Waarheid is nu hate speech in het Groot-Brittannië van Cameron

(Door: Paul Weston)

Het inreisverbod van de Britse minister van Binnenlandse Zaken Theresa May voor de burgerrechtenactivisten Robert Spencer en Pamela Geller is opnieuw een voorbeeld van de totale capitulatie van onze heersende elites tegenover de islam, een politieke en cultureel-religieuze ideologie, die de kernelementen van haar geloof deelt met het nationaalsocialisme.

Ik was niet van plan om over dit onderwerp te schrijven; het werd al door verschillende schrijvers behandeld, maar door de onderstaande E-mail, die ik ontving van een Canadese veteraan uit de Tweede Wereldoorlog, veranderde ik van mening. Richard Field diende in het Royal Canadian Artillery Regiment en vocht als jonge man in Europa voor zijn land en het Westen. Nu vecht hij tegen de opkomende islam, die hij heel terecht identificeert als een nog grotere bedreiging dan de nazi´s van Hitler. Meneer Field schreef het volgende:

“Als Canadees, die tijdens de Tweede Wereldoorlog als 19-jarige naar Engeland ging en ten strijde trok om onze vrijheid in Noordwest-Europa te verdedigen, draait mijn maag om met het oog op het erbarmelijke gedrag van David Cameron en de Britse politiek m.b.t. om het even wie dan ook in de vrije Westerse wereld tegen wie gezegd wordt dat hij niet naar Groot-Brittannië zou kunnen komen om de waarheid te vertellen over de islam en het einde van de civilisatie, mits deze politieke theocratie van het kwaad toestemming krijgt de overhand te krijgen. Ik heb Pamela Geller horen spreken. Zij beschrijft niet alleen de theocratische plannen van de islam om alle landen van de wereld te domineren, maar leert ons hoe men de strijd met vreedzame middelen kan voeren. Cameron en de Britse regering zijn lafaards, bang dat de islamisten met geweld zullen reageren. Deze regering moet vervangen worden door mannen en vrouwen met staalharde moed en de vastberadenheid van een Churchill en een Lady Thatcher. In de tussentijd zullen de English Defence League en Liberty GB de barricades moeten bemannen, totdat Cameron en de zijnen voor hun hoogverraad opgehangen, ontweid en gevierendeeld worden.”

Meneer Field heeft absoluut gelijk dat Cameron en zijn begeleiders zich op een wijze gedragen, die hoogverraad genoemd kan worden, hoewel misschien – alleen misschien – ophangen uitweiden en vierendelen een stap te ver zou gaan… Ik denk dat een openbaar proces, gebaseerd op de processen van Neurenberg, dringend nodig is en indien ze schuldig worden verklaard, zou verbanning naar Islamabad of Timboektoe een redelijke toepasselijke straf voor hun laffe appeasement en het verraad aan de principes van de vrijheid van meningsuiting en de democratie zijn – die tegenwoordig alleen maar bestaan op grond van de bloedige opoffering van miljoenen dappere, patriottische en fatsoenlijke mannen zoals meneer Field.

Meneer Camerons ideologische bondgenoten in deze beschamende travestie zijn inclusief het gebruikelijke allegaartje van linksextremisten zoals Nick Lowles van Hope not Hate, een organisatie, die zich ten doel heeft gesteld om iedere kritiek op de islam te onderdrukken, maar die “raadselachtig genoeg” nooit spreekt over islamitische wreedheden, die zowel in Groot-Brittannië als elders worden gepleegd. Natuurlijk heeft meneer Lowles een communistische achtergrond en steunt hij daarom de massale afslachtingen van miljoenen in naam van zijn ideologie, en daarom moeten we er niet verbaasd over zijn dat hij nu met de islam verbindt, die de bloeddorst van Lowles voor altijd kan bevredigen, doordat zijn aanhangers zich hun weg banen door de hele wereld met verkrachting, moord, marteling en bommenterreur. Allahu Akbar!

