Frankrijks nieuwe integratiepolitiek: Hoofddoek op school, feestdagen voor buitenlanders

De regering van president Hollande forceert een radicale verandering in de integratiepolitiek. Frankrijk dient zijn “Oriëntaals-Arabisch erfgoed” aan te nemen. Dat stuit op heftige kritiek.

Het dragen van de hoofddoek dient in het vervolg geen probleem meer te zijn. Frankrijk dient zich te bekennen tot een “Oriëntaals-Arabisch erfgoed”. En om de integratie te bevorderen, dienen belangrijke straten en pleinen naar prominente personen met een migratieachtergrond genoemd te worden. Integratie dient in het vervolg niet meer integratie te heten, omdat het begrip nauwelijks integratiebevorderend zou werken. In plaats daarvan dient er een “meetellend en solidair Wij” te ontstaan.

Dit scenario vol hoop werd niet bedacht door twee multicul-paradijs-profeten terwijl ze aan een waterpijp lurkten, het komt uit een officieel rapport betreffende het thema immigratie en integratie voor de Franse minister-president Jean-Marc Ayrault. Op basis van dit rapport wil Aryault zich begin januari over een veelomvattende nieuwe koers van de Franse integratiepolitiek laten adviseren.

“We willen de manier veranderen hoe de integratie wordt aangegaan”, klinkt er vanuit het Palais Matignon, de zetel van de minister-president. “We oriënteren ons in de richting van een politiek, die sterk gebaseerd is op gelijkberechtiging en de strijd tegen discriminatie.”

Deze nieuwe koers zou wel eens tot heftige discussies kunnen leiden en de komende Europese en gemeentelijke verkiezingen in Frankrijk kunnen beïnvloeden. Marine Le Pen en het Front National zijn er vermoedelijk dankbaar voor dat men hen hun lievelingsthema kant en klaar serveert. De conservatieve krant “Le Figaro” spreekt bezorgd van een “choquerend rapport”.

“Meetellend en solidair Wij”(gevoel)

Aryault had in zijn regeringsverklaring in juli 2012 aangekondigd dat hij “de ambitie zou hebben om de toegang tot integratiekwesties in Frankrijk fundamenteel te veranderen”. Sinds afgelopen zomer waren vijf werkgroepen ermee bezig na te denken over de verschillende aspecten van de integratiepolitiek.

Daar kwam de centrale aanbeveling aan de politiek uit om toe te werken naar een “meetellend en solidair Wij”(gevoel). Daarvoor zou de politiek een “maatschappelijk project” moeten formuleren, dat het Frankrijk zou toestaan om de “winst” te erkennen, die de “culturele verscheidenheid” zou betekenen.

Daarvoor zou niets minder nodig zijn dan een “paradigmaverandering” in de integratiepolitiek, die er tot nu toe vooral op gericht was immigranten te bewegen tot een snelle overname van het Franse civilisatiemodel.

Het opnieuw uitvinden van de Franse identiteit

Nu dient deze politiek er in de eerste plaats op gericht te zijn ongelijkheden en discriminaties af te bouwen. Het zou gaan om “gemeenschappelijk gelijkberechtigd te leven”, de “productie van mogelijkheden” en het creëren van een nieuwe samenleving. Met andere woorden: niet minder dan het opnieuw uitvinden van de Franse identiteit.

Daartoe dient het leerplan van de basisschool een radicale verandering te ondergaan. De hervormers stellen “discussieateliers in alle jaargroepen over thema´s zoals anders zijn, identiteit, geslachtskwesties en religie” voor. Bovendien is men van plan “de geschiedenis van Frankrijk helemaal opnieuw te beoordelen”. Want geschiedenislessen zouden een belangrijk element zijn “om recht te doen aan de verscheidenheid van de samenleving en de identificatie met een meetellend Wij te vergemakkelijken”, staat er in het rapport, waaruit “Le Figaro” uitvoerig citeert.

Om het bewustzijn voor de cultureel verschillende wortels van de huidige Franse samenleving tijdig wakker te maken, is het de bedoeling van het hervormingsproject om in de geschiedenislessen in het vervolg te spreken over “de migratiebewegingen van bevolkingsgroepen”, en wel vooral rekening houdende met de “slavernij en de slavenhandel” en de geschiedenis van de Roma.

Teveel dode, blanke, heteroseksuele mannen  

Het goede oude Panthéon en zijn problematische overschot aan dode “blanke, heteroseksuele mannen” wil men graag tegenover een “nieuw Panthéon” plaatsen. In deze eregalerij zouden zich bij voorkeur historische persoonlijkheden mogen ophouden die “de grote bewegingen, de periodes en de verschillende dynamieken van de samenleving belichamen.”

De hegemonie van de Franse taal wil men in zoverre reduceren door zich op dezelfde wijze in te zetten voor de “erkenning van alle talen.” Dat is een behoorlijk radicale vernieuwing in een land, waarin men tot op de dag van vandaag graag onmiddellijk iedere nieuweling laat voelen dat hij de Franse taal onvoldoende beheerst. In het vervolg wil men Arabische lessen stimuleren en op gymnasia Afrikaanse talen aanbieden.

