Gematigde moslims en Nicolai Sennels

(Door: Enza Ferreri)

Het uitstekende psychologische en sociologische essay waar hieronder naar gelinkt wordt, is van de Deense psycholoog Nicolai Sennels, die in ee3n Deense gevangenis met veel moslims en niet-moslims van dezelfde leeftijd en sociaaleconomische achtergrond heeft gewerkt. Hij schreef een – op dit gebied vrij unieke – wetenschappelijke studie van de experimentele groep jonge moslims, met de aanwezigheid van een controlegroep als enige andere variabele en onderwerp van het onderzoek. Dit en andere artikelen van dezelfde auteur gaven me veel inspiratie en stof tot nadenken.

Niemand lijkt tot nu toe veel aandacht te hebben besteed aan dit onderwerp: niet zozeer om wat de islam is of om wat de koran zegt of om wat Mohammed deed, of over de geschiedenis van de islamitische wereld in heden en verleden. Echter over wat de individuele “psychologische make-up” van moslims is (in dit geval de moslims in Europa wonen). Het is zeer interessant om vele, vele redenen. Eentje daarvan is dat het een onderscheid maakt tussen de islam als een leer – iets abstracts – en de concrete werkelijkheid van de islamitische personen. Dit op zijn beurt doet een ander onderscheid verdwijnen of verdunt het sterk (dat kan echt zo zijn, maar het is ook raadselachtig): dat is tussen de onverzettelijkheid, onverdraagzaamheid, geweld en criminaliteit, gevonden in zowel de leer van de islam en ten minste in een aantal – hoewel we niet echt weten hoeveel en welk deel van de moslimbevolking in elk land – moslims aan de ene kant en de zogenaamde”gematigde” moslims aan de andere kant.

Om eerlijk te zijn, vind ik dit concept, “gematigde moslims”, zeer onduidelijk en onnauwkeurig; het roept meer vragen op dan dat het in staat is om antwoorden te leveren. Wat moeten we daarmee? Dit zijn de mogelijkheden:

a) Moslims, die niet betrokken zijn bij geweld

Natuurlijk zullen er velen van hen zijn, met name in het Westen, waar moslims nog steeds een minderheid zijn. Maar verandert het iets? Geen volk is in de geschiedenis ooit met een ander volk en masse een oorlog begonnen (het zou biologisch onmogelijk zijn, omdat het zou leiden tot de zelfvernietiging van die bevolking): het is altijd een minderheid, een avant-garde, die zich bezighoudt met het werkelijke gevecht. Groot-Brittannië nam tijdens de Tweede Wereldoorlog niet de houding aan dat zij niet in oorlog was met Duitsland, omdat er veel “gematigde Duitsers” waren die niet rechtstreeks deelnemen aan het militaire conflict. En Duitse, maar ook Italiaanse, onderdanen werden geïnterneerd in kampen, of ze nu vreedzaam waren en zelfs tegen de oorlog of niet. We kunnen blijven zeggen dat we niet in oorlog zijn met de islam, maar dat doet er geen jota toe, omdat de islam in oorlog is met ons.

Een ander probleem met deze definitie is dat zij te vaag en te algemeen is: is het genoeg om een persoon, die niet gewelddadig en crimineel handelt, te beschouwen als “gematigd”? Nee, dit is niet de gebruikelijke definitie van het woord, omdat de term wordt toegepast met betrekking tot meningen en houdingen, niet alleen gedrag.

b) Moslims, die zich verzetten tegen het gebruik van geweld in de naam van de islam door hun geloofsgenoten

Hier zal het aantal individuen dat aan deze definitie voldoet beginnen af te nemen, maar hoeveel weten we niet. Er zijn niet genoeg opiniepeilingen onder bijvoorbeeld de Britse moslims om een volledig beeld te geven, hoewel de peilingen die er zijn er niet erg veelbelovend uitzien, met hoge percentages onder hen die islamitisch geweld goedkeuren. Dit lijkt geheel in overeenstemming met wat we elke dag zien. Bijvoorbeeld, hoewel moslims ruim zijn vertegenwoordigd in verschillende soorten demonstraties (tegen de oorlogen in Irak en Afghanistan, tegen Salman Rushdie, Mohammed-cartoons, Bush, Blair, en andere voorbeelden), hebben we nog nooit een moslimdemonstratie gezien tegen islamitisch geweld, tegen Al Qaida, Bin Laden en ga zo maar door.

Verder zijn er te veel nuances en is er behoefte aan verfijning van de definitie. Individuele moslims kunnen een aantal gebeurtenissen van islamitisch geweld goedkeuren, maar andere gebeurtenissen weer niet. Het is zo ingewikkeld dat het onbruikbaar is als definitie.

