Mijn mensen sterven als vliegen

(Door: Steve Hofmeyr)

In mijn land wordt de vraag wie bezig is de Zuid-Afrikanen te vernietigen gezien als een walgelijk taboe – een racistische belediging. Men is altijd verplicht om aan de politiek correcte leiband te lopen, in de pas met de afgezaagde stelregel dat alle Zuid-Afrikanen het slachtoffer zijn en dat we allemaal in hetzelfde schuitje zitten. De laatste tijd beginnen sommigen van ons het politiek correcte kumbaya, [dat getuigt van naïef, onrealistisch optimisme] af te wijzen, vanwege de verlammende kletspraat die het [in werkelijkheid] is.

Als samenlevingen, waarin verhoudingsgewijs weinig misdaad en moord voorkomen, niet de vrucht kunnen zijn van een duur betaalde bevrijding, dan zijn de bovenstaande kinderen waarschijnlijk allemaal tevergeefs gestorven. Misschien hadden we het moeten zien aankomen. De foto van Hector Petersen werd iconografisch [De iconografie gaat in op de diepere betekenis van het onderwerp en de details van een kunstwerk], als niemand zich de naam van de blanke jongen herinnert. Die werd nergens vermeld. Alsof zijn betekenis verdampte tijdens de kerstdagen van 1985, toen het ANC van Nelson Mandela een van zijn vele bommen tot ontploffing bracht, deze keer in Amanzimtoti. Johannes (8), Willem (2) en Isabella (5) waren niet aan het staken, niet aan het protesteren, niet aan het stenen gooien, ze pleegden geen verraad en vielen de  politie niet lastig met geweren en knopkieries [stok met grote knop, uit olijvenhout gesneden, wapen waarmee de Hottentotten konden slaan of werpen], maar zij stierven een wrede dood in opdracht van Sibusiso Andrew Zondo.

Critici stuurden een recensie met ter zake doende vragen met betrekking tot het rapport dat Rob McCafferty schreef over het geringe aantal criminaliteitscijfers in het oude Zuid-Afrika (op www.gunowners.org.). Hun conclusie is dat hij de plank misslaat door te stellen dat de Zuid-Afrikanen nu de meest vreedzame decennia in hun recente geschiedenis doormaken, vooral als die vergeleken wordt  met de periode 1950-1990 – toen de levensverwachting voor zwarten steeg van 38 naar 61 jaar. Niets komt maar in de buurt van het dodenaantal in ons nieuwe en ‘vrije’ Zuid-Afrika! (Illana Mercer, Into the Cannibal’s Pot, 2011).

Vandaag de dag trekken we weer de aandacht met een levensverwachting die lager is dan die in Oeganda (51).

Deze critici, ‘Afrika Check’ (blog) en ‘Rapport’ (pers) hebben nu de weinig benijdenswaardige taak om de Zuid-Afrikanen tot bedaren te brengen door hun ‘nauwkeurige’ South African Police Service (SAPS) statistieken in overeenstemming te brengen met wat de wereld ondertussen heeft leren zien als de meest dubieuze statistieken van de meest moorddadige samenleving in de wereld.

1. Dit doen ze door de Zuid-Afrikaanse blanken een schuldgevoel aan te praten en hen te laten geloven dat ze verhoudingsgewijs, door de meest recente schattingen van het jaarlijkse aantal moorden, 1500 van de 18.000 moorden per jaar zouden begaan. Omdat de etniciteit niet bekend is gemaakt, kunnen de blanken hier geen onderzoek naar doen, want dan zal worden aangenomen dat zij door verkeerde motieven worden gedreven. En zwarte mensen zullen om andere redenen geen onderzoek doen. Dit alleen al schakelt de mogelijkheid tot onderzoek uit. Soortgelijke stappen werden in de VS overwogen, toen zwarten in 2005 100% van de 36. 620 verkrachtingen op zwarten begingen. (Bureau of Justice Statistics, Criminal Victimisation Statistical Tables). Niet één zwarte persoon werd dat jaar door een blanke verkracht.

