Wie zijn de nieuwe Jodenhaters?

(Door: Henryk M. Broder – Vertaling: E.J. Bron)

Duitsland is verbijsterd en de Duitsers zijn verbaasd. Waar zijn we? In de jaren-30? Terug in de Republiek van Weimar?

Een fanatieke meute woedt in de straten, brult “Dood de Joden!”en valt voorbijgangers aan, die er op een bepaalde manier joods uitzien of het voor Israël opnemen, en de politie weet niet wat ze moet doen, omdat de agenten zoiets nog nooit meegemaakt en voor mogelijk gehouden hebben. Het is een keer heel iets anders dan de gebruikelijke mei-onlusten in Berlin-Kreuzberg.

Niet dat de Jodenhaat ooit helemaal uit beeld verdwenen was. Maar hij heeft zich meestal verdekt en verborgen gehouden.

Zijn biotopen waren vooral rechts- en links-radicale kringen. In de ene werd de laatste Holocaust ontkend, in de andere werden de vernietigingsfantasieën van Iraanse politici tegenover Israël gebagatelliseerd. In naam van de vrijheid van meningsuiting en een “discussie met een open resultaat”, die niet belemmerd mocht worden.

Enkele dagen geleden nog schreef een redacteur van de “taz” dat “het in een vrij land mogelijk moet zijn om straffeloos vraagtekens te plaatsen bij het bestaansrecht van Israël”.

Als iemand vraagtekens had geplaatst bij het bestaansrecht van de waterroofkever in de Duitse deelstaat Baden-Württemberg, dan zouden de collega´s in de hoogste takken zijn geklommen.

We moeten het kind bij de naam noemen. De Jodenhaat, die zich op dit moment ontlaadt, is een geïmporteerde, een Jodenhaat met migratieachtergrond.

Zijn protagonisten zijn voor het overgrote deel Arabieren en Turken, ondersteund door autochtone Duitsers, wier grootouders zelf nog “Juda verrecke!” gebruld hebben. De kleinkinderen zijn blij dat deze keer het vuile werk door de immigranten wordt gedaan.

Het gaat de demonstranten niet om de lijdende mensen in Gaza, die door Hamas als gijzelaars worden genomen. Toen het Palestijnse vluchtelingenkamp Yarmouk bij Damascus maandenlang door de troepen van de Syrische dictator werd belegerd, waarbij honderden Palestijnen om het leven kwamen, vonden er geen demonstraties plaats. Israël was er niet bij betrokken. Als soennieten en sjiieten elkaar afslachten, wordt er ook niet gedemonstreerd, dat zijn interne familieaangelegenheden.

Het geweten van menig Arabisch en Turks medeburger slaat pas toe als hij zijn woede kan richten op de Joden, respectievelijk Israël.

Ten eerste, omdat ze denken daarmee instemming te vinden bij de medeburgers zonder migratieachtergrond, ten tweede, omdat ze anders geen mogelijkheid hebben om stoom af te blazen en de aandacht op zichzelf te vestigen. Wanneer en waar elders mogen gesluierde vrouwen meelopen in politieke demonstraties?

Het antisemitisme is het “socialisme van de domme kerels”, heeft August Bebel gezegd, een van de oervaders van de SPD. De domme kerels van nu schreeuwen niet “Heil Hitler!”, maar “Allahu Akbar!”. Ze willen zich niet van de boeien van hun tradities, maar Palestina van de Joden respectievelijk zionisten bevrijden.

Laat ze maar schreeuwen tot ze er schor van worden.

Bron:
www.bild.de
Auteur: Henryk M. Broder

Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)