De staat Mali bestaat niet meer

Door een militaire putsch in Mali werd de huidige president, generaal Amadou Toumani Touré, uit de macht gezet. De voor 29 april geplande presidentschapverkiezingen zullen daarom niet plaatsvinden. De putsch is het resultaat van een nederlaag van het leger in de strijd tegen de Toeareg-rebellen, die streven naar een deling van het land. De Franse Afrika-deskundige Bernard Lugan komt in zijn analyse eigenlijk tot de conclusie, dat de staat Mali in zijn huidige vorm niet meer te handhaven zal zijn:

Het leger van Mali werd door de rebellen verrast, reageerde radeloos en raakte volledig in verwarring. Als laatste uitweg haalt het leger er nu het spook van de “Al Qaida in de Maghreb” (AQIM) bij, door te beweren, dat de Toeareg bondgenoten van deze moslimfundamentalisten zouden zijn. Uiteraard is het doel om het Westen te verleiden tot een interventie ten gunste van het leger. De bedreiging van de regio door de AQIM wordt uiteraard door niemand ontkend. Maar zou het gepast zijn om in de vorm van een Pavlov-reactie gevolg te geven aan zo´n oproep?

Conflicten onder Sahara-bewoners

Het zou onze politici heel erg helpen als zij eerst eens in de historische etnografie zouden duiken. De Toeareg zijn namelijk niet de enige bewoners van de westelijke Sahara. Het gaat om een enorm groot territorium vol geografische en etnische contrasten. We kunnen hier vier grote bevolkingsgroepen in duidelijk bepaalde gebieden onderscheiden:

1. De Toeareg, een Berbervolk, dat in de centrale Sahara leeft;
2. De Chaamba, een met de Beni Suaym verwante Arabierenstam, waarvan het kolonisatiegebied de oase Timimoun in Algerije is;
3. De Reguibat, ook Arabieren, die beweren af te stammen van de Idrissiden en die als nomaden rondtrekken tussen Mauritanië en de westelijke Sahara;
4. De Moren, die, voor zover ze een lichte huidskleur hebben, ook van Arabische afkomst zijn en verwant zijn met de Beni Hilal, in Mauritanië.

Deze bevolkingsgroepen hebben van oudsher conflicten met elkaar. In de periode van het kolonialisme waren de Chaamba trouwe hulptroepen van de Fransen, maar in werkelijkheid alleen maar om oude rekeningen te vereffenen met hun buren, de Berbers. Op de bolwerken van de Toeareg zouden de Fransen uiteindelijk hun tanden stukbijten. Nu, en dat schijnt de meeste waarnemers te zijn ontgaan, is de AQIM vooral verbreid onder de Arabieren van de Sahara, niet echter onder de Toeareg, afgezien van enkele uitzonderingsgevallen als gevolg van interne splitsingen.

De volgende regionale haard van onrust

Als wij Europeanen de Sahara-Sahel-zone als onze “achtertuin” beschouwen, is uiteraard de vraag te stellen: Moeten we het de Toeareg toestaan om alle Toearegs te verzamelen in een uniforme staat d.m.v. de annexatie van andere gebieden? Dit zou dan nog bij de al bestaande regionale haarden van onrust komen: die van de fundamentalistische sekte Boko Haram in het noorden van Nigeria, die van de AQIM in de noordwestelijke Sahara-regio en die van Polisario in het grensgebied tussen Algerije, Marokko en Mauritanië?

Interventie of erkenning

Met het oog op deze nieuwe situatie, die een direct gevolg van het ongelukkige optreden van Frankrijk en de NAVO tegen Libië is, zijn er twee mogelijkheden:

Of een onmiddellijke en massale interventie van ten gunste van de legers van Mali en Niger met het doel om deze beide fictieve staten te behouden en onze uit deze regio afkomstige uraniumleveringen veilig te stellen. Deze weinig creatieve oplossing zou het probleem echter niet volledig kunnen regelen.

­ Of het exacte tegendeel: Een erkenning van de Berbers en de Toeareg als feit, aan wie men daarna in de vorm van een “Outsourcing” de strijd tegen de AQIM en tegen de maffiastructuren zou kunnen overlaten, waar de regio onder lijdt. Zo´n politiek zou een volledige nieuwe definitie van de staatkundige structuren in plaats van de huidige staten Mali en Niger noodzakelijk maken, wat in de ogen van de Jakobijnen en conformisten, die Frankrijk op dit moment regeren, nauwelijks voorstelbaar is.

Een derde weg, die nu blijkbaar wordt ingeslagen, is de ergste van allemaal: een weg van halfslachtigheden, die in de regel tot catastrofes leiden.

Bron:

http://www.unzensuriert.at/content/007747-Der-Staat-Mali-existiert-nicht-mehr

Auteur: Bernard Lugan

Vertaald uit het Duits door:

E.J. Bron (www.ejbron.wordpress.com)