Duitsland: Christenen als tweederangs mensen

Wie in het Duitstalige gebied christenen bespot, krijgt landelijk applaus. Wie bewijsbaar ware feiten over moslims verspreidt, krijgt te maken met de binnenlandse veiligheidsdienst.

In een Duitse stad zoals München geldt het als kunst om een gekruisigde kikker met een uitgestoken tong en een bierpul in de hand publiekelijk tentoon te stellen. De religieuze gevoelens van christenen worden door deze gekruisigde kikker in het Huis van de Kunst in München zeer zeker beledigd. Het blasfemische werkstuk was daarvoor ook al in Bolzano te zien. Een andere kunstenaar, Andres Serrano, heeft een kruis in een houder met urine gezet. Uiteraard moeten christenen ook dat accepteren. Hij noemde het kunstwerk “Piss Christ”.

Als er omgekeerd op artistieke wijze varkenskoppen voor een moskee worden neergelegd, dan is dat uiteraard geen kunst, maar een aanval op het geloof van de moslims. En dan worden de verdachten onmiddellijk gearresteerd. Men noemt dat dan “islamvijandig”. Hebt u wel eens gehoord van een arrestatie vanwege “christenvijandigheid”? De publiekrechtelijke zender ARD verbrandt voor draaiende camera´s een Bijbel – werd er daarna toen iemand gearresteerd? Wanneer omgekeerd in een islamitisch land een koran verbrand wordt, heeft de ARD veel begrip voor woedende moslims en voor de veroordeling van diegenen, die een koran in brand hebben gestoken. Per slot van rekening gaat het bij de slachtoffers immers niet om christenen. Diegenen, die het waardesysteem van christenen met voeten treden, worden met publiek geld betaald. Als islamitische imams kinderen verkrachten, berichten onze media daar niet over. Wanneer imams zoals Yasser Schahad uit een westers land worden gezet vanwege kinderverkrachting, dan zwijgen onze media. Als christelijke priesters zich echter aan kinderen vergrijpen, dan is dat vanuit het oogpunt van onze media een bewijs voor de verdorvenheid van onze kerken. Hier bij KOPP-Verlag zijn regelmatig nog meer bewijzen te vinden hoe publiekrechtelijke zenders in Duitsland inmiddels haat tegen christenen aanwakkeren.

Op Berlijnse scholen worden anders gelovigen door moslims al jarenlang “kloten christen” genoemd. Wij accepteren dat, we laten ons steeds vaker “kloten christen” noemen. Per slot van rekening hebben niet weinig moslims rassenhaat tegen etnische Duitsers. Alleen men praat hier niet over. En niemand beschermt de etnische Duitsers tegen de racistische aanvallen.

Een typisch voorbeeld: Op 28 mei 2010 heeft het openbaar Ministerie Koblenz een gerechtelijk vooronderzoek tegen de oorspronkelijk uit Turkije afkomstige moslims Süleyman S. en Burak U. gestaakt. De schrijver van dit artikel had van het E-mailaccount van de beide medeburgers een bericht gekregen, waarin hij “kloten christen” en “kloten Duitser” werd genoemd – ondertekend met de toevoeging “Loop naar de hel!”. De verantwoordelijke officier van justitie – ook puur toevallig een medeburger met een “migratieachtergrond”- vond de hiervoor genoemde uitlatingen geenszins beledigend en staakte het door de schrijver aangevraagde vooronderzoek tegen de oorspronkelijk uit Turkije afkomstige medeburgers. Een Turkse moslim mag een Duitser tegenwoordig dus straffeloos een “kloten Duitser” noemen. Dat is de ene kant. Probeert u echter maar beter nooit aan een Turkse moslim te schrijven dat hij een “kloten Turk” of een “kloten moslim” zou zijn. Want dan zult u als niet-moslim in dit “klotenland” onmiddellijk met een hoge straf in aanraking komen, namelijk wat het betekent om een “kloten Duitser” te zijn – een tweederangs mensen in je eigen land. En de politiek ondersteunt dit alles heel offensief. Moslims ontwikkelen zich in Duitsland tot een nachtmerrie voor de autochtone bevolking. Wie daar kritiek op uitoefent, wordt uitgenodigd bij de staatsveiligheidsdienst.

Er is een christen die ons waarschuwt: Bisschop Anba Damian, bisschop van de Koptisch-orthodoxe kerk in Duitsland en hoogste vertegenwoordiger van de Koptisch-orthodoxe patriarch in Duitsland. Hij waarschuwt ons in een interview voor de komende christenvervolging in Duitsland. Hij zegt: “Het gevaar bestaat, dat een aan dominantie toenemende islam in Duitsland de christenen serieus zal bedreigen. Het leed van de christenen in Egypte zou ook het leed van de christenen in Duitsland kunnen worden wanneer er binnen de Duitse samenleving geen ingrijpende verandering plaatsvindt. Ik verzeker u, dat wanneer men wegkijkt en niets doet, zal datgene wat er met ons in Egypte gebeurt op zekere dag ook in uw geboorteland gebeuren. Als u niet uit onze geschiedenis leert, bent u weldra aan de beurt. Neemt u dat serieus. Ik ben geen haatprediker, ik heb ook veel islamitische vrienden, ik wil de mensen geen angst aanjagen. We willen niet bang zijn, maar we moeten heel goed leren van ons verleden. Ooit waren wij de heren in ons geboorteland, in het eigen land. Tegenwoordig vechten we om te leven en te kunnen overleven. Denkt u aan de geboortecijfers. Deze alleen al zijn er een aanwijzing voor dat we, als we zo doorgaan, op zekere dag een minderheid in eigen land zijn. (…) We moeten iets doen voor onze kinderen, opdat ze in hun eigen land niet als tweede- of derderangs burgers of zelfs als minderwaardige mensen in het eigen land behandeld worden.”

In steeds meer landen in de wereld wordt er heel openlijk toe opgeroepen om christenen te vervolgen. Verbazend genoeg kijken de politici van het eens christelijke Europa werkeloos toe. Ze gedragen zich volgens het motto: Die willen toch alleen maar spelen. Dat kan echter niet goed aflopen.

Bron:

http://info.kopp-verlag.de/hintergruende/deutschland/udo-ulfkotte/deutschland-christen-als-menschen-zweiter-klasse.html

Auteur: Udo Ulfkotte

Vertaald uit het Duits door:

E.J. Bron

(www.ejbron.wordpress.com)