De OIC opent een kantoor in Brussel om de ‘islamofobie’ in Europa te bestrijden

Ekmeleddin Ihsanoglu (secretaris-generaal van de OIC) en Herman Van Rompuy (voorzitter van de Europese Raad alias de “president van Europa”)

(Door: Soeren Kern)

De secretaris-generaal van de OIC lijkt de diplomatieke basis te leggen om niet-gekozen bureaucraten op het EU-hoofdkwartier over te halen om een ‘hatespeech’ wetgeving uit te vaardigen, waarin beperkingen worden aangebracht in wat 500 miljoen Europese burgers – inclusief democratisch gekozen politici – wel en niet over de islam kunnen zeggen.

De  ‘Organization of Islamic Cooperation’ (OIC), een invloedrijk blok van 57 islamitische landen, heeft officieel een permanente afvaardiging van waarnemers bij de Europese Unie (EU) ingesteld.

Het primaire doel van de OIC, die het hoofdkantoor in Saoedi-Arabië heeft en gefinancierd wordt door islamitische landen over de hele wereld, is al lange tijd om Europa en de Verenigde Staten onder druk te zetten om wetten aan te nemen die ‘een negatieve stereotypering van de islam’ zouden verbieden.

De oprichting van een permanente aanwezigheid van de OIC in Brussel impliceert dat de groep van plan is om haar lobbywerk, dat gericht is op het uitbannen van alle vormen van ‘islamofobie’ [een term die in de jaren 1990 uitgevonden is door de Moslimbroederschap] binnen de EU van 27 landen te verdubbelen, waarbij beperkingen op vrije meningsuiting over islam-gerelateerde zaken al gemeengoed zijn [zie hier, hier, hier en hier].

De secretaris-generaal van de OIC, Ekmeleddin Ihsanoglu, opende op 25 juni de afvaardiging bij de EU tijdens een formele inauguratie ceremonie in Brussel, die werd bijgewoond door diplomaten, EU-ambtenaren en hoogwaardigheidsbekleders uit Europa en uit de hele islamitische wereld.

In zijn inaugurele rede verklaarde Ihsanoglu: “Er is een groeiende en zich ontwikkelende belangstelling op het hoogste niveau in de EU om samen te werken met de OIC … Ik denk dat we allemaal zullen gaan profiteren van de opvattingen die we met de Europese Unie delen voor wat betreft de verschillende agendapunten. Er is een behoefte aan samenwerking tussen de islamitische wereld en Europa, en de OIC, als een gezamenlijke stem uit de islamitische wereld, die staat voor modernisering en gematigdheid, zal het juiste instituut zijn om zich in te laten met de EU”.

Ihsanoglu – die onlangs in een interview met Al Jazeera televisie zei dat het zijn nummer één opdracht is om de religieuze vervolging van moslims in het Westen te bestrijden – voegde eraan toe: “We moeten serieus vechten tegen islamofobie door de banden tussen de islamitische wereld en Europa verder te versterken en de onnodige gevoeligheden uit te roeien”.

Vanaf de late jaren 1990 heeft de OIC  het zogenaamde ‘Istanbul Process’ gestimuleerd, een agressieve poging van islamitische landen om kritiek op de islam tot een internationale misdaad te maken. Het expliciete doel van het ‘Istanbul Process’ is om in het internationale recht een wereldwijd verbod op alle kritische blikken naar de islam en de islamitische sharia vast te leggen.

In de afgelopen jaren is de OIC steeds verwikkeld geweest in een vastberaden diplomatiek offensief om westerse democratieën te overtuigen de ‘United Nations Human Rights Council’ om (HRC) Resolutie 16/18 in werking te stellen, waarin wordt aangedrongen om in alle landen ‘intolerantie, negatieve stereotypering en stigmatisering van … religie en geloof te bestrijden’. (Een analyse van de oorlog van de OIC tegen de vrije meningsuiting kan men hier en hier vinden).

