(Door: Martien Pennings)
In de verbale tsunami van Shavits “Mijn Beloofde Land” zit, om het eens origineel metaforisch uit te drukken, heel veel onderhuidse hersenspoeling. De expliciete agenda van het boek wordt versterkt door een impliciete laag die onder zijn eindeloze gebabbel zit. Shavit probeert die “laag” buiten de bewuste opmerkzaamheid van de lezer te houden. De boodschap is impliciet, subliminaal. In dit hoofdstuk 15 getiteld ‘Occupy’ Rothschild – 2011 probeert Shavit zich “ongemerkt” in een traditie te zetten van degelijk en fatsoenlijk sociaaldemocratisch Ben-Goerion-zionisme. Tegelijk probeert hij “rechts” Israël, Likoed vooral, stiekem de schuld te geven van alles wat er sinds de verkiezingen van 1977 is mis gegaan in Israël én “links” schoon te praten.
Ter adstructie citeer ik twee passages uit mijn bespreking van hoofdstuk 14. Over de poging van Shavit de Ben Goerion-traditie binnen te sluipen, zei ik het volgende:
E.J. Bron 
Ik denk dat je meteen al in het begin van dit stuk de kern raakt; de onderhuidse hersenspoeling. Het lijkt me heel moeilijk om dat fenomeen bloot te leggen. Als je hierover lang nadenkt, denk ik dat je tenslotte uitkomt bij “het utopisch denken” met daarin “het doel heiligt de middelen”. Toevallig schenkt ook Likoed op deze site (ejbron) aandacht aan dit gegeven.
LikeLike
Anders gezegd: Waarom werkt links zo graag samen met de islam en ziet niet dat dit een vijand is. Jamie Glazov duikt in deze vraag (met een stuk uit een verhitte discussie op Sean Hannity van Fox, de video is een aanrader)
LikeLike