Europa’s onverbeterlijke bezuinigingsbeleid

De ironie wil dat het bezuinigingsbeleid van de afgelopen jaren is opgelegd aan centrumrechtse regeringen van de EU lidstaten, op bevel van de ongekozen links georiënteerde autoriteiten in Brussel. Het electoraat straft hun centrumrechtse regeringen af door op centrumlinkse regeringen te stemmen, die beloven dat zij een einde zullen maken aan het bezuinigingsbeleid en ‘de rijken zullen belasten’ – een koers die de zaak zelfs erger zal maken.

Bezuinigingen – waar de regeringen in Europa momenteel mee te maken hebben – kunnen slecht uitpakken. Het is een algemeen bekende basistheorie van de economie dat wanneer politici liever proberen te snijden in het regeringsbudget door burgers te belasten dan door in regeringsuitgaven te snijden zij alleen de economie schade toebrengen, wat resulteert in minder inkomstenbelasting en wat de situatie alleen maar erger maakt. In de beginjaren1970 liet de econoom Arthur Leffer dat zien door een curve op een servet te tekenen, waarmee hij aantoonde dat vanaf een zeker punt hogere belastingen resulteren in minder overheidsinkomsten. Als de belastingen nog verder omhoog worden gebracht, zal de economie gaan krimpen.

Een typerend voorbeeld kan men op dit moment in Nederland zien. De economie van het land is in de laatste drie kwartalen niet gegroeid. Onder druk van de Europese Unie werd in 2010 een bezuinigingsbeleid ingevoerd. Afgelopen april viel de regering, toen de Partij voor de Vrijheid van Geert Wilders weigerde een nieuw bezuinigingsbeleid van 11,5 miljard euro te steunen, waarvan 4 miljard moest komen uit het snijden in de uitgaven en 7,5 miljard uit het verhogen van de belastingen. De nieuwe bezuinigingsronde werd desondanks opgelegd door de EU, die erop stond dat Nederland zijn budget in 2013 zou inkorten tot 3% van het BBP (bruto binnenlands product). Geert Wilders had gelijk toen hij weigerde om akkoord te gaan met de laatste plannen. Niet alleen zal de hoogte van 7,5 miljard aan nieuwe belastingen naar alle waarschijnlijkheid niet worden bereikt, maar de groei van de Nederlandse economie zal nog meer worden afgeremd.

Afgelopen januari maakte Standard & Poor´s de Nederlanders erop opmerkzaam dat hun kredietwaardigheid naar beneden zou kunnen gaan als hun groei bleef dalen. S&P waarschuwde dat de Nederlandse bezuinigingspolitiek het risico in zich droeg om ‘haar doel voorbij te schieten, omdat de binnenlandse vraag gelijke tred houdt met de stijgende zorgen van de consument  over de zekerheid van zijn baan en zijn besteedbaar inkomen, die door de nationale inkomsten via belastingen zullen worden aangetast’.

Van de partij van Geert Wilders wordt verwacht dat die het goed zal doen bij de aankomende verkiezingen in september. Het electoraat is het eens met zijn verwerping van het bezuinigingspakket. Net als Wilders geven zij de EU-autoriteiten in Brussel de schuld van het afdwingen van dit beleid aan Nederland.

Hetzelfde verschijnsel kan men in heel Europa zien, met  kiezers die overal in opstand komen tegen de door de EU opgelegde bezuinigingen. De stijgende impopulariteit  van regeringen die proberen te bezuinigen op hun tekorten heeft het IMF bezorgd gemaakt. Eerder deze maand zei de directeur van het IMF, Christine Lagarde, dat het IMF zich ervan bewust is dat de fiscale bezuinigingsmaatregelen de groei tegenhouden en dat de effecten daarvan nog erger zijn in deze tijd van economische neergang. Dit is echter slechts de halve waarheid. Daar niemand, zelfs de staat niet, oneindig kan doorgaan met het uitgeven van meer geld dan men ontvangt, is snijden in regeringuitgaven – dus bezuinigen –  hard nodig. Het probleem is dat de bezuinigingsmaatregelen niet het instituut raken dat op te grote voet leeft – namelijk de regering – maar de belastingbetalers. Omdat Europeanen al een veel te hoge belasting moeten betalen, die is bijna twee keer zo hoog als in de Verenigde Staten, is het alleen maar logisch dat de kiezers in opstand komen.