Resolutie 16/18, die in het HRC hoofdkwartier in Genève in Maart 2011 (met de steun van de regering Obama) werd aangenomen – samen met de door de OIC gesponsorde Resolutie 66/167, die op 19 december 2011 in het geheim werd goedgekeurd door de 193 leden van de Algemene Vergadering van de VN – wordt alom gezien als de markering van een belangrijke stap voorwaarts in het streven van de OIC om vorderingen te maken met het internationale juridische concept dat gaat over het belasteren van de islam.

De OIC is bijzonder geërgerd over het onvermogen [van de VN] om een groeiend aantal democratisch gekozen politici in Europa, die hun bezorgdheid hebben geuit over de weigering van de islamitische immigranten om te integreren in hun gastland en de daaruit voortvloeiende vestiging van parallelle islamitische samenlevingen in vele delen van Europa, tot zwijgen te brengen.

De OIC had succes met een diplomatieke coup, toen de regering-Obama op 12-14 december 2011 ermee instemde om een driedaagse conferentie met het ‘Istanbul Process’ in Washington DC te organiseren. Door dit te doen gaf de Verenigde Staten de OIC de politieke legitimiteit waarnaar deze op zoek was om zijn initiatief om kritiek op de islam te verbieden te globaliseren.

Omdat ze niet wilde achterblijven bij de Amerikanen, organiseerde de EU van 3 tot 5 december vervolgens een ‘Istanbul Process’ conferentie in Wilton Park in Londen. Het doel van het evenement was om ‘tot een gezamenlijk standpunt te komen over de ‘UN Human Rights Council Resolution’ 16/18 met betrekking tot de bestrijding van religieuze onverdraagzaamheid en het verschil in accent met betrekking tot de vrijheid van meningsuiting’.

Volgens Ihsanoglu hield het aanbod van de EU om de vergadering voor te zitten, waarin juristen, NGO’s, vertegenwoordigers van de overheid, academici, wetgevers en opvoeders evenals OIC vertegenwoordigers bijeen waren, een ‘kwalitatieve verschuiving van maatregelen tegen het fenomeen islamofobie’ in.

Volgens Ihsanoglu ‘wordt het fenomeen islamofobie in het Westen in het algemeen gevonden, maar groeit het in de Europese landen in het bijzonder en op een andere manier dan in de VS, die hadden bijgedragen tot het opstellen van Resolutie 16/18. De nieuwe Europese houding laat het begin zien van een verschuiving van hun eerdere reserve in de afgelopen jaren met betrekking tot de pogingen van de OIC om de ‘belastering van godsdiensten’ tegen te gaan in de ‘Human Rights Council’ [Raad voor de Mensenrechten] en in de ‘General Assembly of the United Nations’ {Algemene Vergadering van de Verenigde Naties].

Toch is de OIC niet in staat geweest om voldoende steun voor een allesomvattende wereldwijde blasfemiewet binnen het kader van de VN te verzamelen  en Ihsanoglu heeft  in oktober 2012 aangekondigd dat de OIC zijn strategie zou veranderen door een beroep te doen op de individuele natiestaten om ‘hatespeech’ wetten met betrekking tot de islam in werking te stellen.

De OIC heeft ook haar inspanningen opgevoerd om kritiek op de islam strafbaar te stellen op grond van artikel 20 van het Internationaal Verdrag inzake burgerrechten en politieke rechten (IVBPR), een multilateraal verdrag dat een deel van het Internationaal Statuut van de Rechten van de Mens vormt.

Volgens de OIC bepaalt artikel 20 van het IVBPR dat het belasteren van symbolen of van personen die heilig zijn voor elke religie een misdrijf is, en Ihsanoglu zegt dat het enige probleem het gebrek aan handhaving [van het artikel] door de ondertekenende staten is.

