(Door: Roger L. Simon)
Bill Clinton, zoals het cliché gaat, was de eerste zwarte president, ongeacht zijn huidskleur. Als dat het geval is, is Barack Obama niet de eerste zwarte president, of de eerste Afro-Amerikaanse president, zo u wilt, maar de eerste hippiepresident. Clintons zuidelijke achtergrond en levensstijl waren inderdaad meer typisch zwart, net zoals die van Obama meer typisch hippie was.
En dan hebben we het hier niet alleen over de “Choom gang” (een gang waar Obama deel van uitmaakte), die “Maui Wowie” (wiet van Hawaï) op het zand van Oahu gebruikte. We praten over alles, de hele multiculti-zonder-blanke moeder-en-de-verdwenen-Keniaanse-vader-anti-imperalistisch-Amerika-is-altijd-de-vijand-en-vergeet-niet-de-negen-yards. En zoals de meeste hippiecultuur zoals ik die kende en heb ervaren, ging het niet om “Love and Peace”. Niet in het minst. Dat was een maskerade – herinneren we ons Altamont? Het was een vernedering van “The Man” en een gewelddadige agressie naar alles wat fatsoenlijk was, gewoon omdat het normaal was en de status quo. En de methoden waren – pace Bill Ayers, de Chicago Seven, de Weathermen , etc. “Met alle middelen die nodig zijn”. “Burn, baby, burn” of je nu blank of zwart was. Zoals Jonah Goldberg welsprekend heeft opgemerkt in zijn briljant boek, de hippiecultuur was onderdeel van het “liberaal (progressief) fascisme“.
Wat een heleboel verklaard heeft van de situatie waarin we ons nu bevinden. Vertrouw op een hippie om te onderhandelen met de moellahs en heb vertrouwen in een hippie, nog meer ongelooflijk als de berichten waar zijn, om te onderhandelen met Hezbollah .
Ik weet het. Ik was er zelf een. Min of meer.
Natuurlijk, de meesten van ons zijn er overheen gegroeid. Obama was echter te laat bij het feest en, zoals vele laatkomers, heeft hij niet helemaal gezien wat het was. De hippieperiode-laatkomers heb ik gemerkt, waren jaloers op hun voorouders en begrepen niet dat het helemaal louter een tienerrebellie geweest zou kunnen zijn. Verloren in een nostalgie die ze zelf nooit echt hadden, ze namen het allemaal een beetje te serieus. (Sommigen van die voorouders ook, net zoals Tom Hayden, die hun hele leven gevangen raakten in hun vermoeide retoriek. Ze waren niet in staat om te op te groeien en iets onder ogen zien dat dicht bij de werkelijkheid lag.)
Het is dan ook geen toeval dat Obama, als de eerste hippiepresident, weinig of niets heeft gedaan om zwarte mensen in hun leven te helpen in. Integendeel. (“Hey man, alles is cool. Ik ben een van jullie. Later”.) Het punt van de hippiecultuur is; “doe je eigen ding”, toch? Dus wat maakt het uit als de sociale constructie uit elkaar valt.
Het is dan ook geen toeval dat Obama in John Kerry een perfecte “partner in crime” heeft gevonden, de eerste hippieminister van Buitenlandse Zaken. “Never mind” de Armanipakken die vandaag zevenduizend dollar kosten, wie kan de oude Kerry vergeten in zijn geverfde kleren en zoals rechtgeaarde “sixties-seventies” doen, het aan de kaak stellen van zijn collega-Amerikaanse militairen als de telgen van Dzjengis Khan (in dat pretentieuze accent, alsof iemand bij benadering kan weten hoe Dzjengis het echt heeft uitgesproken)? Tegenwoordig dragen de ex-hippies, tenminste toch velen van hen, de meest dure pakken. Weidde David Brooks niet poëtisch in de New York Times uit over de plooi van Obama’s broek? Hippiedom ging altijd over de kleren die je droeg, meer dan over iets anders. Die zijn slechts veranderd, dezelfde oppervlakkige persoonlijkheden zijn nog intact.
Dus bevinden we ons in het tijdperk waarin de hippies met de Iraniërs onderhandelden over kernwapens. Er zou iets bijna Terry-Southern-zwarte-komedie-achtigs over het geheel hangen, als niet de beschaving op het spel stond. Maar, hey, doe je eigen ding en als dat toevallig het verrijken van uranium is, het zij zo. Ik bedoel Rouhani heeft een baard, toch? Als hij maar niet meer dan dertig jaar zou zijn, dan konden we hem echt vertrouwen.
