Zweden – Een verkracht land

(Door: Julia Caesar)

Een mooie zomer loopt ten einde. Maar hij was niet mooi voor iedereen. Tijdens deze zomer is het aantal gemelde verkrachtingen gestegen met 25% ten opzichte van dezelfde periode vorig jaar. Volgens BRA (een overheidsinstelling zogenaamd belast met het voorkomen van strafbare feiten) werden in juni en juli in totaal 1091 verkrachtingen gemeld. Verkrachting van kinderen onder de leeftijd van 15 jaar is toegenomen met 53%, van 192 gevallen vorig jaar tot 294 dit jaar, wederom alleen voor juni en juli. In totaal zijn de aantallen seksuele misdrijven met 18% gestegen ten opzichte van dezelfde periode vorig jaar. BRA is van mening dat de verklaring voor dit alles het mooie zomerweer is:

“Eén verklaring voor deze stijging kan gedeeltelijk te wijten zijn aan het mooie weer deze zomer”, aldus Sven Granath, onderzoeker bij BRA. Dat zijn de woorden van een ambtenaar die volledig politiek correct geworden is. Ik bid voor zijn ziel. Hij werkt bij een overheidsinstelling die volledig wordt gefinancierd door de belastingbetaler en meent dat het zijn missie is om de waarheid te verbergen en kalmeringsmiddelen toe te dienen aan zowel de algemene bevolking als aan de zittende regering. In een dictatuur zou BRA “De Raad voor het onzichtbaar maken van niet wenselijke feiten” worden genoemd. Maar wat is eigenlijk het verschil? Zweden nadert de voorwaarden die typisch zijn voor een dictatuur, dat wil zeggen, overheidsinstanties die de waarheid voor gewone burgers verbergen en media die trouw zijn aan de overheid en het als hun taak beschouwen de door de staat gesponsorde leugens te promoten.

De waarheid heeft een prijs

Misschien is de heer Granath bang zijn baan te verliezen, dat zou te begrijpen zijn. Misschien denkt hij na over het lot dat de heer Mauricio Rojas overkwam als woordvoerder van de liberale partij met betrekking tot immigratie, nadat deze een artikel had gepubliceerd in de DN (een grote krant) dat de onderliggende culturele redenen voor de massale oververtegenwoordiging van allochtonen onder criminelen markeerde. De heer Rojas werd persona non grata in de politiek en werd onderworpen aan laster, intimidatie en bedreigingen en had 24 uur per dag bodyguard bescherming nodig. Oorspronkelijk kwam hij in 1974 naar Zweden als politiek vluchteling uit Chili, maar in 2008 werd hij gedwongen te vluchten, omdat hij, nogmaals, was uitgegroeid tot een irritatie voor een totalitair regime. Hij verhuisde naar Spanje en is er vandaag de directeur van de Madrileense School voor Integratie.

De waarheid heeft een prijs. De praktijk van het doden van de boodschapper wanneer hij ongewenste nieuws brengt, is al zo oud als de mensheid zelf. Misschien is het de herinnering aan het lot van de heer Rojas dat de heer Granath zijn ziel deed verkopen op het marktplein van leugens en verborgen waarheden. Laten we hopen dat de beloning die hij ontvangt ruimschoots compenseert voor de waarheden die hij heeft opgeofferd.

