Inreisverboden en een “merkwaardige omkering”

In zijn boek “Celsius 7/7: How The West’s Policy Of Appeasement Has Provoked Yet More Fundamentalist Terror – And What Has To Be Done Now“ (“Celsius 7/7: Hoe de westerse politiek van appeasement nog meer fundamentalistische terreur geprovoceerd heeft – en wat er nu gedaan moet worden”) zegt de huidige minister van Onderwijs van de Britse minister-president David Cameron, Michael Gove, met betrekking tot diegenen die de fundamentalistische islam bekritiseren:

“In plaats daarvan wordt in een merkwaardige omkering de energie, die eigenlijk besteed zou moeten worden aan de analyse en bestrijding van een totalitaire uitdaging, ervoor gebruikt tegen diegenen op te treden die het wagen de bedreiging serieus te nemen.” (pagina 3, Celsius 7/7)

Het was daarom verrassend, dat meneer Goves kabinetscollega Theresa May in een eigen “merkwaardige omkering” het inreisverbod aan de anti-sharia-mensenrechtenactivisten Pamela Geller en Rober Spencer oplegde. Natuurlijk is meneer Cameron zelf blijkbaar een ondersteuner van de straatvechterbende met de eufemistische naam “Unite Against Fascism” (UAF), gebaseerd op zijn niet tegengesproken goedkeuring van de principeverklaring van de UAF. In werkelijkheid is de UAF zelf een voorbeeld van een groep, die lijdt aan Goves “merkwaardige omkering”.

Het schijnt de politiek van Camerons regering te zijn om het islamisme zowel in eigen land als in het buitenland te ondersteunen en aan te moedigen. Dat wordt geïllustreerd door zijn bevordering van de regering van de Moslimbroederschap in Egypte, zijn ondersteuning van de Syrische rebellen en zijn bereidheid om vredesgesprekken aan te gaan met de Taliban. Het wordt eveneens geïllustreerd door zijn buigen voor de islamistische elementen, die om het inreisverbod voor Pamela Geller en Robert Spencer riepen en het verbod voor Tommy Robinson om door de straten van zijn eigen hoofdstad te lopen. Waar is Camerons ondersteuning voor gematigde moslims? Hij schijnt consistent in zijn ondersteuning van extreme elementen en als resultaat daarvan moeten gematigde moslims en de rest van ons lijden.

De Counterjihad waarschuwde ervoor, dat de Moslimbroederschap in Egypte aan de macht zou komen en werd afgedaan als bangmaker. De openlijke en duidelijke ondersteuning van het Cameron-regime aan de Syrische rebellen zouden de voorwaarden voor eenzelfde situatie in Syrië kunnen scheppen. Per slot van rekening was de beëindiging van de heerschappij van de Taliban, wier ideologie leidde tot de gruweldaden van 9/11, de belangrijkste reden voor de interventie in Afghanistan geweest! Denkt hij echt dat de Taliban hun tenten afbreken, een duurzame vrede accepteren en hun eigen ideologie zullen opgeven, die hen opdracht geeft tijdelijk vrede te sluiten zolang ze zwak zijn? Heeft Cameron überhaupt ooit gehoord van het Arabisch-islamitische concept van de “Hoedna”, van de tijdelijke vrede?

Cameron lijkt opzettelijk niet in staat te zijn om te leren, zelfs niet uit de jongste geschiedenis – misschien is dat een van de symptomen van het syndroom genaamd “merkwaardige omkering”? Misschien zou de regering beter Geller en Spencer als adviseurs kunnen aanstellen in plaats van ze buiten te sluiten. Per slot van rekening schijnen ze het vaker bij het goede eind te hebben dan diegenen die op dit moment door de gangen van de macht schrijden.

Hoe past dat allemaal met de situatie in Camerons kabinet samen? Betekent dit dat er een tweedeling binnen het Britse kabinet bestaat over de beste manier waarop moet worden omgegaan met islamistisch extremisme? Enerzijds hebben we de Cameron-May-fractie, die, als je haar handelwijze bekijkt, het gewaad van de appeasers van het islamisme draagt, en anderzijds hebben we Gove en wellicht anderen, die realistischer zijn m.b.t. de bedreiging die het islamitische extremisme vormt.

Men zou kunnen argumenteren, dat Goves boek “Celsius 7/7” gelijksoortige opvattingen als Geller en spencer tot uitdrukking brengt, en zelfs als de EDL. In werkelijkheid heeft “Celcius 7/7”, dat in 2006 werd gepubliceerd, zelfs filosofische inspiratie voor de Counterjihad gegeven, die zich omstreeks dezelfde tijd begon te formeren. Vooraanstaande leden van de Counterjihad lazen zijn boek en werden door zijn opvattingen beïnvloed.

