De verzwegen discriminatie van onze autochtone 50-plussers

(Door: Erik60)

Deze reportage is rechtstreeks uit mijn hart geschreven. Het is echt schrijnend hoe vitale vijftigers aan de kant worden geschoven door werkgevers die in hun plaats goedkope Oost-Europeanen aanwerven. De meeste werkzoekende 50-plussers zullen zich wel herkennen in deze reportage. Het gevoel van machteloosheid en de vernedering om zonder pardon aan de kant geschoven te worden. Het hoort er allemaal bij en naarmate je verder zoekt, groeit de frustratie met de dag. Maar je loopt niet alleen tegen een muur op. Er zijn ook werkgevers die profiteren van een werkloze 50-plusser die  heel graag een baan wil. Deze reportage gaat over Jaap, een werkzoekende die liever niet met zijn volledige naam in deze aangrijpende reportage wil komen.  Jaap is een frisse, sportieve 50-plusser die al 14 maanden opzoek is naar een baan. Lees en huiver.

Om economische redenen werd ik in november 2013 werkloos.  De echte reden was heel anders. Ik werd te duur voor mijn baas. Mijn plaats werd ingenomen door een Oost-Europeaan (een Pool).  De firma betaalde hem de helft minder loon. Nou, dan was de beslissing voor het bedrijf snel genomen.  Bovendien moest hij in plaats van 8 uur per dag 10 uur werken voor hetzelfde loon. Dit was schering en inslag geworden de laatste jaren bij het bedrijf. Wie met pensioen ging of te lang ziek was, werd vervangen door een Pool en dat terwijl het bedrijf ontzettend goede winsten maakte. Maar het zou zo´n vaart niet lopen, dacht ik. Met mijn kennis, ervaring en diploma zou het maar een kwestie van tijd zijn voor ik ander werk had. Tegelijkertijd was ik ook teleurgesteld en woedend om na zoveel jaren dienst aan de kant geschoven te worden voor een persoon die nog niet eens fatsoenlijk Nederlands sprak. Ik besloot daarom mijn klacht neer te leggen bij de vakbond. Ik was al dertig jaar een trouw lid, dat al even lang elke maand lidmaatschapsgeld betaalde. De vakbond zou mij wel helpen, dacht ik. Maar dit was verkeerd gedacht. Zij haalde slechts de schouders op en vertelde me dat ze niks voor mij kon doen. Indien het bedrijf het spel speelde volgens de regels van de wet waren hun handen gebonden. We leefden nu eenmaal in een modern Europa zonder grenzen. Het stond iedereen vrij om te wonen en te werken waar hij maar wilde in ons Europa. De ironie ontging mij niet. Ik heb dan ook per direct mijn vakbondslidmaatschap opgezegd. Een organisatie die mijn belangen niet wil verdedigen, hoeft geen geld van mij te ontvangen.

Ik stuurde via mail wel tien sollicitaties per dag. Op de meeste kreeg ik geen antwoord en diegenen die wel reageerden, waren dubieuze uitzendbureaus. Telkens werd ik uitgenodigd voor een gesprek, waarbij ze mij dan aan verschillende bedrijven voorstelden. Ik was bijna alle dagen onderweg voor een sollicitatiegesprek. Soms reed ik wel naar Rotterdam, Amsterdam, Utrecht voor een sollicitatiegesprek.  Maar telkens draaide het meestal op niks uit. Ik werd telkens te oud bevonden. Hoewel ze mijn leeftijd op mijn CV konden lezen, nodigden ze me toch nog uit. De bedrijven speelden een spel en ik moest het meespelen in de hoop dat er een baan uit zou komen. Ik werd niet afgekeurd op mijn uiterlijk of onkunde. Integendeel! Ik was gewoon te oud.

En dan zijn er werkgevers die echt profiteren van de crisis en kwetsbare mensen die koortsachtig naar een baan zoeken. Enkele werkgevers stelden me na een gesprek voor om een dagje gratis mee te werken. En als ik mijn werk goed deed, zou ik een contract kunnen krijgen. De keuze was dan snel gemaakt. Ik stemde gretig toe.

