Bonjour Londen!

“Een voorname wijk in de buurt van Regent´s Park”

Steeds meer Joden uit Frankrijk vestigen zich aan de Theems. Rabbi Mordechai Fhima zit met een handvol leden van zijn ochtendminje  bijeen en discussieert met hen passages uit het 3^e boek VAN Mozes, waarin het om offergaven gaat. De mannen spreken Frans, maar de gemeente bevindt zich noch in Frankrijk noch in een ander Frans sprekend land, maar midden in Saint John´s Wood, een voorname wijk van Londen in de buurt van Regent´s Park.

Vroeger woonde rabbi Fhima in Parijs. Tien jaar geleden richtte hij in Londen de gemeente Anshei Shalom. “Een orthodoxe Frans-Sefardische gemeente was er tot dan toe in Londen niet”, zegt hij. Men zou begonnen zijn met een maandelijkse voordracht, inmiddels zou de opperrabbijn van Parijs minstens eenmaal per jaar zijn gezicht laten zien.

Groei

Tot Anshei Shalom behoren ongeveer 150 families – en dat worden er steeds meer. “We zijn een van de weinige gemeenten in Engeland met een gemiddelde leeftijd van onder de 30 jaar”, zegt Michael Levy. De 44-jarige is lid van het bestuur van de joodse gemeente en werd geboren in Engeland. Zijn ouders kwamen ooit vanuit Egypte naar Londen.

Destijds bestond er nauwelijks een plaats waar de Frans sprekende Sefardische Joden zich echt thuis konden voelen – en dat, hoewel de oudste synagoge van Londen, Bevik Marks, Sefardisch is, maar van Portugese en niet van Franse oorsprong. Daarom lag Levy de oprichting van Anshei Shalom vanaf het begin na aan het hart.

Tegenwoordig beschikt de gemeente over een grote zaal op de eerste etage van de Asjkenazisch-orthodoxe St.-John´s-Wood-synagoge. Deze zaal hebben de mensen van Anshei Shalom in een eigen synagoge veranderd. “Wat we bereikt hebben, zouden we in onze stoutste dromen niet gedacht hebben”, zegt Levy.

Antisemitisme

Volgens het bestuur zou het aantal leden vooral de laatste tijd duidelijk zijn gestegen. Enkele weken geleden stond op pagina een van de Brits-joodse krant “Jewish Chronicle” dat veel Joden Frankrijk zouden verlaten, omdat daar het antisemitisme zou toenemen. Volgens informatie van de Service de Protection de la Communauté Juive (SPJC), die zich bezighoudt met de veiligheid van joodse gemeenten in Frankrijk, zou het aantal antisemitische overvallen het afgelopen jaar met 58% zijn toegenomen. De ergste gebeurtenis was de terreuraanslag voor de joodse Ozar-Hatorah-school in Toulouse, waarbij een jonge islamiet drie kinderen en een rabbi vermoordde.

Levy en andere leden zijn het erover eens dat het antisemitisme de doorslag heeft gegeven om te vertrekken, samen met slechte vooruitzichten op de Franse arbeidsmarkt. En de nieuwe agressieve belastingpolitiek van François Hollande leidt ertoe dat ook steeds meer beter verdienenden het land in richting Londen verlaten.

De 31-jarige investeringsbankier Marc Touboul is al vijf jaar lid van anshei Shalom. Hij zou hier meer warmte dan onder traditionele Britse Joden hebben gevonden, zegt hij. Yakov Dwek (29) uit Genève is pas zes maanden in Londen. Carrièreredenen hebben hem hier naartoe gebracht. Hij ging rechtstreeks naar de buurt van de gemeente en kent hier geen andere. Behalve Joden uit Frankrijk en Zwitserland komen er ook steeds meer Joden uit Italië wonen.

Maar waarom Londen en niet Israël als nieuw Eldorado van de Franse Joden? Steeds opnieuw – de laatste keer tijdens zijn officiële staatsbezoek in Parijs in oktober 2012 – heeft de Israëlische minister-president Benjamin Netanyahu Frankrijks Joden ertoe opgeroepen om van de joodse staat hun thuisland te maken. Rabbi Fhima zegt dat Israël weliswaar eigenlijk de enige echte plek zou zijn waar Joden naartoe zouden moeten emigreren, maar dat het daar veel moeilijker zou zijn om je te vestigen en een nieuw bestaan op te bouwen.

Reizen

Hij en de andere leden van de gemeente zouden zich in Londen veel veiliger voelen dan in Frankrijk, ook al zou men in Israël “door de nabijheid van God” nog meer beschermd zijn”, zegt hij. “Ik heb er hier in Londen geen enkel probleem mee om met de metro te gaan – in tegenstelling tot Parijs! Daar heb je altijd een wat onbehaaglijk gevoel.” Bovendien zou Londen, aldus de rabbi verder, in tegenstelling tot Tel Aviv en Jeruzalem, geografisch veel dichter bij Frankrijk liggen. Het is maar twee uren reizen met de Eurostar naar Parijs. De gemeente zou ook gewoon bestaan, omdat de leden het contact met Frankrijk niet willen verliezen en vanuit Londen snel familie en vrienden kunnen bezoeken.

Geheel in de stijl van de Franse eetcultuur liggen er bij Anshei Shalom ter afsluiting van het ochtendgebed croissants en chocoladebroodjes voor de aanwezigen klaar. Wie wil en tijd heeft, rust daarna nog een beetje uit in een van de vele straatcafés van St. John´s Wood en kan daarbij, als je de uitspraken van de gemeenteleden mag geloven, anders dan in Parijs zonder zorgen een keppeltje en een Davidsster dragen.

Bron:

http://www.juedische-allgemeine.de/article/view/id/15853

Auteur: Daniel Zylbersztajn

Vertaald uit het Duits door:

E.J. Bron

(www.ejbron.wordpress.com)