Op 7 en 8 januari 2013 heeft de OIC in Istanbul een bijeenkomst gehouden van internationale juridische en mensenrechtendeskundigen, met het uitgesproken doel om de wettelijke mogelijkheden voor ‘het verbieden van religieuze intolerantie tegen moslims’ te onderzoeken.

Toen hij  de openingstoespraak hield zei Ihsanoglu: “Onze vergadering in Istanbul is een cruciale mijlpaal van een in meerdere opzichten veelzijdige, diplomatieke en juridische werkwijze tegen de islamofobie, en tegen de veldtocht die tegen de islam en zijn profeet begonnen is”.

Ihsanoglu voegde eraan toe: “Vanaf de eerste dag dat ik in functie ben getreden, is het ons gelukt om  de resoluties die de islam verdedigen en die de aanvallen tegen de islam veroordelen in de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties en de VN-Mensenrechtenorganisatie in Genève aangenomen te krijgen” .

Terwijl hij duidelijk maakte dat de OIC niet de intentie heeft om afstand te doen van de VN-resolutie 16/18, zei Ihsanoglu, “De kwestie die vandaag door wijze mannen moet worden besproken is hoe ’16 / 18 ‘ moet worden uitgevoerd. We zullen de sancties bespreken vanuit het gezichtspunt  van het internationaal recht … wat zou er gebeuren als arrogante cartoons worden getekend of als er een film wordt gemaakt “.

Op 22 januari 2013 zei Ihsanoglu tegen Britse overheidsfunctionarissen die een ‘High Level Meeting on Intolerance‘ [vergadering op hoog niveau over intolerantie] in Londen bijwoonden dat islamofobie een kwestie is van “de grootste hedendaagse betekenis” en een kwestie van ‘vitaal belang’. Hij moedigde de EU om te brainstormen over het vinden  van een gemeenschappelijk uitgangspunt om de ‘intolerantie tegen en discriminatie van moslims’ te bestrijden.

Barroso en Ihsanoglu

De secretaris-generaal van de OIC lijkt op die manier door de oprichting van een permanente aanwezigheid van de OIC in Brussel de diplomatieke basis te leggen om niet-gekozen bureaucraten op het EU-hoofdkwartier over te halen om een ‘hatespeech’ wetgeving uit te vaardigen, waarin beperkingen worden aangebracht in wat 500 miljoen Europese burgers – inclusief democratisch gekozen politici – wel en niet over de islam mogen zeggen.

Toen hij  op 24 juni, voorafgaand aan de openingsceremonie in Brussel, het woord richtte tot de Turkse media, waarschuwde Ihsanoglu de EU geen enkele toespraak toe te staan die als vijandig tegenover de islam zou kunnen worden beschouwd.

Ihsanoglu drong er bij de EU bijvoorbeeld op aan het gebruik van de term ‘islamitische terroristen’ te verbieden en die te vervangen door het woord ‘Jihadist’. Volgens Ihsanoglu betekent ‘Jihad niet noodzakelijk het doden van de ander’ en hij beschuldigde westerlingen ervan het concept van de jihad in de betekenis van ‘heilige oorlog’ te vervormen. Hij zei dat moslimgeleerden herhaaldelijk hebben bevestigd dat het woord jihad, dat in de Koran wordt genoemd, simpelweg betekent  de ‘strijd’ om goed te doen en onrecht, onderdrukking en het kwaad te verwijderen uit de samenleving.

Ondertussen heeft de OIC  al ‘anti-islamofobie symposia’ in heel Europa georganiseerd. Het  eerste-van-zijn-soort evenement dat als titel droeg ‘het belasteren van de islam en moslims in de media’ werd op 15-16 februari 2012 in Brussel gehouden, en was ‘gericht op de oprichting van informatie mechanismen die het hoofd moesten bieden aan de lasterlijke campagne tegen de islam in de media’.

