Er bestaat weer “verboden kunst” in Duitsland

Een van de meest duistere hoofdstukken uit de Duitse geschiedenis bevat ook de belastering en buitensluiting van kunstenaars en hun werken en het bestempelen van deze werken tot “ontaarde kunst”. Als “ontaard” werd tijdens de nazidictatuur iedere vorm van kunst gekwalificeerd die ideologisch niet overeenkwam met het nationaalsocialisme. Vanaf 1936 was alles verboden wat niet in te delen was bij “Duitse kunst”. Nu is het opnieuw zover. Er bestaat een ideologie, de islam, die probeert buiten te sluiten wat haar niet bevalt. En de universiteit van Duisburg-Essen laat ons zien hoe we daarmee het beste niet zouden moeten omgaan.

Studenten anglistiek van de universiteit van Duisburg-Essen hebben zich beziggehouden met artistiek hoogwaardige strips, zogenaamde “Graphic Novels”, die vooral over maatschappelijke problemen gaan en hebben aan deze speciale literaire soort kunst een tentoonstelling in de bibliotheek van de universiteit gewijd.

Een onderdeel van deze tentoonstelling waren ook beelden van de Amerikaanse striptekenaar Craig Matthew Thompson, die vooral bekend is geworden door zijn Graphic Novel “Blankets”, waarvoor hij in 2005 op de Frankfurter Buchmesse de prijs voor de “strip van het jaar” had gekregen.

Onder de tentoongestelde beelden bevonden zich ook enkele uit zijn populairste werk “Habibi” (Arabisch: “Lieveling”). Daarbij gaat het om een Oriënt-strip, die verkrijgbaar is in de gewone boekhandel.

Een affiche m.b.t. het boek “Habibi” toonde een seksscène, waarnaast het woord “Allah” stond geschreven. Dat zorgde voor onvrede bij een islamitische studente, die het affiche eigenhandig verwijderde en er de door haar als aanstootgevend gevoelde gedeeltes uitknipte. De Mohammed-aanhangster voelde zich in haar religieuze gevoelens aangetast, bericht de WAZ.

Als gevolg daarvan werd op grond van de “verhitte stemming en ter bescherming van het personeel van de bibliotheek” de hele tentoonstelling beëindigd. Ali Nuhi, voorzitter van de islamitische studentenbond, zei dat het niet gegaan zou zijn om de inhoud van het boek, alleen maar om de “beledigende voorstelling”. Rector Ulrich Radtke zei dat er “vanzelfsprekend rekening gehouden zou moeten worden met religieuze gevoelens.” De verantwoordelijke professor anglistiek Frank Pointner beklaagde dat de critici nooit met hem de discussie zouden hebben gezocht: “Ik zou open hebben gestaan voor ieder gesprek”.

Meer dan een derde deel van de studenten van de universiteit Duisburg-Essen komt uit een familie met een  immigratiegeschiedenis, weet de WAZ te berichten. Maar is dat reden genoeg om vraagtekens te plaatsen bij de vrijheid van de kunst? Zeer zeker niet. Het is immers al zeer twijfelachtig dat er door de universiteit geen aangifte wordt gedaan wegens zaakbeschadiging. Waarom niet? Omdat men begrip heeft voor de agressieve studente? Zo bekeken zou men in het vervolg alle wandaden altijd en overal gewoon op zijn beloop moeten laten, want per slot van rekening heeft immers iedere vernietiger zo zijn redenen voor zijn daden.

Wat echter nog veel zwaarder weegt dan deze laffe daad van het ontkennen van een delict, is de omgang van een Duitse universiteit met de vrijheid van de kunst. Een afbeelding past niet in de ideologie van een korangelovige, ze mag het kunstwerk zonder consequenties vernietigen en opdat er passend wordt gemaakt wat blijkbaar enkelen niet past, verdwijnt tegelijk met de steen des aanstoots ook een complete tentoonstelling in het duister van de geheimhouding van laffe islamappeasers.

Enkele jaren geleden zou men vermoedelijk nog iedereen hebben uitgelachen die zo´n verhaal voor de toekomst van Duitsland voorspeld zou hebben. De vrijheid van de kunst, de vrijheid van meningsuiting, de vrijheid om te leven en lief te hebben, hoe en wanneer we willen. We dachten dat dit alles nooit in gevaar zou komen. Het was onvoorstelbaar dat iemand dat van ons zou kunnen afpakken. Wie ook? We leven toch in het verenigde, met de Nobelprijs onderscheiden Europa, waar iedereen van elkaar houdt. Niemand zou met oorlogstuig ons land binnendringen en proberen ons te onderwerpen.

Ze kwamen ook niet met tanks, ze kwamen allen met hun koran en al hun haat tegen onze manier van leven, met al hun wil om aan ons hun beperkte wereldbeeld op te dringen. Maar in plaats van zich dapper te verzetten tegen deze vijanden van de vrijheid, deinzen we, stap voor stap, achteruit voor een ideologie van de haat, van de verheerlijking van geweld, van de intolerantie, van de vrouwenvijandigheid en van de aanspraak op absolute heerschappij. Waar kennen we dat van? Bijna dagelijks verklaren de verantwoordelijke politici en besturen van instellingen een deel van onze wereld vogelvrij. Strips, muziek, literatuur, journalistieke teksten enz. De weg naar de volgende boekverbranding wordt al geëffend.

Bron:

http://www.pi-news.net/2013/06/es-gibt-wieder-verbotene-kunst-in-deutschland/#more-338071

Auteur: L.S. Gabriel

Vertaald uit het Duits door:

E.J. Bron

(www.ejbron.wordpress.com)