Een ‘onpartijdige’ ambtenaar

Laten we ook een klein gebed opzeggen voor de heer Granath’s collega, mevrouw Klara Hradilova-Selin, die werkt als “onpartijdig” deskundige op het gebied van verkrachting bij BRA en ook een bekend lid is van de Facebook-groep “sociaal-democraten in het parlement – Nee, bedankt”. Sorry, dat moet uiteraard zijn “Zweden Democraten in het parlement – Nee, bedankt”. In Zweden worden dergelijke publiekelijk verklaarde privéstandpunten niet als een probleem gezien voor iemand die beweert politiek onpartijdig te zijn. Waarom worden mensen met een buitenlandse achtergrond als onpartijdig beschouwd als het gaat om kwesties met betrekking tot immigratie? Steeds vaker marcheren zij als frontsoldaten die vechten voor multicultuur op alle niveaus van de samenleving. Niemand durft hen tegen te spreken, want dan zou men worden geëtiketteerd als “vijandig tegenover vreemden”. Is er iemand die gelooft dat de allochtone achtergrond van mevrouw Hradilova-Selin geen invloed heeft op haar en zorgt voor wetenschappelijke vooroordelen als het gaat om vragen over de statistische oververtegenwoordiging van allochtonen als daders van criminaliteit? Mevrouw Hradilova-Selin gaf een uitstekend voorbeeld van de kunst van het buigen van de waarheid toen ze werd geïnterviewd op SVT Rapport (staatsomroep nieuws show).  We werden erop gewezen dat vrouwelijke slachtoffers van verkrachting gewoon bevooroordeeld zijn (impliciet racistisch), wanneer zij beweren dat de dader donker haar heeft. Mensen die worden blootgesteld aan ernstige misdrijven herinneren zich de gebeurtenissen verkeerd en zijn onderhevig aan vooroordelen. Aan vrouwen wier levens en genitaliën worden afgeranseld door Ahmed uit Irak of Mustafa uit Somalië, moeten duidelijk gemaakt worden dat hun herinnering onjuist is. In werkelijkheid was het de lichtblonde Kalle (typisch Zweedse naam) die de afschuwelijke misdaad beging. Halleluja! Wat een enorme troost voor een vrouw die was onderworpen aan de ergst mogelijke vorm van vernedering. Dank u wel, BRA! Dank u, Mr.Granath en mevrouw Klara Hradilova-Selin. U doet uw werk als nuttige idioten precies zoals van u verwacht wordt en u zult zeker een medaille ontvangen voor lange en trouwe dienst aan de officiële leugens.

Immigranten zijn oververtegenwoordigd met 450 procent

Wat mevrouw Hradilova-Selin zegt is opmerkelijk, omdat het in tegenspraak is met BRA’s eigen onderzoek. Twee belangrijke rapporten, “Misdaad onder de eerste en tweede generatie immigranten, 1996:2” en “Criminaliteit onder personen geboren in Zweden en in het buitenland, 2005:17”, laten zien dat allochtonen zwaar oververtegenwoordigd zijn onder criminelen. Dit zijn feiten. Gemiddeld zijn zij met iets meer dan 100 procent oververtegenwoordigd. Maar als het gaat om meer ernstige misdrijven, zoals moord, doodslag en mishandeling van vreemden, zijn immigranten oververtegenwoordigd met 400 tot 500 procent. Voor verkrachting is het cijfer 450 procent.

De persoon die verantwoordelijk is voor de twee BRA-rapporten, directeur Jan Ahlberg, stierf in 2005 en de morele moed van BRA stierf met hem. In het graf kan de heer Ahlberg zichzelf niet meer verdedigen en is de kust veilig voor zijn gewetenloze collega’s om te dansen op zijn graf en te kunnen doen alsof zijn onderzoek niet bestaat. Mevrouw Hradilova-Selin hoeft niet te vrezen voor welke gevolgen dan ook, aangezien het feit dat zij zowel een vrouw en een immigrant is, haar collega’s twee redenen geeft om haar met zijden handschoenen aan te pakken.

Daders uit moslimlanden

“Immigranten” zijn natuurlijk geen homogene groep en de overgrote meerderheid van de immigranten plegen helemaal geen misdaden, terwijl anderen dat in ​​zeer hoge mate doen. De grootste oververtegenwoordiging in de criminaliteit wordt aangetroffen onder immigranten uit islamitische landen als Algerije, Irak, Libië, Marokko en Tunesië. maar ook uit Chili. De laagste aantallen misdaden worden gepleegd door immigranten uit West-Europa, Zuidoost-Azië, de VS, Canada, Australië en Nieuw-Zeeland.

Sinds BRA haar eerste rapport in 1996 uitbracht, heeft Zweden permanent verblijfsrecht verleend aan meer dan 700.000 immigranten. In het bijzonder is de immigratie uit islamitische landen enorm toegenomen. Met een verbazingwekkend slechte inschatting en naïviteit hebben zowel conservatieve als sociaaldemocratische regeringen sinds de vroege jaren-70 de Zweedse grenzen wijd open gezet voor alle soorten van onbekende avonturiers, oorlogsmisdadigers en andere wetsovertreders. Omdat het 96 procent (van de instroom) aan identificatiedocumenten ontbreekt, zijn het in bijna alle gevallen mensen met een onbekende identiteit die toestemming krijgen het land binnen te komen en aan wie vervolgens een permanente verblijfsvergunning wordt verleend.

