De boodschap van Boze Turken aan Europa: “Wij komen er aan”

“Of jullie ons nu wel of niet in de Europese Unie willen, onze invloed in Europa is aan het toenemen, wij zijn talrijker, we zijn jonger en we zijn sterker.”

Een islamitische immigrant van de tweede generatie heeft in Oostenrijk een nieuw, provocatief boek geschreven, waarin hij betoogt dat de toekomst van Europa Turks zal zijn, of de Europeanen dat nu leuk vinden of niet. De korte, scherpe titel van het boek zegt het al: “We komen er aan“. De stelling van het boek is; ongeacht of jullie (Europeanen) ons (Turken) mogen of aardig vinden, ongeacht of jullie ons laten integreren, of jullie ons in de Europese Unie willen of niet, onze invloed in Europa is groeiende. We zijn talrijker….we zijn jonger. Wij zijn ambitieuzer. Onze economie groeit sneller. Wij zijn sterker.

De auteur, een 25-jarige Oostenrijkse Turk genaamd Inan Türkmen, zegt, dat het zijn doel is om door middel van het boek de voorwaarden voor het debat over de islamitische integratie in Europa te wijzigen. Türkmen – die als kind van Koerdische immigranten in Oostenrijk werd geboren en vloeiend Duits spreekt – zegt dat hij moe en misselijk is van de manier waarop Turkse immigranten in de Europese media worden geportretteerd. Hij gelooft dat voor Turken de tijd gekomen is om terug te vechten. Door een element uit het draaiboek van de Amerikaanse Tea Party-beweging over te nemen, zegt Türkmen, dat hij een “boze burgerbeweging” (Wutbürgerbewegung) in Europa wil vestigen. Zijn Turkse Tea Party wil Turkse immigranten in Oostenrijk, Duitsland en andere Europese landen verenigen om te protesteren tegen de Europese “arrogantie“. In een interview met de in Wenen gevestigde krant “Die Presse” zegt Türkmen, dat hij besloot het boek “Wij komen er aan” te schrijven na zijn boosheid over een recent boek over de islamitische immigratie, geschreven door de gerenommeerde Duitse econoom Thilo Sarrazin.

Sarrazin’s bestseller “Deutschland schafft sich ab” doorbrak in Duitsland het lang bestaande taboe op een debat over de invloed van de islamitische immigratie. Het boek, dat in augustus 2010 werd gepubliceerd, beleefde inmiddels een 22ste editie. Er zijn meer dan 2 miljoen exemplaren van verkocht, waardoor het een van de meest gelezen titels in Duitsland is na de Tweede Wereldoorlog. Sarrazin’s boek vond weerklank bij grote aantallen gewone Duitsers, die in toenemende mate ongerust zijn over de maatschappelijke veranderingen en die deze transformatie grotendeels wijten aan de aanwezigheid van miljoenen niet geïntegreerde moslims in het land.

Hier volgen enkele fragmenten uit het boek van Sarrazin:

“In elk Europees land, als gevolg van een geringe arbeidsparticipatie en een hoge aanslag op het budget van de sociale voorzieningen, kosten moslimmigranten de staat meer dan dat ze genereren in termen van toegevoegde economische waarde. In cultuur en beschaving zijn hun opvattingen over de samenleving en waarden een stap achteruit.”

“De meeste van de culturele en economische problemen (in Duitsland) zijn geconcentreerd in een groep van vijf tot zes miljoen immigranten uit moslimlanden.”

“Ik wil niet dat mijn klein- en achterkleinkinderen moeten leven in een overwegend islamitisch land, waar Turks en Arabisch op grote schaal wordt gesproken, vrouwen hoofddoeken dragen en het ritme van de dag bepaald wordt door de roep van de muezzin.”

“Als het geboortecijfer van de migranten steeds hoger is dan die van de inheemse bevolking, zullen binnen een paar generaties de migranten de staat en samenleving overnemen.”

“Ik wil niet dat we vreemdelingen in ons eigen land worden, zelfs niet op regionale basis.”

“Vanuit het perspectief van vandaag, was de immigratie van de gastarbeiders in de jaren ’60 en ’70 een gigantische vergissing.”