Velen zullen aanvoeren, dat Gove zelf de intellectuele fundamenten van de Counterjihad-beweging meehielp opbouwen. Volgens de eigen verdraaide definitie van “islamofobie” van het establishment zou Gove zelf misschien als “islamofoob” kunnen worden beschouwd, die de intellectuele fundamenten aan de EDL ter beschikking stelde. Wanneer een conservatieve minister van Binnenlandse Zaken burgers die trouw zijn aan de wet kan weigeren dit land binnen te komen, zou ze er dan werkelijk iemand bij hebben die meehielp om de intellectuele fundamenten van zijn beweging in het door de Conservatieven aangevoerde kabinet te leggen of zelfs binnen de Conservatieve Partij zelf? Het wordt tijd voor de Conservatieve Partij om het Britse volk op te biechten waar ze werkelijk voor staat!

Michael Gove bekleedt vermoedelijk de meest invloedrijke functie van het land. Zijn ministerie van Onderwijs bevindt zich in de unieke positie de vorming van de jonge geest van de volgende generatie te kunnen beïnvloeden. Waarom tolereert de op appeasement georiënteerde David Cameron dan een potentiële “islamofoob” in zijn kabinet? Heeft Cameron stiekem “islamofobe” opvattingen en wacht hij slechts op het juiste moment om zijn ware ik te openbaren? Het is waarschijnlijker dat Gove gewoon te machtig is om hem te ontslaan. Zou Gove een potentiële minister-president in de wacht kunnen zijn als het falen van Camerons appeasementpolitiek zo duidelijk wordt dat dit niet meer genegeerd kan worden?

Is de door Gove geïdentificeerde “merkwaardige omkering”, waaraan zo velen in het politieke establishment ten prooi zijn gevallen, in werkelijkheid een psychische toestand die zijn slachtoffers teistert met de irrationele angst de islam te beledigen? Zou het syndroom genaamd “merkwaardige omkering” een synoniem voor een meer accuraat gedefinieerde islamofobie kunnen zijn – de irrationele angst om de islam te beledigen? In Goves eigen woorden:

“Het Westen staat tegenover een uitdaging van zijn waarden, cultuur en vrijheden, die op haar eigen wijze net zo veelomvattend is als de bedreiging door het fascisme en het communisme. Maar het antwoord van velen in het Westen op deze uitdaging is maar al te vaak verwarrend, afwachtend, zwak en gecompromitteerd.” (pagina 2-3, Celsius 7/7).

In de schaduw van zo´n bedreiging is het zeker tijd voor onze regering om een keer controle over de zaak te krijgen. Het is zeker tijd voor de staat om zich veelmeer door de verstandige stemmen zoals Geller en Spencer te laten beïnvloeden dan door de trotskistische waanzin die op dit moment het regeringsparadigma bepaalt.

Op pagina 15 van “Celsius 7/7” slaat Gove de spijker op de kop en maakt hij heel duidelijk waarom mensen, die men tegenwoordig “islamofoben” noemt, zich zorgen maken over de opkomst van de extremistische islam in plaatsen zoals Groot-Brittannië:

“Christenen Joden leidden een getolereerd tweederangs bestaan als dhimmies; ze konden hun eigen, primitievere geloof volgen, maar zonder de burgerrechten die de aanhangers van de profeet genoten.”

Zouden christenen en Joden in een overwegend islamitische Groot-Brittannië als tweederangs burgers moeten leven? zouden diegenen, die op dit moment aan het “merkwaardige omkering” genoemde syndroom lijden, de vrees ontkrachten dat het werkelijk zover zou komen? Welke bewijzen hebben zij, behalve gevoelsmatig, om met absolute zekerheid uit te sluiten dat de kinderen en kleinkinderen van de huidige generatie ouders tweederangs burgers in hun eigen land worden? Het is zeker tijd voor de regering om terug te keren naar een op bewijzen berustende politieke vormgeving!

Tot nu toe heeft de actuele politiek van appeasement geresulteerd in seksslavernij bendes, die zich volledig ongestraft konden uitbreiden in de noordelijke industriesteden, ze heeft geresulteerd in No-Go-Areas en ze heeft geresulteerd in de onthoofding van een dienstdoende soldaat op klaarlichte dag. Doorgewinterde leden van de Conservatieve Partij gaan ermee door de boodschapper van het nieuws te demoniseren en handelen daarmee effectief als bondgenoten van het islamistische terrorisme en de islamistische intimidatie. Het buitensluiten van Geller en Spencer illustreert dit heel duidelijk. Misschien zouden de belangrijke koppen van de Conservatieven een keer een stukje van het boek van Gove moeten afsnijden en zijn verstandige raad moeten opvolgen – ermee ophouden “tegen diegenen op te treden die het wagen de bedreiging serieus te nemen.” Wij roepen de regering ertoe op het inreisverbod voor Pamela Geller en Robert Spencer in te trekken en zich te richten op een rationele politiek, die zich op feiten in plaats van op fantasieën oriënteert!

Bron:

http://www.pi-news.net/2013/07/einreiseverbote-und-eine-seltsame-umkehrung/#more-339964

Vertaling: Klaus F.

Bron oorspronkelijk artikel:

http://englishdefenceleague.org/edl-news-2/1972-curious-inversion

Vertaald uit het Duits door:

E.J. Bron

(www.ejbron.wordpress.com)