Observatie van islamcritici in Noorwegen

(Door: Fjordman)

LO, de invloedrijke Noorse vakbond, heeft intieme – menigeen zegt: organische – contacten met de regerende Arbeiderspartij. Samen hebben de beide organisaties waarschijnlijk generaties lang het belangrijkste machtsnetwerk van het land gevormd.

Delen van de LO zullen vanaf 2012 jaarlijks € 70.000,- aan het Noorse Centrum tegen Racisme schenken om rechts gericht extremisme te bestrijden. “Om tegen de multiculturele samenleving te zijn, is, zoals Breivik zegt, niets anders dan datgene waarvoor Hitler vocht”, zegt Leif Sande, die een onderafdeling van de LO vertegenwoordigt.

Kari Helene Partapuoli, leidster van het centrum, dat ieder jaar miljoenen subsidie van de staat krijgt, zegt, dat het geld deels bestemd zou zijn voor het in kaart brengen van internationale netwerken, die tegen multiculturalisme zijn. Partapuoli waarschuwde eerder voor de gevaren van “onderbewust” racisme; ze zei dat er in ieder van ons een racist zou schuilen. Ze zei echter niet welke soort mentaal exorcisme er nodig is om onze innerlijke racistische demonen uit te drijven. Shoaib Sultan, de voormalige secretaris-generaal van de Islamitische Raad van Noorwegen, werkt nu als adviseur voor haar hoe men met extremisten omgaat die zich uitspreken tegen de kolonisatie van hun land door massa-immigratie.

Eind 2011 was er een demonstratie tegen racisme in Youngstorget in Oslo, die door de LO werd voorbereid. Haar machtige nationale leider Roar Flåthen beloofde, dat de vakbonden onverbiddelijk tegen racisme en intolerantie op de werkplek zullen strijden. “Wij willen een multiculturele samenleving. Dat verrijkt”, zei hij tegen de menigte. Flåthen is ook politicus van de Arbeiderspartij en zit in het bestuur van A-pressen, een grote nationale mediafirma, die gedeeltelijk door LO wordt gecontroleerd en de enige of gedeeltelijke eigenaar van tientallen lokale en regionale kranten is.

Van de leiders van LO is bekend dat zij de minister-president adviseren – critici zeggen: bevelen – hoe hij met bepaalde gevoelige politieke thema´s moet omgaan, vooral als de minister-president uit de Arbeiderspartij komt. Hoewel hierover een paar kritische commentaren te horen zijn, wordt deze toestand in Noorwegen als acceptabel beschouwd.

Na de zaak Breivik werd de schrijver Øyvind Strømmen een van de “vooraanstaande experts” van het land wat betreft anti-Jihad-bewegingen bejubeld, wat bij diegenen onder ons, die hem echt goed kennen, luid gelach veroorzaakt. Hij heeft zelfs de politie en de Minister van justitie Grete Faremo van de Arbeiderspartij erover beleerd hoe de controle van vermeende extremisten, die kritisch tegenover de immigratiepolitiek van de Arbeiderspartij staan, op internet op te voeren.

Treurig genoeg zullen ze ook niet veel oppositie van andere politieke partijen krijgen tegen deze politiek. Erna Solberg, de leidster van de Conservatieve Partij van Noorwegen, eist ook harder optreden ter bestrijding van “haat”. Ze heeft opgeroepen tot gecoördineerd handelen op alle terreinen van de samenleving, van scholen tot aan de politie, om iedere vorm van “racisme en extremisme” uit te roeien. Hier wordt geïmpliceerd, dat “racisme” het tegenovergestelde van massa-immigratie betekent.

Solberg heeft jarenlang aangemoedigd tot voortgezette en toenemende massa-immigratie en prees de fantastische “verscheidenheid” , die deze het land zogenaamd brengt. Bovendien heeft zij opgeroepen tot de oprichting van een shariaraad, zodat plaatselijke moslims met toestemming van de staat het islamitische recht kunnen gebruiken in familieaangelegenheden; ze waarschuwde, dat moslims in de westerse wereld op dit moment op een manier zouden worden lastig gevallen, die lijkt op de manier hoe Joden tijdens de opkomst van de nazi´s in de jaren-30 werden behandeld. Dat werd niet gezegd door een socialiste, maar door aanvoerster van de zogenaamde Conservatieve oppositiepartij in Noorwegen.

