Het falen van Geert Wilders en Martin Bosma

Ik heb begin 2011 eens een uurtje aan tafel gezeten met Martin Bosma. Nee, ik kreeg geen baan aangeboden bij de PVV en ik snap dat wel, want inmiddels heb ik een reputatie opgebouwd als een Radikalinsky waarmee zelfs de PVV zich niet kan identificeren. Ja, zo immoreel ben ik: te goor om zelfs door de PVV opgepakt te worden.

Niettemin, als ik in het verleden de PVV had mogen adviseren, dan waren cruciale fouten niet gemaakt. Dan had Geert Wilders geen rooie streep gehaald door de namen van zijn allerbeste sollicitanten voor een plek op de lijst voor de Tweede Kamer verkiezingen van 2010. Wilders heeft indertijd zijn personeelschef gevraagd om vooral mensen met veel eigen initiatief met stip naar voren te halen. Die personeelschef deed dat en toen na een paar maanden de dossiers op het bureau van Wilders lagen heeft de Blonde Kamper meteen de namen geschrapt die de personeelschef met de beste positieve bedoelingen had geselecteerd. Wilders´ motto: “Als we geen haantjes-de-voorsten binnen halen, zijn de kansen op LPF-toestanden het kleinst.” (Overigens: ik hoorde niet bij die sollicitanten.)

Dat kan natuurlijk weer niet de héle verklaring  zijn voor het feit dat wat onze Blonde Satan wél binnenhaalde allemaal lichtjes gemankeerde types van een derde of vierde garnituur waren. Niet eens van een tweede. Ik had en heb bij bepaalde figuren  binnen de PVV slechts mijn instant-onderbuikgevoelens nodig om metéén te weten: beetje fouterig. En dan bedoel ik niet meteen misdadig, maar een mengsel van niet echt slim tot echt wel ordinair.  Er zit in onze Blonde Kamper een hang naar Haagse Harry types. Enfin, daarom noem ik hem ook mijn eigen Blonde Kamper.

Als ik, met mijn intense hang naar het de-tyfus-schelden van immorele domkoppen, Wilders had mogen adviseren, en hij had ook nog naar mij geluisterd, dan was er nooit sprake geweest van knieschoten, kopvodden en tuigdorpen. Een politicus is geen marginale columnist die helemaal niets meer te verliezen heeft, zoals ik. Anderzijds was dan de kritiek op de islam fundamenteler verwoord in de Tweede Kamer. Getrouwen rond de Grote Blonde Leider reppen wel eens van zijn “ragfijne gevoel voor politiek”. Maar ik vind dat hij weliswaar af en toe een goeie speech houdt, maar voor de rest blunders maakt. Ongeleide projectielen loslaat waarmee hij zelf zijn eigen doorbraak naar de kleinburgerlijke middenklasse heeft getorpedeerd. En waarmee hij zo’n 10 tot 15 zetels persoonlijk naar de zeebodemkelder heeft gejaagd. Met weigeren de beveiliging voor Ayaan in Amerika te betalen, met kopvodden, knieschoten en tuigdorpen haal je tokkies binnen die te stom zijn om op strategische ogenblikken zelfs maar te gaan stemmen. Afgezien nog van de vraag of je zou moeten willen dat ze überhaupt gáán stemmen. En al helemaal of je ze tot je  aanhang moet willen rekenen.

Ik heb dus wel eens een uurtje met Martin Bosma aan tafel gezeten. Laatst kwam ik hem toevallig op straat tegen. Ik zag hem aankomen, deed net of ik hem niet zag en stak schuin over naar het andere trottoir om hem de kans te geven mij te ontlopen. Nou dat wilde Martin dus niet:  “Hé, Martien!” Waarna zo’n half verlegen nietszeggend gesprekje van twee minuten volgt.

