De Nederlandse boycot van Israël

Multicultureel Jeruzalem

Minister Timmermans (PvdA) van Buitenlandse Zaken stelt dat de Nederlandse regering geen voorstander is van een boycot van Israël. Dat is niet waar, zoals blijkt uit zijn eerdere antwoorden op Kamervragen.

Daarin schrijft hij dat er een Nederlands ‘ontmoedigingsbeleid’ is betreffende het zaken doen met bedrijven die leveren aan Joden die op de Westbank wonen. Dit ‘ontmoedigingsbeleid’ geldt dus wel voor het gehele Israëlische bedrijfsleven, want de Israëlische wet staat bedrijven geen discriminatie toe, ook niet naar godsdienst en/of woonplaats. Waardoor Israëlische bedrijven ook zaken mogen doen met christenen, moslims en Joden die op de Westbank wonen.

Dus de facto stuurt de Nederlandse regering wel aan op een algehele Israël-boycot.

Dat is merkwaardig, want:

• Joden wonen legaal op de Westbank, onder meer volgens het Mandaat Palestina (Volkerenbond 1922), VN resolutie 242 (1967) en de Oslo-akkoorden (1993). Ook zakendoen is toegestaan volgens het internationaal recht, volgens een uitspraak van het Franse Gerechtshof van Versailles (2013).
• De kwestie van de nederzettingen wordt buiten alle proporties opgeblazen: er zijn in de laatste 23 jaar slechts 3 nieuwe nederzettingen goedgekeurd door de Israëlische regering, de bebouwing beslaat slechts 1,7% van de oppervlakte van de Westbank en er zijn verscheidene (internationale) vredesvoorstellen geweest om die enkele procenten grond uit te ruilen met de Palestijnen. Die voorstellen zijn echter tot op heden afgewezen door de Palestijnen zelf.

Dat de nederzettingen toch zoveel aandacht krijgen, is met name het gevolg van druk vanuit het machtsblok van 57 islamitische staten, onder meer in de Verenigde Naties (VN).

Onder die islamitische landen zijn echter de ergste dictaturen en schenders van mensenrechten, zoals Saoedi-Arabië (o.a. vrouwendiscriminatie), Syrië (o.a. gifgas op eigen bevolking) Iran (o.a. ophangen van homo’s) en Soedan (genocide op zwarten en christenen).

De Westerse landen laten toe dat zij er in slagen om de aandacht naar Israël af te leiden.

Bovendien zijn er honderden betwiste gebieden elders in de wereld. Nederland kent echter geen ‘actief ontmoedigingsbeleid’ tegen Chinezen vanwege de bezetting van Tibet, tegen Marokkanen vanwege de bezetting van de Sahara of tegen Turken vanwege de bezetting van Cyprus enzovoort.

Wordt het gezien de geschiedenis niet eens tijd om de Joden eens als laatsten te boycotten, in plaats van altijd als eersten?

Door:
Likoed Nederland (persbericht)