2. Aan deze critici valt de ontstellende verantwoordelijkheid ten deel om aan blanke boeren hun laatdunkendheid uit te leggen voor de hachelijke situatie waarin de boeren in Zuid-Afrika zich bevinden. De blanke boer is slachtoffer van meer moorden per hoofd van hun groep dan elke andere gemeenschap op aarde (Philip du Toit, de Great South African Land Scandal, 2004). De moorden op boeren, van de 100.000 boeren in Zuid-Afrika werden er in 2009 315 vermoord, overschaduwen volledig het sterftecijfer van 147 slachtoffers per 100.000 inwoners tijdens de Irakese oorlog. Hoewel ze zich aan een voorzichtige schatting houdt, registreert de publicatie ‘Land of Sorrows’ [Land van Smarten] meer dan 3.319 individuele aanslagen, maar ze waarschuwt dat het “werkelijke aantal doden op landbouwbedrijven (1610) naar alle waarschijnlijkheid veel hoger is”. (Van Zyl en Herman, 2012). Deze specifieke moorden vertonen de meeste kenmerken van genocide, bijv.: extreem grof geweld, racistische slogans, culturele minachting, propagandistische uitspraken waarin men ‘aanspraak maakt op iets’, uitsluiting van werk (waarbij men zich baseert op gradaties van blankheid, wat in quota en representativiteit wordt uitgedrukt: BEE, BBEEE, AA, PP, EE, quota representativiteit), etc. De senior onderzoeker Dr. J Burger van ISS schatte het aantal moorden op commerciële boeren op 98,8 per 100.000, 14 keer het wereldwijde gemiddelde, drie keer de hoeveelheid moorden in Zuid-Afrika en twee keer zo hoog als het aantal moorden op politieagenten (51 per 100.000). En nog steeds dringt het ‘Rapport and Africa Check’ erop aan dat er niet mag worden beweerd dat welke stam dan ook aanzienlijke verliezen lijdt.

3. Deze critici moeten nu internationale cijfers in een kwaad daglicht stellen en de daarmee verbonden angsten die verder reiken dan de lokale vooringenomenheid. Moorden op blanke boeren schommelen tussen de niveaus 5 en 6 op de ‘International Genocide Watch’ van dr. Gregory Stanton in de VS. Men spreekt van Niveau 8 als de genocide achter de rug is  en de nationale ontkenning begint.  Afgezien van een sporadische belangstelling in het buitenland, schenkt de wereld hieraan weinig aandacht.

4. Tot in de vroege jaren negentig kon de misdaad in een tamelijk misdaadvrij Zuid-Afrika verhoudingsgewijs gemakkelijk worden aangepakt, met per bevolking 2 agenten op 1000 inwoners – lager dan West-Duitsland en Frankrijk. (Gavan Tredoux). Vandaag de dag zijn er in de SAPS  (politiekorps van Zuid-Afrika) 5 keer meer sergeanten dan agenten, 5,5 keer meer inspecteurs dan sergeanten en 60% van hun personeel rijdt rond zonder rijbewijs.

5. ‘Africa Check’ moet, net als ‘McCafferty’, hun vergelijkingen, weerleggingen en conclusies verklaren, omdat dat ze graag toegeven dat de onvolledige statistieken uit het verleden onvolledig zijn. En hoe komt ‘Rapport and Africa Check’ aan zijn lage blanke sterftecijfers, als hun enige bron geen statistieken bijhoudt waarin bepaalde etnische of raciale termen expliciet voorkomen?

6. ‘Africa Check’ kan geen enkele lezer overtuigen, noch een poging doen om ‘onwetenschappelijke’ papieren te weerleggen met eenzelfde relativerende terminologie als ‘lijkt te zijn’, ‘algemeen beschouwd als’, ‘moeilijk te isoleren’, ‘samenzweringstheorie’, ‘succesvol geconsolideerd’ en  ‘mythologie’.

7. De berekeningen van McCafferty kunnen wel als twijfelachtig worden beschouwd, maar dan moet het terzijde schuiven van geloofwaardige bronnen, zoals de ‘Medical Research Council’, Binnenlandse Zaken en Interpol respectievelijk ook in de beoordeling worden opgenomen. Het is duidelijk te zien hoe terechtstellingen, oorlogsachtige sterftecijfers in de Strijd, slachtoffers in het ANC kamp en kettingmoorden alle ‘normale’ sterftecijfers kunnen opblazen. Het doet wonderen voor de nieuwe percentages van moorden in Zuid-Afrika als dode slachtoffers van doodslag NIET worden meegerekend in de Zuid-Afrikaanse statistieken over moord. Als je iemand in haar huis beroofd en ‘per ongeluk’ neerschiet, kun je gewoon ‘niet opzettelijk’ claimen en op die manier de term moord ontwijken en de statistieken die SAPS daarvan bijhoudt, zelfs als je haar voordat je haar verkracht een blanke teef noemt , haatmisdaden schijnen zich blijkbaar niet uit te strekken tot blanke slachtoffers.