Ik mail Martin Bosma wel eens. De laatste keer was het de slotalinea van mijn laatste stuk:

“Daarom zou Doen & Laten van bijvoorbeeld de Publieke Omroep hoog  op de politieke agenda van de PVV moeten staan. Letterlijk: Doen én Laten, dus inhoud én niet-inhoud, wat gebracht wordt en wat niet en welke politieke keuzes worden gemaakt binnen de items waaraan wél aandacht wordt besteed. Die hele structuur van die Publieke Omroep moet publiekelijk blootgelegd en ter discussie  worden gesteld. Er móét een manier gevonden worden om die cultuurvernietigende subsidiestromen te stoppen en ervoor te zorgen dat we nog iets anders gaan horen en zien dan alléén het multikrolse geluid.”

Daar krijg je dan geen antwoord op. De PVV is een gesloten bastion dat steeds meer de indruk maakt van een dode burcht, waarin de paranoia heerst. Dat is wel enigszins verklaarbaar. Ze moeten beducht zijn voor infiltratie door de AIVD en er is natuurlijk nogal met modder gesmeten door dissidenten die uit de fractie zijn getreden. Ik noem Hero Brinkman en Wim Kortenoeven als de meest prominente. Dat met modder smijten is natuurlijk uitermate dom. Het schaadt de politieke zaak waarvoor de PVV staat – de islam en de EU bevechten benevens Israël en de Nederlandse verzorgingsstaat verdedigen – en het geeft aan dat je zelf ook erg dom bent geweest, misschien niet om je aan te sluiten, maar dan toch in elk geval om dermate lang te wachten met weer uittreden dat je zo rancuneus bent geworden dat je al die modder kwijt moest.

Die paranoïde geslotenheid heeft niet alleen externe oorzaken, waarvan de voornaamste is: de extreme vijandigheid van het multikrolse establishment tegen de enige partij die de grote waarheden van deze tijd durft te zeggen, namelijk dat zowel de islam als de EU acute totalitaire bedreigingen voor Europa vormen en dat het verraad aan Israël de diepste morele ontsporing uit de rails van onze Joods-Christelijk-Verlichte traditie is na Auschwitz.

Behalve de gevaren van infiltratie, een aanslag op Wilders en vijandigheid van het establishment is er natuurlijk nog de bewuste keuze om de PVV een gesloten ideologische club te laten zijn, die niet bang hoeft te zijn voor “overname”. Dat is een legitieme democratische methode: de kiezer mag beslissen of hij op deze club stemt of niet. Bovendien is een “open partij” als PvdA of CDA, waarin de dienst wordt uitgemaakt door een beperkt aantal “partijtijgers”, absoluut niet democratischer.

De PVV mag dus wat mij betreft best die geslotenheid hebben, om al die redenen, maar ik ben bang dat het duo Wilders-Bosma (want dat is het tweespan dat de dienst uitmaakt) niet voldoende creativiteit bezit om werkelijk succesvol te zijn in het tegenhouden van de islam en de EU en het verdedigen van de Nederlandse verzorgingsstaat en Israël. Er komt blijkbaar ook niet voldoende creativiteit vanuit de lagere partijechelons, of dat nu aan de geslotenheid van de top ligt of aan de geringe creativiteit van die lagere lagen.

Neem nu eens dat boek van Wilders, “Marked for Death”. Mijn leeservaring: het boek zit dermate vol relevante informatie en observaties dat mijn exemplaar wemelt van de onderstrepingen. Omdat het zó ongelooflijk rijk is, weet ik volstrekt zeker dat Wilders dit boek maar voor hoogstens een kwart zelf heeft geschreven, en dat dit genoemde kwart ook nog eens grondig is geredigeerd. Hier móét een team van deskundigen achter zitten dat hem geholpen heeft, en Robert Spencer maakt daarvan zeker deel uit. En aan het perfecte Amerikaanse Engels heeft Mark Steyn misschien niet alleen in het voorwoord bijgedragen. Met dit boek is een native speaker zeer grondig aan de gang geweest. Maar tenslotte vormt dit boek vooral een schoffering door Wilders van zijn eigen kiezers, een schande en een blunder dat niet tegelijk met de Engelse tekst een Nederlandse vertaling is uitgekomen. Dat had absoluut bij de uitgever bedongen moeten worden en dat zou voor een klein taalgebied als Nederland-Vlaanderen gemakkelijk gekund hebben.

