Timmermans koestert de Jodenhaat van zijn moslim-electoraat

Een zich onbespied wanende Frans Timmermans heeft een Jood gespot

(Door: Martien Pennings)

In een gisteren op deze site gepubliceerd stuk heb ik de speech van Diederik Samsom gefileerd, die hij op zaterdag 2 maart 2013 hield op een speciaal aan het Midden-Oosten gewijd PvdA-congres. Ik beveel zeer aan ook dat stuk te lezen, het verduidelijkt veel van wat ik hieronder zal zeggen over Frans Timmermans, minister van buitenlandse zaken, die het congres eveneens toesprak. De zalvende hypokriet had het vooral over een stukje Israël-beleving dat Samsom had laten liggen: de officiële oproep van de Europese Unie  en de Nederlandse regering tot boycot van producten uit de Joodse nederzettingen in Samaria en Judea.

Ik heb het al vaker over Timmermans gehad. Bijvoorbeeld toen hij op 10 juli 2009 in de Volkskrant had geschreven:

“De mensen die zo toeteren over de boerka, de Venlose zulutoeter incluis, maken al die herrie om de positie van de islam ter discussie te stellen. Hou die erbuiten. Aan de kwestie zelf zitten al ongemakkelijke kanten.”

“De Venlose zulutoeter”. Geert Wilders dus. Ik zei toen:

“ Ja, laten we de laatste én de eerste wereldwijde manifestatie van een nazi-mentaliteit namelijk de islam, er buiten laten. En laten we die boerka los zien van de ideologie, net zoals het SS-uniform los van het nazisme, of zoals de zwarte kap van de beul los van de klap met die bijl in je nek. En waarom zouden we de ketenen van een slaaf in verband brengen met slavernij?

Zou-ie nou menen wat-ie zegt, die Timmermans? Is-ie echt zo dom? Of weet-ie hoe intens aanstootgevend z’n gezwatel is en doet-ie ‘t erom? Het is ook die combinatie van dit soort liederlijkheden en dat uitgestreken smoeltje, waaronder ik steeds naar het patersboordje zoek. Die wolk van eigenwaan waarin-ie wandelt. Dat aanstellerig-nichterige waarmee-ie z’n ranzigheden debiteert. God, wat haat ik die kwal!”

Tot zover ikke in 2009 over Fransje Timmermans. Tijdens zijn speech op het PvdA-congres werd ik opnieuw getroffen door dat dik-aangezette zachtaardig-zalvende van het weekdier dat mij altijd meteen zo’n wit patersboordje rond zijn nek doet projecteren.

De beide key-note-speakers op het PvdA-congres, Samsom en Timmermans, hadden blijkbaar overleg gehad, want de rode lijnen kwamen aardig overeen: Israël, dat is héél fout en héél zorgelijk, maar de Arabisch wereld vervulde de beide heren met blijde verwachtingen, al zou het, wisten zij,  nog heel veel voeten in aarde hebben voor er én demokratie én een mensenrechten respecterende orde in het Midden-Oosten zou heersen. Want hoe lang hadden wij zelf in Europa er, met vallen en opstaan, niet over gedaan om zover te komen? Toch zou het ook in het Midden-Oosten een keer gaan lukken. “Waarom niet?”, roept Timmermans ergens pathetisch uit.

Waarom niet? Goeie vraag. Nou ja, misschien vanwege de islam niet? Omdat de islam al 1400 jaar een spoor van totalitaire terreur door de wereld trekt? Omdat de islam leert dat de Koran het rechtstreekse en onveranderlijke woord van Allah is en Allah’s woord opdracht geeft de wereld met geweld te onderwerpen? Omdat Mohamed als de voorbeeldige mens geldt die nagevolgd moeten worden en gezegde Mohammed een massamoordenaar, roofmoordenaar, slavenhaler, vrouwenmisbruiker en kleuterneuker was die de plicht tot Jihad óók al vooraan in de bek had? Omdat, heel anders dan in de Joods-Christelijk-Verlichte traditie, er in de islam een verbod bestaat om de menselijke Rede boven de wrede Openbaring van Allah te stellen? Omdat Timmermans zelf een recente anekdote vertelt uit Syrië?

