Onderzoekers eisen geschiedvervalsing vanwege de “slechte Turk”

Het is weer tijd voor een slok “Kruidenbitter”!

Afgezien van het feit, dat de belegeringen van de Turken en hun gruwelijke, Ottomaanse veldtochten, dwars door Europa, al jarenlang op scholen nog slechts in de marge genoemd worden, bekritiseren nu enkele “goedmensch-wetenschappers” in Wenen de ontelbare monumenten en straatnamen, die aan de belegering van Wenen door de Turken herinneren. De reden – onze Turkse medeburgers voelen zich “negatief” voorgesteld!

“Die Presse” bericht daarover:

“De schoolkinderen leren veel jaartallen, maar de meeste kinderen onthouden er maar twee: 1529 en 1683”, zegt Ernst Petritsch, historicus bij het Oostenrijkse huis-, hof- en staatsarchief. Men spreekt van de “Turkse belegeringen” van Wenen. Dat de belegeraars eigenlijk Ottomanen waren, dus afkomstig waren uit een veelvolkerenstaat en lang niet allemaal Turken waren, zou geen rol spelen. (Ze vochten en plunderden in naam van de islam en de halvemaan, beste historicus, volstaat dat?)

Meer dan 200 straatnamen, gedenkplaten en gedenktekens herinneren de Weners nog steeds aan de Ottomaanse belegeringen. Herinneringen aan andere historische gebeurtenissen bestaan in deze hoeveelheid niet. Waar komt deze onevenwichtigheid vandaan? “In tegenstelling tot andere gebeurtenissen hebben de Oostenrijkers bij de belegering van 1683 zonder twijfel een overwinning gevierd”, zegt historica Maureen Healy van het internationale onderzoekscentrum voor cultuurwetenschappen aan de universiteit van Linz. Dat de Poolse koning Jan Sobieski de beslissende slag heeft gewonnen, wordt daarbij vaak vergeten. (Wie heeft Sobieski vergeten? Die tante deugt waarschijnlijk niet helemaal – logisch, als de Turkse belegeringen uit het leerplan werden geschrapt dat dan de huidige jeugd er niets meer over weet).

De Turken als bedreiging en overwinningsscenario´s zijn goed inzetbaar in de politiek, zegt de sociaalantropoloog Johann Heiss.

…Deze gedenktekens worden tegenwoordig door Weners met een Turkse migratieachtergrond op verschillende wijze waargenomen. “Zo voelen wij ons nog steeds”, zei een Oostenrijkse met Turkse wortels bij de aanblik van de Capistrankanzel bij de Stephansdom, die de geestelijke Giovanni da Capistrano zegevierend op een op de grond liggende Ottomaanse soldaat laat zien. (Als deze dame zich nog steeds zo voelt, adviseren wij een enkele reis naar huis – ondanks haar Oostenrijkse staatsburgerschap!).

Enkele Weners vrezen, dat deze gedenktekens een historische continuïteit met de huidige Turken vormen en onbewust actuele vijandbeelden mede beïnvloeden, vult Dallinger aan. Enkele mensen van Turkse afkomst beschouwen op hun beurt de gedenktekens wat positiever: “Voor velen zijn deze gedenktekens een teken van herinnering voor het feit hoe groot en machtig het toenmalige Ottomaanse rijk was”, zegt Dallinger.

Net zo positief beschouwen ook enkele kinderen met een Turkse migratieachtergrond de belegeringen van Wenen als ze erover leren op school. “Maar dat is vaak een reactie op discriminerende ervaringen in het dagelijks leven, waaraan ze blootgesteld staan.” (NEE, dat heeft absoluut niets met discriminatie te maken – de verantwoordelijkheid, dat zelfs de 3^e generatie Turken nog zo denkt, ligt bij de ouders, de Turkse verenigingen en de imams – en uiteraard bij de uitspraken van Erdoğan en Gül tijdens hun Europese bezoeken! Dat snappen onze wetenschappers waarschijnlijk nog niet!).

Nu wordt het helemaal fraai:

“Dat het onderwerp van de belegeringen van Wenen met gevoel behandeld moet worden en conflictpotentieel kan bevatten, blijkt ook uit het feit dat er over leerlingen met een Turkse migratieachtergrond gedeeltelijk negatief wordt gedacht of zich schuldig voelen. Om deze associaties te voorkomen, denken enkele leraren er over na hoe ze het onderwerp moeten behandelen zonder dat de kinderen zich hiermee negatief identificeren”, zegt Witzeling. Een begin zou al zijn om de namen aan de historische feiten aan te passen en om in plaats van te spreken over ´Turkse belegeringen´ te spreken over ´Ottomaanse belegeringen´.” (Gaan we de Holocaust nu ook toedichten aan de Duitsers en Oostenrijkers in plaats van aan de nazi´s?).

De vermenging van de Turken met de historische Ottomanen, de talrijke gedenktekens, zoals kogels van Ottomaanse kanonnen en de gedenkplaten, die berichten over de verwoeste huizen, versterken het beeld van de “slechte Turk”, vinden de onderzoekers. Dat de Ottomanen in de Eerste Wereldoorlog echter zij aan zij met Oostenrijk vochten, dat zou al lang zijn vergeten.

De schrijver heeft hier een tweede slok “Kruidenbitter” nodig…

De lezers van “Die Presse” (vermoedelijk Oostenrijkers, want Turken lezen deze krant niet) reageren in de comments als volgt:

Gedenktekens vormen het beeld van de “slechte Turk”

Wat een brutaliteit, ze wilden ons toch alleen maar koffie brengen met hun legers.

Interesseert…

…mij absoluut niet hoe de Turken in Wenen deze gedenktekens waarnemen!

Ter herinnering:

Op de 328^e herdenkingsdag werd wel degelijk de Slag om Wenen van 12 september 1683 herdacht. Deze herdenkingsplechtigheid was het initiatief van Poolse verenigingen – helaas bijna zonder deelname van de Weense bevolking.

Om deze golf van geschiedvervalsingen tegen te werken, zal SOS-Österreich nog meer aandacht schenken aan de succesvolle verdediging van Wenen tegen de TURKEN!

Wij denken er net zo over als de voormalige bisschop Kurt Krenn:

“Ik wil niet, dat men met verkeerd begrepen pacifisme en verkeer begrepen tolerantie iets uitwist. […] De islam is een agressieve religie. Het heeft helemaal geen zin om mooie woorden tegen een moslim te gebruiken. Ik vind, dat we keihard met hem in discussie moeten gaan. We hadden al twee Turkse belegeringen. De derde hebben we nu. Nu gaat het gewoon op een andere manier.”

Bron:

http://sosheimat.wordpress.com/2012/01/04/forscher-fordern-geschichtsverfalschung-wegen-des-bosen-turkens/

Vertaald uit het Duits door:

E.J. Bron (www.ejbron.wordpress.com)