Herdenkingsbijeenkomst voor Duitsers, die het slachtoffer werden van buitenlandergeweld

Duitse slachtoffers hebben geen lobby, geen herdenkingsplechtigheid in het parlement, geen schadeloosstelling, geen of vervalste berichtgeving! Laten we deze slachtoffers ONZE stem geven.

Dit motto had de partij DIE FREIHEIT uitgezocht om de Duitse slachtoffers van buitenlandergeweld te herdenken, de herdenking van een groep mensen, die niet plaatsvindt in de politiek en de media. Buitenlanders, die het slachtoffer van Duitsers worden, krijgen in de media echter wel ruimte en ook de politiek spant zich in zulke gevallen in door spectaculaire maatregelen te nemen: er worden schadevergoedingen aan de slachtoffers van de NSU gegeven, straten en pleinen krijgen andere namen. Wat gebeurt er echter bij Duitse slachtoffers?

Het aantal vermoorde buitenlanders is vreselijk en ieder slachtoffer is er eentje teveel. Het aantal vermoorde Duitsers, dat door buitenlanders vermoord werd, is echter veel en veel groter. En als we onze bondskanselier mogen geloven, dan moeten we leven met deze criminaliteit.

…We moeten accepteren dat het aantal delicten bij jeugdige migranten bijzonder groot is…

(Angela Merkel)

Moeten we dat?

De manifestatie van DIE FREIHEIT direct voor het gebouw van de Reichstag in Berlijn zou moeten herinneren aan het enorm grote aantal van 7500 vermoorde Duitsers van 1990 tot 2012, dat steeds weer vergeten wordt te noemen of dat bewust wordt doodgezwegen.

Tijdens deze manifestatie moesten vooral familieleden van slachtoffers aan het woord komen. De manifestatie werd gepresenteerd door Felix Menzel (Blaue Narzisse).

Nadat het plein voor de toegangstrap naar de Reichstag sfeervol met honderden kaarsjes en een krans versierd en het sprekerspodium opgebouwd was, werd de herdenkingsmanifestatie officieel geopend met het zingen van het derde couplet van het Duitse volkslied.

Felix Menzel begroette de ongeveer 100 aanwezige luisteraars. Hij vertelde dat Duitsers tegenwoordig iedere dag het slachtoffer worden van migrantengeweld, of dit nu het afpakken van mobiele telefoons of merkkleding op het schoolplein is, door seksuele intimidatie tot aan verkrachting toe, of door geweld tegen politieagenten, tot aan moord toe.

De eerste spreker van de dag was Manfred Klein-Hartlage, wiens toespraak zich vooral bezighield met de rol van het Duitse volk in de waarneming van politici.

Zo zei hij dat volkeren op zich al solidaire gemeenschappen zouden zijn en dat de huidige politici en machtselites, die zich bewust zijn van dit feit, ernaar streven om deze volkeren te vermengen, om ze te verzwakken en zodoende hun eigen macht te behouden.

Dat heeft fatale gevolgen, zoals je in Europa kunt zien. De criminaliteit is slechts een van de problemen:

De 7500 Duitsers, die sinds 1990 het slachtoffer zijn geworden van migrantengeweld, zijn het slachtoffer van een politiek, die erop gericht is om de samenleving te vernietigen: uit ideologische blindheid, uit hebzucht naar goedkope arbeidskrachten, die men gemakkelijk kan uitbuiten, en van wie de situatie tegelijkertijd zo precair is dat de welvaartsstaat uiteindelijk in elkaar zal storten door overbelasting (ook dit een door bepaalde kringen wel degelijk gewenst resultaat van massa-immigratie), uit haat tegen het eigen volk, tegen deze verdomde Duitsers met wie men niks te maken wil hebben, en – niet in de laatste plaats – uit machtswellust:

Zo komt hij tot de conclusie:

De oorlog, welks slachtoffers wij vandaag herdenken, is een oorlog van de machthebbers, een oorlog van hele kleine elites tegen de rest; het is een oorlog van de heersenden tegen het volk.

In het verdere verloop van de manifestatie hielden vertegenwoordigers van slachtoffers, zoals de oom van de in coma geslagen Kevin Schwandt, evenals Lena Duggen, die over de zaak Yvan Schneider vertelde. Beiden benadrukten, dat het hier niet slechts om één slachtoffer zou gaan, maar dat de hele familie slachtoffer geworden zou zijn.

De Turkse dader, die Kevin bijna had vermoord, kreeg slechts een voorwaardelijke straf, de familie Schneider is zelfs geëmigreerd, omdat zij de hatelijkheid van de migranten niet meer kon verdragen.

Wat vooral naar voren gebracht dient te worden in de zaak Schneider, is de onvoorstelbare wreedheid waarmee Yvan vermoord en zijn lichaam in stukken gesneden en in beton gegoten werd. Uwe Brandt, de oom van Kevin Schwandt, liet foto´s van zijn neef zien, die sinds mei in een kunstmatige coma ligt.

Felix Menzel benadrukte, dat de beschrijving van de vertegenwoordigers van de slachtoffers zou laten zien dat de benaming “op zichzelf staand geval” een bespotting van het leed van de families zou zijn. In de pers werden de daders alleen maar “jongeren” genoemd, hun afkomst werd versluierd. Ook in politiemeldingen worden vaak niet de nationaliteit en de herkomst aangegeven.

Marc Doll, van de organiserende partij DIE FREIHEIT, ging nader op dit probleem in en ook legde hij uit hoe men aan het aantal van 7500 slachtoffers was gekomen. Uitgaande van criminaliteitsstatistieken waren er sinds de Duitse hereniging 6,7 miljoen buitenlanders plus 3,7 miljoen ingeburgerden, die voor de berekening tot de buitenlanders worden gerekend.

Sinds 1990 werden er bijna 22.000 mensen vermoord, 30% van de daders was buitenlander. Als men hier de buitenlandse slachtoffers vanaf trekt, kom je over een periode van 20 jaar op het aantal van 7500 Duitse mensen, die vermoord werden door mensen met een migratieachtergrond. Veel hoger is het aantal slachtoffers van geweld:

Met dezelfde rekenmethode is het resultaat dat er 3 miljoen gewelddadige overvallen op Duitsers door mensen met een niet-Duitse herkomst sinds 1990 werden uitgevoerd. Iedere 10 dagen geweld tegen Duitsers, zogezegd een buitenlandse NSU, aldus Doll.

De manifestatie werd afgerond met het oplezen van gewelddaden in een doorsnee maand, om ongeveer een overzicht over de daadwerkelijke hoeveelheid “op zichzelf staande gevallen” te krijgen, zoals altijd door de pers wordt voorgesteld.

De manifestatie eindigde met een minuut stilte voor de Duitse slachtoffers.

Bron:

http://europenews.dk/de/node/61410

Vertaald uit het Duits door:

E.J. Bron

(www.ejbron.wordpress.com)