Twee soldaten van het Syrische leger worden zwaar gewond gevonden op straat en krijgen een levensreddende behandeling in een ziekenhuis. De Moslimbroeder-rebellen krijgen er lucht van en vermoorden de twee in hun bed. Waarna ook Assad-getrouwen een bezoek brengen aan het ziekenhuis en de behandelende artsen kapot schieten. Hadden ze maar niet moeten toestaan dat de Moslimbroeder-rebellen die twee vermoordden.

En misschien heeft het Midden-Oosten ook wel geen kans op een demokratie-met -mensenrechten vanwege het feit dat 1400 jaar, dus 70 generaties  clan-inteelt en onderdompeling in een atavistische terreur-ideologie genetische gevolgen heeft gehad. Zodat je daar maatschappijen van overwegend agressieve mutanten hebt, die Joris Luyendijk in fraaie anecdotes heeft gevangen – overigens zonder dat Joris daar een andere conclusie uit trok dan dat Israël de fouterik was in het Midden-Oosten. Ik citeer uit “Het zijn net mensen”:

“Via een Nederlandse kennis van een gedetineerde was ik een Egyptische gevangenis binnengekomen en doodziek kwam ik weer naar buiten. In de bloedhitte met twintig man in een cel van vijftien vierkante meter, vergroeide voeten van het noodgedwongen rechtop staan, infecties en zweren aangezien het toilet in de cel was… Opeens had ik het gehad met de harteloosheid waarmee sommige Egyptenaren met elkaar omgaan. Ik ontplofte bijna tegen een taxichauffeur toen hij de weg bleef versperren voor een loeiende ambulance, en een paar weken later in de dierentuin wist ik zeker dat ik een proefscheiding wilde van Cairo. Ongezonde beesten in roestige hokken, ranzige plantsoenen en overal vuilnis. Maar het ergste waren de bezoekers. Met zijn allen hysterisch gillen totdat de aap in hartverscheurende paniek raakte. Met fruit of stenen de olifant bekogelen, plastic voeren aan de giraffe. Ik was in de dierentuin met een Nederlandse vriendin en voortdurend gooiden jochies steentjes naar ons — kennelijk zaten we voor hen in dezelfde categorie als de beesten. Zoals dat gaat jutten de jochies elkaar op, totdat eentje het lef had om naar ons toe te rennen: ‘Fuck you woman!‘ Daarop ging bij mij het licht uit, en toen het weer aanging lag het jochie op de grond. Omstanders haastten zich naar ons toe en ik begon me al te verontschuldigen. Maar iedereen reageerde vol begrip en het jongetje bood zijn excuses aan. Altijd had ik mij beheerst tegenover dit soort ettertjes, en nooit kreeg ik zo veel respect als toen ik met geweld een grens trok. Weg hier, besloot ik op dat moment.”

“Sommige Egyptenaren”: hoe zou het nou komen dat ik zeker weet dat het “sommige” voor “Egyptenaren” pas bij tweede gedachte is toegevoegd? Nee, niet alle Egyptenaren zijn zo! Er zijn ook goeie! Laten we in Godsnaam de goeien niet vergeten! Maar ik zou zeggen: laten we vooral niet vergeten dat de algemene cultuur over het algemeen wél zo is en dat die wreedheid alles met de islam te maken heeft.

Ergens in de periode niet lang voor de inval van de Amerikanen in maart 2003, reist Luyendijk een aantal dagen door Irak, begeleid door een “minder” (“mentor”). Dat is een eufemisme voor een agent van de terreur, iemand die je vertelt waar je al dan niet heen mag, met wie je al dan niet mag praten en die ook voortdurend bij die gesprekken blijft. Luyendijk bezoekt een van oorsprong Nederlandse dame, stokoud, die al vanaf de jaren 1950 in Bagdad woonde.  Hij belt aan bij haar huis en het duurt erg lang voor ze open doet. Stiekem vertelt ze Luyendijk in het Nederlands dat ze eerst haar kleindochter langs de achteruitgang heeft weggewerkt, want als de “minder” haar zou zien, zou hij die avond teruggekomen zijn om seks met de kleindochter op te eisen.  De sancties bij niet-inwilliging konden fataal zijn.