Somaliërs – de grootste groep immigranten die in Zweden wordt toegelaten, met een stijging van 70 procent sinds vorig jaar – en Irakezen stijgen snel in de verkrachtingsscores. Maar we zullen nooit de waarheid kennen. Naast de rapporten 1996 en 2005, heeft BRA de rapportage over de etniciteit van criminelen in hun statistieken 1994 opgeschort. Dergelijke feiten zijn niet gewenst, hoe waar ze ook zijn.

Zweden heeft het op een na hoogste percentage van verkrachting in de wereld

De zware criminaliteit neemt toe in een mate die de regering en het parlement slapeloze nachten zou moeten bezorgen. De criminaliteit valt niet meer te controleren. Zweden is een verkracht en door geweld verscheurd land en gelegen in de top van internationale vergelijkingen. Volgens een recent rapport van de VN-organisatie UNDC (VN-bureau voor Drugs en Criminaliteit) staat Zweden op nummer 2 in de VN-statistieken met 53,2 gemelde verkrachtingen per 100.000 inwoners. Alleen Lesotho, een klein land in Zuid-Afrika, heeft meer gemelde verkrachtingen dan Zweden. De ranglijst ziet er als volgt uit:

1. Lesotho: 91,6
2. Zweden: 53,2
3. VS: 28,6
4. Zimbabwe: 25,6
5. Noorwegen: 19,8
6. Israël: 17,6

Ondanks het hoge Zweedse cijfer, zijn er nog veel meer zaken die niet gemeld worden. “Het probleem is dat er nauwelijks een vorm van criminaliteit is met zo’n groot aandeel van niet-gemelde gevallen als bij verkrachting. In Zweden wordt ongeveer 80-90 procent van de verkrachtingen nooit bekend voor de samenleving. De terughoudendheid om te rapporteren is mede te danken aan het feit dat verkrachting een misdaad is die wordt omgeven door schaamte”, aldus professor Niklas Langstrom, onderzoeker van zedenmisdrijven bij het ​​Karolinska Instituut. Gevoelens van schaamte bij het slachtoffer(!). Dat de daders een gevoel van schaamte kennen is waarschijnlijk zeldzaam.

Aftonbladet (grote, dagelijkse tabloid) bericht het nieuws als volgt. Het valt op dat de Aftonbladet een zeer creatieve vernieuwing van de kunst van het maken van koppen laat zien, “Zweden onderin de verkrachtingsstatistieken.” Aan de onderkant?? Terwijl het artikel gaat over het feit dat Zweden in de lijst met de op een na hoogste aantallen verkrachtingen ter wereld bijna bovenaan staat.

Vorig jaar is uit een EU-rapport gebleken dat Zweden het hoogste aantal gemelde verkrachtingen in de EU heeft. 5937 verkrachtingen werden in 2009 bij de politie gemeld. Dat is een stijging van 9 procent ten opzichte van 2008. Maar statistieken over ernstige misdrijven moeten worden gezien over een langere termijn. Sinds het nieuwe millennium zijn de gemelde verkrachtingen toegenomen met 193 procent. 1975 was het jaar waarin een unaniem parlement besloot dat Zweden moest worden omgevormd tot een multiculturele samenleving. Een gevolg is een toename van het aantal gemelde verkrachtingen sinds 1975 met een ongelooflijke 673 procent. (Grafiek: Affe)

