Toekomstinterview 2035 met Mohamed Achbar, leider van het Nederlands Islamitisch Front (NIF)

(Door: Erik60)

Het is erg warm deze mooie zomerdag midden juli 2035. Ik sta met twee commando’s van het Nederlandse bevrijdingsleger in de schaduw van een boom te wachten op wat komen gaat. Het is een risico wat ik nu ga doen. Ik ben namelijk uitgenodigd door Mohamed Achbar, een van de leiders van het moorddadige NIF. In deze verlaten streek midden in Zeeland sta ik met twee zwaarbewapende commando’s te wachten. Ik kijk hen aan (en zij kijken mij aan) en ik heb veel bewondering voor deze dappere mannen. Hun verweerde gezichten spreken boekdelen en geven de harde strijd weer die in het eens zo mooie Nederland heerst. Ik gloei van trots en heb enorm veel respect voor de Nederlandse mannen en vrouwen die een zware verbeten strijd voeren tegen een bloeddorstige vijand die alles wat westers en christelijk is wil vernietigen. Op dit stukje pure Nederlandse natuur is nog alles ongerept. Er grazen wel geen koeien, maar de trillende stilte laat onze geest even tot rust komen. En ja, ik ben heel zenuwachtig. Ik heb een afspraak met een van de grootste sadistische moordenaars die het NIF kent.  Naar het schijnt, zijn zelfs medestrijders bang van hem en mijden ze hem zoveel mogelijk. Een van de commando’s geeft me een wenk. En ja hoor, ik zie in de verte drie mensen door het hoge gras met rasse schreden naderen. Ze zijn er en de spanning is plots hevig te snijden. Ik besef dat ik me tijdens het interview kalm moet houden of niemand van ons ziet zijn geliefden terug. Een van de commando’s, de grootste (wel twee meter groot), reikt me een fles aan. Ik ruik er aan en grijns tegen hem. Het is een lekkere oude Nederlandse jenever. Ik neem er dan ook gretig een slok van en op slag voel ik me beter. En ik besef dat er niks beters is dan Hollandse kost.

We treden elkaar tegemoet. Mijn lijfwachten blijven op gepaste afstand staan, zodat we rustig kunnen praten.  We gaan zitten en kijken elkaar zwijgend aan. Ik voel de intense haat die uit zijn ogen straalt terwijl hij naar mij kijkt met zijn bruine ogen. Maar de haat is wederzijds. Dat laat ik hem duidelijk merken. Ik heb het niet zo op koppensnellers en kindermoordenaars. Ik bekijk hem van top tot teen. Hij draagt een islamitische soepjurk met sandalen zoals alle salafistische moslims. Hij heeft een lange zwarte baard en straalt dezelfde eentonigheid uit als zijn kleding. Zijn bewegingen zijn bijna majestueus en vast en zeker ingestudeerd. Ik heb deze moordenaar goed gescreend. Hij doet zich voor als een heilige en roept het uit aan iedereen die horen wil dat hij door Allah naar deze wereld is gezonden om van de hele wereld een kalifaat te maken. Maar ja, wat wil je na een jarenlange indoctrinatie van imams die nog in de vroege middeleeuwen leven en alles wat westers is verfoeien. Ik heb me al dikwijls afgevraagd wat deze mensen hier nu eigenlijk in het voor hen zo verfoeide Westen kwamen doen. Wel, in 2035 is het antwoord op mijn vraag een feit. Net zoals deze oorlog een feit is. We hadden het in ons mooie Nederland zo goed kunnen hebben. Maar door de zakkenvullende leugenachtige laffe politici is alles kapot geschoten en is er van een mooie toekomst voor onze kinderen niks meer over. In plaats van te ravotten in de zomerse zon zitten onze kinderen angstig en hongerig in de schuilkelders. En de strijd is zeker nog niet gestreden. Hoewel we maandenlang gevecht na gevecht verloren, lijkt het tij nu toch te keren. We hebben de beesten tot staan kunnen brengen. Ze hebben een gevoelige slag gekregen. Terwijl de eindoverwinning voor hen in het verschiet lag, sloegen we terug met alle kracht die we hadden. Een kat in het nauw maakt rare sprongen. Dat is met Nederlanders niet anders. Met de keuze tussen leven in een middeleeuws kalifaat of de dood was de keuze snel gemaakt en vochten alle Nederlandse mannen en vrouwen als duivels. Gewapend met hooivorken, hamers en knuppels vielen anders zo vreedzame burgers hen in grote getale aan. Niet alle verzetslieden bezitten wapens, omdat het kloten-Europa ons als racisten beschouwt is er voor ons een wapenembargo afgekondigd. Dat geldt natuurlijk niet voor de moslims. Zij krijgen de wapens die ze maar willen om ons echte christelijke Europeanen uit te moorden.  De Europese Commissie en het Europees Parlement zijn ziek, doodziek. Even speelt er en glimlach om mijn mond als ik denk aan de laatste slag, toen gewone mannen en vrouwen met simpele werktuigen de moslims met ware doodsverachting op de vlucht joegen.

