Het geïslamiseerde Zweden heeft de oorlog verklaard aan de Joden

Geweld domineert de straten en vandaag de dag voelt een Jood in Zweden zich als een Jood in Berlijn in de jaren ’20.

In 2003 hield Azzam Tamimi, een Hamas-lid uit Hebron, een preek in de Grote Moskee in Stockholm, waarin hij steun betuigde aan de zelfmoordaanslagen op Israëlische burgers. Buiten de moskee verspreidden militanten folders met oproepen om “de Joden in Palestina in de naam van Allah te liquideren”.

Waarom hebben de Zweedse autoriteiten toegestaan ​​dat deze Arabische antisemiet een moordlustige preek in de belangrijkste moskee van hun hoofdstad heeft gehouden of zelfs een nieuwe oorlog tegen het Joodse volk heeft aangewakkerd?

Het is tien jaar later en Zweden, dat lang bekend stond als een schuilplaats voor Amerikaanse dienstplichtontduikers, Arabische immigranten, politieke vluchtelingen en andere ballingen, is uitgegroeid tot een van de meest antisemitische landen in de wereld.

Uit een recente enquête bleek dat 68% van de Zweden een negatieve mening over Israël heeft. Geen ander land in het Westen heeft een publieke opinie die antisemitischer is. Iedereen is vandaag welkom in Zweden, behalve de Joden.

Frankrijk en het Verenigd Koninkrijk hebben veel meer antisemitische incidenten geregistreerd dan Zweden vorig jaar, maar Zweden is, net als Nederland, een soort proefterrein van de algemene trend in Europa.

De Joden van Malmö, met een bevolking van ongeveer 1500 in een stad van 300.000, die geleid wordt door een antisemiet als Reepalu, zijn een microkosmos van wat elders in het Westen gebeurt.

In Zweden, dat een van de grootste moslimgemeenschappen in Europa heeft, besteden de Joodse gemeenschappen 25% van hun vermogen aan veiligheidsmaatregelen. Zij zijn een getto en een uitstervende bevolkingsgroep.

Geweld domineert de straten en vandaag de dag voelt een Jood in Zweden zich als een jood in Berlijn in de jaren ’20.

Een Zweedse burgemeester, die zijn best deed om ervoor te zorgen dat anti-Israëlische propaganda niet zou worden verkocht in een gemeentelijk cultureel centrum, werd zonder meer fysiek aangevallen. Mats Groen, burgemeester van Jönköping, werd buiten zijn huis verwond door twee mannen, die hem sloegen en schopten. Was dat zijn ‘schuld’? Hij probeerde alleen maar om in het Book Cafe, een winkel die gerund wordt in een cultureel centrum dat in handen is van de stad, de verkoop van T-shirts die versierd waren met de slogan “Brand, Israël, brand” te stoppen.

Niet alleen is de Zweedse cultuur sterk antizionistisch (de Zweedse bestsellerauteur Henning Mankell nam deel aan de pro-Hamas Flottielje), maar ook de politieke mainstream van Zweden is doordrenkt van antisemitisme.

Omar Mustafa, een lid van het bestuur van de Sociaal Democratische Partij, riep Zweden op om gevechtsvliegtuigen naar Israël te sturen om het te bombarderen. In dezelfde week verklaarde een andere politicus, Alexander Kieding van de Zweedse partij van Democraten, een wethouder in de buitenwijk Jarna van Stockholm, dat de Holocaust misschien nooit had plaatsgevonden en dat Israël het aantal slachtoffers sterk overdreef.

Het Europese Joodse Congres heeft gewaarschuwd dat de Joodse gemeenschap die in de Zweedse stad Malmö woont, in groot gevaar is. De aanwezigheid van de politie is essentieel voor de Joden van Malmö, zodat zij de gelegenheid hebben eventuele rituelen in het openbaar en zonder risico te vieren. Vorig jaar, toen de wereld de beruchte nazipogrom van de Kristalnacht herdacht, vonden de manifestaties in Malmö en Helsingborg plaats zonder Joden, omdat het evenement een speelterrein voor homo’s, moslims en linksen was geworden.

De Zweedse overheid financiert zonder enige schaamte antisemitische publicaties – zoals de anti-Israël brochure ‘kolonialisme en apartheid – de Israëlische bezetting van Palestina’, die door de autoriteiten gefinancierd wordt voor de som van $ 104.600, onder het mom van “humanitaire hulp”. De brochure beschuldigt Israël van racisme, etnische zuiveringen en segregatie en roept op tot een boycot van de Joodse staat.