De gerapporteerde verkrachtingen (aanranding inbegrepen) / Toename = 673%

Niets mis met het verkrachten van een Zweeds meisje

Sociaaleconomische factoren zijn een populaire verklaring voor het feit dat immigranten oververtegenwoordigd zijn in de criminaliteit. Dat wil zeggen; als je werkloos bent, arm en woont in een lelijke betonnen toren in de buitenwijken, is het geheel in orde om te verkrachten, te beroven, te mishandelen en te moorden. Maar al in het BRA-rapport uit 1996 werd gezegd: “De oververtegenwoordiging van ‘immigranten’ in de criminaliteit wordt niet verklaard door een ongunstige verdeling van geslacht, leeftijd en locatie. Daarbij komt het feit dat de allochtone oververtegenwoordiging in de criminaliteit niet kan worden verklaard door het feit dat immigranten minder gelukkig zijn dan Zweden in termen van sociaaleconomische status. “

De benadering van veel moslimmannen is dat er niets mis is met het verkrachten van de Zweedse meisjes en vrouwen. In hun cultuur heeft de man het volste recht te beschikken over de vrouw zoals hem dat goeddunkt. Sommige jonge mannen die door het dagblad DN werden geïnterviewd naar aanleiding van een groepsverkrachting in Rissne buiten Stockholm, zeiden het zo:

“Het is niet zo verkeerd om een Zweeds meisje te verkrachten als het is om een Arabisch meisje te verkrachten, zegt Hamid. Het Zweedse meisje krijgt veel hulp na afloop en ze had waarschijnlijk al geneukt. Maar het Arabische meisje krijgt problemen met haar familie. Voor haar is het een grote schande om verkracht te worden. Het is belangrijk dat ze haar maagdelijkheid behoudt tot ze trouwt.”  “Het is veel te gemakkelijk om een hoer … meisje te krijgen, bedoel ik,” zegt Hamid, en glimlacht een beetje verlegen vanwege de keuze van zijn woorden. “Veel allochtone jongens gaan met Zweedse meisjes als ze tieners zijn. Maar dan als ze trouwen, nemen ze een goede vrouw uit hun eigen cultuur, die niet met een jongen heeft geslapen. Zo zal ik het doen. Ik heb niet veel respect voor de Zweedse meisjes. Je zou kunnen zeggen dat ze geneukt worden totdat ze kapot zijn.“ (de DN, 11 februari 2000).

Verkrachting is een misdaad uit haat

Verkrachting en groepsverkrachtingen zijn haatmisdaden gepleegd door mannen. Ze zijn een demonstratie van mannelijke macht en haat. Wanneer immigranten een verkrachting plegen, is het in de meeste gevallen een racistische haatmisdaad, specifiek gericht op de Zweedse meisjes en vrouwen. De verkrachtingen onthullen grote tegenstellingen in de allochtone mannelijke psyche. Moslimmannen met een prehistorische kijk op vrouwen en seksualiteit, die leven in westerse samenlevingen, lijden aan een cultuurschok die blijkbaar een totale kortsluiting kan veroorzaken in de hersenen. Noordse vrouwen zijn onafhankelijk en hebben dezelfde waarde als mannen. We kleden en doen wat we willen. De macht, status en superioriteit die de mannen genieten in het grootste deel van de landen van herkomst, kan hier niet worden verkregen. Verkrachting is dan een uiting van frustratie en agressie die dit oproept bij sommige moslimmannen. De vrouwen in het nieuwe thuisland zijn niet onder zijn controle. Daarom worden we beschouwd als “hoeren”, die in overeenstemming met deze manier van kijken door deze mannen hun misbruik van ons legitimeert.

Maar het zijn niet alleen de Zweedse meisjes en vrouwen die worden verkracht. Allochtone meisjes zijn ook kwetsbaar en voor hen zou een verkrachting de dood kunnen betekenen. In een cultuur van eer is het de schuld van de vrouw als ze wordt verkracht. Ze wordt geacht de dader te hebben aangetrokken en alle schuld en schaamte wordt bij haar gelegd. Ze riskeert de doodstraf, omdat ze de zogenaamde “eer” van de familie heeft vernietigd. Als een vrouw geen maagd meer zou zijn als ze trouwt, zal dat rampzalig zijn voor haar en haar hele familie en verwanten hebben.. De man heeft het recht om haar te verdringen en het huwelijk te ontbinden. De gehele eer van de familie is geruïneerd en de huwelijkse waarde van haar zusters en nichten daalt drastisch. Die eer kan alleen worden hersteld door haar dood.

