Cynisch, cynischer, Cyprus

Duitse belastingbetalers moeten blijkbaar maffiabazen en geldwitwassers redden.

Weliswaar dient Cyprus het geld uit het euro-reddingsfonds slechts onder zeer strenge voorwaarden te krijgen, maar dat het zal voldoen aan deze voorwaarden is uiterst onzeker.

De president van het Europees Parlement, Martin Schulz, vat de toenemende nervositeit van de politiek kort samen: “De EU wordt dodelijk bedreigd”, aldus de sociaaldemocraat. Wanneer “de mensen zich afkeren van een project, van een idee, dan komt hieraan op een gegeven moment een einde”, zou de ervaring leren. De EU zou daarom moeten worden veranderd om verloren geloofwaardigheid terug te winnen.

De komende weken kunnen de onzeker geworden Berlijnse politici hun geloofwaardigheid bewijzen bij de stemming over de miljardenhulp aan de banken van Cyprus. Het probleem: de door de ECB en de Eu geplande hulp op kosten van de belastingbetaler is met geen van de beproefde smoesjes meer te rechtvaardigen. Zelfs de meest goed gelovige valt het op: hier gaat het niet om “solidariteit met de mensen”van een euroland. Bij Cyprus gaat het om het schateiland van maffia-geldwitwassers en belastingontduiking van miljarden euro´s, wiens buit ten laste van de hard werkende en sparende burgers uit het vuur van riskante speculaties gehaald moet worden.

Als de parlementariërs hiermee akkoord gaan, dan laten ze in de ogen van de sceptische publieke opinie hun maskers vallen. In hun boek “De grootste rooftocht uit de historie” noemen de schrijvers Marc Friedrich en Matthias Weik de “reddingspolitiek” een gigantisch bedrog, waarbij het overgrote deel van de burgers ten gunste van heel weinig, ongelooflijk rijke financiële magnaten zou worden bedrogen. En de politiek? Die staat op de uitkijk bij de roof, als handlanger. Hulp aan de banken van Cyprus zou overkomen als de bevestiging van deze enorme aanklacht. Voor de politiek dreigt een propagandistische ramp. In het besef van dit gevaar proberen Schulz´ Berlijnse partijvrienden met het opstellen van hogere “horden” voor de hulp aan Cyprus uit de affaire te ontsnappen. De SPD, aldus Peer Steinbrück, zou bijvoorbeeld alleen akkoord gaan als de Cyprioten de opdracht zouden krijgen een einde te maken aan het witwassen van geld en hun belastingen te verhogen. De Duitse regering zal vermoedelijk gebruikmaken van gelijksoortige manoeuvres om de Duitsers de indruk te geven dat hun belangen in goede handen zouden zijn.

Maar het blijft de vraag of het deze keer opnieuw lukt om de kiezers op deze manier gerust te stellen. Te vaak hebben ze gehoord dat Duitse hulp en garanties slechts onder “strikte voorwaarden” zouden worden toegestaan. Te vaak hebben ze daarna moeten meemaken hoe snel deze voorwaarden werden omzeild zodra het Duitse geld op tafel lag. En nog nooit was een verzoek om hulp zo brutaal als dat uit Cyprus. Daarom kan hier alleen maar met “Nee” op geantwoord worden wanneer niet het laatste restje geloofwaardigheid ook nog vernietigd moet worden. Anders zou de sombere visie van Martin Schulz wel eens werkelijkheid kunnen worden.

Bron:

http://www.preussische-allgemeine.de/nachrichten/artikel/zynisch-zynischer-zypern.html

Auteur: Hans Heckel

Vertaald uit het Duits door:

E.J. Bron

(www.ejbron.wordpress.com)