Ik ben een god in ’t diepst van mijn gedachten!

(Door: vanhetgoor)

Een befaamde dichtregel van Willem Kloos (1859 – 1938), een van de tachtigers. Nooit eerder was er slechts één dichtregel die zo perfect weergeeft wat ik voel. Dit moet ik uitleggen. Het is erg filosofisch en de lezer heeft mijn beperkte uitleg maar te accepteren, ik kan niet beter. We moeten eerst in gedachten terug gaan in de tijd. Langzaam, stapje voor stapje. Ieder mens leeft samen met andere mensen, het leven hebben mensen gekregen van hun ouders. Het kloppen van het hart is wonderbaarlijk, ooit is het begonnen toen de Aarde nog jong was, en het is tot nu toe nog nooit opgehouden. Nu spreek ik niet over het persoonlijke hart, maar overdrachtelijk. Alle harten van alle mensen tezamen, en voor het gemak ook maar de harten van de dieren. Dat is ook leven, hoewel iets minder intelligent! Iedereen wordt geboren met een kloppend hart, nou ja de meesten. Dat persoonlijke kloppende hart van elk denkend individu is ooit ontstaan in de moederschoot, warm, nat en bovenal veilig. Het leven én het kloppen van het hart wordt doorgegeven, van generatie op generatie. De gehele mensheid bestaat uit kinderen van moeders. Vaders zijn niet zo belangrijk meer, en tevens inwisselbaar. Moeders blijven onmisbaar. Leven zoals wij dat kennen is uniek. We hebben zelfs geen kennis van enige andere vorm van leven buiten de Aarde. Misschien omdat het er niet is, misschien omdat wij het niet kunnen waarnemen. Waarschijnlijk het laatste.

Het leven is uniek, ieder individu is uniek. En heel misschien moet ik hier een kleine kanttekening bij plaatsen. Mijn kloppen van mijn hart is mij geschonken door mijn moeder, ze was een lieve godvrezende en zorgzame vrouw, haar hele leven heeft zij gewerkt. Feitelijk is mijn leven een voortzetting van allen die er voor mij geweest zijn. Ik ben de dwerg die op de schouders van een reus staat. Ik kijk verder over de bergen dan iedereen voor mij. Dr. Martin Luther King heeft de bergen gezien, maar ik heb er óverheen gekeken. Wij hebben het beloofde land gezien. Ik heb veel verder kunnen kijken dan alles en iedereen voor mij. Ik begin mijn wijsbegeerte met de conclusies van de grootmeesters voor mij. Dáárom kijk ik verder!

Het leven dat in mijn lichaam zit, is wel uniek maar minder uniek dan velen zouden kunnen durven voorstellen. Hetzelfde ‘unieke’ leven dat in mij zit, zit bijvoorbeeld ook in mijn zuster. Zelfde oorsprong, op zondag naar dezelfde kerk geweest, hetzelfde brood gegeten. Na het warme eten kwam de Tale Kanaäns uit de Statenvertaling. Het leven werd aan ons doorgegeven door onze ouders, en het werd gedeeld. Het leven wordt niet opnieuw gemaakt, er werd niets geschapen. Het leven werd vóórtgezet en het leven wordt nog steeds dóórgegeven. Oude mensen sterven, maar het leven gaat door! Uiteraard is er leven ná de dood. Terwijl het ene individu sterft, leeft de rest gewoon verder. Dát is mijn beweegreden om te stellen dat er geen nieuw leven is. Dát is de consequentie! Want dat maken van leven is nog steeds te hoog gegrepen. Er bestaat dus naar mijn gevoel geen ‘nieuw’ leven. Wel nieuwe individuen en steeds weer een nieuw bewustzijn, geen nieuw leven. Dat chemische of biologische proces van bloed dat door een bloedbaan gaat is miljoenen jaren geleden begonnen en is nooit opgehouden. De grote Jamaicaanse filosoof Bob Marley sprak niet per ongeluk over “One Life – One Love!” En het leven houdt pas op als alles en iedereen hartstikke dood is en de Aarde volledig is verzwolgen door de Zon. Ondanks dat men op dit moment in de biologie zeer ver is, kan men nog steeds geen leven schéppen. Er is nog steeds iets dat mist, dat ene, dat magische. Chemische processen kunnen in gang worden gezet. Het is bijvoorbeeld mogelijk om een object met een zelfregulerende constante lichaamstemperatuur te maken. Kunstmatig bloed is net zo makkelijk te maken als kunstmatige zoetstoffen. In fabrieken kunnen celwanden gemaakt worden met een 3D-printer. En met recombinante DNA-technologie kan men tegenwoordig zelfs sleutelen aan de erfelijkheid, prachtig allemaal! Helaas, dat is vals spelen, dat is leentjebuur spelen met de reeds bestaande vormen van leven. Dr. Frankenstein ten spijt, leven scheppen lukt nog niet. Hoe men het ook wendt of keert. Het leven is iets dat je krijgt van een vorige generatie. Alles wat men er mee kan doen, is alles in stand houden, het leven doorgeven en de kwaliteit van het leven verbeteren.