(Met dank aan “Wachteres”)
Bron:
http://pjmedia.com/rogerlsimon/2013
Auteur: Roger L. Simon.
Vertaald uit het Engels door:
Vederso
(voor www.ejbron.wordpress.com)
E.J. Bron 
Hippie associeer ik met lamlendigheid, blowen en liegen, alles van toepassing op deze narcistische lege stoel:
Obama and His Pot-Smoking ‘Choom Gang’
In his 1995 memoir “Dreams from My Father,” Obama writes about smoking pot almost like Dr. Seuss wrote about eating green eggs and ham. As a high school kid, Obama wrote, he would smoke “in a white classmate’s sparkling new van,” he would smoke “in the dorm room of some brother” and he would smoke “on the beach with a couple of Hawaiian kids.”
http://abcnews.go.com/blogs/politics/2012/05/obama-and-his-pot-smoking-choom-gang/
Barack Obama: I Think There’s A Laziness In Me
En hij is een linkse zak, een racist, leugenaar, oplichter, lafbek, allemaal eigenschappen van de categorie ‘hippie’.
LikeLike
Heel interessant om erover na te denken in hoeverre de hippy cultuur het denken van deze mensen nog beïnvloedt.
En dan bedoel ik dus o.m. het ‘leve de vrijheid’ denken: “Iedereen moet maar doen wat-ie wil doen en waarom zouden we de moslims om die reden ook maar een strobreed in de weg leggen”.
Behalve de achterlijke burgerij natuurlijk, die moeten weg uit het vijftiger jaren denken en vanachter de dijken tevoorschijn komen om het nieuwe tijdperk mee te vieren.
Eerlijk gezegd heb ik de hippy tijd niet bewust en van binnen uit meegemaakt. Begin jaren zeventig had ik drie kinderen en ik had wel wat anders te doen dan me daarin te verdiepen.
En wat ik op de TV aan info kreeg over die cultuur trok me nou niet bepaald aan om daarin mee te gaan. Ik herinner me de Provo’s en de witte fietsen in Amsterdam
http://nl.wikipedia.org/wiki/Provo
Provo was een beweging die midden jaren zestig in Nederland ontstond en weer verdween na twee jaar. Provo werd in mei 1965 opgericht door onder meer Roel van Duijn (filosoof), Rob Stolk (drukker), Luud Schimmelpennink (uitvinder) en Hans Metz. In de zomer van 1965 sloten de provo’s zich aan bij de happenings van Robert Jasper Grootveld (kunstenaar) op het Spui in Amsterdam.
De beweging was een ludieke revival van grotendeels geweldloos anarchisme en werd vooral zichtbaar door het provoceren van gevestigde autoriteiten. De beginselverklaring luidde o.a. : “Provo ziet zich voor de keus gesteld: desperaat verzet of lijdzame ondergang. Provo roept op tot verzet waar het kan. Provo ziet in dat het de uiteindelijke verliezer zal zijn, maar de kans deze maatschappij nog eenmaal hartgrondig te provoceren, wil het zich niet laten ontgaan.” Met vaak simpele provocaties werden de autoriteiten uitgelokt tot gedrag dat veel weerstand opriep of waarmee zij hun eigen regels overtraden.
Een bekend voorbeeld is het uitdelen van gratis krenten op straat door studente Koosje Koster, waarop zij door de politie werd gearresteerd, opgesloten en mishandeld, wat tot veel protest leidde. Een ander voorbeeld is het demonstreren met een wit laken nadat de burgemeester de leuzen “Vrijheid van Meningsuiting”, “Democratie” en “Recht op Demonstratie” verboden had. De demonstranten werden ook met dit onbeschreven laken gearresteerd, wat aantoonde dat het recht op demonstratie door de autoriteiten niet werd gerespecteerd.
Provo richtte zich voor aanhang vooral op jongeren. Het ‘provotariaat’, een mengeling van straatjeugd (nozems) en meer artistieke (kunstenaarachtige) jongeren werd beschouwd als een revolutionaire kracht in een situatie waarin het oude proletariaat (arbeiders) door toenemend bezit alle opstandige potentie verloren had.