Mobiele telefoonchantage

De doodsbedreiging tegen een vrouw is altijd aanwezig, zelfs als ze is verkracht. In het onderzoek dat vorig jaar is gedaan door de stad Stockholm (Mw. Kickis Ähre-Älgamo en Mw. Ulla-Britt Fingal: “Eergerelateerde onderdrukking en geweld in de stad Stockholm, Rapport 2009.”, Universiteit van Stockholm, afdeling Maatschappelijk Werk) hebben 14 meisjes in de leeftijd ouder dan 17 jaar verklaard dat zij waren verkracht. Slechts twee hadden aangifte gedaan – twaalf hadden dat niet gedurfd, vanwege de eis dat ze maagden zouden moeten zijn, die van toepassing is onder alle omstandigheden. In deze groep zijn er ook gevallen van anale verkrachting als een aanpassing aan de cultuur van eer, die vereist dat de vrouw een maagd moet zijn.

Deze toewijzing van schuld heeft tot gevolg dat de misdaden niet worden aangegeven bij de politie en de daders vrijuit gaan. De daders – in de meeste gevallen uit hetzelfde land afkomstig als de meisjes – kunnen de verkrachting filmen met een mobiele telefoon en de beelden gebruiken om te chanteren door te dreigen om ze op het internet te zetten of om ze te laten zien aan de familie van het meisje. Als een vrouw laat zien hoe ze heeft geleden, zal ze haar eigen doodvonnis hebben ondertekend.

Afscheid van de veiligheid voor vrouwen

Wat er met meisjes en vrouwen in Zweden vandaag de dag gebeurt, is, dat we geleidelijk worden gedwongen om onze vrijheid ons vrij te bewegen te beperken uit angst om verkracht te worden of aan ander geweld te worden onderworpen. Veiligheid voor vrouwen bestaat niet meer.

• Je gaat ’s avonds niet alleen uit.

• Je gaat niet op de fiets door een donkere omgeving.

• Je gaat niet met bus of trein naar huis op een zaterdagavond. Je neemt een taxi.

• Je neemt niet de kortere route door het bos.

Dit is de dictatuur van de angst en gebrek aan vrijheid. Wat er in het Zweden van vandaag gebeurt, is een extreme antivrouwen politiek van absoluut ontoelaatbaar geweld en onderdrukking, met name gericht tegen de helft van de bevolking. De vrijheid en de rechten die het de Zweedse vrouwen een eeuw hebben gekost om deze bereiken, zijn verkocht door het parlement en de overheid. Als we uitgaan van BRA’s schatting dat slechts 5-10 procent van de gepleegde verkrachtingen worden gemeld bij de politie, zijn dat er 30.000-60.000 meisjes en vrouwen die per jaar worden verkracht. Zweedse politici bieden dus per jaar 30.000-60.000 vrouwen aan als offerlam op het bloedige altaar van het multiculturalisme. Ze denken klaarblijkelijk dat het multiculturalisme dat waard is. Wat de slachtoffers denken, daar vraagt niemand naar.

De vuile misdaden – Een verhaal van een politieagent

Het is niet alleen in de statistieken van verkrachting dat Zweden verschrikkelijke cijfers laat zien. Berovingen zijn toegenomen met 45 procent sinds het begin van het millennium. Het totaal aantal gemelde geweldsmisdrijven is in dezelfde periode toegenomen met 47 procent. Als we beginnen in 1975, het startjaar voor de multiculturele samenleving, is het totale aantal gemelde geweldsmisdrijven gestegen met maar liefst 312 procent. Een snel groeiende categorie zijn de overvallen. In 2009 werden 6730 overvallen gepleegd op individuen. De stijging vanaf 1975 is 234 procent, maar is waarschijnlijk veel hoger, omdat berovingen soms anders worden geclassificeerd.

