De Nederlandse universiteit versus de ketter (+ video!)

(Door: Bruce Bawer)

De links gerichte Amerikaanse universiteiten zijn een nachtmerrie. Maar daar kunnen  Amerikaanse studenten zich tenminste wenden tot groepen zoals de Stichting Individuele Rechten in het onderwijs en websites als “Mind the Campus” – als dingen schaamteloos onrechtvaardig of gewoon ondraaglijk zijn. Maar wat kunnen studenten in een land als Nederland doen als ze iets terug willen doen tegen de politieke correctheid van docenten?

Maak kennis met Yernaz Ramautarsing. Geboren in de voormalige Nederlandse kolonie Suriname in 1987 werd hij opgevoed in Amsterdam – en werd een politieke junkie en een solide aanhanger van links. “Ik was vreselijk links”, vertelde hij me kortgeleden. “Bedwelmd door de Cubaanse Revolutie heb ik altijd gezegd dat ik president van Suriname wilde zijn”.

In zijn late tienerjaren bracht hij negen maanden door in Suriname. In die tijd stuurde zijn broer, die zijn linkse standpunten niet deelde, hem een Engelstalige paperback van Ayn Rand’s Atlas Shrugged. Yernaz las het. “Alles wat ik dacht werd weggeblazen”, zei hij. Rand werd zijn heldin.

Dat was zeven jaar geleden.

Toen het tijd was om te gaan studeren, studeerde Yernaz overheids- en politieke wetenschappen aan de Universiteit van Amsterdam (UvA) – waar, zoals hij ontdekte, een ingelijste foto van Karl Marx aan de wand hing en waar professoren routinematig de Verenigde Staten beschreven als een achterlijk land. Yernaz heeft sindsdien de UvA “een veilige omgeving voor schoenpoetsers van het establishment” genoemd. In een recent interview met een studentblad beklaagde hij zich erover dat aan de UvA  “het uitgangspunt van de lezingen altijd links is”. Met als gevolg dat die studenten die het aan een sterke politieke basis ontbreekt, gemakkelijk naar het marxisme geleid kunnen worden (een woordvoerder van de UvA noemde de beschuldiging “onzin”).

Aan de UvA maakten Yernaz ’s openhartige, pro kapitalistische, pro-Amerikaanse opvattingen – zo zeldzaam als een zonnige dag in Amsterdam in december – hem tot een opvallende figuur. Februari jongstleden debatteerde hij publiekelijk met Hans Achterhuis, een van de meest gerespecteerde filosofen van Nederland en de auteur van een antikapitalistische boek ”De utopie van de vrije markt”, waarin Ayn Rand wordt afgeschilderd als de incarnatie van de duivel. Desondanks deed Yernaz, slechts nog een student, iets geweldigs in het verdedigen van Rand tegen Achterhuis. Daarna, in april, sms’te een vriendin van hem iets over dat een van haar professoren tijdens college had gezegd dat hij hoopte dat de tegenstanders van de Europese Unie spoedig zouden sterven. Yernaz besloot dat het tijd was om iets aan dergelijke ideologische pesterijen te doen, pesterijen door mensen die betaald werden om les te geven, niet om te hersenspoelen. Dus wist hij precies wat een lid van zijn generatie met een sterke overtuiging zou doen: hij begon een Facebookpagina.

De pagina heet “Linkse indoctrinatie op mijn universiteit”.  Nederlandse studenten worden uitgenodigd om schandalige uitspraken van hun docenten te melden. Yernaz heeft kritiek gekregen op zijn initiatief: een schrijver op de website van de Vrije Universiteit in Amsterdam noemde hem een “nieuwe Joe McCarthy​​, maar hij vergaarde ook een mooie kleine collectie van getuigenissen”. Een veteraan, een kopstuk in de buitenlandse politiek, vroeg studenten van de Radboud Universiteit in Nijmegen: “Waarom hebben de Russen de Tweede Wereldoorlog gewonnen? Omdat ze volledig een geplande productie hadden…. Dat is waar een planeconomie goed voor is”. Een professor rechten aan de UvA beschreef aanhangers van Geert Wilders’ Partij voor de Vrijheid als Tokkies – een denigrerende term in de trant van  . . mindere klasse of “white trash”. Een professor in de internationale betrekkingen in Utrecht bespot het idee dat de gewone man-in-de-straat geschikt zou zijn om te stemmen in referenda door te zeggen: “Willen we echt weten wat de mensen denken over immigratie?” Een UvA geschiedenisprof gaf anti-Israël commentaren en toen een student daar iets tegenin bracht zei de prof: “Je moet je realiseren dat de UvA een linkse, progressieve universiteit is” en een prof in Nijmegen, na te hebben verklaard dat Duitsland een partij als van Wilders niet heeft, corrigeerde zichzelf: “Nou, de nazi’s”.

