DE KERN IS ROT

Holle frasen, misleiding van de kiezers en gekonkelfoes: banale leuzen nemen de kiezers bij de neus

(Vertaling: E.J. Bron)

De EU zelf is de oorzaak van de “crisis van de EU”.

Europa zit in een crisis, klagen politici en media heel bezorgd. Europa? Nee, de EU zit in een crisis. En dat werd ook de allerhoogste tijd.

Nog slechts een derde deel van de Fransen zou nu bij een referendum voor het verblijf  van hun land in de EU stemmen, net zoveel zouden er tegen stemmen. Aldus het verpletterende resultaat van een op dit moment veel bediscussieerde peiling.

De reacties uit de politiek en de media komen overeen met het monotone mantra, dat steeds tegen EU-scepsis wordt afgedraaid: de weerspannige Galliërs zijn of beetgenomen door populisten of weten de voordelen van de EU niet voldoende te waarderen, zodat men deze beter aan hen moet uitleggen. Met andere woorden: critici van het Brusselse apparaat zijn of politiek bedenkelijk of ongeïnformeerd, zo niet zelfs een beetje dom, en dienen beleerd te worden. Uit deze uitdrukking spreekt de arrogantie van absolutistische vorsten.

Dat de constructie van de Europese Unie weinig democratisch is, merken zelfs de EU-vriendelijker Duitsers. Bij de aanstaande verkiezingen staan ze radeloos voor twee topkandidaten, wier inhouden in het gunstigste geval (of gewoon geënsceneerd) verschillen aan de dunne oppervlakte. Eigenlijk is deze slechts geveinsde verscheidenheid het kenmerk van schijnverkiezingen in dictaturen.

Zelfs wanneer de verschillen groter zouden zijn – daardoor zou de EU-constructie nog lang niet democratischer worden. Het Europees Parlement bezit lang niet de rechten van een parlement in de democratie. Het is bovendien uitermate ondemocratisch samengesteld: de stem van één enkele vertegenwoordiger van Malta weegt net zo zwaar als die van twaalf Duitsers. Dat komt voort uit de verdeling van de zetels over de verschillende landen.

De ondemocratische structuur is de uitdrukking van de rotte kern, die inherent is aan de constructie: de nagestreefde Europese superstaat is niet het resultaat van de vrije volkswil. Veelmeer wordt deze door politici en technocraten de volkeren in de strot geduwd, zonder dat deze het merken – en als ze het toch merken, dan mogelijk te laat.

De topkandidaat van de Europese christendemocraten, Jean-Claude Juncker, heeft de strategie hoe men de volkeren misleidt in de jaren-90 verfrissend openlijk bekend: “We besluiten iets, plaatsen het dan in de ruimte en wachten enige tijd af wat er gebeurt. Als er geen sprake is van grote verontwaardiging en opstanden, omdat de meeste mensen helemaal niet begrijpen wat er werd besloten, dan gaan we verder – stap voor stap, totdat er geen weg terug meer is”, aldus Juncker destijds.

Miljoenen Europeanen hebben eeuwenlang voor hun democratie en soevereiniteit gevochten, velen zijn zelfs in de strijd daarvoor gestorven. Het zou een historisch unieke tragedie zijn wanneer de volkeren van Europa zich deze enorme verworvenheden door een goochelaarstruc zouden laten afpersen.

Bron:
www.preussische-allgemeine.de
Auteur: Hans Heckel

Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)