Nog één dan. Ik citeer Luyendijk:

“In het zuiden van Soedan bijvoorbeeld  was in augustus 1998 al jaren een hongersnood,  vanwege de terreur van de islamitische Arabieren uit het Noorden tegen de zwarte en  christelijk-animistische rebellen in het Zuiden. Dat was echter geen nieuws voor de networks en de persbureaus, want dat is gewoon steeds hetzelfde, zonder spectaculaire ontwikkelingen. De streek kwam pas in het nieuws nadat de Amerikanen aldaar een medicijnenfabriek bombardeerden waarvan ze dachten dat het een chemische fabriek was die plofstof had geleverd voor de aanslagen van 7 augustus 1998 op de Amerikaanse ambassades in Kenya en Tanzania. Het waren aanslagen waar ene Osama bin Laden de hand in scheen te hebben.”

Saaie hongersnood en slaapverwekkende moordpartijen door de islamitische Janjaweed van dictator Bashir, in 2003 voorgedragen om voorzitter van de Mensenrechten-commissie van de Verenigde Nazi’s te worden: dáárvoor ben je geen correspondent in het Midden-Oosten geworden, want dan mis je misschien het nieuws dat er een scheefliggende paperclip op het bureau van Netanyahu is gesignaleerd.

Enfin: Luyendijk noteert hoe de Soedanezen in de puinhopen van de fabriek “smeulende medicijnpotjes, zwartgeblakerde telefoons” e. d. goed zichtbaar voor de camera’s uitstallen. En hoe de kleine demonstraties in Khartoem in close up op CNN heel groot leken.  Als Luyendijk de gelegenheid aangrijpt om toch over de hongersnood te berichten, merkt hij hoeveel last “Artsen zonder Grenzen” hebben van knokpartijen, diefstal en bedreiging door groepen vluchtelingen. Ze bedreigen elkaar en bedreigen en chanteren de hulpverleners. In de havens waar de voedsel en medicijnhulp binnen komen, eisen ambtenaren duizenden dollars smeergeld omdat ze het anders in de havens laten wegrotten.

Het antwoord op de met diephumane intonatie gestelde vraag van Timmermans – “Waarom niet?” – luidt dus: omdat het moslimse territorium al 1400 jaar een onhervormbare hellecultuur blijkt, waarvoor een zekere zulotoeter uit Venlo niet ophoudt te waarschuwen en waar de PvdA de rode loper voor uitlegt.  En met diezelfde neppe pathetiek – kijk vanaf minuut 22  – leidt Fransje zijn acht minuten Jodenverraad in.

Frans Timmermans ziet dat heel goed: Israël, een venijnig doorntje in het Heilige Lichaam van de islamitische landen

“Het conflict dat al héél lang . . . . zeg maar . . . . als een dóórn in de flank van de wereld zit, is dat tussen Israël en de Palestijnen.”

En hoe komt het dan dat die doorn alsmaar in de zijde van de hele wereld blijft zitten? Zou dat kunnen komen doordat die “Palestijnen” al vanaf 1920 de Joden terroriseren? En al vanaf 1967 consequent alle vredes-initiatieven torpederen? En daarvoor alsmaar niet de rekening gepresenteerd krijgen omdat het Westen de Palmaffia’s consequent blijft pamperen? Nee hoor! Dat nóémt Fransje zelfs niet. Fransje ziet alleen een moreel gebrek van arrogante Joden. Volgens Fransje komt het gewoon omdat Israël het zo wel best vindt, zegt hij, in zijn intonatie implicerend dat de regering van Israël lui, ongeïnteresseerd  en onverantwoord bezig is. En hij laat de borst in verontwaardigng zwellen: “Maar dat acceptéren we niet!”