Het is niet mijn broer . . .

Het leven is uniek. Elk leven is uniek. Hoewel er feitelijk maar één leven is voor alle mensen, en dát mondiale menselijke leven is het enige leven dat men deelt met alle anderen. Het is ook het enige leven dat men krijgt! Er is alleen voor elk individu een verschillend bewustzijn, maar dat staat náást het leven. Het bewustzijn is het doel en het leven is slechts het voertuig. Het geestelijke leven is afhankelijk van het lichamelijke leven, en niet omgekeerd. Er is geen enkel mens op de wereld die zelfstandig, onafhankelijk en geheel autonoom kan functioneren. Daarnaast is het zo dat de geest, het bewustzijn of desnoods de ziel niet buiten het lichaam kan. Een wederzijdse afhankelijkheid. De oorsprong van elk individu is de samenwerking tussen twee andere mensen (geweest), zonder die samenwerking komt er niets. Eten en drinken zou nog alleen kunnen. Aangespoeld op een onbewoond eiland, wat fruit plukken en wat visjes vangen. Maar een gesprek voeren, gedachten uitwisselen of zich voortplanten is als individu alléén niet mogelijk. Het leven én het voortbestaan van de mensheid is slechts mogelijk als dat leven gedeeld wordt. En daar komt nog iets bij. De mens of de burger, het individu behoort alleen iets te verwachten als hij een bijdrage levert. Het leven is een gift en niemand eist dat je er iets van gelijke waarde voor teruggeeft, maar dat wordt wel op prijs gesteld. Het is tegelijkertijd onbetaalbaar én gratis. Het leven schept verplichtingen én is vrijblijvend en optioneel. Het leven van de mensen is eigenlijk een sociaal gebeuren. Dit klink gek! Het is natuurlijk een platitude van hier tot ginder, maar het is echt zo. Er is geen mens ter wereld die alléén een broodrooster kan maken of een potlood. Zonder samenwerking en zonder hulp van anderen is het niet mogelijk een kind te baren en op te voeden. De kennis die bijvoorbeeld nodig is om een industrieel product te fabriceren is te groot voor één mens om te bevatten. Iedere arbeider in een industrieel proces heeft slechts een beperkte expertise en kennis van zaken over een klein gedeelte. Alleen als mensen samenwerken komen er grote resultaten. De oorsprong van mijn leven dank ik aan mijn ouders. ‘Bedankt Lieve Ouders’ – Piere Kartner. En alle ouders weer aan hún ouders enzovoort. Exact het leven dat in mijn lichaam zit, ‘stroomt’ daarom ook door de aders van mijn neven en nichten, achterneven en verder en vérder. Breid dat maar uit met alle nabestaanden van (over-) grootouders en bet-bet-overgrootouders etc. etc. Als we maar lang genoeg doorgaan, komen we in Sint Niklaas in België, want daar woont mijn broer. Mensen vragen soms hoe dat zit met mijn Erdalletje, mijn kroeskopje, mijn kleine broer. Of mijn moeder soms hertrouwd is nadat zij weduwe werd. Maar het is eenvoudig, om met Snip en Snap te spreken, het is níet de zoon van mijn vader en tóch is het mijn broer.