Achter het neutrale woord “overval” verbergt zich een verschrikkelijke realiteit die de slachtoffers achterlaat met ernstige trauma’s. Een zeer groot deel van de slachtoffers zijn weerloze kinderen, adolescenten en ouderen. Een politieagent, die anoniem wil blijven, schrijft op het voormalige Zweedse blog Politically Incorrect (tegenwoordig vervangen door avpixlat.info) over wat hij noemt “de smerige misdaden”: “Verscheidene keren per week ga ik naar de huizen van onze ouderen en zwakkeren, die het slachtoffer zijn geworden van vuile criminaliteit (waar iemand binnendringt in het appartement en waar ze bedriegen of de ouderen mishandelen tot ze alle kostbaarheden te pakken hebben)om te vragen om een beschrijving van de dader die dit verschrikkelijke misbruik beging. Elke keer wordt de dader beschreven als een immigrant uit een bepaalde etnische groep. Niet één keer tijdens mijn hele carrière bij de politie heb ik de daders horen beschrijven als Zweden. Hetzelfde geldt voor de duizenden berovingen waarin onze kinderen en zwakkeren worden bedreigd en beroofd op straat. 95 procent van de honderden daders die mij zijn beschreven, is door het slachtoffer geïdentificeerd als immigrant. Deze misdaden worden gekenmerkt door een compleet gebrek aan respect voor het menselijk leven. Ik zit voor een oudere persoon met angst in zijn ogen na te zijn aangevallen in zijn eigen huis – de enige veilige plek die was gebleven. Vol met blauwe plekken en getuigend van de bedreigingen met een mes die ze net hebben doorstaan, en de vernederingen die ze voelden toen ze niet zichzelf konden beschermen.“

Een misdaadgolf tegen de ouderen

Een golf van misdaad tegen ouderen veegt door Zweden. Vaak gebeuren ze op dezelfde manier. Twee of drie vrouwen van buitenlandse afkomst volgen de bejaarde vanaf de bank of winkel. Ze volgen door de ingang en zien waar de bejaarde binnengaat. Een ogenblik later drukt men op de deurbel en vragen om een ​​glas water of vragen om te helpen om een ​​briefje te schrijven naar iemand in het gebouw of een ander verzonnen ding. Terwijl een van de vrouwen de oudere afleidt, gaan de anderen rond in het appartement, pakken hun geld en waardevolle spullen. In West-Zweden vonden vorige week 15 overvallen op ouderen plaats.“De meeste indicaties aanwijzingen leiden er naartoe dat de misdrijven zijn gepleegd door dezelfde constellatie van criminelen”, zegt de insprecteur van de recherche Ulf Christensen, die werkt met deze vorm van criminaliteit in West-Götaland. In gewone taal, zigeuners, maar een politieagent kan dat niet zeggen als hij zijn baan wil houden.

We zijn in oorlog met de Zweden

Hetzelfde geldt voor de ruwheid van berovingen van adolescenten. Mevrouw Petra Akesson heeft voor haar proefschrift in de sociologie jongens geïnterviewd tussen de 15 en 17 jaar, veroordeeld wegens overval. Ze wilde de werkelijkheid onderzoeken achter de golf van overvallen die Malmö teistert. De jonge rovers toonden geen berouw of inzicht dat ze iets verkeerd hadden gedaan. Integendeel – ze schepten op over wie de meeste mensen had beroofd.

Potentiële Zweedse verkrachtingsslachoffers

“Als we onderweg zijn om te beroven, voeren we oorlog, we zijn in oorlog met de Zweden”, was een terugkerend argument. De jongens van een school vertelde me lachend dat“er een goed gevoel door mijn lichaam gaat als we roven, dan voel je je tevreden en gelukkig,Het voelt als een succes.” Om Zweedse kinderen en adolescenten te beroven is een bewuste keuze. Het gaat over machtsuitoefening: “Voor mij is het macht dat de Zweden op de grond moeten gaan liggen en mijn voeten kussen”. “Het is zo gemakkelijk om Zweden te beroven”, zegt een van de jongens. “Als we een paar Zweden zien die rijk lijken of een goede telefoon hebben, roven we.De Zweden doen niets,ze geven ons de spullen, ze zijn als watjes.“

Toenemende onzekerheid

Wie is verbaasd dat de onzekerheid toeneemt? Het is een van de logische gevolgen van de multiculturele samenleving. Volgens de burgerenquête in 2009 onder 4200 inwoners van de stad Stockholm voelt 72% van de bewoners van Rinkeby-Kista zich zo onveilig in zijn buurt, dat hij er van afziet om uit te gaan na het invallen van de duisternis. In Spånga-Tensta is het bijbehorende cijfer 66%, in Hässelby-Vällingby 63%, in Farsta 59%. In Skärholmen durft 71% niet in het donker de deur uit te gaan. De angst overvallen te worden of voor andere gewelddadige misdaden is groot. Het grootste gevoel van onveiligheid en bezorgdheid is te vinden in de buurten met veel allochtonen.