Øyvind Strømmen 

Øyvind Strømmen zet zich in voor regelmatiger politiecontrole op internet om onsympathieke internetsites te observeren die de islam of de massa-immigratie bekritiseren. Hij beleerde de belangrijke Commissie 22 juli over de zogenaamde gevaren van zogenaamd islamofobisch rechts-extremisme. In het dagblad “Vårt Land” waarschuwde hij ervoor de gevaarlijke fascistische extremisten, die kritisch staan tegenover de islam, het multiculturalisme en de massa-immigratie, teveel toegang tot de massamedia te geven.

Het door de staat gefinancierde “Centrum tegen Racisme” definieerde in een rapport uit mei 2012 “islamofobie” – samen anti-immigratie karakter/vreemdelingenhaat en neonazisme – uitdrukkelijk als een van de belangrijkste takken van het huidige rechts-extremisme; er werd beweerd dat “de meeste rechts-extremisten de islam haten” en deze angst wordt toegeschreven aan het onbekende.

Behalve Øyvind Strømmen droeg o.a. ook drs. Anders Ravik-Jupskås bij aan dit rapport. Hij schreef over “radicale rechtsgerichte populisten”, zoals de boze Geert Wilders en zijn PVV in Nederland, de Ware Finnen in Finland of de SVP in Zwitserland. Een andere medewerker was Kristian Bjørkelo, een folklorist met uitdrukkelijk persoonlijk belang in politiek extremisme, kannibalisme en de geschiedenis van de vibrator als seksspeeltje. Het is onduidelijk hoe hem dit maakt tot een met de islam verband houdende vragen, maar hij maakt zich grote zorgen over de anti-Jihadisten en de vele zogenaamde gevaren die zij voor een beschaafde samenleving vormen.

Het Centrum tegen Racisme argumenteert, dat het begrip “dhimmi” noemen een teken is van extremisme, hoewel het een absoluut legitiem Arabisch woord is, dat in religieus islamitische teksten gebruikt wordt. Blijkbaar is alleen al het citeren van teksten van de moslims zelf een teken van “islamofobie” en dus rechts-extremiste is. Ze stimuleren ook de oude leugen dat “Jihad” niet heilige oorlog betekent, maar “worstelen” en doen voorkomen dat het begrip heilige oorlog in de islam helemaal niet bestaat. De machtige Expo verbreidt in Zweden gelijksoortige desinformatie.

Het begrip “Jihad” betekent precies datgene wat hij lijkt te betekenen: Heilige oorlog om de islamitische hegemonie en de heerschappij  van het shariarecht, uiteindelijk wereldwijd, op te richten. Het klopt, dat er ook niet gewelddadige aspecten van deze strijd bestaan, maar dat geldt voor alle oorloge in dezelfde mate. Oorlogsvoering heeft sinds voor Sun Tzu en “De kunst van de oorlog” in het Antieke China uit gewapende strijd bestaan, die met handige gebruikmaking van propaganda, diplomatie en desinformatie tot verwarring van de vijand gecombineerd werd. Deze verschillende aspecten van de strijd vullen elkaar aan, maar propaganda vervangt de gewapende strijd niet.

Westerse autoriteiten willen ons graag doen geloven, dat alleen “militante islamisten” onze vijanden zijn en dat we met “gematigde islamisten” zoals de Moslimbroederschap zouden moeten samenwerken; daartoe moeten we zorgvuldig negeren, dat Sayyid Qutb (een ideoloog van de Moslimbroederschap) veel leden van het terreurnetwerk Al Qaida inspireerde. Om nu met de Moslimbroederschap samen te werken, zou vergelijkbaar zijn met samenwerking met “gematigde nazi´s” zoals Joseph Goebbels in de Tweede Wereldoorlog.

Erna Solberg, leidster van de Conservatieve Partij

Het Centrum tegen Racisme, Kari Helene Partapuoli, Mari Linløkken, Rune Berglund Stehen en Shoaib Sultan argumenteren in een opstel een grotere controle van internetsites door de politie en de veiligheidsdiensten, die regelmatig bezocht worden door rechts-extremisten en islamofoben, wat zij grotendeels als hetzelfde beschouwen. Zij zetten zich in voor uitgebreide mogelijkheden tot de registratie van mensen, die niet gewelddadige, maar “buitenlandervijandige” opvattingen tot uitdrukking brengen.

