Israël-vijandigheid en Jodenhaat in Duitsland

De Duitse schrijver Günter GraSS heeft met zijn Israëlvijandige gedicht de doos van Pandora geopend. Sindsdien duiken er steeds meer statements op, waarin niet bijvoorbeeld de onrechtdictatuur van de Islamitische Republiek Iran, maar in alle ernst het democratische Israël als een gevaar voor de wereldvrede wordt beschouwd. In de openbare discussie wordt de haat op Israël dankzij het “men mag toch nog wel zeggen” van GraSS dus weer salonfähig. Van de socialisten van de NPD en DIE LINKE via de zogenaamde “vredes”-marcheerders tot aan de extreem linkse journalisten bij de diverse media zoals de Süddeutsche Zeitung, Der Spiegel en de ARD, reiken de “GraSS heeft gelijk”-stemmen. De grootste blunder maakte de commentator van de Tagesschau Thomas Nehl, die GraSS zelfs voor de Nobelprijs voor de Vrede zou willen voordragen. Alleen schijnen geen idee te hebben van de dodelijke ideologie van de islam en de gevaarlijkheid van het Iraanse regime.

Het is een ongelooflijke omdraaiing van de realiteit om de enige democratie in het Midden-Oosten de wens van de eerste atomaire klap in de schoenen te schuiven. Des te erger, dat steeds meer publieke persoonlijkheden en groeperingen in Duitsland hem inmiddels gelijk geven.

GraSS zou een paar dagen aanschouwelijk onderwijs moeten nemen in Israëlische steden zoals Sderot, waar hij 15 seconden de tijd heeft om tegen inkomende Kassam-raketten de bescherming van een bunker op te zoeken. Die door de Palestijnen als bedankje voor de Israëlische terugtrekking uit de Gazastrook worden afgevuurd. Het Midden-Oostenconflict gaat niet om enkele kilometers land meer of minder, het is van principiële aard. Zelfs wanneer de joden zich volledig uit Israël zouden terugtrekken en alleen nog in Tel Aviv zouden leven, zouden de moslims ook nog deze laatste stad aanvallen.

Want de islam duldt geen staat van “ongelovigen” op zijn eigen heerschappijgebied – of die hij als zodanig beschouwt. Daarbij zouden de Israëli´s heel snel kunnen zorgen voor de ontruiming van de Tempelberg, want de moslims hebben geen enkele historische rechtvaardiging om daar hun Rotskoepel te hebben. Die op de heiligste plaats van het Jodendom troont als een gemanifesteerd machtsbewijs.

Per slot van rekening heeft Mohammed nooit een voet in Jeruzalem gezet, de stad wordt geen enkele keer in de koran genoemd, en ook de wonderbaarlijke nachtelijke “paardevlucht” kan nooit naar Jeruzalem geleid hebben. Want in de koran is sprake van een vlucht naar een “ver verwijderde moskee”, en zo eentje kan zich in het jaar 630 alleen maar hebben bevonden op het gebied van het huidige Saoedi-Arabië. Jeruzalem werd, zoals bekend, pas jaren later door de moslims veroverd, waarbij ze ook de Byzantijnse basiliek St. Maria veranderden in de Al-Aqsa-moskee veranderden.

De islamitische haat tegen de joden is zo oud als de islam. Toen de joden in Mekka de nieuwe religie van Mohammed niet accepteerden en hem samen met de christenen een “leugenaar” en “bedrieger” noemden – wat op ongeveer zes plaatsen in de koran is gedocumenteerd – nam Mohammed vreselijk wraak. Toen hij ongeveer 800 gevangen joden in Medina liet onthoofden en joden als “apen” en “varkens” in de koran zwartmaakte, werd het fundament voor een tot nu toe bijna 1400-jarige vijandigheid gelegd.

Wie de bezetenheid van Ahmadinejad & Co negeert, die bijna verlangt naar de vernietig van Israël, is of blind of ideologisch vastgeroest. Bij GraSS kan men slechts de vraag stellen of hij zich op hoge leeftijd op de in zijn jeugd aangeleerde dingen herbezint of dat hij de typische socialistische afkeer tegen het “kapitalistische” en “imperialistische” duo VS-Israël heeft verinnerlijkt.

Het negeren van de islam als levensgevaarlijke ideologie is bijna nalatig. Israël bevindt zich in de frontlinie van de internationale Jihad en staat bloot aan permanente aanvallen van joden hatende moslims. Een land ter grootte van de Duitse deelstaat Hessen kan het zich niet permitteren af te wachten of de NPD, DIE LINKE en meneer GraSS van het bestaan van de Iraanse atoombom overtuigd zijn. Als de atoomraketten eenmaal zijn afgeschoten, zal het Israëlische volk kort daarna tot het verleden behoren. Dat is precies datgene waarvan de Iraanse minister-president ´s nachts droomt en overdag bloemrijk oreert.

Het maakt een diepgelovige moslim niets uit of hij sneuvelt in de Jihad, want hij is zeker van het paradijs met de vervulling van al zijn wensen. Allah zal hem voor de uitroeiing van de Jodenstaat op “islamitisch” territorium rijkelijk belonen, juist als hij tijdens een Israëlische of Amerikaanse vergeldingsactie als martelaar sterft. Het aardse leven is in het islamitische denken sowieso alleen maar een korte overgangsfase naar de eeuwige vreugden van het hiernamaals.

Wie dit alles negeert en bovendien ook nog Israël de schuld voor het conflict in de schoenen schuift, is een geestelijke brandstichter. Waartoe dat kan leiden, ziet men o.a. aan de islamitische Jodenmoordenaar van Toulouse, of ook tot fanatieke moslimdemonstraties, waarbij “Joden aan het gas” en “Waar is Hitler – hij zou ze allemaal vermoorden” wordt gescandeerd. Hieronder een videocommentaar:

Bron:

http://www.bayern.diefreiheit.org/videokommentar-israelfeindlichkeit-und-judenhass-in-deutschland/

Auteur: Michael Stürzenberger

Vertaald uit het Duits door:

E.J. Bron (www.ejbron.wordpress.com)