Lowles is “blij” dat hij het heeft klaargespeeld de vrijheid van meningsuiting in Groot-Brittannië buiten werking te stellen (Stalin zou trots op hem geweest zijn), maar Lowles was heel pijnlijk niet in staat om Robert Spencer in een kort radio-interview te antwoorden, toen Spencer hem vroeg om er maar één voorbeeld van te geven wanneer hij ooit iets gezegd zou hebben dat “islamofobisch” genoemd zou kunnen worden. Lowles kon dit natuurlijk niet, omdat hij en zijn tot geweld bereide linksextreme consorten niet met feiten en realiteit argumenteren. “Racist en fascist” zijn hun belangrijkste slogans, terwijl ze ijverig om de werkelijke racisten en fascisten in hun midden heen dansen – doe zowel in het bezit zijn van de correcte huidskleur als van de bittere haat op het traditionele Groot-Brittannië, een combinatie, die van de islam de nummer 1 onder de ideologische bondgenoten van de linkse Quislings maakt.

Na het pijnlijke falen van Lowles om Spencer zwart te maken, werd het nog erger voor de islamo-linkse alliantie. Als de zaak niet zo serieus zou zijn, zou de volgende woordenwisseling tussen imam Dadwallah en Robert Spencer een voor goud in aanmerking komende komedie zijn in haar blameren van een onverbeterlijk eigenwijze onwetende en uitwijkende imam en de door en door eenzijdige BBC, die wanhopig probeerde Spencer zwart te maken als een Leugenachtige “islamofoob”:

De interviewer van de BBC stond Robert Spencer toe een klein aantal koranverzen te citeren, die Joden en christenen als onrein beledigen, en enkele van het typische Jihad-dood-alle-niet-moslims-spul:

“Wat zou u op deze citaten antwoorden?”, vroeg de man van de BBC, waarop de imam zonder aarzelen weigerde het onbetwistbare aan te vechten en in plaats daarvan het volgende zei:

“De minister van Binnenlandse Zaken moet beslissen of ze Pamela Geller en Robert Spencer toestemming moet geven naar dit land te komen, speciaal op Armed Forces Day. Zal het respectvol of smakeloos blijken te zijn als deze individuen komen om de herinnering aan drummer Lee Rigby te eren?”

Memo aan imam Dadwallah: respectvol om een herdenkingsbijeenkomst voor een vermoorde Britse soldaat te bezoeken? Van ganser harte ja. Smakeloos? Nee! Hebt u er überhaupt een idee van wat u daar gezegd hebt? Deze vreselijke uitspraak zou door de BBC-interviewer moeten zijn opgepakt, maar nee, deze liet hij gewoon gaan, vermoedelijk omdat de heersende mening bij de BBC niet veel afwijkt van die van de knuffelende imam.

Na een beetje meer typische Taqiyya kwam pas het beste uit de komedie, toen de interviewer uiteindelijk toch zijn geduld verloor met de constant rookgordijnen opwerpende Dadwallah:

“Maar imam, imam, met alle respect, het spijt me, maar aan ons wordt in deze show zo vaak door onze islamitische luisteraars gevraagd waarom we er geen imam bij hebben om enkele dingen aan te vechten die de ronde doen… Dat kunt u niet uit de weg gaan… Hij (Robert Spencer) heeft de citaten genoemd, legt u het verband uit alstublieft!”

Imam Dadwallah werd erop betrapt hoe hij toegaf dat Joden en christenen “geestelijk onrein” zouden zijn, wat hij daarna probeerde te bagatelliseren. Toen vroeg de interviewer hem of hij een koranvers zou kunnen noemen, waarin staat dat zij (Joden en christenen) gelijkwaardig zouden zijn aan de moslims. Het antwoord van de imam:

Imam: “Dat weet ik zo niet uit mijn hoofd, er werd mij niet verzocht om me voor te bereiden op…”

BBC: “Maar u bent een imam!”

