De doodsstrijd van de vrijheid van meningsuiting in Europa (+ video)

De toespraak van Elisabeth Sabaditsch-Wolff tijdens de ICLA-conferentie in Brussel, 9 juli 2012

Ik sta hier in de stad Brussel in het jaar 2012 voor u, bijna vijf jaar nadat ik op dezelfde plaats en met dezelfde bedoeling optrad. Brussel is de “hoofdstad van Europa” en zou een Verlichte stad moeten zijn, in het centrum van een Verlicht continent. Maar dat is niet zo. De niet ter verantwoording te roepen bureaucratie van de Europese Unie wordt nog steeds als “zacht” totalitair regime beschouwd – en wordt voortdurend harder.

Dat zou niet mogelijk hebben moeten zijn. Onze fundamentele rechten werden ons lange tijd gegarandeerd – eerst door de Universele verklaring van de rechten van de mens, die door de VN in 1948 werd aangenomen en die daarna in 1950 door de Raad van Europa door de Europese conventie voor de rechten van de mens werd gestaafd, die later werd aangenomen door de Europese Unie. Onze individuele landen hebben dezelfde fundamentele rechten bovendien in hun eigen grondwetten vastgelegd.

Deze rechten zijn inclusief de individuele gewetensvrijheid, de vrijheid van vereniging en vergadering en het recht om onze religie vrij uit te oefenen of helemaal niet bij een religie te horen. En misschien wel het allerbelangrijkste, ze zijn inclusief het recht om onze mening vrij uit te spreken en zonder belemmering te publiceren.

Maar de vrijheid van meningsuiting wordt in heel Europa aangevallen. Ik heb die hele kracht in mijn eigen land, Oostenrijk, meegemaakt – ik werd aangeklaagd, veroordeeld en kreeg een geldboete, omdat ik de simpele waarheid over de profeet Mohammed vertelde.

Nu, in het Europa van de 21^e eeuw, wordt ons recht op vrije meningsuiting stilletjes en systematisch afgeschaft, met een effectiviteit, waarvan de commissarissen in de oude Sovjet-Unie slechts konden dromen.

Deze juridische bepalingen, die dit alles mogelijk maken, zijn uitgewerkt in de openbare documenten van de EU en genieten vanaf vandaag om middernacht de volledige kracht van de wet. De naties van West-Europa zijn gehoorzaam met de “algemene besluiten” akkoord gegaan en hebben wetten uitgevaardigd, die uitspraken, die moslims beledigen, criminaliseren. De laatste stuiptrekkingen van de vrijheid van meningsuiting zijn in Europa al begonnen.

In de herfst van 2009 kwam ik te weten, dat er een aanklacht wegens “ophitsing” tegen mij ingediend zou kunnen worden – ik had “religieuze leren gekleineerd”, omdat ik een van mijn openbare voordrachten m.b.t. de islam had gehouden. De mogelijkheid van een aanklacht werd mij niet rechtstreeks meegedeeld, maar door een artikel in de pers. Het bewijs tegen mij was de audio-opname van mijn voordracht, ter beschikking gesteld aan de rechtbank door dezelfde socialistische krant. De opname was inclusief woorden, die niet door mij gezegd waren en woorden, die niet in het openbaar gezegd waren, en die daarom geen overtreding van de wet waren.

Maar in mijn geval ging het niet echt om de wet. Het was een politiek proces en net zoals de processen tegen Geert Wilders en Jussi Halla-aho was het ervoor bedoeld om iemand, die zich uitspreekt tegen het barbaarse karakter van de sharia, tot zwijgen te brengen. Bovendien was het de bedoeling om iedereen te ontmoedigen, die erover na zou kunnen denken in mijn voetstappen te treden. De oligarchen die Europa regeren, zijn vastbesloten om iedere vrije discussie over de islam en zijn rechtsdoctrine onder de burgers te voorkomen.

Dat zijn de methodes van een totalitaire staat.

Ze hebben meer succes dan die van de nazi´s en van de fascisten en de communisten, want ze worden stilletjes en vreedzaam uitgevoerd. Zonder behoefte aan concentratiekampen, goelags of massagraven of schoten in de rug of in de nek in het midden van de nacht.

We worden systematisch tot zwijgen gebracht.