De laatste tijd wordt mij van drie kanten een idee aan de hand gedaan. Het is iets wat leeft onder het volk, want ten eerste opperde een jongen op mijn sportschool het, zag ik het ergens op een website naar voren gebracht en weet ik dat een paar activisten concreet bezig zijn met het idee. Welk idee? Om naar het voorbeeld van de metro-posters in New-York  anti-islam-affiches op Nederlandse stations en in Nederlandse bushokjes op te hangen. Het zou heel simpel zijn: gewoon agressieve en racistische soera’s uit de Koran of passages uit de Hadith op een poster. Meer niet. Je begint met één stad, bijvoorbeeld Den Haag. De weigering van de billboardcompanies om de campagne te verzorgen, zou al meteen flink wat publiciteit genereren. Want weigeren zullen ze. Dat breng je voor de rechter. Nog meer publiciteit. Vervolgens twee mogelijkheden: of de rechterlijke macht handelt tegen het grondwettelijke recht op vrije meningsuiting, of de campagne komt er toch. Waarna de onvermijdelijke agressie van de islamitische cultuurgemeenschap zal volgen. Zo gaan misschien weer wat slapie-slapie-oogjes open en de PVV staat weer in het brandpunt van de belangstelling.

Maar het grootste falen van Wilders en Bosma zit in het met rust laten van de subsidiestructuren die het hele circus van de multikrolse nep-elite mogelijk maken en zo’n posteractie noodzakelijk. Dat circus dat van alle werkelijkheid en van alle volkswil losgezongen is. Dat circus dat de islamisering, massa-immigratie, Israël-haat, Europa-totalitarisme en klimaat-hoax mogelijk maakt.

Er is in feite een toestand ontstaan als vlak voor 1789, dus vlak voor de Franse Revolutie, toen een feodale structuur van privileges het uitzuigen en onderdrukken van de gewone bevolking mogelijk maakte. Die structuur is anno 2012 alleen minder zichtbaar, omdat deze bestaat uit niet direct zichtbare geldstromen die vanuit de overheid gestuurd worden naar duizenden uitsluitend linkse organisaties. Dat is inclusief de politieke partijen. De enige spelbreker, de PVV, ontvangt inderdaad geen overheidssteun. Er ligt op dit moment over Nederland (en over alle West-Europese landen) een verstikkend netwerk van organisaties die heel erg verschillend zijn en op verschillende terreinen werkzaam zijn, maar die allemaal van de “politiek correcte visie” doordrenkt zijn.

Ik ben me dat bewust geworden, omdat ik me al sinds de jaren 1980 in toenemende mate vertwijfeld afvraag hoe het mogelijk is dat zo langzamerhand werkelijk bijna 100% van “mijn” cultuur mij vijandig is geworden. Ik zou ermee kunnen leven als mij, laten we zeggen,  nog een 20 of 25 procent geluiden bereikten die ik als normaal, plausibel of aanvaardbaar zou ervaren. Maar ik hoor en zie dus al decennia bijna uitsluitend perversiteit en gekte om me heen. Dan heb ik het dus over de “officiële” cultuur, die mij bereikt via de media en wat ik waarneem in het “echte leven” waar het “cordon sanitaire” gevierd wordt als een groot goed. Want er is natuurlijk ook in Nederland een uitstekend werkende onzichtbare muur, door welke iedereen gestuit wordt die ook maar enigszins afwijkt van de multikrolse relativiteitstheorie.

Concrete opdracht voor de heren Wilders en Bosma: mensen aan het werk zetten die het hele Nederlandse subsidiecircus in kaart brengen, benevens alle Europese en verdere internationale cultuur-corruptie-cellen voor zover Nederland daarbij betrokken is. Kijken hoe de hazen lopen en uitvogelen hoe dit politiek relevant gemaakt en bestreden kan worden. Dat is namelijk het begin van alles. In elk geval kom je er verder mee dan met die twitter-tweetjes van twee centen van Wilders.

Door:

Martien Pennings

(voor www.ejbron.wordpress.com)