Imam: “Dat begrijp ik, maar Robert Spencer…”

BBC: “Maar hij is geen imam!”

Imam: “Maar dit is zijn vakgebied…”

BBC: “Maar de islam is toch vast en zeker uw vakgebied?!”

Als iemand denkt, dat de interviewer een instelling tegen de islam gehad zou hebben, dan ziet hij dit verkeerd. De interviewer was er alleen maar gefrustreerd over dat het hem niet gelukt was zijn lievelingsimam ervoor te gebruiken Robert te ontmaskeren en als een “islamofoob” te compromitteren. De interviewer ging daarna verder:

“De reden dat ik u erbij wilde hebben in deze show was om op de soort beschuldigingen (eigenlijk gewoon citaten uit de koran) die we van Tommy Robinson en Robert Spencer horen een weerwoord te geven.”

Daar komt de aap uit de mouw. De BBC had van tevoren gepland om Spencer in diskrediet te brengen, maar dat is grondig mislukt. De communist Lowles heeft jammerlijk gefaald en de imam heeft jammerlijk gefaald. Robert Spencers zogenaamde “islamofobie” bestond uit niets anders dan korancitaten. Het onvermogen om op deze citaten een weerwoord te geven, bevestigt heel simpel dat de koran een haatschrift is, aangedreven door heersersnaturen, huichelarij en de afwijzing van alles wat niet islamitisch is. Robert Spencer werd niet buitengesloten, omdat hij de koran zou verdraaien; hij werd buitengesloten, omdat hij de haat voor schut zet, die deel uitmaakt van de koran. En dat in Groot-Brittannië… door een conservatieve regering.

En wanneer deze door en door godgeklaagde conservatieve politici een keer geen waarheidsminnende burgerrechtenactivist een ban opleggen, welke prachtige figuren laten ze in plaats van hen dan het land binnen? Welnu, er bestaan talloze voorbeelden van oorlogszuchtige Jihadisten, die Groot-Brittannië in mogen rezen; we bezitten zelfs onze eigen oorlogsmisdadiger, die thuis in Bangladesh wordt aangeklaagd voor volkerenmoord. Maar hier het jongste voorbeeld van Camerons lichtzinnigheid: een zekere Mohammed Al-Arefe, die pas vorige week uit Saoedi-Arabië kwam om thee te drinken en te keuvelen met zijn aanhangers in Groot-Brittannië.  Een van zijn historische praatuurtjes klonk als volgt:

“De overgave voor de Jihad ter wille van Allah en het verlangen om bloed te vergieten, schedels in te slaan en ledematen af te snijden ter wille van Allah en de verdediging van zijn religie, strekt de gelovigen ongetwijfeld tot eer. Allah zegt, dat wanneer een man de ongelovigen bestrijdt, de ongelovigen niet in staat zullen zijn zich op het gevecht voor te bereiden.”

Hmmm. En hij is niet de enige in zijn soort die het ministerie van binnenlandse Zaken van Theresa May als geschikt beschouwt dit land binnen te komen en woorden te verspreiden ter bevordering van het “openbaar welzijn”. In mei 2013 kwam sjeik Yasser Al-Habib uit Koeweit naar Groot-Brittannië om op te hitsen tegen deze krachtige soenniet (Al-Habib is een sjiiet). Hij heeft al in de gevangenis gezeten wegens het aanzetten tot religieuze haat. Het parlementslid van Labour, Khalid Mahmood, een soenniet, heeft dit probleem bij het ministerie van Binnenlandse Zaken van Theresa May aangesproken.

“Deze predikers zijn hier alleen maar om reclame voor zichzelf te maken en splijtingen te veroorzaken, waar er geen zou moeten zijn. Het zou hem (Al-Arefe) en Al-Habib verboden moeten worden dit te doen. En het minister van binnenlandse Zaken moet actief worden in deze zaak. Dat is niets anders dan nog een tak van de haat en het doet bizar aan dat het ministerie van Binnenlandse Zaken niet naar mensen luistert die zich hier zorgen over maken… Het ministerie van Binnenlandse Zaken heeft de plicht dat te onderzoeken.”