Bijdragen zijn er ook gekomen van middelbare scholieren. Een meisje van het St. Ignatiusgymnasium in Amsterdam werd door haar leraar biologie verteld: “Je bent te intelligent om rechts te zijn. Je moet echt eens naar een bijeenkomst van Groen Links gaan”. Een student aan een middelbare school vroeg een docent filosofie waarom al de Franse denkers die ze in de klas bespraken links waren. De leraar antwoordde: “Omdat ze gelijk hebben”.

Vorige week was belangrijk voor Yernaz en zijn Facebook-pagina. Nadat De Volkskrant er op donderdag een stuk over had gepubliceerd, werd Yernaz die avond op tv uitgenodigd voor een populair, nationaal discussie programma. Het eindigde echter met dat hij de draak stak met een collega-gast, de legendarische Nederlandse entertainer Freek de Jonge – een zelfvoldaan links figuur van een zekere leeftijd, die gewend is dat zijn meningen worden toegejuicht, niet worden betwist (denk aan Barbra Streisand). De Jonge, die vertrouwen uitstraalde in het begin van de woordenwisseling en duidelijk dacht dat hij Yernaz in de hoek kon zetten met een paar snotterige, neerbuigende opmerkingen, werd in plaats daarvan handig ingemaakt door de jongeling. Inderdaad, De Jonge openbaarde zich – of liever , Yernaz onthulde De Jonge – als een van die trotse, uitgesproken linksen die er zo aan gewend zijn dat men het met hun eens is, maar als ze in werkelijkheid worden uitgedaagd, volstrekt niet in staat te zijn hun standpunten te bewijzen en te verdedigen.

Hoe dan ook, het was een opmerkelijk schouwspel – David sloeg Goliath. Van de ene dag op de andere werd Yernaz een held voor een ​​hele grote groep van politiek incorrecte Nederlanders. Fanmail stroomde binnen. De Facebook-pagina sprong ´s nachts van rond 400 “likes” naar meer dan 2000.

De triomf van Yernaz op de Jonge kan mensen verbijsterd hebben die dachten dat hij gewoon een vent met een gimmick was – met een Facebook-pagina die hem “fifteen minutes of fame” zou geven. Maar voor diegenen die zijn essays hadden gelezen op de conservatieve website Dagelijkse Standaard kwam zijn scherpe tv-optreden ongetwijfeld niet als een verrassing. Dit is iemand die in augustus een artikel publiceerde getiteld:  “Ramadan verdient geen respect, maar minachting”. Erop wijzend dat moslims hun smartphones gebruiken om uit te vinden wanneer ze snel het vasten kunnen breken tijdens de ramada lokaliseert Yernaz het contrast tussen creativiteit en winstmotief dat de smartphone mogelijk maakte en de ideologie van gehoorzaamheid en onderwerping die ten grondslag ligt aan ramadan.  Zich richtend tot moslims zei hij: “Je houdt letterlijk de keuze tussen moderniteit en pre-moderniteit in de palm van je hand”.

Yernaz breidt nu zijn Facebook-pagina uit om de Nederlands sprekende helft van België ook te bereiken. Hij wil dat de pagina genoeg invloed vergaart dat leraren er bang voor worden – zo bang dat zij misschien zelfs een of twee niet-socialistische schrijvers in hun cursusbundels zullen gaan opnemen. En wie weet? Misschien kan de site zelfs helpen het Nederlandse parlement zover te krijgen de radicale partijdigheid van de universitaire curriculae te onderzoeken (de overgrote meerderheid van de Nederlandse universiteiten is openbaar).

Voor zijn toekomst na de UvA, waar hij volgend jaar juli zal afstuderen, zou Yernaz graag in de politiek gaan – maar geen van de grote Nederlandse partijen is voor hem pro kapitalistisch genoeg. “Een van de partijen zal in mijn richting moeten opschikken of ik moet mijn eigen beginnen”, vertelde hij me met een lach. Hoe zit het met de PVV? Nou, zei hij, Geert Wilders is een geweldig politicus en is sterk op de islam en de EU, “maar zijn economisch beleid is veel te links …. Ik denk dat Wilders bang is dat, als hij te ver naar rechts gaat m.b.t. de economie, hij zijn basis zal verliezen”. Als een politieke carrière niet haalbaar lijkt, kan hij een denktank starten. In ieder geval zal hij zeker blijven schrijven. Waar hij ook belandt, één ding is zeker: hij is nog maar net begonnen te laten zien hoeveel verschil een afwijkende stem, met lef, voor de vrijheid kan maken.

Bekijk hier de video van de uitzending van Pauw & Witteman met  Yernaz Ramautarsing:

http://pauwenwitteman.vara.nl/media/305146

En hier de volledige uitzending:

http://pauwenwitteman.vara.nl/media/304834

Bron:
http://www.frontpagemag.com
Auteur: Bruce Bawer

Vertaald uit het Engels door:
Vederso
(voor www.ejbron.wordpress.com)