Partapuoli en Berglund Steen beweerden later, dat ze niet voor de controle van critici van de massa-immigratie of de islam zijn, hoewel hun rapport uit mei 2012 het tegendeel aangeeft. Vertegenwoordigers van de Noorse politionele veiligheidsdienst zoals Lassen Roen hebben ook belangstelling getoond voor meer controle.

In augustus 2012 publiceerden Shoaib Sultan, Kari Helene Partapuoli en Rune Berglund Steen nog een krantenessay, waarin uitdrukkelijk werd verklaard dat de veiligheidsdiensten hierop veel sterker het zwaartepunt zouden moeten leggen op het in het oog houden van diegenen, die op welke wijze dan ook oppositie tegen massa-immigratie formuleren, vooral – zo benadrukten ze – op “anti-islamisten”.

Janne Kristiansen was van 2009 tot 2012 de cheffin van de Noorse veiligheidsdienst van de politie (PST), kreeg echter enorm veel kritiek op het falen van de PST bij de verhindering van Breivik´s bloedbad en werd vanwege een kleine fout, die ze achteraf maakte, tot aftreden gedwongen. Tot op de dag van haar aftreden bleef ze erbij, dat, ondanks Breivik, het grootste terreurgevaar voor onze samenleving nog altijd uitgaat van militante islamitische groeperingen. Dat was niet datgene dat de multiculti-massamedia wilden horen, dus drongen ze erop aan dat ze verwijderd werd en hadden daarmee uiteindelijk succes.

De opvolgster van Kristiansen als cheffin van de binnenlandse geheime dienst van het land is een vrouw, Marie Benedicte Bjørnland, die helemaal op de lijn ligt van de Scandinavische politiek van Gender Equality. In NRK Dagsrevyen, het grootste nieuwsprogramma op de Noorse tv, zegt ze, dat de veiligheidsdiensten meer prioritiet zouden hebben moeten geven aan de controle van “anti-Jihadisme” en anti-islamitische bewegingen. Dat zal in de toekomst ongetwijfeld gecorrigeerd worden.

De door de regering benoemde Commissie 22 juli keurde alles goed wat met de aanslagen in 2011 te maken had. Haar officiële rapport werd op 13 augustus 2012 gepubliceerd en bekritiseerde heftig de inadequate reactie op deze aanslagen door de politieautoriteiten. Het rapport (hoofdstuk 4, PDF) spreekt van “rechts-extremisten en anti-islamisten” als bijna synoniem en noemt “anti-islamitische opvattingen” als mogelijk signaal van gevaarlijk extremisme, waarvoor speciaal Øyvind Strømmen als een door het rapport hoog geëerde “expert” m.b.t. het thema in het middelpunt werd geplaatst. De noorse veiligheidsdienst van de politie (PST) uitte in een rapport over mogelijke veiligheidsbedreigingen in maart 2012 gelijksoortige opvattingen.

Hier treedt een verontrustend patroon op: Massa-immigratie, inclusief islamitische immigratie, zal gewoon doorgaan, maar de autoriteiten zullen harder optreden tegen critici van deze politiek. Vreedzame anti-islamisten worden bijna net zo bedreigd als militante moslims en de controle van islamcritici wordt geïntensiveerd. Dat schijnt de treurige, maar niet echt verrassende trend in meerdere westerse landen te zijn. Dat vindt plaats op hetzelfde moment dat de westerse regeringen de opkomst van de Moslimbroederschap ondersteunen en de internationale uitbreiding van het islamitische shariarecht bevorderen.

(Praktische tip voor het lezen van de links: Gebruik hiervoor “Google Translate”)

Jens Stoltenberg, minister-president van Noorwegen en leider van de Noorse Arbeiderspartij

Bron:

http://europenews.dk/de/node/57947

Bron oorspronkelijk artikel:

http://frontpagemag.com/2012/fjordman/monitoring-islam-critics-in-norway/

Auteur: Fjordman

Vertaald uit het Duits door:

E.J. Bron

(www.ejbron.wordpress.com)