Maar het ministerie van Binnenlandse Zaken deed niets. Absoluut helemaal niets. Verkeerde huidskleur, verkeerde religie, ouwe jongen. Het is überhaupt nauwelijks in woorden te vatten welke pure afschuw men tegenover David Cameron op dit punt voelt. We hebben toch eigenlijk wetten, die het echte haatpredikers nadrukkelijk verbieden, zulke als de hierboven genoemde beminnelijke imams, hier naartoe te komen. Maar deze wetten worden genegeerd wanneer de haters uit het olierijke Saoedi-Arabië en Koeweit afkomstig zijn. Deze honderden miljarden maken vast en zeker een groot verschil, of niet David?

Maar waarom laten we schedels in elkaar timmerende Saoedi´s binnen, terwijl we vreedzame burgerrechtenactivisten buitensluiten? Wat betreft Theresa May zou alleen de aanwezigheid van Geller en Spencer “niet bevorderlijk zijn voor het openbaar welzijn”, wat een nogal Orwelliaans en vérstrekkend, totalitair statement is, ervan uitgaande dat het überhaupt legaal is.

Wat mevrouw May werkelijk bedoelt, is, dat moslims en linksextreme groeperingen rotzooi zullen trappen wanneer mensen, die opkomen voor de vrijheid van meningsuiting, de binnenkomst in Groot-Brittannië wordt toegestaan om aan verwarde imams hoffelijk uit te leggen wat hun heilige boek werkelijk bedoelt als het hen het doden van ongelovigen beveelt. Om de islamitische “gemeenschap” te sussen, zouden Cameron en zijn regering liever hun eigen land verraden en de reden daarvoor is alleen gelegen in het feit dat het Britse parlement (in wiens geheiligde gangen ooit Winston Churchill wandelde) bijna bang is – nee, panisch – voor de islam.

En deze panische angst voor de islam komt, omdat de islam terreur en paniek gebruikt. En met behoorlijk succes. Nadat de gevallen van de islamitische seksslavernij, verkrachtingen en martelingen tot het publiek waren doorgedrongen, gebeurde er niet veel. Er bestaat een voortdurend schandaal en een derde onderzoek naar de vreselijke moord op de zwarte teenager Stephen Lawrence en het daaropvolgende geklungel van de politie, maar maar er wordt niet geroepen om een onderzoek betreffende het feit dat duizenden onbeschermde autochtone Britse meisjes door honderden Pakistaans-“Britse” moslims misbruikt werden onder de ogen van David Cameron, van de politie, van de media en van de sociale diensten, die allemaal wisten wat er plaatsvond, maar besloten hier niets tegen te doen. Het bloed van deze kinderen kleeft aan hun handen en daarmee bedoel ik inclusief David Cameron.

“Laten we net doen alsof het nooit gebeurd is”, schijnt het officiële antwoord te zijn. Racistisch motief? Religieus motief? Mijn hemel, nee! Als we dat zouden toegeven, zouden we de wetten tegen haat immers moeten gebruiken om de daders te vervolgen en ze hebben allemaal de verkeerde huidskleur en de verkeerde religie! Iedereen is zich er toch wel van bewust dat deze wetten alleen maar ingevoerd werden om blanke christenen te vervolgen! Al het andere zou discriminatie zijn!

Dus daar hebben we het. Een minister-president, die denkt dat we veel te leren hebben van de islam. Een minister-president, die de oprichtingsoorkonde van Unite Against Fascism ondertekende, wat een communistische knokploeg is met een islamitische fascist, Azad Ali, op de stoel van vicevoorzitter. Een minister-president, die geen enkel woord heeft te zeggen over islamitische groepsverkrachtingen en het enige wat hij kan bedenken m.b.t. de moord op fuselier Lee Rigby, dient ertoe de islam van iedere beschuldiging vrij te pleiten.

