HOOGMOED EN WANHOOP

(Door: Frans Brassens)

Dit weekend dacht ik eens na over mijn toenemend gevoel van onvrede en de boosheid die daardoor veroorzaakt wordt. Waarom zo ontevreden? Waarom zo boos? Als ik naga dat ik ondanks de al een aantal jaren durende diefstal van mijn bezit en inkomen toch (nog!…) een redelijk bestaan heb zou dat toch niet zo hoeven te zijn? Niet zo indringend in ieder geval?

Maar ik ben een mens, een écht mens, en dat is een sociaal wezen. Ik bekommer me om degenen die het heel wat moeilijker hebben dan ik tot nu toe. En dan bedoel ik niet de luie handophouders of de gratis uit de ruif meevretende vreemdelingen in ons land. Maar wél de ánderen, bijvoorbeeld degenen die in werkloosheid zijn gedrongen door het smerige staatsbeleid, of de ouderen die steeds meer moeten betalen, van wie wordt gestolen, die de spaarcentjes voor de oude dag daardoor in rap tempo zien verminderen en die, als ze echt niets meer kunnen, tot de verwaarloosde dieren kunnen worden gerekend. Of om de benadeelde chronisch zieken en de gehandicapten van wie het merendeel toch echt niet tot de financiële geluksvogels behoort.

Daarbij houd ik mijn hart vast bij de gedachte aan wat mijn kinderen en kleinkinderen te wachten staat. De twee grote vijanden, de fascistische EU.en de intolerante dreigende islam, krijgen steeds meer voor het zeggen en voeren ons in moderne slavernij en armoede. Dat wil zeggen, de EU-smeerlappen matigen zich ongestraft steeds meer aan en de islamfascisten krijgen vrij spel van (vaak bewust) blinde politieke debielen. En niemand doet er iets tegen of kán er (vooralsnog) iets tegen doen.

Ik begin last te krijgen van een soort collectieve hoogmoedswaanzin. Die ‘collectiviteit’ betreft dan de groep mensen die net als ik ziet en weet dat Nederland, dat de hele wereld zelfs, naar de ondergang geleid wordt als de ontwikkelingen doorgaan zoals ze gaan. ‘Zijn wij dan zo slim, of zijn anderen zo dom?’. Ja, ik vind die ‘anderen’ uitermate dom en als ik het vriendelijk wil zeggen gebruik ik het woord ‘onnozel’. Maar de ons naar de ondergang leidende ellendelingen zijn slecht, in en in slecht. Mijn credo dienaangaande is al vele jaren: ‘De slechtheid bestaat bij de gratie van de domheid’. Ik heb en krijg steeds gelijk, net als de groep wakkere mensen waartoe ik behoor. En dat leidt tot hoogmoed. Maar die hoogmoed is helaas gekoppeld aan wanhoop. Wánneer worden de bevolkingen van de Europese landen nu eindelijk eens massaal wákker? Wánneer? Is dat pas als ze in de drek liggen en wanneer het dus te laat is? Dat ziet er wel naar uit. In mijn omgeving zie ik vaak kans om gesprekken op het onderwerp EU of islam te brengen. Soms luistert men bewust naar mijn informatie, maar het komt heel vaak voor dat men zich ongeïnteresseerd of zelfs geïrriteerd betoont. Waarschuwen helpt kennelijk niet, men verkeert liefst in een ontkenningsfase.

Het einde voor Nederland en zijn burgers is in zicht. We hebben nog een paar laatste kansen. We kunnen de Haagse ellendebrengers op 19 maart en 22 mei afstraffen in de hoop dat daardoor op zijn minst op gemeentelijk niveau wat gezonder gaat worden gehandeld en dat de tegenkrachten in Europa meer in de melk te brokkelen zullen hebben straks. Die kansen moeten dan wel benut worden. Ik ben er niet gerust op. Daarna rest ons alleen nog een revolutie. En die zie ik ook al niet tot stand komen met zulke domme c.q. onnozele bevolkingen. Wanhoop dus. En terechte maar nutteloze hoogmoed.

Door:
Frans Brassens
(voor www.ejbron.wordpress.com)