Klaus Farin is voorzitter van de stichting “Respect!”, die zich wil inzetten voor “jeugdculturele verscheidenheid en tolerantie”. Eberhard Seidel is zaakwaarnemer van “School zonder Racisme – School met Moed”. Beide zijn maatgevend verantwoordelijk voor de versluiering van de oorzaken van het “Jongerengeweld” in Duitsland.
Het programma “School zonder Racisme” drijft dit op de spits door in een actuele uitgave alle buitenlanders, die Duitservijandig zijn, gewoon het etiket “rechts-extreem” op te plakken. Daarmee wordt net gedaan alsof het voldoende zou zijn om onderscheid te maken tussen boze, mensenverachtende instellingen en goede pacifistische.
Dat het niet zo eenvoudig is, toont enerzijds de realiteit, anderzijds een dit jaar verschenen heruitgave van een boek van Farin en Seidel, dat opmerkelijk genoeg voor het eerst in 1991 verscheen bij uitgeverij Rotbuch. Het heet “Oorlog in de steden” en verschaft d.m.v. reportages en achtergrondanalyses informatie over “multiculturele streetgangs”, “Stormtroepen voor Duitsland”, hooligans en autonomen. Explosief is vooral het onveranderde hoofdstuk over buitenlandse jeugdbendes. Als we het politiek correct taalgebruik weglaten, blijven er enkele ongemakkelijke feiten en omschrijvingen over. Er wordt bijvoorbeeld gezegd, dat in het Berlijn van de jaren-90 één op de twee Turken een nationalistische instelling gehad zou hebben. Op een basisschool in Berlin-Kreuzberg zouden bovendien de 10-jarige Turken het er over eens zijn geweest wat hun toekomstige taak zou zijn: “We moeten de Duitsers doden, voordat ze ons doden”. Ook wordt er bericht over de 12-jarige Nazim, die met een dolk en een bijl door de binnenplaatsen van Berlijn trok: “Daarmee vermoord ik varkens. Duitse varkens en nazivarkens”.
In het verdere verloop van het boek omschrijven de schrijvers hoe Turkse jongeren zich voorbereidden op de straatgevechten naar aanleiding van Hitlers 100e geboortedag op 20 april 1989 en waarom de “Türkische Mädchen Armeefraktion” door de eigen landgenoten slechts als een “stel hoeren” uitgelachen werd. Het boek illustreert daarmee heel aanschouwelijk de situatie in Duitsland, die voor Magnus Enzensberger in 1993 de aanleiding vormde om over zijn vooruitzichten op de burgeroorlog te schrijven. Of en hoe de situatie sindsdien veranderd is, is heel moeilijk te beantwoorden. Te ondoorzichtig is de informatie van de politie, justitie en de autoriteiten van het Nationale Bureau voor de Statistiek. Het nieuw geschreven, laatste hoofdstuk van Farin en Seidel sluit naadloos aan op dit ondoorzichtige beeld. De twee hebben de interesse aan de werkelijkheid verloren en schrijven hun bijdragen nu zodanig, dat ze ook in de toekomst gegarandeerd zijn van hun baan.
Bron:
http://www.sezession.de/32806/krieg-in-den-stadten-eine-rezension.html
Auteur: Felix Menzel
Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
E.J. Bron 
Opmerkelijk, de naam van die stichting, alsof respect een product is dat bij winkels in de schappen ligt. Wekt sowieso bij allochtonen de verkeerde indruk. Respect kan niet gegeven worden, het moet verdiend worden. Slechts weinigen snappen dat en ik prijs me gelukkig deel uit te kunnen maken van die categorie.
LikeLike
Gerrit dat is hetzelfde soort respect als die marokkaanse straatschoffies eisen als je ze op straat aankijkt.
Wel een leuk commentaar op dat boek.
LikeLike
Bedankt Heer Bron, voor dit artikel wederom. En in mijn huidige optiek, zullen we binnen de kortste tijd volledig oproer en burgeroorlog gaan meemaken, door heel Europa. Dankzij de verraders van de EU, en de verraders in onze Tweede Kamer, gaan wij zeer donkere tijden tegemoet. We hebben buiten de ISLAM onze eigen Tweede Kamer en de EU die ons oorspronkelijke Nederlanders willen vernietigen. Het is een schandaal van jewelste, dat een MP Rutte, ingestemd heeft met maatregelen, die onze bevolking aan de bedelstaf (kunnen) brengen.
LikeLike