Groot-Brittannië is een land, dat het islamitische meisjes toestond blanke meisjes aan te vallen terwijl zij “Dood de blanke hoer!” schreeuwden, waarop ze werden vrijgesproken van racisme. Groot-Brittannië plaatst politiemensen in topposities, waarin ze dan openlijk op televisie verkondigen dat de bomaanslagen van op het transportsysteem van Londen niets met de islam te maken hadden. Groot-Brittannië is een land, dat de islamitische imams, die gefilmd werden door de verborgen camera van de journalisten van Channel4, gewoon met hun haatpreken mogen doorgaan, zelfs nadat hun tirades op de beste zendtijd waren uitgezonden. Laten we ze niet vervolgen, zegt onze Crown Prosecution Service – ze hebben de verkeerde huidskleur en de verkeerde religie.

Groot-Brittannië is een land, dat het zijn belangrijkste zender, de BBC, toestond zijn opnamestudio´s na 9/11 met buitenproportioneel veel moslims te vullen om er daarna onder luid applaus van het publiek Amerika van de aanslagen te beschuldigen, zelfs nadat de Amerikaanse ambassadrice al in tranen was uitgebarsten door de pure haat en het ontbreken van ieder menselijk fatsoen, die de hatende linksen en de hatende moslims aan de dag legden.

Groot-Brittannië is een land, dat duidelijk de belangen van de aanhangers van een primitieve, achterlijke, gewelddadige, vrouwvijandige, antisemitische en antichristelijke ideologie, die zowel een politieke als een religieuze ideologie is, huizenhoog boven de belangen van zijn eigen autochtone burgers plaatst. Groot-Brittannië is een land, waar ignorantie kracht betekent, vrijheid slavernij is, islam vrede is en het verzet tegen de islam het kwaad is.

Groot-Brittannië is verloren.

Groot-Brittannië is een land, dat u vervolgt als u het waagt te zeggen dat de islam zichzelf een beetje groepsverkrachting toestaat en ons vertelt ons in de lucht te willen jagen. Groot-Brittannië is een land, dat een verkoper van T-shirts met strafvervolging bedreigt vanwege het aanzetten tot rassenhaat, wanneer hij kleding met het opschrift “Respecteer onze cultuur, Respecteer onze wetten, of verlaat ons land” zou willen verkopen. Groot-Brittannië is een land, dat weigert moslims wegens haatmisdaden te vervolgen als ze onze oorlogsmonumenten ontwijden, en Groot-Brittannië is een land, dat het Joden hatende politici zoals Keith Vaz toestaat mee te werken aan de beslissing wie Groot-Brittannië mag binnenreizen en wie niet.

En tenslotte en uiteindelijk is Groot-Brittannië een land, dat gestudeerde burgerrechtenactivisten de binnenkomst weigert, ondanks het feit dat zij nooit tot geweld opgeroepen hebben, niet door communisten zoals Nick Lowles als “islamofoben” neergezet kunnen worden en niet door idiote imams op een direct korancitaat weersproken kunnen worden. Pamela Geller en Robert Spencer mochten om twee redenen niet naar Groot-Brittannië komen. De eerste is, dat ze de waarheid spreken. De tweede is, dat zij voldoende kennis kunnen laten zien om te garanderen dat de waarheid niet verdraaid kan worden.

De Britse patriot en filosoof Roger Scruton zei ooit dat, als woorden niet langer meer het gewenste succes hebben, deze in daden vervangen zouden worden. Door de weigering van de vrijheid van meningsuiting, door het verbod op het woord van Geller en Spencer helpt David Cameron te garanderen dat daden noodgedwongen woorden zullen vervangen, omdat onze eigen regering het niet meer toestaat woorden te gebruiken.