Ik citeer Timmermans:

“[de onverschilligheid van Israël] gaan we gewoon niet accepteren. We gaan met de internationale gemeenschap, sámen met de Amerikanen, zorgen dat wij die korte tijd die er nog is om tot een tweestaten-oplossing te komen – want die tijd ís denk ik kort – dat we die gebruiken om ook stappen vooruit te zetten. En dat beteken in de eerste plaats dat we met alle kracht die we hebben de Israëlische regering ervan moeten overtuigen te stoppen met het nederzettingenbeleid. Dat is in mijn analyse op dit moment het allergrootste struikelblok, omdat aan Palestijnse kant de overtuiging groeit dat als je op bepaalde plekken – u kent ze allemaal – snel doorgaat met het bouwen van nederzettingen, de tweestatenoplossing op papier nog wel bestaat, maar in de praktijk al bijna niet in te voeren is.”  

De tijd dringt, roept Fransje, en zijn stem klinkt handenwringend. Ja, zijn stem klinkt een stuk handenwringender dan toen hij het even eerder in zijn  speech had over de nucleaire opbouw van Iran. En waarom dringt de tijd zo? Omdat die Israëli’s bezig zijn de tweestaten-oplossing expres onmogelijk te maken met “het nederzettingenbeleid”. Dat moet echt stoppen, vindt Fransje, want anders is het te laat. Want anders heeft dadelijk Israël de facts on the ground gecreëerd die de tweestaten-oplossing onmogelijk maken.

Dat is dus een smerige, doortrapte leugen!

Zal ik mijn favoriete zin terzake, die ik ook al twee keer gebruikte in het stuk over Samsom, nog maar eens copypasten? Er is maar één “allergrootste struikelblok” voor de vrede namelijk de Palmaffia’s die geen vrede willen en leven van Jodenhaat, geweld, corruptie en parasitisme en bereid noch in staat zijn om een gewone economie te runnen. Het “allergrootste struikelblok” is dat de Palmaffia’s niet in staat zijn de kernvoorwaarde te vervullen van een vredes-accoord: het erkennen van Israël. De toekomst zal uitwijzen dat je niet decennia lang via alle maatschappelijke kanalen, met name via de media, een bevolking in de Jodenhaat kunt marineren en ophitsen tot uitzinnige haat om vervolgens vrede met die Satan te sluiten. Hamas en Fatah zitten op een tijger waarvan ze niet af kunnen, al zouden ze willen . . . . . en . . . . . ze willen niet eens.

Dennis Praeger, die decennia les gaf aan Amerikaanse universiteiten over “het Israëlisch-Palestijnse conflict”, zegt dat je daarover heel ingewikkeld kunt doen maar ook heel eenvoudig: de Arabieren willen de Joden vermoorden en als ze ophouden met dat te willen is het vrede. Maar ze kunnen niet ophouden dat te willen, vanwege hun eigen met Jodenhaat gehersenspoelde bevolkingen, vanwege de leer van de islam en omdat ze nu eenmaal de maffia’s zijn die ze zijn.

En dan nog eens dat nederzettingen-beleid, “in mijn analyse op dit moment het allergrootste struikelblok”.  Dat is – los van de islamaffiositeit  en het nazislamisme van de Palmobsters – op zichzelf onzin.  Ik heb het al vele malen uitgelegd, maar de Nederlandse, de Europese cultuur zelfs, is via zijn media, politiek en onderwijs in handen geraakt van kongsi’s van onvoorstelbare domkoppen die er blijkbaar geen enkel belang bij hebben iets aan hun verstand gepeuterd te krijgen. Laat ik mezelf maar weer eens citeren:

“De jeugdige Mariëlle Tweebeeke (1971) is natuurlijk niet door haar uiterlijk ankervrouw van “Nieuwsuur” geworden. Ervaring, levenswijsheid, belezenheid, diepgang en intellect: dát zijn de kwaliteiten die tellen op zo’n volksvoorlichtend medium als NOS-NTR dat met vele miljoenen belastinggeld wordt gesubsidieerd. Tweebeeke had donderdagavond 19 januari [2012] een interview met premier Netanyahu van Israël en demonstreerde haar totale onnozelheid inzake “de nederzettingen” op “de Westbank”. Begin hier het negen minuten durend interview te bekijken op 20:50 en zie hoe Mariëlle dóórzaagt over “the settlements”, óók nadat Netanyahu heeft gezegd dat al die nederzettingen anderhalf procent van het totale grondgebied van Samaria-Judea omvatten en dat de Israëli’s alle morele en juridische recht hebben daar te leven en dat de bouw alleen maar doorgaat binnen de nederzettingen en dat er geen nieuwe bijkomen . . . . maar het enige dat Marjelleke telkens naar voren brengt: ‘Ja, maar Amerika en Nederland willen dat u ophoudt met bouwen.’ Ja, dat is dan ook een bijzonder idiote eis ( . . .).”

