De aardigste man van Nederland

(Door: Driek)

Deze keer wil ik mijn pijlen richten op Mark Rutte, de aardigste man van Nederland. Altijd zien wij hem met een lach op zijn gezicht, die zijn krachtig gevormde gelaatstrekken tooien met een  vriendelijke welwillendheid. Maar, het is niet iemand die door zijn verschijning menig vrouwenhart sneller zal doen kloppen. Hoewel zeker geen man met een inferieur uiterlijk – en men haalt hier een kort moment Hans Spekman voor de geest, een politicus in werkmanskledij – is Mark Rutte blijkbaar voor vrouwen niet begerenswaardig, want ik heb nog nimmer een vrouwspersoon in zijn nabijheid,of aan zijn zijde opgemerkt. Zijn schreden tot een echtelijke sponde, waarin de vader-  en  moederschappen  tot bloei komen, lijken vruchteloos. Mark heeft misschien een gevoelige natuur en is een hartstochtelijk man, doch het is wel zeer waarschijnlijk dat deze slechts ontvlamt bij de aanblik van de juiste Aphrodite.

Genoeg hierover. Waar het hier om gaat is dat onze Mark kampioen is in warrige uitspraken en het verzinnen van denkbeelden die kant noch wal raken. Mark Rutte is  een man met geliefde stokpaardjes waar we geen van allen wat aan hebben en die ons op den duur allemaal tot de bedelstaf brengen. Mark Rutte lijkt soms mijlenver boven de gewone burgers verheven. Hij is, evenals de koning der goden, Jupiter, welke zetelt op de hoge berg Olympus, meestal, zoals het goden betaamd, onbereikbaar voor gewone mensen, maar desondanks is het een aardige man.

Mark Rutte, geboren onder het sterrenbeeld Waterman, aanschouwde het levenslicht op 14 februari 1967 te Den Haag. Hij is de jongste uit een hervormd gezin met zes andere kinderen. De eerste vrouw van zijn vader overleed in Japanse krijgsgevangenschap, waarna zijn vader hertrouwde met de zuster van zijn vrouw. Uit het eerste huwelijk kwamen drie kinderen voort, uit het tweede huwelijk vier. Zijn grootvader was ouderling in Scheveningen.

Hij behaalde het diploma gymnasium, waarna hij het plan opvatte naar het conservatorium te gaan, want Mark blinkt uit in het bespelen van een piano. Doch het werd een studie geschiedenis aan de universiteit te Leiden. Nu, onze Mark is zeker geen lichtgewicht, in tegenstelling tot vele van zijn politieke collega’s, met name Hans Spekman en andere bewindslieden, die zijn blijven steken in veel gezwam en filosofisch gedachtegoed. Mark Rutte kan zich beroemen op praktijkervaring in het bedrijfsleven, want in 1997 werd hij personeelsmanager in dienst van ‘Van den Bergh Nederland’. En ik begrijp werkelijk niet dat deze intelligente man zijn ziel en zaligheid offert aan de Nederlandse politiek. Maar goed, misschien heeft hij zijn verlangen om een groot pianist te worden onderdrukt. Jammer. Wie weet, misschien is er wel een groot talent verloren gegaan.

Het politieke zaad in Mark Rutte werd snel ontkiemd. In 2002 werd hij staatssecretaris van Sociale zaken en Werkgelegenheid, daarna was hij belast met Volksverzekeringen, Bijstand en Arbeidsomstandigheden. Kortom, tal van belangrijke functies heeft onze Mark Rutte bekleed. Maar als minister-president vind ik Mark geen krachtdadige figuur. En hoewel hij aan z’n tweede bewindsperiode bezig is, lijkt de chaos alsmaar groter te worden. Edoch, zoals de geschiedenis ons heeft geleerd, kan er plotsklaps een totaal andere ontwikkeling plaatsvinden. De geschiedenis kent hier tal van voorbeelden van. Want , lezer, wij kunnen niet langer tolereren dat bejaarden worden beroofd en mishandeld, en nog wel in hun eigen vertrouwde woning, tussen hun eigen dierbare spullen, en die dan hun verdere laatste levensdagen met een trauma in een verpleeginrichting moeten doorbrengen. Dat alles is u toch niet ontgaan, beste lezer? U slijt uw dagen toch niet alleen met het ledigen van kratten bier en het volstoppen van uw maag en het kijken naar voetballen? Want, zegt de apostel Paulus, “het is de geest die levend maakt, het vlees is van geen nut”. En daar moet u het vandaag mee doen. Daar kunt u, lezer van deze site, over nadenken.

Vele ontredderde Nederlanders hebben inmiddels de lijdensbeker tot op de bodem geledigd, want de onvoorstelbare hoeveelheid ellende die ons, ploeterende burgers, het leven tot op het merg aantast, het ettergespuis, de kwade demonen onder ons volk, die hun monstrueuze islamitische contreien hebben ingeruild voor een land dat eeuwenlang in goud- en zilvergewaad was gehuld, een minderwaardig slag lieden, dat nu de straten onzer steden bevolkt, maakt ons, Nederlanders, depressief, en vooral terneergeslagen. Wij leveren een wanhopig gevecht, een bittere strijd tegen de zwetsende lieden die ons regeren, lieden die nog altijd een buiging maken naar de koning. Het wordt daarom de hoogste tijd om onversaagd met moedig hart het recht eigenmachtig ter hand te nemen.

Niet langer is het Nederlandse volk de barmhartige engel der onschuld, want wij zijn inmiddels verworden tot een arme verwaarloosde familie met veel schulden, hoge schulden die nimmer meer kunnen worden afgelost. Onze miserabele toestand verergert zich met de dag. Nog langer aarzelen op de drempel, die wij allang hadden moeten overschrijden om onze verloren vrijheid te herwinnen, is slechts uitstel van executie. Let wel, beste lezer, de tijd stormt voorwaarts en een revolutie, die onontbeerlijk is om af te rekenen met de corrupte lieden die ons leven vergallen, is, nu wij allen leven onder het juk der hooggeplaatste figuren in Brussel, onontkoombaar.

De Nederlandse burgerij ondergaat niet langer flegmatiek de gesel der overheersing van ons  niet welgezinde lieden. Want, en dat behoort weliswaar tot de geschiedenis, werd niet koning Lodewijk XVI op de 14^e juli uit zijn slaap gewekt, van zijn troon gestoten door het volk, en op 21 januari 1793 onthoofd?

Het volk, eerst verblind, dom gehouden door leugens en bedrog, ademde plotseling een andere heerlijke frisse lucht in, plotsklaps werd de burgerij klaarwakker.  En met de snelheid waarmee slechte berichten zich verspreiden, kwam het volk in opstand. Plotseling, en dat kan ieder willekeurig moment geschieden, is het uur der wrake aangebroken, het uur dat een grote groep ontevreden burgers het hartverscheurende onrecht niet langer door de vingers ziet en in een onuitblusbare woede zijn ijzeren ketenen in tomeloze woede verbreekt.

De Nederlandse burger, die eeuwenlang vastberaden heeft gestreefd naar een volwaardig bestaan en die het vaandel van het Vrije Woord aan zijn hart gekoesterd heeft en hoog gehouden, zal, nu het water hem tot de lippen stijgt, binnen afzienbare tijd de doffe hamerslagen laten weerklinken waarmee de guillotines worden opgebouwd om het gespuis daarmee hun gerechte straf te laten ondergaan.

Door:
Driek
(voor www.ejbron.wordpress.com)