De daden zullen gewelddadig zijn. Geen ras of cultuur onderwerpt zich stilzwijgend aan zijn onterving, maar verraders zoals Cameron zullen deze daden niet persoonlijk raken. De islam groeit negen maal sneller dan welke andere demografische groep dan ook, en jonge islamitische mannen radicaliseren in toenemende mate in door Saoedi-Arabië gefinancierde moskeeën. Dit kan alleen maar tot een toekomstige burgeroorlog leiden, en Cameron heeft deze oorlog afgeschoven op de schouders van zijn eigen kinderen en op de schouders van ieder onschuldig kind in Groot-Brittannië, dat niet de macht bezit om de toekomst te beïnvloeden. Minister-president Cameron, die de macht bezit om hier daadwerkelijk iets tegen te doen, maar deze er alleen maar voor gebruikt om op te treden tegen die mensen die volgens hem aan de verkeerde kant van de geschiedenis staan, staat aan de verkeerde kant van de moraal en aan de verkeerde kant van het goede.

U bent het, meneer Cameron, die zich aan de verkeerde kant bevindt. Ik hoop ten zeerste dat u op zekere dag zult uitleggen aan een rechtbank waarom, toen u de keuze had om achter het goede of achter het kwade te gaan staan, u voor het kwade gekozen hebt. Robert Spencer en Pamela Geller zijn duidelijk goed, maar u hebt hen buitengesloten. De schedels in elkaar meppende Jihad-enthousiasteling Mohammed Al-Arefe is duidelijk slecht, en toch bevindt hij zich in Groot-Brittannië. Dit is niet Pakistan, en desondanks schijnt u van plan te zijn om er shariarechtbanken en blasfemiewetten door te drukken, alsof uw ambtszetel zich in Islamabad en niet in Londen zou bevinden.

Waarom? Waarom hebt u de waarheid en feiten “haat” genoemd? Dit is niet de handelwijze van een democratische regering; het is de handelwijze van een echte dictatuur, en uw totalitaire gedrag staat in dienst van een vreemde religie en een vreemd volk, dat alleen ons onheil wenst.

Ik zei al eerder, dat er geen woorden bestaan om de pure afschuw te beschrijven die goede en fatsoenlijke mensen tegenover uw huidige handelwijze voelen, meneer Cameron. De geciviliseerde wereld spreekt er met ontsteltenis over. U hebt Groot-Brittannië openlijk op het internationale toneel te schande gemaakt, maar hé, maak je geen zorgen Dave, gewoon rustig blijven. Laat het aan je kinderen – de kinderen van ons allemaal – over om de wirwar die jij mede hebt aangericht lichamelijk en militair de baas te worden, als zij dit al kunnen. Voor u, voor onze kinderen, zal het letterlijk een strijd worden tot de dood erop volgt.

Uw ellendige lafheid in het aangezicht van potentiële islamitische agressie maakt van u de verrader van uw land. Uw dictatoriale afwijzing van de vrijheid van meningsuiting door het inreisverbod voor Pamela Geller en Robert Spencer maakt u tot een schande voor fatsoen en democratie, en een belediging voor iedere soldaat zoals Richard Field, die zoveel opofferde om deze democratie te verdedigen. Men zal het u nooit vergeven en op zekere dag zult u hiervoor rekenschap moeten afleggen.

“In een tijd van de alom aanwezige leugen is het uitspreken van de waarheid een revolutionaire daad.”

George Orwell

Bron:

http://www.pi-news.net/2013/06/wahrheit-ist-jetzt-hasrede-in-camerons-gb/

Vertaling: Klaus F.

Bron oorspronkelijk artikel:

http://gatesofvienna.net/2013/06/truth-is-now-hate-speech-in-david-camerons-britain/

Auteur: Paul Watson

Vertaald uit het Duits door:

E.J. Bron

(www.ejbron.wordpress.com)