BDS – de discrete charme van de Israëlvijanden

BDS staat voor Boycott, Divestment and Sanctions – dus voor een bijzonder perfide actievorm om Israël op de knieën te dwingen. Deze actievorm, aan de druk waarvan onlangs de Britse wetenschapper Hawking met zijn intrekking van zijn deelname aan een academische bijeenkomst heeft toegegeven, wordt echter hoofdzakelijk tegen de kleine democratie Israël toegepast. Van BDS tegen Noord-Korea, om de dictator daar op de knieën te dwingen, tegen Zimbabwe, om de uitlevering van Ethiopische massamoord-asielzoekers aan internationale justitie te bereiken of tegen Saoedi-Arabië om daar de vrouwenrechten af te dwingen, is tot nu toe niets bekend.

De “Jerusalem Post”(JP) berichtte hierover deze week uitvoerig en noemde interessante netwerken,bijvoorbeeld dat bij de BDS-manifestaties ook de Britse belastingbetaler mee in het schuitje zit: de British School of Archeology genaamd Kenyon Institute in Oost-Jeruzalem heeft in maart 2013 een bijeenkomst over de BDS met de ter zake belaste Susanne Morrison, die promoveert aan de beruchte London School of Economics (PI berichtte hier en hier) in het eigen instituut gehouden.

Dit prachtig gelegen instituut in een feodale oude villa in een ruime tuin wordt door de British Academy gefinancierd, die op haar beurt gefinancierd wordt door de Britse regering.

Vermoedelijk ongewild deed derhalve ook de Britse belastingbetaler mee aan de BDS-bijeenkomst.

Inmiddels zijn Europese parlementariërs geïnteresseerd in de schandalige omgang met belastinggelden door het discrete netwerk van Israëlvijanden in Jeruzalem.

Het hoofd van de administratie van het Kenyon Institute las juist het bericht in de “Jerusalem Post” en wilde over dit alles helemaal niets zeggen. De directrice van het instituut, Dr. Mandy Turner, die zich al een keer duidelijk anti-Israëlisch in een lezersbrief in “The Guardian” had geuit, had het helaas te “druk” om enkele vragen van PI te beantwoorden. Bijvoorbeeld waarom een “School for Archeology” naast prachtige klassieke en wetenschappelijke in de eigen bibliotheek van het instituut ook plaats biedt aan veel “Palestijnse”, enorm anti-Israëlische “bevrijdingsliteratuur”.

Ook het tactvolle informatiemateriaal van het instituut is zeer eenzijdig op de Palestijnse zienswijze en terminologie gericht – ook al bevindt zich voor de deur van het gebouw een beklemmend Israëlisch gedenkteken dat gebruikers van het instituut ook eens zou kunnen wijzen op Israëlische slachtoffers – in dit geval uit de onafhankelijkheidsoorlog, toen de Arabische buurlanden direct over de jonge Israëlische staat heen vielen.

Zelfs de directe Arabische buren doen het daar beter, hoewel die ook heel goed in het beeld passen van de onverzoenlijke anti-Israëlische ophitsende terminologie.

Bron:

http://www.pi-news.net/2013/05/bds-der-diskrete-charme-der-israelfeinde/#more-325757

Auteur: Mr. Merkava

Vertaald uit het Duits door:

E.J. Bron

(www.ejbron.wordpress.com)