Woede over mensenrechtenorganisaties

Wat moet je denken van organisaties, die de voormalige president George W. Bush achter de tralies willen zien, maar nooit zulke opvattingen hebben geuit over Fidel Castro, Vladimir Poetin, Bashar Assad of Hassan Nasrallah?

Deze organisaties zijn Amnesty Internationale en Human Rights Watch, die er deze week in Canada toe opriepen om Bush “vanwege zijn rol bij de toestemming om gevangenen te folteren” voor de rechtbank te slepen. Ze kwamen juist nu met hun standpunt, omdat Bush binnenkort weer eens op bezoek komt naar Canada. De persverklaring van Human Rights Watch droeg de titel: “Canada, laat Bush niet wegkomen met marteling.”

Ziet u, het probleem is het ellendige falen van de regering Obama – of misschien beter gezegd: het probleem is Amerika. “De weigering van de Amerikaanse regering om de rol van Bush bij de toestemming van de marteling van gevangenen te onderzoeken, maakt het des te belangrijker dat Canada zijn verlichting serieus neemt”, zei de directeur van HRW. Natuurlijk is Bush niet de enige crimineel: “Bush nam in september aan een niet openbaar gemaakte gebeurtenis deel, diezelfde maand reisde ook de voormalige vicepresident Dick Cheney naar Canada. Voor de reis van Cheney drong HRW er bij de Canadese regering op aan om diens rol bij de toestemming tot marteling en in het stiekeme arrestatieprogramma van de CIA te onderzoeken.” Net zoals de Amerikanen verlangen de Canadezen blijkbaar, wat betreft de mensenrechten, naar betutteling door dit zelfbenoemde geweten van de democratische wereld.

Maar Amnesty en HRW zijn m.b.t. bepaalde officials heel onomwonden. De Syrische president Bashar Assad bezocht in 2008 en 2009 Parijs: Stilzwijgen. Poetin van Rusland was dit jaar in Brussel: Stilzwijgen. Toen hij nog een betere gezondheid bezat, was Cuba´s Castro een wereldreiziger: Stilzwijgen. Niemand eist de vervolging voor de vele doden, die deze mensen hebben bevolen. Als het gaat om de vijanden van de VS (denkt u hierbij ook aan Yassir Arafat), mag er worden opgeroepen om een bepaalde gevangene vrij te laten of meer politieke rechten te eisen, maar er bestaat geen oproep om reizen te verbieden of vervolging in te stellen. Ik ben me ervan bewust, dat staatshoofden soevereine immuniteit bezitten, maar waarom eisen deze organisaties geen vervolging door het Internationale Gerechtshof of in ieder geval, dat het hen volledig verboden wordt fatsoenlijke landen binnen te komen?

Dat is een treurige ontwikkeling, want schendingen van mensenrechten is in vele landen vreselijk en principiële mensenrechtenorganisaties zijn dringend nodig. Wat we niet nodig hebben, is het soort van “activisme”, dat probeert voormalige presidenten en vicepresidenten (en in dezelfde mate officiële vertegenwoordigers van Israël) het reizen te verbieden. Dat geeft een vertekend beeld van de mensenrechtenactiviteiten en is een belediging van democratische landen, waarin de rechtsstaat heerst en die zich tegen oorlog en terreur moeten verdedigen. Wanneer “mensenrechtenorganisaties” een verlengstuk worden van trendgevoelig internationaal links, beschadigt dit de zaak van de mensenrechten ten zeerste…

Bron:

http://europenews.dk/de/node/48667

Auteur: Elliot Abrams

Bron oorspronkelijk artikel:

http://blogs.cfr.org/abrams/2011/10/12/human-rights-organizations-off-the-deep-end/

Vertaald uit het Duits door:

E.J. Bron (www.ejbron.wordpress.com)