Denemarken: Imam over Jihad vanuit moskeeën

(Vertaling: E.J. Bron)

Als we het over de “Mohammed-crisis” hebben, dan denken we aan de cartoon van de Deense karikaturist Kurt Westergaard van Mohammed met een bom in zijn tulband en aan de Deense krant “Jyllands-Posten”. Heel bekend is ook de reis van de “Deense” imams naar islamitisch gedomineerde landen, die met zelfgemaakte Mohammed-karikaturen de moslims daar na het vrijdagsgebed opriepen tot vlagverbrandingen, bestorming van ambassades, moord en doodslag. Daarbij werd eveneens opgeroepen tot de boycot van Deense producten. De gevolgen, inclusief de beperking van de vrijheid van meningsuiting in het Westen, kennen we maar al te goed. De Denen beleefden later de rariteit dat een destijds vooraanstaande, actief mee plannende en “reizende imam”, Ahmed Akkari, verlicht werd en zich niet alleen van de islam afkeerde, maar zich er ook nog tegen keerde door de Denen openlijk om vergeving te vragen en op dit moment onderweg is om informatie te verschaffen over de islam.

Inmiddels wordt hij als geloofwaardig beschouwd, omdat hij ook namen noemde. Hij werd opgenomen in de kring van de strijders voor de vrijheid van meningsuiting, in de Free Press Society, en heeft politiebescherming nodig. In een boek publiceerde hij zijn ontwikkeling tot imam, zijn afwending, maar vooral het verloop van de Mohammed-crisis, waarin moskeeën en zogenaamde islamitische “cultuurverenigingen” de hoofdrol speelden.

Daaruit bleek dat het niet de bij ons bekende 12 tekeningen inclusief de “bomtulband van Mohammed” waren die voor de meer dan beledigde islamvertegenwoordigers de oorzaak voor de definitieve “oorlogsinzet” waren. Ahmed Akkari schrijft dat de later uit solidariteit met “Jyllands-Posten” gepubliceerde tekeningen in de krant “Weekendavisen” zogezegd de druppel waren die het vat deden overlopen. “toen pas hebben we serieus de oorlog aan Denemarken verklaard”, aldus Ahmed Akkari.

Het boven dit artikel afgedrukte wezen met daaronder de gedrukte vraag of Mohammed een vrouw of een man was (afgezien van de niet opgeloste vraag of hij überhaupt bestaan heeft) behoorde tot deze oorzaak.

Ahmed Akkari´s boek “Mijn afscheid van het ´islamisme´ – de Mohammed-crisis”  is tot nu toe alleen maar in het Deens verkrijgbaar. Men hoopt dat het weldra in het Engels wordt vertaald. Een blogger, “Den Frie”, publiceert op dit moment dagelijks delen uit het boek.

Hieronder een gedeelte over de voorbereidingen tot de “oorlog tegen Denemarken” uit het boek:

Alleen al de Turkse organisatie Milli Görüs had meer dan 40 ondergeschikte jeugd- en lokale groepen, zodat we op papier [de werkgroep] nu spraken in naam van honderden organisaties in het hele land met duizenden min of meer vrijwillig geregistreerde leden. We lieten hen allemaal optreden als ondertekenaars van de documenten die door de werkgroep werden uitgegeven. Maar het belangrijkste was dat we ons uiteindelijk via haar Deense leiding verzekerden van de ondersteuning van de belangrijkste organisatie van de “Moslimbroederschap”.

Omdat ik in de werkgroep de beste contacten met de “Moslimbroederschap” had, was het mijn taak het contact te onderhouden. Het duurde enige tijd, maar uiteindelijk lukte het mij de Deens-Syrische arts Jehad Al-Farra te overtuigen [Jehad Al-Farra is tegenwoordig imam in de grootste moskee van Denemarken in de Rovingsgade in Kopenhagen en maakt geen geheim van zijn lidmaatschap van de “Moslimbroederschap”].

Jehad Al-Farra besprak nu de aangelegenheid [Mohammed-karikaturen] met zijn meerderen in het buitenland en het antwoord waarmee hij terugkeerde, was positief. De enige voorwaarde voor de ondersteuning en de hulp van de “Moslimbroederschap” was dat alles discreet moest plaatsvinden.

Door de goed ontwikkelde vaardigheid om verdekt achter schijnbaar integratievriendelijke verenigingen te opereren, bezat de “Moslimbroederschap” in 2005 de positie als leidinggevende islamitische organisatie in Denemarken. De zogenaamd neutrale frontorganisaties beschermden zo de instellingen, kregen aanzienlijke openbare subsidies, ook voor medewerkers, die van hun kant de toestroom van duizenden potentiële leden organiseerden. Maar dat alles zou verloren gaan als bekend zou worden dat de verenigingen zij aan zij met Jihadisten en Salafisten deelnamen aan de campagne tegen “Jyllands-Posten” en Denemarken. Daarom moest de rol van de “Moslimbroederschap” verborgen blijven, eiste Jehad Al-Farra. Hij en de rest van de Deense “Moslimbroeders” bleven achter het front, maar ze namen nu deel aan vergaderingen en waren er bij in de strijd. Om deze reden beschouw ik het als huichelachtig dat meerdere van deze personen nu datgene veroordelen wat destijds gebeurde. . . Nu beleef ik dat in feite als een karaktertrek van vooraanstaande radicale islamieten: Ze spreken over Allah´s waarden en regels, maar in plaats van zichzelf te verdedigen, duwen ze anderen voor zich uit in het spervuur.

Uitgaande van een dramatisch en bewogen persoonlijk verhaal omschrijft Ahmed Akkari in dit boek de islamitische ondergrondse in Denemarken, van waaruit de strijd tegen de Denen en hun waarden werd voorbereid. Hij vertelt van imams, die als zelfbenoemde shariarechters in de getto´s heersen. En hij laat zien hoe islamitische verenigingen onder de dekmantel van het volk informeren gemeentelijke financiering voor de islamitische indoctrinatie van kinderen en jongeren opeisen en krijgen. Daarmee worden al onze angsten en onze kennis bevestigd.

De Europese binnenlandse veiligheidsdiensten kunnen een Ahmed Akkari goed gebruiken. De vraag blijft: Zijn onze volksvertegenwoordigers dhimmi´s uit onwetendheid of uit angst?

Lars Hedegaard en Ahmed Akkari

Bron:
www.pi-news.net
Vertaling: Alster

Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)