‘Waarom lach je?´, vraagt hij me met een ijskoude maar bibberende stem. Ik kijk hem uitdrukkingloos aan en besluit te liegen. ‘Omdat ik me jou indrukwekkender, groter en woester had voorgesteld.’ Nu toverde hij een lachje te voorschijn. ‘Maar ik ben wel heel gevaarlijk! Dat weet je toch wel, hè?’

Ik knikte bevestigend en haalde mijn recorder te voorschijn om hem aan te geven dat het interview kon beginnen. Deze keer hak ik er niet direct in. Ik begin langzaam. Ik wil die psychopaat niet op stang jagen.  ‘Jij wilde geïnterviewd worden door mij.  Mag ik vragen waarom?’

Hij staat me heel vriendelijk en geslepen te woord.  ‘Omdat jij een van de laatste objectieve reporters bent die hier nog rondloopt.  Bij jou kan ik mijn verhaal kwijt.’

‘O nou,’ antwoord ik geschrokken. ‘Laat ons dan maar snel beginnen. Vertel wat je te vertellen hebt. Ik ben een en al oor.’

Hij glimlacht vals en dominant. ‘Laat me jou eerst eens een vraag stellen. Waarom vechten jullie door terwijl het voor jullie een verloren strijd is?’

Ik kuch en lik mijn droge gebarsten lippen. ‘Wie zegt dat wij een verloren strijd voeren?  We hebben jullie tot staan gebracht.  Weet je nog?’

Hij kijkt me verwijtend aan. ‘Je weet net als ik dat dit maar tijdelijk is. Er is geen grotere God dan Allah en ik ben zijn soldaat. We zullen overwinnen met de hulp van onze Profeet!’

Ik staar hem koud aan: ‘Tegen mij hoef je dat soort flauwekul niet te verkondigen. Jullie gingen op de loop. Jullie waren bang van oude mannen en vrouwen!’ Innerlijk gier ik het uit als ik zijn gezicht zie. Vol afgrijzen staart hij me aan. Hij heeft nu eens iemand tegenover zich die niet in die flauwekul gelooft. Ik ben niet bang voor die vent. En wel om de simpele reden dat niemand, maar dan ook niemand op deze wereld het eeuwige leven heeft.

‘Wij gingen op de loop omdat we niet tegen vrouwen wilden vechten. Dit is in onze ogen een ongelijke strijd!’ Hij gooide deze woorden er letterlijk uit. Het deed hem pijn om dit toe te moeten geven. Maar het is niet anders. De waarheid doet een leugenaar altijd pijn.

‘Juist ja, ik begrijp het’, hoor ik mezelf zeggen. ‘Het is natuurlijk gemakkelijker om weerloze vrouwen eerst te verkrachten en nadien af te slachten!’ Ik kijk hem vol belangstelling aan. Ik ben benieuwd hoe hij gaat reageren. Maar hij is zo koud als ijs. Hij geeft geen kik.

‘Je bent vergeten om de kinderen te noemen. Je vergeet alle christelijke kinderen die we naar jullie God toesturen. Goedschiks of kwaadschiks!’

