Etienne Vermeersch en mijn kosmische vermoeidheid

Etienne Vermeersch is een weledelzeergeleerde man met geld die op een kasteeltje woont en er desondanks uitziet als een Pools boertje dat in een pak is gehesen. En hoe zou een man, die blijkbaar niet het benul heeft zijn eigen gebit te laten verzorgen, de oplossing weten van grote wereldproblemen? In een vrij recent interview heeft hij laten weten erg van zoenen te houden.  

(Door: Martien Pennings)

Kees van Kooten (1941) schijnt het te zijn overkomen.  Ergens in 1998, in een tijd dat de VPRO nog geen openlijk antisemitische  omroep  was, stond hij  op het punt, zo gaat het verhaal, om bij het begin van de week de deur uit te gaan teneinde de eerste schater-scène te filmen voor de satirische uitzending van de volgende tv-zondag. En ineens kon-ie het niet meer. Bij de voordeur, zo zegt men, zou hij terug gegaan zijn en daarna nooit meer een “Koot & Bie” hebben geproduceerd. Van Kooten zal een jaar of acht jonger zijn geweest dan ik nu ben, dus ik heb het nog lang volgehouden, maar ook ik begin dat punt te naderen dat het objectief niet meer gaat. Dat je stopt, niet omdat je wil stoppen, maar omdat je gestopt wórdt, niet omdat je niet meer wil, maar omdat je niet meer kán willen. (Speciaal voor die hufter die van plan was op te merken dat ik denk net zo beroemd te zijn als van Kooten: dat is het punt van vergelijking niet, heer hufter.)

Hoe komt dat nou, die inzinkende moedeloosheid?  Dat allesoverheersende gevoel dat het niet helpt? Dat we, zoals Gerrit Komrij decennia geleden al zei, op een morgen wakker worden, we allemaal Ali heten, we ons nog vaag herinneren dat er in een nog niet zo ver verleden een staat met de naam Israël bestond, omdat de verwachte Tweede Holocaust  inmiddels heeft plaats gevonden, dat de islamisering van een tot armoede vervallen Europa voltooid is en dus de Joods-Christelijk-Verlichte traditie iets is geworden dat in geen duizend jaar meer openbaar leven zal vertonen.

Dat gevoel dat er niks helpt tegen de gemakzuchtige domheid van de “politiek-correcte” nep-elite, die er niet in geslaagd is de “Derde Wereld” te helpen en dus de “Derde Wereld” maar naar Europa heeft gehaald, die nagenoeg een monopolie heeft op regerings-subsidies en dus zo’n beetje de totale macht uitoefent in de West-Europese politiek, media en universiteiten, die via de EUSSR de democratie heeft opgeheven, die de productieve en creatieve geesten der Europese naties probeert te verstikken en die voor mij op dit moment eventjes gepersonifieerd wordt door de Vlaamse cultuurpaus Etienne Vermeersch.

Ik heb twee stukken contra Vermeersch geschreven. Eentje om hem te zeggen dat hij een omhooggevallen hedonistisch-narcistische domkop is en een tweede om uit te leggen waaróm dat zo is. Het onderwerp aan de hand waarvan ik dat deed was Israël. Vermeersch had namelijk in 2002 een stuitend stupide interview over Israël en “de Palestijnen” gegeven en was daar nooit meer op teruggekomen. Toen hij mij, eveneens in twee termijnen, “antwoordde”, bleek hij van mijn kritiek nog steeds niets geleerd te hebben. Hij herhaalde simpelweg precies dezelfde leugens op grond van precies dezelfde idiote vooronderstellingen, waarvan ik had uitgelegd dat het, eh . . . . . . leugens waren op grond van idiote vooronderstellingen.

In een commentaar dat ik plaatste onder de tweede “repliek” van Vermeersch gaf ik uiting aan mijn wanhoop door één fabelachtig gemakzuchtige opmerking uit die “repliek” naar voren te halen aangaande de Golan-hoogte. Deze:

“De Golan hoogte wordt aan Syrië teruggegeven en binnen de Westbank en Gaza wordt een volwaardige Palestijnse staat opgericht.”

Over het tweede, eveneens totaal van de pot gerukte deel van die zin, zal ik nog uitgebreid te spreken komen als ik Vermeersch écht antwoord, maar hier gaat het even alleen om die Golan-hoogte.  Die Golan-hoogte namelijk maakt in het “klein” duidelijk waarom dit hele conflict draait:  de Arabierenwillen de Joden vermoorden. Méér is het niet. En in een klein essaytje uit 2008 (ook hier te vinden) heb ik beschreven hoe dat constante  Arabisch-islamitische massamoord-verlangen in de geschiedenis van de Golan-hoogte  tot uiting  is gekomen. Ik citeer nu een paar passages uit dat stuk over de Golan en dat doe ik vooral om duidelijk te maken hoeveel woorden er nodig zijn om van zes woorden van Vermeersch – “de Golan hoogte wordt aan Syrië teruggegeven” – duidelijk te maken hoe intens waanzinnig die zijn.

