Geheim rapport: Europese Unie legt grondslag voor vierde nazirijk

Op 10 augustus 1944 vond in het Maison Rouge Hotel in het Franse Straatsburg een geheime ontmoeting plaats. Nazi-functionarissen gaven een elitegroep Duitse industriëlen opdracht om zich voor te bereiden op een ‘krachtig Duits rijk’. Met andere woorden: het Vierde Rijk. Na de bijeenkomst werd een rapport aan Britse functionarissen en de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken gestuurd. In het rapport was te lezen hoe de industriëlen de Duitse economie opnieuw zouden moeten opbouwen door de nazipartij te helpen geld door Zwitserland te sluizen. Economisch rijk De functionarissen zouden een geheim netwerk van buitenlandse bedrijven gaan oprichten. Men zou wachten tot de tijd rijp was om vervolgens Duitsland weer over te nemen. Van de industriëlen waren vertegenwoordigers van Volkswagen, Krupp en Messerschmitt aanwezig. Ook schoven functionarissen van de Duitse marine en het ministerie van Bewapening aan. De aanwezigen besloten dat het Vierde Rijk geen militair rijk, maar een economisch rijk moest gaan worden en daarnaast niet alleen om Duitsland moest draaien. Nazi-Duitsland verplaatste vervolgens grote hoeveelheden kapitaal naar de neutrale landen. Duitse bedrijven begonnen in het buitenland een geheim netwerk te vormen. De Duitse economie herstelde na 1945 opzienbarend snel. Het Derde Rijk was in militair opzicht verslagen, maar de machtige bankiers, industriëlen en ambtenaren in nazi-Duitsland, herboren als democraten, begonnen in Europa al snel een economische en politieke integratie na te streven. Het is goed mogelijk dat het Vierde Rijk, zoals voorzien door de nazi-industriëlen, in ieder geval ten dele is gerealiseerd. Wilhelmina Het rapport na de geheime ontmoeting was opgesteld door een Franse spion. De bijeenkomst werd geleid door SS-Obergruppenführer Dr. Scheid. Hij bekleedde een hoge positie binnen de SS. Overigens was Jozias van Waldeck-Pyrmont, volle neef van de Nederlandse koningin Wilhelmina, eveneens Obergruppenführer binnen de SS. Scheid gaf de industriëlen opdracht contact te leggen met buitenlandse firma’s. Ze moesten na de oorlog grote sommen geld gaan lenen van andere landen. Slechts enkele industriëlen werden uitgenodigd voor een tweede besloten vergadering, die werd voorgezeten door Dr. Bosse van het ministerie van Bewapening. Daar werden geheimen gedeeld met de elite van de elite. Bosse had een stappenplan ontwikkeld voor de implementatie van het Vierde Rijk. Eerst zouden de corporaties de nazipartij, die op de achtergrond verder zou gaan, moeten financieren. Daarna zou de overheid grote sommen geld moeten geven aan Duitse industriëlen. Vervolgens zouden Duitse bedrijven een geheim netwerk vormen van buitenlandse dochterondernemingen die zogenaamd militair onderzoek zouden doen. Het geld zou via twee banken in Zürich worden doorgesluisd naar de buitenlandse netwerken. De nazi’s stuurden al jaren geld naar de neutrale landen. De oorlog bleek voor Duitsland uiteindelijk zeer winstgevend te zijn geweest. In 1951 werd de Europese Gemeenschap voor Kolen en Staal (EGKS), de voorloper van de Europese Unie, opgericht. De EGSK was de eerste supranationale organisatie en daarmee begon de erosie van nationale soevereiniteit, een proces dat tot op de dag van vandaag doorgaat. Amnestie Maar voordat de nazi’s een gemeenschappelijke markt konden opzetten moest amnestie worden verleend aan alle nazi-industriëlen en moesten de nazi-bankiers en -functionarissen weer in de samenleving integreren. In 1957 werd door de Amerikaanse Hoge Commissaris voor Duitsland John J. McCloy een generaal pardon ingesteld voor industriëlen die waren veroordeeld wegens oorlogsmisdaden. De twee machtigste nazi-industriëlen, Alfried Krupp van Krupp