Anderhalf procent zei Netanyahu. Laat het twee procent zijn. Of drie.  En dat in een landstreek, Samaria-Judea, waarin Joden een miljoen-miljard procent recht hebben om zich te vestigen. Wie precies wil weten waarom dat zo is moet even een essaytje terzake lezen van Roelf-Jan Wentholt en mij. Daar staat ook in dat het gelul over “internationaal recht” dat de vestiging van Joden “op de Westbank” zou verbieden  . . . .eh . . . . fascistisch gelul is en een misdadig misleidende leugen bovendien.  Het wordt trouwens óók uitgelegd in mijn stuk over de speech van Samsom op hetzelfde PvdA-congres.

Dat dus om te beginnen en geheel afgezien van onvermogen en onwil van de Palmaffia’s : de Joden mógen daar bouwen en wonen. Bovendien zijn het vooral nederzettingen tegen de Groene Lijn aan, dus stukjes grond waarop Israël mag bouwen alleen al op grond van resolutie 242 die Israël verdedigbare grenzen toezegt. Voor zover niet tegen de Groene Lijn aan gaat het om nederzettingen zoals rondom Hebron, waar het Graf van de Patriarchen zich bevindt, waar Joden een verleden van millennia hebben, waar in 1929 een massamoord op de Joden door de Arabieren gevolgd werd door de vlucht van alle daar wonende Joden met achterlating van boerderijen, huizen en verdere bezittingen. Zou je als Jood, op zo’n betekenisvolle plek, gelegen in een landstreek die twee keer werd gebruikt als springplank voor een poging tot genocide op de Joodse Staat, en waar je volgens het échte internationale recht, dat van San Remo,  sowieso mag wonen, daar dan misschien een paar huizen mogen bouwen?

Afgezien van wat ik hierboven al hebben gezegd, dat de Joden zesmiljoen-vierduizend- driehonderd-zevenveertig  procent recht hebben om in Samaria-Judea te wonen, dat ze desondanks minder dan één procent van de grond bebouwen en dan nog voornamelijk tegen de Groene Lijn aan uit existentiële veiligheidsoverwegingen, kan er een vraag gesteld worden: van 1949 tot 1967 bestónd die toestand toch dat er geen Joodse nederzettingen “op de Westbank” waren? En was het toen vrede?

Nee, toen was het géén vrede *** en werd Israël geterroriseerd vanuit Egypte en Jordanië.  Wel had Arafat alreeds advies ingewonnen bij Ho Chi Minh en geleerd dat hij zijn terreur moest presenteren als de bevrijdingsstrijd van een “Palestijns volk” tegen een “koloniale indringer”. Maar er was in het PLO-Charter nog geen sprake van kortweg een “Palestijns volk” maar consequent van “wij het Palestijnse Arabische volk”. En hoe zat het toen met die “tweestatenoplossing” die nu als voorwaarde voor de totale wereldvrede wordt gepresenteerd door Timmermans? In 1964 werd er door de PLO nog helemaal geen claim gelegd op “de Westbank” of Gaza.  Lees maar in het originele PLO-Charter:

“Article 24. This Organization does not exercise any regional sovereignty over the West Bank in the Hashemite Kingdom of Jordan, on the Gaza Strip or the Himmah Area. Its activities will be on the national popular level in the liberational, organizational, political and financial fields.” [mijn vet]