8. Er moet nog worden beantwoord waarom, als oude SAP misdaadcijfers speculaties zijn, oud bevolkingscijfers dat niet zijn. Zelfs vandaag de dag, veertig jaar later, is het bereiken van Zuid-Afrikanen voor een nationale volkstelling een ware nachtmerrie. Volgens de volkstelling in 2011 zijn wij, opmerkelijk genoeg, vijf keer minder zeker over de bevolkingssamenstelling dan wij in 2001 waren (Moultrie).

9. Critici staan voor de groeiende taak om zelfs de sceptische zwarte leiders van Zuid-Afrika te overtuigen dat de status quo te verkiezen is boven het oude Zuid-Afrika. De voormalige president van ‘ANC Youth League’, Julius Malema, de leider van de Agang partij, Mamphela Ramphela, evenals bisschop Desmond Tutu hebben zich in die zin uitgelaten.

10. Liberale critici moeten aan de Zuid-Afrikanen en de wereld in het algemeen de betrouwbaarheid van de huidige SAPS statistieken verkopen, terwijl de laatstgenoemde partij de enige is die profiteert van de veel te laag gehouden moord- en verkrachtingscijfers. De SAPS  gaf dat van april 2010 tot maart 2011 in 8 074 civiele zaken ook toe aan het ministerie en nu zit onze voormalige politiecommissaris een straf uit voor corruptie en is de echtgenoot van onze Minister van Veiligheid – een veroordeelde drugssmokkelaar!

11. In overwegend gescheiden woon-en crisisgebieden zal elk ‘nationaal voorbeeld’ onder de loep worden gehouden. In een van de meest moorddadige landen van de wereld, waar het jaarlijkse aantal moorden schommelt tussen 18.000 en 24.000 slachtoffers (berekend met behulp van conservatieve SAPS statistieken), kan een steekproef uit 1378 gevallen van moord absoluut niets bewijzen of datgene bewijzen wat u wilt.

12. Critici willen dat de Zuid-Afrikanen kiezen voor de statistieken van SAPS boven die van de MRC en Interpol, terwijl de voormalige algemeen directeur (Arrow) van het bureau van de statistiek (StatsSA) thuis werd gearresteerd vanwege het stelen van een ‘vertrouwelijk’ document uit het kantoor, in een tijd waarin we de politieke inmenging in openbare instellingen in de gaten hielden.

13. De enige reden dat er minder blanken zijn gedood dan mensen in veel andere groeperingen in Zuid-Afrika is dat ze niet gemakkelijk elkaar afslachten. Maar zelfs als blanken verantwoordelijk zijn voor slechts 10% van de lichamen, blijft het aantal moorden veel te hoog voor ons om die te accepteren. De leden van mijn kleine post-Europese stam, de Boere Afrikaner, sterft meer dan enige andere mondiale bevolkingsgroep met dezelfde levensstandaard.

14. Omdat de SAPS en de staat de blanke crises niet als problematisch beoordelen, werden de statistieken over moorden op boerderijen voor het laatst in 2007 uitgebracht. Maar er zijn sociale media sites in overvloed, waar slachtoffers nu vrijwillig hun eigen ervaringen te berde kunnen brengen, onafhankelijk van elkaar, en waar moorden op boerderijen nog steeds nooit onder 4 moorden per maand zijn gezakt (mei 2012-juni 2013). Het is naar mijn inschatting duidelijk dat we elke 5 dagen iemand in een boerderijmoord verliezen, en dat aantal is mogelijk aan de lage kant. De officiële statistiek van de ‘Transvaal Agricultural Union’ (TAU) uit 2012  spreekt van 141 aanvallen op boerderijen en van 51 moorden. Dit jaar, in juni 2013, hadden we de grens van 100 boerderij aanslagen al overschreden.