In de diepste zin van het bestaan zijn wij namelijk allen overdrachtelijk broeders en zusters. De complete mensheid bestaat geheel uit neven en nichten, ooms en tantes. Uiteindelijk delen we allemaal hetzelfde leven. Exact hetzelfde kloppen van het hart zit in elke borstkas, zelfs met een kunsthart of een ruilhart. Alleen de ritmes verschillen! Het leven is iets dat wij allen met elkaar delen. Het is een precair en uitgebalanceerd chemisch-mechanisch proces, maar alle mensen hebben de zelfde oorsprong, hetzelfde leven. Wij allen maken deel uit van dat ene unieke leven, de buitenkanten van mensen zijn verschillend, de systemen zijn gelijk. Soms bloedgroep A, soms B soms AB of vaker nog Nul. Sommige mensen hebben een gele huid en spleetoogjes, de ander is nét als mijn broer van hoogglanzend mahonie en wordt daarom dagelijks in de olie of was gezet en gepoetst. Kijk hem eens glimmen! Van oorsprong komt de hele mensheid uit Afrika, alleen sommigen zijn wat eerder vertrokken.

Terug in de evolutie, terug in de tijd, alles met een kloppend hart is van oorsprong van hetzelfde leven. Een deelgenoot of een voortzetting. En dit gegeven maakt dat er maar één leven is; namelijk het enige leven dat iedereen deelt met iedereen. Alles en iedereen, elk levend wezen is de opvolger en nabestaande van die eerste levende cel. Noem dit eerste levende wezen, die eerste cel, het eerste organisme dat het leven kon delen of zich kon voortplanten, noem dát nu eens God! Dan zit God in mij en in mijn gedachten, dan ben ik in het diepste wezen van mijn ziel een god. Noem God nu eens Liefde en overdenk dan eens hoe je liefde deelt zonder tegenprestatie, zonder verwachtingen. Delen vanwege het delen, omdat er genoeg is. Na talloze generaties ben ik nog steeds een exponent van dat eerste levende wezen, dat eerste organisme dat d ik bijvoorbeeld deel met Mahatma Ghandi en met Anne Frank. Ik wil hier nu niet opnieuw de hele Gaia-theorie her-uitvinden, maar het komt er wel op neer dat de hele mensheid en verder echt alle levende wezens samen-met-elkaar allemaal de erfgenamen van God zijn. Volgens Nietzsche is God allang dood, maar een stukje van God leeft nog in mij. Het zit in het diepst van mijn ziel, ergens ver weggestopt. Wij allen zijn de kinderen van ‘God’, de neefjes en de nichtjes. Jezus Christus was de Zoon van God, maar Johan Cruyff is dat óók. En Nelson Mandela. Wij allen zijn de erfgenamen, de voortzetters en de opvolgers van God. Misschien bestaat het God-deeltje. Een begrip uit de natuurkunde waar een theoretische koppeling met de biologie wordt gelegd. Terug redenerend zal het er wel zijn, misschien is God dat ene kleine verschil wat van een hoopje grondstoffen een levend wezen maakt. Een boel water en wat koolstoffen, wat mineralen en had-ik-op-school-maar-beter-opgelet.