Wij Europeanen hebben wanhopig een eigen versie van het eerste grondwetsamendement nodig. We hebben leiders nodig, die wijs en moedig genoeg zijn om juridische instrumenten de creëren en te implementeren, die dezelfde fundamentele rechten garanderen die alle burgers worden gegarandeerd door de grondwet van de Verenigde Staten.

Als we de vrijheid om te spreken kwijtraken, zijn we voor eeuwig verloren.

Ik ben geen slachtoffer. Ik ben van plan voor datgene op te komen wat juist is. Ik zal verdedigen wat verdedigd moet worden. Vooral zal ik mijn door God gegeven recht uitoefenen om vrij te spreken over datgene wat er plaatsvindt. De vrijheid om te spreken is de enige, allerbelangrijkste vrijheid die we bezitten.

Dat is onze tijd. Deze beker zal niet aan ons voorbijgaan.

Ik moet denken aan een passage in J.R.R. Tolkiens beroemde trilogie “The Lord of the Rings”. Het is een gesprek tussen Frodo, de Hobbit, en Gandalf, de tovenaar, en het gaat over de gevaarlijke zoektocht van Frodo en zijn vrienden.

Frodo zegt: “Ik zou willen dat het niet in mijn tijd zou gebeuren”.

Gandalf antwoordt: “Ja, ik ook. En wij allemaal die leven om zulke tijden mee te maken. Maar het is niet aan hen om daarover te beslissen. Alles wat wij beslissen is wat we met de aan ons gegeven tijd doen”.

Het is tijd voor ons om te beslissen wat we met de aan ons gegeven tijd doen.

Hoeveel voorbeelden moeten er nog gesteld worden voordat de rest van de Europese bevolking de nieuwe regels begrijpt en zich geïntimideerd onderwerpt?

En we moeten er aan denken aan wie onze kinderen zich uiteindelijk zullen onderwerpen. Ze zullen zich onderwerpen aan onze opvolgers in Europa. Ze zullen zich onderwerpen aan onze uitwisseling.

We moeten er aan denken, dat het Arabische woord voor onderwerping islam is.

Als er genoeg moslims in Europa zijn – en dat hoeft geen bevolkingsmeerderheid te zijn, slechts ongeveer 15 tot 20% – zullen we onder islamitische wetgeving leven en niet onder de wetten die ons vandaag regeren.

We zullen niet langer genieten van de grondwettelijke rechten, die ons nu nog resten. Onze rechten zullen volledig door de sharia voorgeschreven en beperkt worden. Vrouwen zullen virtueel de slaven van de mannen zijn. Christenen en joden worden verdreven of gedwongen zich tot de islam te bekeren. Atheïsten en homoseksuelen zullen gedood worden.

De Europese Unie zou deze woorden als “ophitsing” beschouwen. In de “algemene besluiten” zijn ze ingeschaald als “racisme en xenofobie” en we kunnen ervoor vervolgd worden deze uit te spreken.

Maar ze zijn in werkelijkheid de simpele waarheid.

Iedereen kan dit controleren door de geschiedenis te onderzoeken. Iedereen, die dit wil, kan de koran lezen en de Hadith en de soenna van de profeet.

Algemeen beschikbare officiële verhandelingen m.b.t. het islamitische recht bevestigen, dat mijn omschrijvingen geen “ophitsing”, maar een duidelijke en accurate manier van lezen van het islamitische recht zijn.

Het is duidelijk geworden, dat de waarheid over de islam te zeggen tegenwoordig als “belediging van religieuze leren” wordt beschouwd.

Als we deze regels angstig accepteren, dan dulden we de oplegging van de shariawet aan onze eigen natie. En ik, voor mezelf, zal niet stilzitten terwijl dit plaatsvindt.

Ik wil niet dat mijn dochter onder de sharia leeft.

We hebben weinig tijd. Als u en ik ons geen islamitische toekomst voor onszelf voorstellen, dan moeten we nu spreken.

Als we het recht op de vrije meningsuiting en vrije publicatie willen behouden, dan moeten we dit nu uitoefenen.

Ik zou willen dat het niet in mijn tijd zou gebeuren. Maar het gebeurt wel.

We moeten volledig gebruik maken van de tijd die ons rest.

Bedankt.

Video:

 

Bron:

http://europenews.dk/de/node/56497

Vertaald uit het Engels door: Beate

Vertaald uit het Duits door:

E.J. Bron

(www.ejbron.wordpress.com)