15. Dat we blanke slachtoffers van misdrijven in Zuid-Afrika niet in een gemiddelde sportstadion kunnen onderbrengen, wordt hier behendig weerlegd door Praag (Het stadion, de capaciteit en de periode werden in elkaar geflanst door ‘Africa Check’, maar onze 8% van de sterftecijfers van Interpol zullen gemakkelijk 80. 000 zitplaatsen vullen!).

16. Verschillende culturen/groeperingen reageren verschillend op sterftecijfers. Het zij verre van iemand om aan bevolkingsgroepen voor te schrijven wanneer ze zich bedreigd zouden moeten voelen of wanneer niet. Als extreme minderheden getuigenis afleggen van ‘sterven als vliegen’, dan kan van meerderheden nooit worden verwacht dat zij van hun kant op een geloofwaardige manier reageren. Daar dringt het ANC regime op aan, onder de vlag van wat zij ‘nationale eenheid’ noemen. Toen aan ‘Africa Check’ vijf betrouwbare bronnen met argumenten werden voorgelegd, koos die ervoor om die argumenten te kiezen die het beste bij hun selectieve agenda pasten. Wanneer een ‘overdrijving’ de overheid  de overheid wakker zou kunnen schudden, dan zou de enige nationale Afrikaans krant ‘Rapport’ ervoor kiezen om zich te keren tegen het redden van een boer voor de volgende zondag. (De naam van het slachtoffer moet hier worden toegevoegd …)

De drie jaar oude Willemien (hierboven, links) werd in executie-stijl neergeschoten, nadat haar moeder en vader door zwarten waren omgebracht op hun boerderij in de Oranje Vrijstaat.

Ik ben maar een gewone burger. Niet erg wetenschappelijk. En ik kan waarschijnlijk nooit meer objectief zijn. Maar ik doe een verzoek aan de gesubsidieerde ‘Africa Check’  zichzelf nooit  als een toonbeeld van objectiviteit te presenteren. Zij wordt gefinancierd door de ‘Open Society Foundation’ van George Soros met een liberale samenstelling van leden zoals Wits (groep vanWijzen) en het ‘Nelson Mandela Centre of Memory’.

Nu hebben Zuid-Afrikanen tegenstrijdige herinneringen, gezamenlijk zijn we allemaal erfgenamen van uiterst frustrerende omstandigheden. Politiek-correct ‘witwassen’ nu kan later verwoestend werken. Zuid-Afrikanen zijn aan het leren door politieke façades en leugens heen te kijken en men kan niet verhinderen dat ze zich verzamelen of zich mobiliseren om welke groep dan ook heen, als ze dat nodig achten, of als die wordt bedreigd. Twistpunten over mathematische verschillen brengen niet samen en de tirannie van de schuld kan worden bestendigd zolang men die nodig heeft om de schuld op de Apartheid te schuiven. Ondertussen zijn zwarte Zuid-Afrikanen nog net zo afhankelijk als altijd van wat deze regering blanken oplegt voor hen te doen. Inderdaad, het is een samenleving waarin zwarten niet alleen altijd kunnen terugvallen op steun in de vorm van voorkeursbehandelingen, maar waar ze altijd op zullen moeten terugvallen. (RW Johnson, Zuid-Afrika’s Brave New World, 2009).

Ik geef toe dat statistieken frivole dingen zijn. Als ik roekeloos zou ‘retweeten’ of materiaal uit dubieuze bronnen zou plaatsen, dan zou ik me graag verontschuldigen. Ik moet een deel van de oplossing zijn zonder dat de verachtelijke bedreiging voor mijn kleine stam daarin wordt verdisconteerd. Ik heb daar geen cirkeldiagram voor nodig waarmee je kunt manipuleren. Een door de staat opgelegde armoede op elke minderheid is genocide en mijn kleine stam sterft door de handen van andere mensen en mijn regering marginaliseert mijn cultuur door het onderwijs in de moedertaal te ondermijnen en door ons uit de beroepsbevolking te houden door hun op de huidskleur gebaseerd beleid.

Terug naar mijn eerste punt: mijn mensen sterven als vliegen. Alleen met meer geweld.

Bron:

http://stevehofmeyr.co.za/website/steve-se/268-my-tribe-is-dying-like-flies-2-by-steve-hofmeyr

Auteur: Steve Hofmeyr

Vertaald uit het Engels door:

Wachteres & Henk V.

(voor www.ejbron.wordpress.com)