De nationale religieuze autoriteiten bevorderen de anti-Israël haat. De Kyrkomötet – de Kerkelijke Synode van de Kerk van Zweden – heeft pas een oproep uitgevaardigd tot een boycot van Israëlische producten in Judea en Samaria. Aartsbisschop Karl G. Hammar, hoofd van de Zweedse Lutherse Kerk, was een van de eerste westerse protestantse leiders die opriep tot een boycot.

Ook de pers heeft zich volledig overgegeven aan het antisemitisme. Zweedse liberale publicaties worden eenzijdig doordrenkt met anti-Joodse sentimenten, maar het conservatieve ‘Svenska Dagbladet’ heeft ook artikelen gepubliceerd die het beeld van de Joden als kindermoordenaars oproepen. De Zweedse pers telt een oneindig aantal antisemitische publicaties die het op kunnen nemen tegen de haat van nazikranten zoals ‘Der Stürmer’ of de communistische ‘Sovjet Pravda’.

Economisch heeft Zweden veel maatregelen genomen om de Joodse staat te boycotten. Een groot Zweeds pensioenfonds heeft Elbit Systems afgestoten, vanwege diens rol in de bouw van een veiligheidshek voor Israël. Ondertussen spoorde de Ethische Raad van vier Zweedse bufferpensioenfondsen Motorola aan om “te vertrekken uit de door Israël bezette gebieden op de Westelijke Jordaanoever” of ze zouden desinvestering onder ogen moeten zien.

Helaas zijn veel Zweedse Joodse leiders ook gecapituleerd voor de getto mentaliteit.

Toen het populaire dagblad ‘Aftonbladet’ het IDF onterecht beschuldigde dat het  organen van Palestijnse Arabieren verzamelde en de Zweedse regering vroeg om een ​​veroordeling af te geven, verklaarde Lena Posner, hoofd van de Joodse gemeenschap in Stockholm en voorzitter van de officiële Raad van Joodse Gemeenschappen in Zweden: “Israël heeft deze puinhoop zelf veroorzaakt”.

Er is iets grondig mis in Zweden. Je ziet het aan de artistieke tentoonstellingen, net zoals je dat kon zien tijdens het nazitijdperk.

De Martin Bryder Gallery in Lund toonde een verachtelijke schilderij ‘gemaakt van as’ waarin Joodse menselijke resten, die gestolen waren uit het nazivernietigingskamp Majdanek, werden gebruikt. As van Joden die verbrand waren, die gebruikt werd voor een postmoderne artistieke tentoonstelling in het geïslamiseerde Zweden.

Eerder schilderde een Zweedse Christelijke tentoonstelling van Kunst Israëli’s af als schietgrage ratten die het ‘Heilige (sic) Land’ verslinden.

De nazi’s gebruikten zulke technieken voor ontmenselijking om de basis te leggen voor de fysieke uitroeiing van die gekwalificeerde ‘plagen’, de Joden. Datzelfde gebeurt in Zweden.

Tijdens de Tweede Intifada toonde een Zweeds museum werk van een kunstenaar, dat de Palestijnse zelfmoordenares Hanadi Jaradat verheerlijkte die 20 Israëliërs in het Maxim restaurant in Haifa had gedood. Het kunstwerk bestond uit klein schip, met een foto van Jaradat erop, dat voer in een rechthoekig zwembad, gevuld met rood gekleurd water, terwijl er muziek van Bach klonk.

Een Arabische ober in het restaurant Maxim in Haifa bracht Jaradat een menu en nam haar bestelling op. De Zweedse terroristische ‘heldin’ at rustig, terwijl ze keek naar de Israëlische families die zich er niet van bewust waren dat ze hun laatste maaltijd aan het eten waren en hun laatste adem uitbliezen. Toen blies ze zichzelf op. Alles wat overbleef van negentien mensen, waaronder vijf kinderen, samen met de vaders en moeders en grootouders – was een stapellichaamsdelen die niet meer te onderscheiden waren.

Als hij naar zijn huidig land zou kijken, een land dat de oorlog heeft verklaard aan het Joodse volk, zou de Zweedse legende Raoul Wallenberg zeggen: “Als ik een graf had, dan zou ik mij daarin omdraaien”.

Bron:

http://www.israelnationalnews.com/Articles/Article.aspx/13173#.UXumM8pm7eN

Auteur: Giulio Meotti

Vertaald uit het Engels door:

Wachteres

(voor www.ejbron.wordpress.com)