Inhoudelijk was Provo vooral bezig door een veelheid van, toen nieuwe, maatschappelijke vraagstukken aan de orde te stellen en daar ongebruikelijke oplossingen bij te verzinnen. De Provo’s waren bezig met vrije liefde, ecologie en milieu, de stad als oord van emancipatie, vernieuwing van de kunst, afbraak van autoriteit, democratisering. Hun directe en duurzaam gebleken succes was de afbraak van ‘autoriteit’ in Nederland, maar eigenlijk waren ze meer bezig met (deels utopische) oplossingen voor de door hen aangedragen vraagstukken. Dit ging in de vorm van ‘witte plannen’, zoals het witte fietsen plan (gratis door iedereen te gebruiken), het witkarproject, het witte kippen plan (politieagenten als sociaal werkers) en het witte schoorstenen plan (fabrieksschoorstenen zonder giftige uitstoot).
Voorlopers van de hippies?
Volgens mij weet Vederso er meer van, omdat hij er (min of meer?) wel deel van heeft uitgemaakt.
Verderso, vertel …….. 😛
Het schoonvegen door mariniers van het plein in Amsterdam, dat daarmee verlost werd van het gore hippy tuig, heeft ook, in positieve zin, een indruk bij mij achtergelaten, .
LikeLike
Persoonlijk, Wachteres, kan ik je met zekerheid één ding over die hippiekringen vertellen en dat dat is, dat ze alvast één zéér belangrijke overeenkomst vertoonden met de “Burgerij,” waartegen ze zich altijd zo afzetten. Namelijk deze:
Als je op welk pietepeuterig detail dan ook, hetzij uiterlijk, hetzij eetgewoonten, hetzij levensinstelling ook maar één fractie afweek van wat zij als ideaal zagen, lag je er uit en je kwam er niet meer in.
Eens een beetje investeren in iemand, die hun kringen wel zag zitten, maar nu eenmaal nog wat ‘wegwijs’ gemaakt zou moeten worden? Ho maar!
Trouwens, evenmin als dat een relatie garantie gaf op een langdurige, hechte band; dat is tenslotte ook ‘investeren.’
En alles wat er niet 100% in paste werd er binnen de kortste keren weer met zachte hand (Oh ja, dat wel) uitgewerkt.
Idealen? Laat me niet lachen! Ze konden het voor hun nààste al niet opbrengen!
Aan díe lui heb ik een deel van mijn huidige verbittering te danken, kan ik wel zeggen!
LikeLike
Van verbittering kun je afkomen, maar realisme kan je alleen beschermen.
LikeLike
Hippies willen vrede en geen oorlog, een nobel streven, maar het werkt niet met niet-hippies tegenover je. Alleen daarom al is Obama een grote fail als president.
LikeLike
Goed Wachteres, ik vertel het wel een keer, het is geen geheim. Ter verontschuldiging zij gezegd; ik heb me altijd op het standpunt gesteld: “Denk zelf”, maar ik koos voor dit artikel omdat ik wel iets herken uit die periode. Trouwens, vraag Henk V. eerst, die helpt je wel op weg.
LikeLike
Nou heb ik laatst zo een boek gelezen van Houllebec (schrijf je dat zo?)
Volgens mij ‘elementaire deeltjes’.
Daarin omschrijft hij onder andere de seksuele moraal in dit post-hippie tijdperk.
Dit doet hij, door een wetenschapper te beschrijven, die alles heeft gedaan om in de pre-vrije-seks-wereld op een goede positie te komen: hij studeert zich blauw, gaat veel geld verdienen en dure pakken dragen. Maar terwijl hij zo hard aan het werk is, wordt in de buitenwereld de seks ineens anders verdeeld:
het zijn nu niet meer de rijken of machtigen, die de meeste aantrekkingskracht hebben, maar de lichamelijk perfecten.
Hij beschrijft in elk geval heel mooi hoe (ook, en misschien juist) de hippiebeweging draaide om macht en seks.
Nét de échte wereld 😉 ondanks alle mooie idealen…
LikeLike
George Harrison heeft zijn doel helemaal berijkt, met de Hippybeweging is het Hinduisme in Europa en Amerika binnen getreden.Krishna en Rama worden door vele hippies aanbeden.En hebben daar door de 10 geboden van God overtreden
Exodus 20,1-26
De wet der tien geboden
3 Gij zult geen andere goden voor Mijn aangezicht hebben.
De beloning hier van is dat ze in de Hel terechtkomen.
Anders die Johannes 4 volgen,De Samaritaanse vrouw vers 1-30
De beloning is het drinken van de levens water van Jezus Christus,Dat betekent eeuwig leven bij de Vader. Daar komen alleen mensen zonder zonden heen.
LikeLike