Mijn eerste gratis werkdag begon om 06.00 uur en ik moest 145 km rijden. Dus ik vertrok om 03.30 uur om lekker op tijd te zijn. Het was een erg aangename werkdag als technicus (ik heb electromechanica gestudeerd). We hebben heel hard gewerkt en toen ze vroegen om nog een uurtje langer te werken, stemde ik toe. Toen ik ’s avonds moe maar voldaan thuis kwam, zei ik tegen mijn vrouw: “Ik heb werk.”  Het bleef meer dan een week stil. Toen belden ze me nogmaals op om te vertellen dat ik een harde werkers was, maar dat ze nog een dagje wilden proberen. Kwestie van keuzes maken en het bedrijf had ook graag zekerheid dat de betreffende persoon die het wilde aanwerven zich extra inzette. Deze keer hoefde ik niet zo ver te rijden. Die dag werkte ik van 06.00 uur tot 18.00 uur gratis en voor niks. Toen ik na twee weken nog niks hoorde, belde ik zelf op. Ze vertelden me doodleuk dat ik wel goed werk had geleverd, maar dat ik toch te oud was. Later hoorde ik van iemand dat hij er ook een dag gratis gewerkt had en toen ze hem ook voor de tweede keer opbelden, bedankte hij.

Schijnbaar had ik mijn lesje omtrent gratis werken nog niet geleerd. Want enige tijd later belde een selectiebureau me op dat een van hun klanten interesse had in mij, maar me eerst eens een dagje wilde uitproberen. Dom als ik was, stemde ik toe. Die dag was het erg druk en hebben we zelfs geen pauze genomen. Maar tot nu toe heb ik ook nog niks van dit bedrijf gehoord. Het is een regelrechte schande dat werkgevers zo profiteren van bereidwillige mensen. Zij kunnen dit doen, omdat er toch niet tegen hen opgetreden wordt. Aan het FNV en consorten heb je niks. Zij zijn zo links als maar mogelijk is. Vanaf het moment dat ze merken dat er een Oost-Europeaan of een asielzoeker in vast dienstverband is bij de werkgever haken ze al af. Aan dit volkje heb je niks. Zij hebben ervoor gezorgd dat de autochtone Nederlandse arbeider massaal thuis zit. Een 50-plusser is op dat gebied nog slechter af. Wij kunnen alleen schijnbaar nog gaan werken als we het gratis doen.

Ik heb al ontzettend veel testen afgelegd. Op alle testen was ik grandioos door.  Maar steeds was ik te oud of gaven ze de voorkeur aan Oost-Europeanen. We leven in een beschaafd land en we zijn dan ook beschaafde mensen. Bovendien heb ik van thuis uit geleerd dat ik niet mag discrimineren. En dit wil ik ook niet doen. Maar ik kan niet anders meer. Door de open grenzen en de komst van de goedkope Oost-Europeanen is het voor mensen die de vijftig gepasseerd zijn afgelopen als ze werkloos worden. Niet de Oost-Europese arbeider wordt gediscrimineerd op de arbeidsmarkt, maar de Nederlandse arbeider die naargelang hij ouder wordt plaats moet maken voor een goedkopere variant.

De politiek en de vakbond kijken ernaar en daar blijft het bij. Zij weten ook dat de Nederlandse arbeider gediscrimineerd wordt. Om de een of andere politiek correcte reden willen zij niet ingrijpen om deze verkapte discriminatie weg te werken. Want dat is het, discriminatie. Discriminatie is een zwaar woord om in de mond te nemen. Maar na een paar honderd sollicitaties kan ik niet anders. Door de meeste werkgevers word je als een malariapatiënt behandeld, alleen al omdat je een 50-plusser bent. Het zou de politiek en de vakbonden goed doen indien zij de kat de bel eens aanbinden en opkomen voor de kwetsbare oudere werknemers. Niet dat wij geestelijk en fysiek kwetsbaar zijn. We zijn wel kwetsbaar voor discriminatie op de arbeidsmarkt. We zijn misschien wel ouder, maar we hebben de ervaring en de wil om terug aan de slag te gaan. Bovendien moeten wij onze rekeningen ook betalen.

Er zijn zeshonderdduizend Oost-Europese arbeiders actief in Nederland en er zijn meer dan  zevenhonderdduizend werklozen. Een groot deel van deze Oost-Europeanen betaalt hier geen belasting en ook geen wegenbelasting. Bijna alle Oost-Europeanen rijden rond met de nummerplaat van het land van herkomst. Ik wil hierbij vermelden dat het opengrenzen beleid van Europa aan ons oudere werknemers geen goed doet. De enige mensen die er voordeel van hebben zijn de werkgevers. Zij lappen alle regels aan hun laars en komen er ook meestal mee weg. Maar het is nog niet over voor ons.  Een groeiende groep 50-plussers begint zich langzaam maar zeker te roeren. Zij zijn het net als ik beu om opzij geschoven te worden. Ik voorspel dat er binnenkort een nieuwe frisse ouderenpartij  opgericht gaat worden die er echt voor zal gaan. Want dit is zeker nodig. Het gaat niet aan dat er zomaar een grote groep vitale mensen als vuil op straat gezet wordt. Slechter dan nu kan niet. Het kan alleen maar beter worden.

Door:
Erik60
(voor www.ejbron.wordpress.com)