Industries en Friedrich Flick van Daimler-Benz, werden na drie jaar gevangenisstraf vrijgelaten. Krupp en Flick speelden een centrale rol in de economie in nazi-Duitsland. Krupp werd al snel één van de grootste industriëlen van Europa. Flick bouwde na de oorlog ook een groot imperium op. “Veel grootindustriëlen die nauw betrokken waren bij het naziregime gebruikten Europa als dekmantel om na de overwinning op Hitler de Duitse politieke geest na te streven,” zei historicus Dr. Michael Pinto-Duschinsky. “De belangrijkste figuren uit de nazitijd waren de grondleggers van de Europese Unie.” Veel grote namen zoals BMW, Siemens en Volkswagen, die onder meer Duitse munitie en de V1-raket vervaardigden, waren niet vies van slaven- en dwangarbeid. Hermann Abs Hermann Abs, een machtige bankier uit de tijd van het Derde Rijk, werd in 1937 benoemd tot bestuurslid van Deutsche Bank. Hij zat als vertegenwoordiger van Deutsche Bank ook in de raad van toezicht van I.G. Farben, in de nazi-tijd één van de machtigste bedrijven. In de jaren twintig ontstond de chemiereus door een fusie van onder meer BASF, Bayer en Hoechst. Dit bedrijf was zo nauw verbonden met de SS dat het in Auschwitz over een eigen slavenkamp beschikte: Auschwitz III. Na de oorlog werden 24 bestuursleden van I.G. Farben aangeklaagd wegens oorlogsmisdaden. Slechts de helft van hen moest daadwerkelijk de gevangenis in. Na acht jaar stonden ze allemaal weer op vrije voeten. Zoals in het rapport vermeld stond vormde zich inderdaad weer een krachtig Duits rijk, een rijk dat de basis vormt van de hedendaagse Europese Unie. Abs kreeg de leiding over het Marshallplan, een omvangrijk hulpplan voor de wederopbouw van de door oorlog getroffen landen in Europa. In 1948 overzag hij in feite het Duitse economische herstel. Toen Konrad Adenauer, de eerste bondskanselier van West-Duitsland, in 1949 aantrad was Abs zijn belangrijkste financieel adviseur. Achter de schermen bleef hij werkzaam voor Deutsche Bank, de bank die tijdens de oorlog groot was geworden door slavenarbeid in bezette gebieden. Europese federale staat In 1957 ondertekenden de zes leden van het EGSK het Verdrag van Rome, het verdrag ter oprichting van de Europese Economische Gemeenschap (EEG). Het verdrag maakte de weg vrij voor andere machtige supranationale instituties waaronder het Europees Parlement en de Europese Commissie. Tijdens de oorlog werd Ludwig Erhard gefinancierd door I.G. Farben. Na de oorlog benoemde Adenauer hem tot minister van Economische Zaken. In 1963 volgde Erhard hem zelfs op als bondskanselier. Officieel is er nu vrede en stabiliteit in Europa. Duitsland is een democratie, waar weer een joodse gemeenschap woonachtig is. Het is echter niets meer dan uiterlijke schijn. “Over 50 jaar denkt niemand nog aan natiestaten,” zei minister van propaganda in nazi-Duitsland Joseph Goebbels eens. De natiestaat bestaat nog wel, maar het streven richting een Europese federale staat is onlosmakelijk verbonden met de plannen van de SS en de Duitse industriëlen om een Vierde Rijk, een economisch in plaats van een militair imperium, op te bouwen. Eind vorig jaar werd de huidige Duitse bondskanselier Angela Merkel in Portugal onthaald door betogers die spandoeken droegen met teksten als ‘Hitler go home!’ Veel Portugezen zien Merkel als een ijzeren dame die een keihard bezuinigingsbeleid oplegt. De vakbonden zien de Portugese premier Pedro Passos Coelho als een soort lakei van Merkel. Het geheime rapport is in 2011 vrijgegeven door de Britse Nationale Archieven. Bron: http://www.niburu.nl/het-complot/geheim-rapport-europese-unie-legt-grondslag-voor-vierde-nazi-rijk.html Bron oorspronkelijk artikel: http://www.dailymail.co.uk/news/article-1179902/Revealed-The-secret-report-shows-Nazis-planned-Fourth-Reich–EU.html