“Tussen 1948 en 1967, 19 jaar lang, controleerde Syrië de Golan-hoogte. Vandaaruit werden gedurende al die jaren in de lager gelegen aangrenzende Israëlische gebieden Joden beschoten door Syrische scherpschutters. Dat lager gelegen land is de Hula-vallei, het vruchtbaarste en voornaamste Israëlische landbouwgebied. Arafat’s PLO en de de Syriërs zelf gebruikten de Golan als uitvalsbasis om mijnen te leggen in het noorden van Israël. De Golan-hoogte werd op 9 juni 1967 door Israël veroverd op Syrië in een oorlog die, net als de oorlog van 1948, aan Israël was opgedrongen door de Arabische landen en genocidaal was bedoeld. Israël veroverde de Golan ten koste van 115 doden. Dat is erg veel doden voor een klein landje als Israël. In 1973, op Yom Kippoer, belangrijkste religieuze feestdag van de Joden, pleegden de Arabische landen een verrassingsaanval, opnieuw zoals altijd, met genocidale bedoelingen. Opnieuw moesten de Israëli’s , net als in 1948 en 1967, op verschillende fronten tegelijk vechten tegen een enorme overmacht. Op de Golan-hoogte stonden dit keer 180 Israëlische tanks tegenover 1400 Syrische tanks. De Israëli’s wonnen.

Sinds 1974 is de Golan rustig. Syrië is tot op de dag van dit schrijven, december 2008, doorgegaan met terreur tegen Israël, direct en indirect, met name in Libanon via de verschillende “Palestijnse” terreur-organisaties. Enige honderdduizenden Syrische soldaten, zo’n 17% van het Syrische leger, zijn permanent gelegerd in de buurt van de Golan. Vanaf de rand van de Golan is het nog geen honderd kilometer voor tanks gemakkelijk terrein naar Haifa en Acre, het industriële hartland van Israël. En dan is er dat punt dat steeds belangrijker wordt, maar dat voor Israël nooit een primaire reden is geweest de Golan te bezetten: het hooggelegen meer van Galilea is een belangrijke bron van water.

Als de Syriërs de kans krijgen zich opnieuw in te graven op de Golan-hoogte, zal daarvan een gruwelijke dreiging blijven uitgaan voor Israël. Met islamitische landen is geen vrede te sluiten, omdat de Mohammedaanse ideologie voorschrijft dat de ongelovigen bedrogen moeten worden als dat nodig is om ze te slachten of onderwerpen (Taqiyya). Dat geldt zeker voor Joden, ergere Untermenschen immers nog dan “gewone” ongelovigen in de ogen van de islam. Daarnaast is er op de Golan-hoogte nu een early-warning-radar-system geïnstalleerd, dat na teruggave van de Golan-hoogte na verhuizing richting het dal veel minder early in zijn warning zal zijn. Dat is niet handig met het oog op de verraderlijke, genocidaal bedoelde verrassingsaanvallen en terreur in het verleden en in verband met die “Taqiyya”, het tot verraad aan ongelovigen verplichtende leerstuk van de islam.

Maar toch was het dus geprobeerd door Israël, vrede sluiten. In 1988 en opnieuw in 2000 zijn er serieuze en langdurige pogingen gedaan door Israël om een redelijk vredesverdrag met Syrië te sluiten. Maar redelijk enerzijds en Arabieren-annex islam anderzijds zijn twee dingen die waarschijnlijk nooit bij elkaar zullen komen. De Syriërs hebben nooit de indruk gewekt in echte vrede geïnteresseerd te zijn. Dat geldt natuurlijk voor de hele Arabisch-islamitische wereld: ze hebben Israël veel te hard nodig als de zondebok waarop alle haat die de dictaturen onder de eigen bevolkingen kweken kan worden afgeleid. Besproken werd in de “vredesonderhandelingen” de mogelijkheid de Golan helemaal te demilitariseren. Nou, nee, daarin had Hafez Assad geen zin, want dat is de bedoeling van een “hudna” niet . Een “hudna”, een oeroude en officiële term uit de islamitische leer, die op de al dan niet mythische Mohammed zelf teruggaat, is immers een slechts tijdelijke vrede om de tijdelijk wat zwakkere Mohammedaan in staat te stellen weer sterk genoeg te worden om de vijand alsnog te verslaan. Daarbij hoort natuurlijk géén early-warning system voor de Joden.”

Nog een keer! Ten eerste wil ik aan de hand van dit kleine voorbeeldje duidelijk maken, hoe groot het gemakzuchtige narcisme van Vermeersch is. Deze mijnheer met de reputatie van een rokkenjager, die desondanks zegt verliefd  te zijn op de ratio, zich principieel geweldloos noemt en graag in een volgende leven nog eens de kracht wil vinden om vegetariër te worden (maar nu nog even niet), zal wel eens vanuit zijn comfortabele hoogleraars-pensionering  –  (hij bewoont een écht kasteeltje in Vlaanderen naar het schijnt) –  uitleggen hoe een volk dat al duizenden jaren geterroriseerd wordt en nu omringd is door een oceaan van ziedende nazistische haat aan de Vermeersch-leunstoel-norm zou kunnen voldoen.