Laten wij onze politici van alle zeven politieke partijen bedanken voor het feit dat we leven in een steeds gewelddadiger en onveilige werkelijkheid, aangezien er zo’n overweldigende consensus over het verloop van het immigratiebeleid is, dat ze weigeren om het nog te bespreken. Ieder van ons die in Zweden woont, moet realistisch rekening houden met het feit beroofd, geslagen of onderworpen te worden aan ander geweld. In het bijzonder moet een vrouw niet verwachten zich buiten nog vrij te kunnen bewegen als ze het niet wil riskeren te worden verkracht. Vooral als het mooi weer is.

Hebben de politici ooit nagedacht over de gevolgen, voordat ze multiculturalisme en massa-immigratie erdoor drukten? Hebben ze ooit nagedacht over een te verwachten massale invoer van criminaliteit? Ik sta mezelf toe het te betwijfelen, om twee redenen: authentieke observaties van de ‘brainpower’ van politici in het algemeen en de constatering dat zij zijn verhuisd naar de veiligheid van hun witte etnische enclaves.

Geen enkele politicus wil de toename stoppen

Geen van de twee politieke blokken lijkt de verkrachtingen en andere gewelddadige misdaden tegen de Zweden te beschouwen als een probleem. In ieder geval zijn er geen aanwijzingen van enige poging tot politieke actie om het toenemende en steeds brutere geweld te stoppen. Tot nu toe is er NIET EEN politicus in de zeven parlementaire partijen geweest die opstond en zei: “Deze ontwikkeling is onaanvaardbaar. We moeten met alle middelen proberen haar te stoppen.” Niet een! Ze zien het als beneden hun waardigheid om de kwestie zelfs maar te bespreken. Dit is, omdat ze weten dat als ze de kwestie van de criminaliteit op de agenda zetten, ze ook worden geconfronteerd met het onverantwoordelijke  immigratiebeleid. En dat is een heilige koe die niet moet worden geslacht. De veiligheid van de bevolking is blijkbaar niet iets dat hen aangaat. De verkrachtingepidemie en de andere misdaden zijn non-issues en zeker geen onderwerp voor de verkiezingen. Maar is er één vraag die belangrijker is dan de veiligheid van mensen zelf en hun gevoel van veiligheid?

“Toen ik minister van Justitie Beatrice Ask voor een interview in maart ontmoette, vroeg ik haar of ze zich zorgen maakte over de oververtegenwoordiging van allochtonen in de statistieken van BRA. Ze antwoordde dat ze dat niet is. Het probleem is de misdaad zelf, niet de afkomst van de daders ” (Mw. Paulina Neuding, in de Zweedse krant Svenska Dagbladet, 11 april 2010.)

Diezelfde mevrouw Neuding schrijft in het liberale tijdschrift Neo:

“Uit onderzoek blijkt dat seksuele en gender ongelijkheid zijn gerelateerd. En met een grote immigratie uit landen waar vrouwen een zeer zwakke positie hebben, moet je waarschijnlijk rekening houden met een effect in de seksuele misdaadstatistieken.” (Magazine Neo nr. 2 van 2010.)

Politici die hun mensen behandelen als afval en zelfs niet in staat zijn om de zwakkeren en kwetsbaren bescherming te bieden – vrouwen, kinderen en oude mensen – welk vertrouwen verdienen die nog? De verkiezingsuitslagen zullen het laten zien.

Geschreven door Julia Caesar, 15 augustus, 2010.

Lees ook:

http://welketoekomst.wordpress.com/2012/08/10/politie-zoek-het-zelf-maar-uit/

Bron:

http://cavatus.wordpress.com/2012/03/24/sweden-a-raped-country/

Vertaald uit het Engels door:

Vederso

(voor https://ejbron.wordpress.com/)