Dubbele catastrofe bij de “klimaatbescherming”

(Door: Wolfgang Kaufmann – Vertaling: E.J. Bron)

Tegelijk twee voorspellingen van de apologeten van de “energieommekeer” blijken fout te zijn. De ijskappen groeien in plaats van te smelten en windmolens en elektrische auto´s produceren meer koolstofdioxide in plaats van minder. Desalniettemin of juist daarom wordt de handelwijze tegen “klimaatontkenners”steeds intoleranter.

Om de klimaatverandering te “ontkennen” is al langere tijd net zo riskant als betwisten dat de zogenaamde “opwarming van de aarde” door de mens komt, die teveel van “het gevaarlijke broeikasgas” koolstofdioxide in de atmosfeer pompt. Wie dat waagt, loopt het risico om door overijverige goedmenschen op één niveau geplaatst te worden met de tijdgenoten die aan de Holocaust twijfelen. Sommige ophitsers bazelden dan ook al over “eco-goelags” om diegenen die “niet voor rede vatbaar” zijn her op te voeden. Nu echter dreef Sir Paul Nurse, de nieuwe president van de British Science Association, de klopjacht op de spits door heel onverholen tot gewelddadigheden op te roepen, die doen denken aan het optreden van de moordenaarsbendes van de “Islamitische Staat”. Want hoe anders dient men de door Britse kranten geciteerde uitspraken van Nurse te begrijpen dat  “klimaatsceptici” “seriedaders” zijn die “verminkt en begraven” zouden moeten worden?

Gelukkig laten veel wetenschappers zich echter niet meer door zulke insinuaties of dreigingen beïnvloeden en spreken de wereldondergang-propaganda tegen, wat haar woordvoerders tot iedere prijs proberen te voorkomen. Zo motiveerde de Amerikaanse president Barack Obama zijn jongste klimaatbescherming initiatief  van 31 mei er o.a. mee dat meer dan 97% van de deskundigen geloven in de door de mens veroorzaakte klimaatverandering. Dit percentage is echter afkomstig uit volledig onzinnige foutief geïnterpreteerde resultaten van een peiling op de University of Illinois, waar slechts 77 van de 10.257 aangeschreven natuurwetenschappers verklaarden Obama´s thesen te delen.

Het intussen dus wijdverbreide “klimaatscepticisme” is niet in de laatste plaats gebaseerd op een feitensituatie, die een steeds duidelijker taal spreekt: Zoals zelfs de Wereldklimaatraad (IPCC), de overkoepelende organisatie van de “klimaatwaarschuwers”, moest erkennen, vond er sinds 1997 geen verdere verhoging van de globale temperatuur plaats, hoewel de koolstofdioxidewaarde in dezelfde periode met bijna 10% steeg. Bovendien worden de effecten van de stagnerende temperaturen nu ook heel concreet zichtbaar. Zo laten door satellieten gesteunde metingen van het National Snow and Ice Data Center van de VS evenals van het Deense Metereologisch Instituut zien dat de Arctische ijskap zich nu al twee jaar lang uitbreidt – en wel in aanzienlijke omvang: Amerikaanse onderzoekers spreken van een toename van ongeveer 43%, terwijl de Denen zelfs een toename van 63% hebben vastgesteld. In ieder geval breidde de ijskap in het noorden zich in korte tijd uit met een oppervlakte van minstens de grootte van Alaska. Bovendien is de ijslaag niet alleen veel groter, maar ook dikker geworden en het ijs bezit een grotere dichtheid, wat de weerstand tegen smelten verhoogt.

Dit alles doet natuurlijke grote twijfels ontstaan over de modellen die een nauwe samenhang tussen de “opwarming van de aarde” en de door de mens geproduceerde koolstofdioxide construeren, en laat de “deskundigen” met hun prognoses voor schut staan. Zo had de voormalige Amerikaanse vicepresident Al Gore, die voor zijn waarschuwingen voor de klimaatverandering zelfs een Nobelprijs kreeg, nog in 2007 gezegd dat over zeven jaar – dus precies dit jaar – er überhaupt geen Poolijs meer zou zijn.

Met het oog op deze ontwikkeling is het bijna een troost dat de maatregelen om de uitstoot van koolstofdioxide, die de Duitsers ieder jaar 23 miljard euro kosten, zo compleet zonder effect zijn. Hierover zei de professor in regelingstechniek, elektrische aandrijving en management, Gonde Dittmer uit Kiel, op 4 september in een interview met de “Wirtschaftswoche”: “Tot nu toe werd er door de energieommekeer niet één kilowattuur fossiele energie bespaard en niet één kilogram CO2-uitstoot vermeden, veeleer is het tegendeel het geval.” Bij de productie van windmolens of het opwekken van elektriciteit voor elektrische voertuigen is namelijk sprake van veel meer CO2 dan dat er door hun werking vermeden zou worden: “Onder de streep stoot een dieselauto slechts ongeveer de helft van de CO2-gassen uit in vergelijking met een elektrische auto.” Daaruit trekt Dittmer de enige logische conclusie: “Het echte doel van de energieommekeer is niet de reductie van de uitstoot van koolstofdioxide, maar economische winst.”

Desondanks echter moet gevreesd worden dat zelfs deze dubbele catastrofe bij de “klimaatbescherming” niet zal leiden tot een andere denkwijze. De reden daarvoor noemt Michael Rosenberger, professor voor morele theologie aan de katholieke theologische privé-universiteit van Linz, in de nieuwste uitgave van het tijdschrift “GAiA – Ecologische Perspectieven voor Wetenschap en Maatschappij”: in de klimaatdiscussie gaat het al lang niet meer om “klimaatdata en hun duiding, maar om wereldbeschouwingen en wereldoriëntaties.” En deze zijn, zoals bekend, hardnekkig – om het even wat de feiten zeggen en het verstand gebiedt.

Bron:
www.preussische-allgemeine.de
Auteur: Wolfgang Kaufmann

Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)