En dan de kwestie van de boycot van de producten uit Samaria-Judea. Ik heb het al veel vaker gezegd, het hele liegverhaal van de Israëlhaters hangt aan één enkele geheel doorgeroeste spijker. Zie bijvoorbeeld de paragraaf  “De roestige spijker van de bezette gebieden” in het opstel “Dries van Agt en Hans van den Broek: Dokter Mengele en zijn Eerste Assistent”.  Het is één grote hoax, een tegen alle beter weten in volgehouden gigaleugen:  de Westbank is géén “bezet gebied”, de Joden hebben het recht in het hele gebied te wonen maar eisen slechts een miniem percentage waarvan het grootste deel puur uit veiligheidsoverwegingen. Het “internationale recht” waarover types als Timmermans zwatelen is het totaal niet bindende recht van de kongsi van misdadigerstaten die ik graag de Verenigde Nazi’s noem en die beheerst wordt door de OIC, de “Organisatie van de Islamitische Coöperatie”.

Ook die boycot hangt dus aan diezelfde roestige spijker. Luister maar naar Frans Timmermans op precies 24 minuten van zijn speech, hoe deze boycot in één adem door gekoppeld wordt aan die leugenterm “bezette gebieden”:

“Daarom ook mijn inzet om ervoor te zorgen dat Europese consumenten weten dat ze, als ze bepaalde producten in de supermarkt zien op het etiket staat dat die producten gemaakt zijn in illegale nederzettingen. Ze weten wie ze ondersteunen door die producten te kopen. En dat ze dat dus ook kunnen laten.”

Wat moet ik daar van zeggen? Wat ik gisteren al zei dan maar,  toen ik mijn filering van deze speech van Timmermans aankondigde?

“Wie de diepte van deze boycot-smeerlapperij wil peilen, moet zich afvragen of de Joden van Israël, werkelijk het ter wereld onrechtvaardigste van alle besturen hebben ingesteld in Samaria-Judea. Sta stil! Vraag het je af! Bedenk daarbij dat in 1967, na het drie keer nee van Khartoem, Israël gedwongen (!) werd het bestuur van “de Westbank” op zich te nemen. Bedenk daarbij dat de Joden in Palestina vanaf de jaren 1920 aan constante terreur hebben bloot gestaan en drie keer door de Arabieren met genocidale bedoelingen werden aangevallen: in 1948, 1967 en 1973. Dat zijn diezelfde Joden die millennia lang vervolgd zijn door Egyptenaren, Arabieren en Europeanen. Dat zijn die Joden die hoopten dat de wereld in 1940-1945 eindelijk zijn les had geleerd. NOPE!”

Er is nog iets wat ik uit mijn stuk van gisteren kan overnemen, want ook Fransje roept op tot verzoening tussen Hamas en Fatah als voorwaarde voor hervatting van “het vredesproces” (lamenielache):

“Ik vind het ontzettend belangrijk dat we verder ook  de Palestijnen oproepen tot verzoening onderling, want hun verdeeldheid is ook een groot struikeblok voor het vinden van volgende stappen.”

Ja, dat is dus inderdaad alsof je in de jaren 1930 het gebrek aan toenadering tussen de SA en de SS een hinderpaal voor de nazi’s noemt om met Engeland  en Frankrijk te onderhandelen.

Waarna Fransje met gedragen  stem een diepdoorvoelde humaniteits-oproep doet aan Hamas om op te houden met de terreur. Dat getuigt van een optimisme dat je welhaast kosmisch moet noemen. Ongeveer zoals wanneer je met goede hoop op een gezegende afloop een zwembad vol tijgerhaaien vermaant die vrachtwagenlading vers geslachte koeien niet te eten die er zojuist is ingekieperd.  Ga voor het karakter van Hamas eens hier kijken en hier en hier en hier en hier en hier en hier en hier en hier en hier en hier.  Of anders zie The Rocket men of Gaza.

Ik las ooit Oliver Sacks, die een boek heeft geschreven met de titel: “De man die zijn vrouw voor een hoed hield”. Dick Swaab zegt “Wij zijn ons brein” en hij vertelt over de oneindige mogelijkheden die deze chemische fabriek heeft. Fransje Timmermans spreekt 186 talen vloeiend en een paling in een emmer snot is geen partij voor hem qua diplomatieke gladheid. Dus ik weet echt niet of ik hem dom, antisemiet, krankzinnig, wereldkampioen huichelen of een neuro-biologisch wonder moet noemen. Misschien moet je Fransje Timmermans  – net als Adolf Hitler,  Femke Halsema, Turkse jongeren, Marokkaanse bontkraagjes, Mugabe, Paul de Leeuw, Sjaakwes Wallage, Ab Klink en Alexander Pechtold  – niet proberen te begrijpen, maar gewoon alleen maar afstoppen. Maar de vraag is hoe. Want het gaat niet alleen om Timmermans maar om een hele Europese quasi-elite die grondig van het padje is.