Een ander OIC orgaan genaamd de Islamitische Organisatie voor Onderwijs, Wetenschap en Cultuur (IESCO) heeft  in Brussel een seminar over ‘hoe om te gaan met stereotiepe beelden van de islam in Europese televisieprogramma’s’ georganiseerd.

Het seminar is bedoeld om Europese journalisten te helpen ‘de kenmerken van stereotypen over de islam in Europese televisieprogramma’s te identificeren, de gevaren van het belasteren van godsdiensten te benadrukken  en het onderscheid tussen de vrijheid van meningsuiting en het recht op culturele verschillen, de betrokkenheid bij de islamitische culturele identiteit en de strijd tegen racisme en haat’’ te verduidelijken.

Volgens Ihsanoglu, “is de suggestie dat de islam het probleem is, zoals wordt beweerd in het hatelijke taalgebruik van islamofoben om de sublieme waarden van vrede, mededogen en verdraagzaamheid van de islam te ontkennen, en alle edele deugden van tolerantie en van een briljante en stralende beschaving, waar de islam gedurende veertien eeuwen voor heeft gestaan.”

In haar nieuwste boek, getiteld ‘Europe, Globalization, and the Coming of the Universal Caliphate’ [Europa, de globalisering, en de opkomst van het universele kalifaat] voorziet de Islam geleerde Bat Ye’or in een diepgaand onderzoek naar de ondoorzichtige betrekkingen van de EU met de OIC, die ze omschrijft als een ‘would-be universeel kalifaat’ dat een aanzienlijke macht uitoefent via de EU, de VN en andere internationale organisaties.

Ye’or beschrijft een strategisch handboek van de OIC, “De strategie van de Islamitische Culturele Actie in het Westen,” waarin de OIC beweert dat “de islamitische immigranten in Europa deel uit maken van de islamitische natie” en hij adviseert “een reeks van maatregelen om de integratie  en de assimilatie van moslims in de Europese cultuur te voorkomen”.

Volgens Ye’or, “leeft het kalifaat en groeit het binnen Europa … Het is opgerukt omdat men de gevaren ontkende en omdat de geschiedenis werd verdoezeld. Het heef zich naar voren geschoven op vergulde tapijten door de gangen van de dialoog, door het netwerk van de Allianties en hun samenwerkingsverbanden, door de corruptie van haar leiders, de intellectuelen en de NGO’s, en in het bijzonder door de Verenigde Naties”.

Tijdens de 12e islamitische topconferentie die op 6 en 7 februari 2013 in Caïro gehouden werd, hebben OIC leden unaniem Iyad bin Amin Madani op de post van secretaris-generaal van de OIC gekozen. Het ambtstermijn van  Madani zal in januari 2014 beginnen, als het  termijn van Ihsanoglu verloopt.

Dit zal de eerste keer zijn dat de OIC – die zichzelf omschrijft als de “enige echte officiële vertegenwoordiger van de moslimwereld … de echte woordvoerder van de islamitische wereld” – zal worden geleid door een Saoedi en waarnemers zijn van mening dat onder Madani de OIC nog extremer zal worden.

Ondertussen blijft Ihsanoglu de EU waarschuwen dat ‘de islam in Europa moet worden toegejuicht als een familielid, niet als een gast’. Hij zei dat de ‘uitsluiting van de islam het negeren van de invloedrijke rol van de islamitische beschaving in de evolutie van de westerse beschaving betekent’.

Soeren Kern is een Senior Fellow bij het ​​in New York gevestigde Gatestone Institute. Hij is ook Senior Fellow voor Europese Politiek aan de in Madrid gevestigde Grupo de Estudios Estratégicos / Strategische Studies Group. Volg hem op Facebook.

Bron:

http://www.gatestoneinstitute.org/3790/oic-brussels-islamophobia

Auteur: Soeren Kern

Vertaald uit het Engels door:

Wachteres & Henk V.

(voor www.ejbron.wordpress.com)