Hoe Kees van Kooten, compos mentis, zijn bijdrage aan de Jodenhaat in Nederland heeft geleverd

(Door: Ronald Kaatee)

Wat was het weer een hoogtepunt van beschaafd vermaak, die Boekenweek. Kees van Kooten mocht als auteur van het boekenweekgeschenk ‘De verrekijker’ her en der komen opdraven. Als volleerd acteur herhaalde deze opa op modieuze rode schoentjes in talloze goed gevulde zaaltjes met veel dames op leeftijd zijn anekdotes, taalvondsten en hebbelijkheden. Hoewel het publiek ongetwijfeld bovengemiddeld opgeleid was, gebruikte hij toch ook woorden die niet iedereen begreep. Zoals ‘compos mentis’ (bij volle bewustzijn). Geduldig legde de bovenmeester desgevraagd de betekenis van deze woorden uit, met de tweede naamval van ´mens´ erbij, en je kreeg waarlijk de indruk dat het de algehele beheersing van de geest, de triomf van de ratio, ten goede kwam.

Wat het complete publiek wel begreep was zijn voorkeur voor het boek boven de eReader of de iPad. Want je zal in een trein toch maar naast iemand gaan zitten die op zijn iPad De Telegraaf zit te lezen, nee dan loop je liever even door. De gulle lach van herkenning golfde door menig bibliotheekzaaltje, wat was het fijn om zo even beschaafd onder elkaar te zijn.

Heel fijn ook om het even niet over de multiculturele verrijking van Nederland te hebben, even niet over de ouders van een Turks pleegkind die zich gedwongen zagen om onder te duiken door de plotselinge, massale aandacht van Turkse medelanders voor hun liefdevolle opvoeding. Of over de jeugdige Turkse antisemieten die het zo jammer vinden dat Hitler zijn karwei niet heeft kunnen afmaken (Onbevoegd gezag, 24-02-2013).

Zou de heer Van Kooten zich ooit wel eens in enigerlei opzicht ongemakkelijk voelen over de toegenomen Jodenhaat, discriminatie van homo’s en vrouwen en ander ongemak van de toestroom van nieuwe Nederlanders met een islamitische achtergrond? Waarschijnlijk niet. Toch zijn er weinig andere Nederlanders die hiervoor zo verantwoordelijk zijn als juist deze beminnelijke bovenmeester. Hij heeft, in ‘De groenteman en de Turk’ uit 1984, samen met Wim de Bie een hele generatie opgezadeld met het valse beeld van de ideale Turkse immigrant  Mehmet Pamuk, die je in werkelijkheid nooit zult tegenkomen: de ´groentenist’ Henk Blok (gespeeld door Wim de Bie) legt het in alle opzichten tegen hem af.

Henk Blok: ‘Ja, dat zogenaamde probleem van de buitenlanders, dat is in de eerste plaats een taalprobleem (nee, dat probleem heeft helemaal niets met de islamitische cultuur te maken, RK). Kijk, als middenstander moet je natuurlijk een beetje blijven nadenken, want als ze der niet zouden zijn, dan zou mijn handel mooi in mekaar storten (kijk, zo begrijpen de VVD’ers ook hoe je tegen dit vraagstuk aan moet kijken, RK). Ze maken de helft van mijn omzet uit, dus je moet een beetje je talen spreken (je kunt natuurlijk niet verwachten dat de immigrant Nederlands leert, veels te moeilijke taal ook, RK) (…) die winkeliers hier in de buurt, die gewoon stug (‘stug’ – zie je die bekrompen volksnationalisten voor je? RK) Nederlands blijven praten, die raken een mooi stuk klandizie kwijt (horen we hier ook een stukje survival of the fittest? RK) (…) Ah, Constantinopolis, komt ie vandaan hè, is al zes jaar een vaste klant hier (Kees van Kooten verkleed als Mehmet Pamuk komt de winkel binnen, RK). Isse, isse goet hè, hiero, goete, goete groente, hiero?’ ‘(…), maar u heeft groente die qua versheid en hygiëne de toets der kritiek kunnen doorstaan.’ Met af en toe een verkeerde klemtoon heeft de bescheiden, welgemanierde Mehmet onze harten al gestolen. ‘Vrouw nog au in hinkebeentje?’ ‘Oh, is heel vriendelijk dat u dit vraagt, mijnheer, maar met mijn vrouw gaat het weer de goede kant op.’ Mehmet hoeft geen ‘velletjes af van apies, in snijmachien’, want ‘ten eerste, vind ik het voor de opvoeding van mijn kinderen belangrijk dat ze leren hoe te helpen in het huishouden (zodat zijn vrouw tijd overhoudt om zich te oriënteren op de samenleving, misschien? RK) en geschild kost een kilo aardappels 30 cents meer, wat volkomen terecht is voor uw apparatuur (…) moeten allemaal op de kleintjes letten, meneer! (zuinigheid met vlijt, die oer-Hollandse deugd! RK)’ Henk Blok heeft er inmiddels helemaal genoeg van en interrumpeert met ‘isse goet, isse goet. Voor hetzelfde gemak staat ie hier een uur te ratelen, want ze hebben de tijd hè, die gasten.’ (je krijgt de vooroordelen er maar niet uitgeramd bij die kaaskoppen, RK).

Mehmet blijkt een kenner van de Hollandse keuken en kiest dit keer voor boerenkool met een Gelderse rookworst. Buiten de winkel richt hij zich tot de kijker: ‘Ik vind Nederland een van de beschaafdste landen van West-Europa, maar één ding valt mij steeds meer op en dat is dat Nederlanders voortdurend onzorgvuldiger hun moedertaal beginnen te spreken. Tot genoegen mijne heren.’ Sheer class!, om met Basil Fawlty te spreken.

Ik wil wedden dat nog niet een promille van de geïmmigreerde Turkse mannen ook maar enigszins de mate van beschaving en integratie van Mehmet Pamuk benadert. Ik vrees dat de daarop volgende generaties het niet veel beter doen. Ik wil ook wedden dat vele promillen van de geïmmigreerde en de hier geboren Turken qua Jodenhaat niet onderdoen voor de Turkse jongeren uit Onbevoegd gezag.

Gewoon blijven doen of je neus bloedt, Kees van Kooten. Jij en al je linkse medeverraders komen er al een generatie lang mee weg. De Telegraaf lees je niet en hier in het internetriool kom je al helemaal niet. Je leest liever de briefwisseling tussen George Sand en Gustave Flaubert, vertelde je. Wat Flaubert van de islam vond en waarom – daar zul je wel nooit aan toekomen. Droom maar lekker door, terwijl ondertussen de Jodenhaat het land blijft instromen. Zolang er nog schuilsynagoges zijn, zal het allemaal wel meevallen.

Door:

Ronald Kaatee (voorzitter Populistische Omroep Nederland)

(voor www.ejbron.wordpress.com)