Ik weet werkelijk niet meer wat ik moet zeggen. Het helpt niet. De koppen zijn te hard. De wil tot Jodenhaat te groot.

Op 22 april 1979 drong de “Palestijn” Samir Kuntar met vier andere terroristen schietend en handgranaten werpend een huis binnen in Nahariya, een kustplaats vlakbij de grens met Libanon. Het aanwezige gezin bestond uit Smadar Haran Kaiser, haar man Danny en twee dochtertjes Einat (4) en Yael (2). Vader Danny en Einat werden op de vlucht buiten achterhaald. Danny werd voor de ogen van Einat door Kuntar doodgeschoten en vervolgens werd door Kuntar van Einat de hersens ingeslagen met de kolf van zijn geweer. Moeder Smadar en Yael hadden zich verborgen in een kruipruimte in het plafond van hun appartement. Om het kind stil te houden had de moeder haar hand op de mond van het kind gehouden, maar in haar paniek bleek ze het meisje te hebben doen stikken.Hier wordt  Sami Kuntar na een gevangenenruil (16 juli 2008) met Israël als een held ontvangen in Libanon. Kuntar ontving van de Syrische president Bashar Assad in november 2008 een hoge onderscheiding.

_____________________________

*** Onder deze link vinden we ook dit:

“On October 13, 1953, Jordanian terrorists infiltrated the Israeli border and threw a grenade into a house, killing a mother and two children in Tiryat Yehuda. In an effort to prevent further attacks and protect its borders, Israel launched a reprisal raid on Qibiya, a Jordanian town across the border from Tiryat Yehuda. Unit 101, led by then Colonel Ariel Sharon, destroyed 50 homes, killing 69 Jordanian civilians who were hidden inside and had gone unnoticed. Although Sharon claimed he did not know the houses were occupied, the event still shocked and embarrassed Prime Minister David Ben-Gurion. Nevertheless, the attack, and other such reprisal raids on Jordanian terrorist and army posts brought relative quiet to Israel’s Jordanian border.”

Nee, dat is niet fraai en je vraagt je opnieuw af in hoeverre Sharon in 1982 kon vermoeden wat de christelijke milities in Sabra en Shatila  zouden gaan aanrichten. Maar één ding is wél weer duidelijk: vanaf 638 na Christus, het jaar van de verovering van Palestina door de Arabieren, vanaf 1920, de jaren van de Moefti van Jeruzalem, zijn het altijd de Arabieren en Palmaffia’s geweest die “beginnen”. De oorsprong van de terreur en de oorlog liggen altijd en altijd dáár! Ook in het geval van Sabra en Shatila:

“The killings were perpetrated to avenge the murders of Lebanese President Bashir Gemayel and 25 of his followers, killed in a bomb attack earlier that week.”

En ook altijd, altijd, altijd weer de beschuldigende vinger uitsluitend naar de Joden:

“Ironically, while 300,000 Israelis protested the killings, little or no reaction occurred in the Arab world. Outside the Middle East, a major international outcry against Israel erupted over the massacres. The Phalangists, who perpetrated the crime, were spared the brunt of the condemnations for it.”

En die beschuldigende vinger gaat richting Israël en de Joden , terwijl zij de enige partij zijn in het Midden-Oosten met een gewetens-cultuur, waarin Sabra en Shatila een ontsporing is die onderzocht wordt zoals ook in dit geval door de Kahan Commissie. In de islam, deze roofmoordenaarsideologie,  is dit soort moorddadigheid deel van het juiste spoor, van de door Allah en de Profeet voorgeschreven ethiek.
______________________

Door:

Martien Pennings

(voor www.ejbron.wordpress.com)