De wortels van de huidige problemen van Duitsland met de islamitische immigratie zijn terug te voeren op 30 oktober 1960 met de ondertekening van een overeenkomst met betrekking tot arbeidsbemiddeling tussen West-Duitsland en Turkije. Op dat moment was de West-Duitse economie booming en soortgelijke verdragen met Griekenland, Italië en Spanje waren onvoldoende om het schijnbaar eindeloze tekort aan arbeidskrachten in Duitsland op te lossen. Tegen het einde van 1969 waren meer dan een miljoen Turkse “gastarbeiders” in Duitsland aangekomen om er in de industrie te werken.

Het oorspronkelijke idee was dat de Turkse arbeiders na een periode van twee jaar naar huis zouden terugkeren, maar de zgn. “rotatieclausule” werd in 1964 uit het Duits-Turkse verdrag verwijderd onder druk van de Duitse industrie, die niet de kosten van het voortdurend opleiden van nieuwe werknemers wilde betalen. Het voorspelde gevolg was dat veel Turken nooit meer naar huis teruggingen.

Vandaag de dag is de Turkse bevolking in Duitsland als een paddenstoel gegroeid naar een geschat aantal van 3,5 miljoen en Turken vormen de grootste etnische minderheidsgroep in het land. Demografen verwachten dat de Turkse bevolking in Duitsland exponentieel zal toenemen in de komende decennia, grotendeels te wijten aan een hoog geboortecijfer en de aanhoudende Duitse vraag naar buitenlandse werknemers.

De Duitse vraag naar buitenlandse arbeidskrachten wordt gevoed door een demografische crisis, waarin de Duitse bevolking niet alleen ouder wordt, maar ook in een snel tempo krimpt. Volgens prognoses van het Duitse Federaal Bureau voor Statistiek                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                    zal de huidige bevolking van Duitsland, met 82 miljoen de grootste in Europa, met maar liefst 20 % afnemen tot 65 miljoen en dat in de komende 50 jaar. Tegelijkertijd zal 34 % van de bevolking ouder zijn dan 65 jaar en 14 % ouder dan 80 jaar in 2060, een stijging van respectievelijk 20 % en 5 % ten opzichte van 2009.

De dubbele uitdaging van ontvolking en vergrijzing zal grote gevolgen hebben voor het financieel overeind houden van het Duitse “van-de-wieg-tot-het-graf” stelsel van sociale zekerheid. Bijvoorbeeld; zo zou het aantal gepensioneerden dat door de mensen in de werkende leeftijd moet worden ondersteund bijna zijn verdubbeld in 2060, volgens het Federale Bureau voor Statistiek. Terwijl in 2009 honderd mensen in de werkende leeftijd voor 34 gepensioneerden de pensioenen moesten verstrekken, zal dat in 2060 tussen 63 en 67 gepensioneerden zijn.

Dit houdt in dat Duitsland in de toekomst méér, en niet minder, afhankelijk zal zijn van immigranten. En Turken blijven een belangrijke bron van arbeid, gezien het feit dat het geboortecijfer onder Turkse immigranten bijna het dubbele is van de autochtone Duitse bevolking (die met 1.38 ver onder het vervangingsniveau ligt van gemiddeld 2.1 kinderen per jaar).

De tijd is in het voordeel van de Turken en Inan Türkmen weet dat. In een zeer confronterend essay onder de titel “Jullie Duitsers hebben ons Turken meer nodig dan omgekeerd”,  dat werd gepubliceerd in de Financial Times Deutschland, schrijft Türkmen: Onze troost is dat de Turkse invloed in Europa toeneemt en er is voor jullie Europeanen geen manier om dat te stoppen. Natuurlijk heeft Turkije altijd al invloed gehad op Europa. Mozart, Haydn en Beethoven werden allen geïnspireerd door de Turkse muziek. Binnenkort zult u zich zelfs dit niet realiseren, want jullie zullen allemaal een beetje Turks zijn. Mensen gaan op in culturen en ik ben van plan mijn steentje daaraan bij te dragen. Tot nu toe waren al mijn vriendinnen Europees en niet van Turkse origine. In de toekomst zullen sproeten in toenemende mate in Europa zeldzaam worden. Het punt is: “De toekomst is aan Turkije.”

Soeren Kern is Senior Fellow voor Europese Politiek aan de in Madrid gevestigde Grupo de Estudios Estratégicos. Volg hem op Facebook

Bron:

http://www.stonegateinstitute.org/2947/angry-turks-europe

Auteur: Soeren Kern

Vertaald uit het Engels door:

vederso