Nog een keer! Ten tweede wil ik er nog eens opnieuw op wijzen – ik heb dat in mijn eerste stuk nog veel uitgebreider gedaan –  dat de stupiditeits-dichtheid van het geouwehoer van Vermeersch zo enorm is, dat je elk woord van hem met honderden woorden moet bestrijden. Eigenlijk is er geen beginnen aan: ik had voor een analyse van zijn interview uit 2002 zes keer zoveel woorden nodig als het interview überhaupt telde.

Wat verbijstert is de weigering van deze prominente filosoof, ethicus, hoogleraar, cultuurpaus, moreel leidsman van Vlaanderen en wat-al-niet om het Kwaad onder ogen te zien. De weigering ook om in te zien dat hij géén moedige rebel is, maar helemaal is opgenomen in het mainstream-comformisme van de nieuwe Jodenhaat die zich als “anti-Zionisme” presenteert. En was het nog tot deze ene godvergeten hedonistische idioot beperkt, maar er is in West-Europa een hele quasi-elite aan de macht die precies zo “denkt” als Vermeersch, of liever gezegd, die helemáál niet denkt. Het is zonde dat ik het zeg, juffrouw Laps, maar we worden geregeerd door bavianen.  En er zijn twee mogelijkheden: of er komt een vlaag van Bezinning & Verlichting over deze nep-elite, of er staat iets verschrikkelijks te gebeuren, maar waarschijnlijk zal het ene tegelijk met het andere plaats vinden, beter gezegd, het inzicht bij de boven ons gestelde Lege Zelfmanifestanten zal waarschijnlijk groeien naarmate de rampen zich ontvouwen: “nur durch Blut und Eisen”. Zoals mijn grote vriend Roelf-Jan Wentholt pleegt te zeggen: “Vroeger moest ik om Gerard Reve lachen als hij verzuchtte ‘Was het maar oorlog!’, maar inmiddels begrijp ik wat hij bedoelde en deel ik op gezette tijden zijn verlangen.”

Ga eens kijken hoe denker Vermeersch –  “De Golan hoogte wordt aan Syrië teruggegeven en binnen de Westbank en Gaza wordt een volwaardige Palestijnse staat opgericht” – in een uitzending in 2008 van OBA-live wordt aangekondigd:

“In januari 2008 werd Etienne Vermeersch (74) door een groep van honderd prominente Vlamingen uitgekozen tot ‘de meest invloedrijke intellectueel van Vlaanderen’.  Vermeersch is een voorbeeld en leermeester van goddeloze denkers in België en Nederland. Te midden van een katholieke tijdgeest geeft hij zijn vlijmscherpe commentaren op de toestand in de wereld, geïnspireerd op de ratio.’Zonder de rede is het leven zinloos.’  Over God en gebod, over Vlaanderen en Nederland, over het rechts-extremisme van Filip de Winter en waarom je zijn ideeën niet mag vergelijken met de opvattingen van Geert Wilders, kortom over de vraagstukken van deze tijd praat Theodor Holman met deze Vlaamse eminence.”

Een goeie fotograaf, alleen al omdat hij Vermeersch heeft geadviseerd zijn mond dicht te houden

“Zonder de rede is het leven zinloos.” Nou, dan moet Vermeersch vooral de “Palestijnen” blijven omarmen en daarmee de islam, want dan ben je een ideologie aan het knuffelen die aan de Rede principieel (!)de oorlog heeft verklaard. Daaraan doen de “islamkritische” stukken die Vermeersch af en toe schijnt te schrijven niks af. Als je je dan ook nog op een plat atheïsme blijft beroemen, Israël consequent blijft demoniseren en daarmee de Joods-Christelijk-Verlichte traditie, dan ben je je eigen leven grondig zinloos aan het maken. Tenminste: wanneer je iets meent van je geblèr over de schoonheid van de Rede. Maar ik geloof waarachtig  dat Zijne Heiligheid Vermeersch te stom is om dat te beseffen. En dat bedoel ik niet als “schelden” om mijn woede te uiten, want ik ben bang dat-ie echt het IQ en EQ mist – en vooral de moraal – om die werkelijkheid onder ogen te zien.

I rest my case. Zoals beloofd zal ik, hoe moedeloos ik ook ben, over een paar weken de tweede repliek van Vermeersch verbrijzelen. Maar ik zal het met lange tanden doen, dat verbrijzelen, om maar eens een treffende beeldspraak te gebruiken. En ik hoop oprecht dat ik me daarna nooit meer met hem bezig hoef te houden.
__________________________

Door:

Martien Pennings

(voor www.ejbron.wordpress.com)