En nogmaals, het fundamentele probleem in punt “a” geldt ook hier: is dit dezelfde definitie van de term “gematigde” die we gebruiken voor niet-moslims? Nee, een “radicaal” of “extremist” zou tegen geweld kunnen zijn en nog steeds worden gezien als iemand met standpunten op de extreme polen van het politieke of culturele spectrum. Dus, waarom zouden we een uitzondering maken voor moslims? Uit respect voor hun “culturele identiteit”, omdat we erkennen dat wat voor ons extreem en radicaal is, alles behalve gematigd, voor hen de norm is? Maar dit is precies het probleem waarmee we begonnen, de reden waarom naast elkaar leven moeilijk is, zo niet bijna onmogelijk. Zeggen dat een aantal – of zelfs veel – moslims “gematigd” is, omdat de radicale opvattingen die zij er op nahouden de norm is voor hun cultuur en religie, is nu eenmaal de vraag met dezelfde vraag te beantwoorden; het betekent vast komen te zitten in een cirkelredenering. Dat is precies het probleem: dat we het woord “gematigd” een andere betekenis moeten geven wanneer dit wordt toegepast op individuele moslims, omdat ze helemaal niet gematigd zijn in de gewone zin van het woord.

Dit essay van Nicolai Sennels lijkt mijn vermoedens te bevestigen. Dit concept is een artefact van de appeasers, de Chamberlains in ons midden (daar is geen tekort aan, vooral op “links”). De verschillen tussen de islamitische manier van denken – cultureel en sociologisch en daarom psychologisch – en de westerse manier van denken, zijn echt en diepgaand. Wat Sennels zegt met betrekking tot oplossingen en het wensdenken van westerlingen over de hoop op “integratie” is dan ook bijzonder belangrijk en verhelderend. Wat westerlingen doen – of in ieder geval tot nu toe hebben gedaan – doet me denken aan wat men noemt “het mishandelde vrouw syndroom”. Vrouwen, die regelmatig geslagen worden door hun man of partner gaan blijkbaar nog steeds door met de relatie zonder aan het verlaten van hun mannen te denken, omdat ze denken dat ze wel zullen veranderen.

Zoals psychologen en wijze mensen weten, veranderen mensen zomaar niet omdat iemand anders wil dat ze veranderen. Mensen veranderen alleen als gevolg van een interne motivatie die, zoals Sennels zeer welsprekend laat zien, ontbreekt bij het overgrote deel van de moslims die in Europa wonen. En als iemand wil dat zijn omstandigheden of de mensen in zijn leven veranderen, zal men zelf het initiatief moeten nemen. Eerst zelf veranderen en de rest zal als gevolg veranderen. In het geval van een mishandelde vrouw kan ze zich bijvoorbeeld bewust worden van haar probleem en het verlaten van haar gewelddadige partner zal waarschijnlijk leiden tot een betere relatie.

Westerse landen en samenlevingen handelen in relatie tot moslims in hun midden in een perfecte analogie met de mishandelde vrouw en haar man. Angstig en hoopvol wachten ze dat moslims zullen “veranderen”, in dit geval om te integreren (en zo goed worden, veel minder lastige Britse of Deense burgers enz.). Wat ze in plaats daarvan moeten doen is bij zichzelf beginnen te kijken naar de fouten die ze gemaakt hebben – omdat alle bewijzen, zoals deze Deense psycholoog zegt en die we al kennen, wijzen in de tegenovergestelde richting van integratie, waarbij elke allochtone generatie meer radicaliseert, gewelddadiger en crimineler is dan de vorige – en een begin maken met veranderingen in “hun” eigen opvattingen, houdingen en beleid met betrekking tot de moslimgemeenschap en pas daarna zullen ze zeer waarschijnlijk veranderingen zien onder de moslims.

Mensen die, zoals Ken Livingstone, zeggen dat Londen (en het Verenigd Koninkrijk) een goed voorbeelden zijn van integratie, moeten misleid zijn tot voorbij het begin van waanzin. Zijn meerdere rellen en bommen en het feit dat Londen nu een centrum is van internationaal islamitisch terrorisme en een toevluchtsoord is voor criminele islamisten die over de hele wereld gezocht worden, niet genoeg om de idiotie van een dergelijke verklaring te laten zien? En denk maar aan de politie en veiligheidsdiensten. Krachten die nodig zijn en continu alert op mogelijke islamitische terroristische dreigingen, die kostbare middelen verspillen. De situatie is nu uitgegroeid tot een permanente toestand en eventueel de enige reden waarom we niet meer bomaanslagen en aanvallen hadden.

Het  klopt dat Sennels jonge, gevangen zittende moslimcriminelen heeft bestudeerd, maar via hen heeft hij een uniek inzicht gegeven in de Europese islamitische gemeenschap in het algemeen.

Lees ook:

http://www.jihadwatch.org/2012/04/nicolai-sennels-report-from-the-therapy-room-why-are-muslims-more-violent-and-criminal.html (Engels)

https://ejbron.wordpress.com/2012/04/05/robert-spencer-interview-met-nicolai-sennels/  (Nederlands)

Bron:

http://islamversuseurope.blogspot.nl/2012/07/moderate-muslims-and-nicolai-sennels.html

Auteur: Enza Ferreri.

Vertaald uit het Engels door:

vederso

(voor https://ejbron.wordpress.com/)