Het doel “hooligt” de middelen?

(Door: Michael Paulwitz – Vertaling: E.J. Bron)

Zoiets heeft men niet alleen in Keulen nog nooit gezien. Duizenden demonstreren tegen Salafisten en islamisering, terwijl een klein hoopje linkse tegendemonstranten, inclusief de anders zo graag militant en agressief aanstormende linkse “Antifa”-extremisten, respectvol op afstand blijft en de aangesproken radicale islamieten zich helemaal niet laten zien.

Waar anders enkele tientallen leden van kleine rechtse partijen, groepen of initiatieven onder massale politiebescherming hun spandoeken koppig omhoog houden tegen een veel grotere links-extreme radicaalislamitische meute, heeft de “HoGeSa”-manifestatie onder het eerst weinig vertrouwen wekkende motto “Hooligans Gegen Salafisten” de getalsverhoudingen op de kop gezet en voor aanzienlijke nervositeit gezorgd bij de mediale en politieke klasse.

Na een seconde van schrik hebben de toonaangevende media en politici zich herpakt en sorteren de gebeurtenis met de aangeleerde reflex in de bekende laatjes: Daar zouden “rechts-extremen”, “vijanden van de grondwet en van de democratie” onderweg zijn geweest en men zou in het vervolg zulke manifestaties al van tevoren moeten controleren op hun “geweldpotentieel”en zo mogelijk verhinderen, waren de sociaaldemocratische en christendemocratische landelijke politici en politici uit de deelstaat Nordrhein-Westfalen het met elkaar eens.

Angst voor een nieuwe politiek speler

Natuurlijk kan een staat het zich niet laten welgevallen dat demonstranten politieagenten aanvallen en verwonden. Alleen al daarom zijn de anonieme lofliederen op islamkritische internetfora, die de “echte kerels” verheerlijken, alleen maar omdat ze aan de “goede kant” staan, rijkelijk misplaatst. Desondanks is de plotselinge ijver om te verbieden en door te pakken van de kant van politici en mediacommentatoren verdacht, omdat zij de jaarlijkse straatgevechtrituelen van militante linkse extremisten inclusief hun aanzienlijke nevenschade slechts bagatelliserende randnotities waard vinden.

Hier speelt de onuitgesproken vrees mee dat een nieuwe acteur het toneel zou kunnen betreden, die het gevestigde kartel van verzwijgen en bagatellisering tegenover de ondermijning van de staat en de samenleving door de islam en radicale islamieten uit balans brengt.

De politie onderschatte het mobiliseringspotentieel “tegen Salafisten”

Politici die gaan over binnenlandse zaken en mensen van de politievakbond die de anti-Salafisten demonstratie in Keulen ermee afdoen dat hooligans, die “iedere kans tot geweld” waarnemen, gewoon een nieuwe aanleiding voor een “woeste vechtpartij” gezocht zouden hebben, maken het zichzelf in ieder geval te gemakkelijk. De politie van de deelstaat Nordrhein-Westfalen heeft blijkbaar niet als enige het mobiliseringspotentieel van de politieke leuze “tegen Salafisten” genadeloos onderschat.

Niet alleen vijandige groepen hooligans hebben zich aaneengesloten onder deze leuze, hun manifestatie heeft ook op zich apolitieke buitenstaanders aangetrokken, zelfs Koerdische IS-tegenstanders en laïcistische Turken met Atatürk-vlaggen werden onder de deelnemers gezien. Op de internetsite van de actie betuigen veel veteranen van het Duitse leger en veel Oost-Europeanen hun sympathie.

Herinneringen aan de “English Defence League”

Het eerste “Hooligans Gegen Salafisten”-optreden herinnert niet toevallig aan het actiemodel van de “English Defence League” (EDL). Diens ontstaan werd vijf jaar geleden gevormd door het zich solidair verklaren van meerdere rivaliserende lokale voetbalfanclubs in Luton met de onder vuur komen te liggen organisatoren van een protestdemonstratie tegen een manifestatie van militante radicale islamieten. Bij haar landelijke demonstraties kan de decentraal georganiseerde EDL regelmatig terugvallen op een harde kern van militante voetbalfans. De beweging spreekt echter veel Britten aan, die over de tegenstrijdigheid tussen de door de politiek en de media geschetste intacte multiculti-wereld en hun eigen levensrealiteit boos zijn.

Deze tegenstrijdigheid bestaat ook in ons land. “HoGeSa” duikt, net zoals de EDL op de Britse eilanden, in dit gat en wil de handelingsspeelruimte van de staat vullen, die bestaat uit een op mooipraten en bagatelliseren gefixeerde officiële symboolpolitiek die de uitbreiding van islamiserende en radicaalislamitische inspanningen in ruime mate werkeloos accepteert en duidelijke lobbyisten, die deze inspanningen bespoedigen en bevorderen, vertroetelt en hun gang laat gaan.

Toenemende protestbeweging of strovuurtje?

Anders dan islam-kritische kleine partijen of organisaties heeft een beweging als “HoGeSa” wel degelijk burgeroorlogspotentieel. Dat autochtone blanken zich ook lichamelijk tegen de geestelijke onteigening van hun land door islamisering en multiculturalisering zouden kunnen verzetten, had de politiek-mediale klasse, die haar discussiehegemonie heeft opgebouwd op schuldcomplexen en denkverboden, tot nu toe niet op gerekend. Het moet nog blijken of de grote manifestatie in Keulen de start was van de vorming van een toenemende protestbeweging – er werden al andere demonstraties in andere grote steden aangemeld – of een strovuurtje blijft.

In ieder geval zijn de “Hooligans Gegen Salafisten” eerder een symptoom van de crisis als haar oplossing. Door stereotype belastering als “rechts-extremistisch” en onderdrukkende maatregelen mag men dan weliswaar het symptoom bestrijden, maar niet het daaraan ten grondslag liggende probleem. Om dat aan te pakken hebben de politiek en de media zelf in de hand: door duidelijkheid in woord en daad tegenover “islamisme” en islamisering en door een buitenlander- en immigratiepolitiek die nationale belangen boven lobbybelangen en identiteit boven multiculturalisme plaatst.

Bron:
http://jungefreiheit.de
Auteur: Michael Paulwitz

Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)