Kijk uit! Daar komt Allah

Het is zo makkelijk om van een levend mens of dier een hoopje stinkende blubber te maken. Er tegenaan rijden met de auto volstaat, een kogel er doorheen, uithongeren of de adem afsluiten. De dood ‘scheppen’ is makkelijk. Het wordt veelvuldig gedaan, overal. Darfur, Syrië, de Oekraïne, Somalië en altijd om er financieel beter van te worden. Het leven beëindigen is makkelijk, het leven delen, doorgeven of volbrengen is een moeilijke opgave. Hoe dan ook, leven scheppen lukt geen mens. Het is dan daarom ook zo verschrikkelijk teleurstellend om te merken dat er nog steeds een hele cultus bestaat die niets anders doet dan dreigen met de dood en aanzetten tot het de dood injagen van mensen. Ik spreek uiteraard over de islam. Stel nu dat hetgeen ik beweer juist is. Stel nu dat er in ieder mens een stukje van God zit, dan is God pro-life! (Om het maar eens goedkoop te zeggen.) Kortom, in het verre verleden werd leven toegevoegd aan dode materie en plotseling hadden vanaf dat moment gedachten een huis. Gedachten kunnen zich vervolgens verplaatsen en doorontwikkelen alleen maar omdat mensen die gedachten in zich opnemen, heroverwegen en bewaren of direct doorgeven. Stel dat er ooit een God is geweest die het begin was van het leven, dan is ‘Hij’ de natuurlijke tegenstander van de islam. Want men kan niet vóór de vernietiging zijn, dus vóór de dood, en tegelijkertijd voor het leven. Een aanbidder van Mohammed kan niet voor kwaad zijn én de liefde voor het leven omarmen. Iedereen die niet voor het leven is, die kiest daarom voor de dood. Iedereen die niet elke dag het leven viert als een groot feest, die draagt niets bij. Het leven is vrijblijvend, maar een bijdrage wordt wel gewaardeerd. Meewerken, sociaal zijn, denken aan de toekomst of de vooruitgang. Dat is wat er ontbreekt in de islam. Er mag namelijk binnen de islam niet nagedacht worden. Er zijn in de islamitische wereld geen filosofische reuzen bij wie we op de schouders kunnen gaan staan. En dat is naar mijn mening een essentieel ding in het leven. Enerzijds is het leven fysiek, anderzijds is het leven puur geestelijk en overstijgt het ’t lichamelijke. Daarom moet er een keuze worden gemaakt, of kiezen voor het leven of kiezen voor de totale vernietiging. Een tussenweg is er niet.

Een hondenleven

Er bestaat een verschrikkelijk naar filmpje dat ik nooit tot het einde toe heb bekeken. Het gegeven is eenvoudig. Een man gaat zijn hond testen op gehoorzaamheid. Ik mag wel zeggen de ultieme test. Hij laat de hond op commando zitten op de spoorwegovergang. In de verte komt de trein, de hond wil weg maar wordt door zijn baas terecht gewezen en weer op de plaats gezet. Tot daartoe heb ik dat fragment gezien. De baas heeft zijn hond natuurlijk tweeënzeventig teefjes beloofd. Dan wordt de dood van de één het amusement van de ánder. Zo stel ik mij Allah voor; een hardvochtige klootzak! Nog minder waard dan een hoop stront. Allah is de ‘bedenker’ en uitdrager, de personificatie van ziekelijke gedachten. Een ander laten creperen voor het eigen misplaatste eergevoel en pervers plezier. Ziek, ziek, ziek tot op het bot en zelf incapabel tot het scheppen van leven of enige creatieve gedachte. Allah is een fictieve entiteit die de ander alle kansen ontneemt. De islam is niets anders dan een boel bangmakerij. Hij is een farce. Hij heeft geen toekomst. Mensen worden gedwongen om dingen te doen, nutteloze rituele handelingen te verrichten of zelfs te moorden. Ondertussen wordt aan Mohammedanen de mogelijkheid onthouden om van het leven te genieten. Sterker nog, er mag zelfs geen enkele relevante maatschappelijke bijdrage worden verricht. Nog tijdens het leven wordt de geest van de moslim gedood. Er blijft een gedrocht over, geestelijk mismaakt en zonder hoop op een toekomst. In principe zit hetzelfde leven dat in mij zit ook in moslims, alleen dragen zij niets bij tot het in standhouden van het leven. Want het menselijk lichaam is de tempel van de ziel. De gedachten die een huis hebben in een velletje rond wat botten, wat spieren en wat vet. De werkelijke waarde van een mens zit niet in de grondstoffen. Het enige van waarde dat een mens heeft, zijn de gedachten en de gevoelens, de geschiedenis, de traditie en de hoop op een betere toekomst, de Liefde! Alleen maar vreten en neuken is niet de zin van het leven. Ergens moet toch zelfs bij de meest simpele ziel het besef opdagen dat geen enkele doelstellingen van de islam ook maar enige waarde heeft. Het is totale zinloosheid!

Er moet verder worden gebouwd, verder worden gedacht. Misschien leren wij ooit wat de zin van het bestaan is, vijf minuten voor het einde van de Aarde. Nog vier en een halve minuut te gaan. En dan blijkt dat alles plotseling zin heeft gehad, alle pijn en al het verdriet, het geluk en het genot, de vreugde. Pas dan kunnen wij zeggen; “Het is volbracht!”

Door:
vanhetgoor
(voor www.ejbron.wordpress.com)