Het meest omstreden punt van het hervormingsprogramma is de hoofddoekproblematiek. De hervorming wil de “afschaffing van discriminerende wettelijke en schoolse regelingen”, vooral van die regelingen die “de hoofddoek betreffen”. Dit verbod volgt volgens de hervormingscommissie een “discriminerende logica”, die een “discriminerende praktijk” in talrijke openbare sectoren en in de vrije economie in de hand zouden werken.

Het nieuwe multiculturele Wij-gevoel dient door de invoering van minstens een herdenkingsdag versterkt te worden, die de “bijdrage van alle immigraties in de Franse samenleving” huldigt. Bovendien dienen “nieuwe straten en pleinen” een dusdanige naam te krijgen, waarin de geschiedenis van deze immigraties weerklinkt. Men wil ook een “Museum van de koloniseringen”. Dat zou ondergebracht moeten worden in het Hôtel de la Marine op de Place de la Concorde, waarin in 1848 het Decreet tot de afschaffing van de slavernij werd ondertekend.

Taalpolitionele regelingen

Men beveelt ook aan om in de toekomst af te zien van het benoemen van “nationaliteit, herkomst, etnisch lidmaatschap, huidskleur, religie of cultuur”, als de benoeming niet noodzakelijk lijkt. Bij overtreding van deze taalpolitionele regeling zou een “ordestraf” in overweging genomen moeten worden. Bovendien dient “racistische hinder” als delict worden ingevoerd.

De hervormers streven naar “een nieuwe vorm van universaliteit voor het welzijn van iedereen.” Deze dient bereikt te worden via stimulerende maatregelen door de staat, een instantie ter bevordering van “positieve sociale verandering”, een investeringsfonds en een bij de minister-president behorend ambt, dat de coherentie van de maatregelen door de staat in de strijd tegen discriminatie bewaakt.

Niet alle voorstellen van het verlanglijstje van de hervormingscommissie zullen worden ingevoerd, desondanks komt deze overeen met het doel dat minister-president Aryault de vijf werkgroepen van de deskundigencommissie mee op weg had gegeven. Frankrijk zou de “Arabisch-Oriëntaalse dimensie van zijn identiteit” moeten erkennen, bevelen de deskundigen aan. Hoe deze openbare erkenning verenigd moet worden met het voorstel om mogelijk af te zien van het noemen van de etnische herkomst, zeggen de hervormers eerst niet.

Maar bij verder overleg met de minister-president in januari is er vast en zeker nog tijd om aanwezige tegenstrijdigheden integratiebevorderend te nivelleren. Daarbij dient wel in aanmerking te worden genomen dat het begrip “integratie” bij de radicale verandering van het integratieconcept indien mogelijk niet meer gebruikt dient te worden.

“Het Franse volk wordt ontworteld”

De voormalige voorzitster van de onder Nicolas Sarkozy ingezette Hoge Raad voor Integratie, Malika Sorel-Sutter, is niet overtuigd van dit elan van identiteitsverandering: “Wat mij betreft gaat het er hier om het Franse volk te ontwortelen”, denkt ze. Mevrouw Sorel-Sutter vreest een “massale heropvoeding” en een “echte gedachtepolitie”.

De voorzitter van de conservatieve oppositiepartij UMP, Jean-François Copé, gaat nog een stap verder en noemt het rapport “gevaarlijk voor onze republiek”. Frankrijk “mag zijn waarden, zijn taal, zijn geschiedenis en zijn identiteit niet opgeven om zich aan te passen aan andere culturen.”

In plaats daarvan zouden “immigranten de Franse cultuur moeten aannemen”. Het rapport zou niets anders zijn dan een “treurige strategie van de linksen om met rode doeken te zwaaien, het Front National te versterken en de UMP te verzwakken”. Ex-minister-president François Fillon waarschuwde dat deze maatregelen de Fransen verder uit elkaar zouden drijven en het extremisme zouden bevorderen.

“Zware provocatie” of “meer republiek”?

Marine Le Pen sprak inmiddels van een “zware provocatie” waarmee “het republikeinse model” zou worden opgegeven ten gunste van “een gespleten communitaristische samenleving”. Metr het oog op de woedende commentaren probeerden de linksen de zaak te sussen. “Alleen omdat ik rapporten krijg, wil dat niet zeggen dat deze automatisch het standpunt van de regering inhouden”, verdedigde Ayrault zich.

Het zou alleen maar gaan om meerdere maanden oud vooroverleg, verzekerde de fractievoorzitter van de socialisten in het parlement, Bruno Le Roux. De pers zou dit op sensatie beluste wijze hebben opgepakt. Deze zouden zich echter verder verwijderen van het beoogde doel, dat “meer republiek” zou betekenen.

Het voorstel van een herinvoering van de hoofddoek op scholen bijvoorbeeld zou “een doodlopende weg” zijn, aldus Le Roux. Ook Aryault verzekerde dat de regering “zeer zeker niet” het dragen van religieuze symbolen op scholen weer zou willen toestaan. Hij noemde oppositieleider Copé “onverantwoordelijk” en noe3mde hem een “leugenaar”. Menig verantwoordelijke schijnt intussen een sluier van stilzwijgen over dit thema te willen leggen.

(Lees eveneens: http://eussner.blogspot.fr)

Bron:
http://www.welt.de
Auteur: Sascha Lehnartz

Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)