemieten hebben, namelijk het talent om in een paar regels zoveel leugens en verzwijgingen rond Israël te stoppen dat het een Zwart Gat wordt. Ik bedoel dat kosmisch, namelijk die Zwarte Gaten van anti-materie die zich in het heelal schijnen te bevinden en waarin hele zonnestelsels spoorloos verdwijnen.”
LikeLike