Hoewel ik innerlijk bijna ontplof van woede houd ik mij heel professioneel in. Tijd om het over een andere boeg te gooien. ‘Waarom wil je nu eigenlijk echt door mij geïnterviewd worden? De waarheid a.u.b.’

Hij kijkt me plots grijnzend aan. Tegelijkertijd merk ik dat zijn ogen ijskoud  staan. Moorddadig koud. Ik ben hier niet om een interview af te nemen. Ik ben hier om iets anders. Ik zal het nu wel snel weten. Hij steekt een grasspriet tussen zijn tanden. ´Weet je, ik heb heel lang over jou nagedacht. Heel lang zelfs.’

‘O ja?’, vraag ik helemaal niet verbaasd. ‘Vertel me eens tot welke conclusie ben je gekomen?’

‘Wel, ik ben tot de conclusie gekomen dat jij je voordoet als iemand anders.’ Hij zegt het heel traag en erg vriendelijk. Te vriendelijk.

‘O dan weet jij meer dan ikzelf?’, antwoord ik hem vriendelijk.

‘Jij komt overal waar je niet moet zijn en waar je als journalist wel moet zijn. Dat journalistiek gedoe is de perfecte dekmantel. Is het niet?’

Ik grijns hem vol verbazing toe. ‘Vertel verder. Ik ben een en al oor en brand van nieuwsgierigheid.’

‘Jij bent de rechterhand van partijleider Wilkinson.’ Hij zet zich verdraaid snel recht. Iets wat ik nu ook maar snel doe. ‘Jij bent die geniale strateeg. Jij bent de drijvende kracht achter deze opstand. Jij bent de man zonder naam. De onzichtbare. De ongrijpbare!’ Deze laatste woorden gooit hij er zomaar uit en tegelijkertijd kijkt hij me beschuldigend aan. Achter hem zie ik plots een heleboel salafistische soldaten in camouflagekleding te voorschijn komen. Ik besef dat ik in de val gelopen ben. Plots tovert hij een groot mes te voorschijn. ‘Je hoeft niks te ontkennen. Ik ga je hoofd eraf snijden en meenemen. Ik beloof het je dat het snel zal gebeuren. Je zult er niks van voelen!’ Als een bezetene begint hij hysterisch te lachen. Hij ziet niet hoe ik snel mijn linkerarm omhoog steek en even snel laat zakken.

Ik begin ook te lachen. Hierop stopt hij en kijkt me dwaas aan. ‘Alleen gekken en dwazen gaan lachend de dood tegemoet. Voor jou geen hemel vriend, alleen de hel!’

Hij wil naar me toekomen en ziet plotseling een paar rode vlekjes die op en neer over zijn witte soepjurk dansen. Hij is een ervaren strijder. Hij weet direct hoe laat het is.

Ik grijns hem tegemoet. ‘Kijk nou eens wie er in de val is gelopen. Wat dacht je nou, dat ik als een weerloze kip zonder kop naar je toe ging komen? Blijf maar stil staan of ze knallen je lelijke kop eraf. Of wil je liever bij jouw Profeet gaan zitten hierboven met weet ik hoeveel maagden?’

Maar hij beweegt niet en zijn soldaten ook niet. Met hun lange baarden lijken ze zo uit het Mesopotamische verleden te komen. Ik zie dat geen van hen zin heeft om zich al bij de profeet te melden.  Ze lijken wel bang? Tja, het zijn ook niet meer de echte strijders van Allah. De echte zijn opgeslokt door de tijd. En als ik samen met mijn twee beschermers deze plaats verlaat, besef ik dat deze verschrikkelijke man binnen niet al te lange tijd zal tegenkomen. En dan zal een van  ons beiden deze aarde verlaten. Maar dat zijn zorgen voor later. We hebben nogmaals een psychologische overwinning behaald. Wij Nederlanders vertrouwen liever op onszelf dan op de een of andere Profeet. Wie is er nu de slimste?

Door:
Erik60
(voor www.ejbron.wordpress.com)