Ironisch genoeg is het bezuinigingsbeleid van de afgelopen jaren opgelegd in opdracht van de ongekozen liberaal/linkse regering in Brussel aan de centrumrechtse regeringen van de EU staten. De kiezers straffen hun centrumrechtse regeringen af door op centrumlinkse politici te stemmen, die belooft dat zij het bezuinigingsbeleid zullen beëindigen en ‘de rijken zullen belasten’ – een ontwikkelingsgang die de zaken alleen maar slechter zal maken.

De Nederlanders mogen zich gelukkig prijzen dat zij Geert Wilders hebben, maar de Fransen, die geen equivalent van meneer Wilders hebben, stemden, heel begrijpelijk, Nicolas Sarkozy weg, omdat zij het niet eens waren met zijn bezuinigingsbeleid. Zij stemden echter voor de socialist François Hollande, die ongetwijfeld het probleem zal doen verergeren.

Hetzelfde fenomeen kan men in het Verenigd Koninkrijk waarnemen. Twee jaar geleden slaagde David Cameron erin om Labour te verdrijven. Nu voorspellen de opiniepeilingen dat, als er momenteel verkiezingen zouden worden gehouden, Labour de Conservatieven zou verslaan met een marge van 10%. David Cameron mag van geluk spreken dat Ed Miliband, de leider van Labour, niet populair is, anders zou de winst zelfs nog groter kunnen uitvallen.

Wat deed Cameron verkeerd? Hij liet de belastingbetalers ook opdraaien voor de bezuinigingen. Eén van de eerste maatregelen die Cameron nam,  was het hoogste belastingtarief van Groot-Brittannië tot 50% te verhogen. Het resultaat was dat de belastinginkomsten van de hoogste inkomstengroep van Groot-Brittannië daalde. Nog iets wat Cameron deed was de omzetbelastingen  verhogen. De BTW steeg naar het hoogste niveau ooit, van 17,5 naar 20%, als een onderdeel van zijn poging om het begrotingstekort van het land terug te dringen.

De regering zei dat de verhoging van de BTW een harde, maar noodzakelijke maatregel was om Groot-Brittannië terug te voeren op de weg naar economisch herstel. De Nederlandse regering heeft net aangekondigd dat zij de BTW zal verhogen van 19 naar 21%, een maatregel waar Wilders, die de BTW wilde verlagen naar 18%,  zich krachtig tegen verzette. Eerder had Angela Merkel, de Duitse kanselier, ook de BTW in Duitsland verhoogd van 16 naar 19%, als een onderdeel van haar pogingen om gaten te vullen in de publieke uitgaven. Van mevrouw Merkel wordt eveneens verwacht dat ze het niet goed zal doen in de algemene verkiezingen van het volgende jaar.

In het begin van deze maand leden de Britse Conservatieven overal verliezen in plaatselijke verkiezingen, omdat de kiezers de partij afstraften voor bezuinigingsmaatregelen en voor een stagnerende economie. Een opiniepeiling onder de leden van de Conservatieve Partij liet zien dat zij de belastingstijgingen van gewone gezinnen zien als één van de grootste barrières voor de herverkiezing van Cameron. Vaak genoeg geeft  Cameron aan dat hij de mensen zelfs nog meer wil belasten. “De belastingen moeten omhoog om de zorg voor de ouderen te hervormen”, zegt hij, “Groene belastingen moeten omhoog om het milieu te beschermen”.

Het bezuinigingsbeleid, dat meestal bestaat uit extra belastingen, verhindert de Europese regeringen niet alleen om naar lange termijn oplossingen te zoeken voor hun leven op te grote voet, maar het zorgt er ook voor dat de economische situatie verslechtert en dat deze regeringen daardoor ook steeds meer impopulair worden. Bijna 40 jaar geleden tekende Arthur Leffer zijn curve op een servet en men vraagt zich af waarom Europese politici hun ogen gesloten houden voor een evidente waarheid en stimuleringsmaatregelen voor groei invoeren. Maar zelfs hun Amerikaanse collega’s willen vaak deze waarheid niet onder ogen zien.

De pogingen van president Obama op de G8 vergadering afgelopen zaterdag om Merkel en Hollande te helpen een consensus te bereiken over hoe verder te handelen, zullen niet helpen. Merkel en Hollande hebben geen consensus nodig over hoe zij verder moeten gaan, zij moeten van koers veranderen.

Bron:

http://www.gatestoneinstitute.org/3069/europe-austerity-policies

Auteur: Peter Martino

Vertaald uit het Engels door:

Wachters (voor www.ejbron.wordpress.com)