Waarom ik aan PEGIDA meedoe

Shalom Hatikva

(Door: Shalom Hatikva – Vertaling: E.J. Bron)

Ik ben in Leipzig in 1989 op één enkele maandag na bij alle vredesgebeden en alle maandagdemonstraties actief aanwezig geweest. We zijn destijds met gevaar voor eigen leven de straat opgegaan. Velen van ons werden gearresteerd, velen hadden enorme problemen op hun werk of tijdens hun studie wanneer men zich had ingezet voor vrijheid en democratie. We wilden destijds iets veranderen. Nu heb ik het gevoel dat we niet ver verwijderd zijn van de toenmalige omstandigheden. Een democratie hebben we al lang niet meer. Vrijheid van meningsuiting bestaat slechts op papier, maar bestaat in werkelijkheid voor het burgerlijke midden niet. Vredelievende patriotten mogen zich om de oren laten slaan, moeten zich uitspraken zoals nazi, nazizwijn, racist, vuil varken enz. laten welgevallen.

Diegenen die dat zeggen komen hiermee zonder problemen weg, de zaken tegen hen worden geseponeerd. Mondige burgers, actieve patriotten die de problemen in de Bondsrepubliek Duitsland openlijk benoemen, krijgen, net zoals vroeger in het oosten, problemen op hun werkplek, net alsof we ons het jarenlange werk, de belasteringen, alle represailles in het oosten destijds hadden kunnen besparen. Het is net zoals vroeger in de DDR.

9/11 was voor mij een ingrijpende belevenis. Ik werd weliswaar al voor 1989 door een vrouw steeds opnieuw gewaarschuwd voor de gevaren van de islam, maar ik werd pas wakker op 9/11. Toen bleek heel duidelijk wat zogenaamde slapers, die zogenaamd goed geïntegreerd zijn, die hier in Duitsland geleefd, gestudeerd hebben, kunnen aanrichten, waartoe ze in staat zijn. Ik heb een koran gekocht en al die ontzettende soera´s gelezen, wat er met ons christenen, Joden, agnostici, Jesidi enz. zal gebeuren. Ik vond het ongelooflijk dat daarin openlijk wordt opgeroepen tot het doden van zogenaamde ongelovigen en hoe vrouwen en dieren behandeld worden. Daarbij kwam nog de steeds sterker in het dagelijks leven zichtbare islamisering. Bordjes en aankondigingen op de kleuterscholen en lagere scholen worden in het Turks opgesteld. De schoolmaaltijd is vrij van varkensvlees, Sint Maarten optochten worden lichtjesoptochten. Kerstmarkten worden omgedoopt tot Winterfeest of Lichtjesfeest. Kinderen met een broodje ham worden door islamitische medeleerlingen in het nauw gedreven.

Leerlingen, die zich strikt aan de ramadan houden, bedreigen klasgenoten die overdag eten, omdat zij het niet kunnen verdragen anderen te zien eten zolang zij vasten. Carnavalsoptochten worden afgezegd, het werk van een heel jaar van vreedzame medeburgers die zich intensief met de opbouw van de wagens, het maken van de kostuums bezig gehouden hebben, is voor niets geweest. Een Turkse medeleerling van een van mijn kinderen komt vrijdags nooit naar de lessen. Hij levert daarvoor ziektebriefjes in, maar vertelt openlijk dat hij dan in de moskee aan het bidden is. Hetzelfde met de ramadan. Op een andere school heb ik meegemaakt dat islamitische kinderen geheel officieel vrij krijgen tijdens de ramadan. Bovenop de gewone vakanties. Dat maakt hen niet populair bij hun medescholieren. Ik heb het hier in Duitsland nog niet meegemaakt dat alle andere religies – boeddhisme, hindoeïsme, Jodendom, Jezidi enz. – zo onbeschoft aanspraak maken op privileges als moslims. Dat moet afgelopen zijn.

Laten we ons eens voorstellen dat we met vakantie naar Saoedi-Arabië vliegen of naar andere Arabische landen en eisen (niet verzoeken) dat men ons daar een mooie woning in de stad aanbiedt, dat we niet in een propvol vluchtelingenonderkomen op het platteland willen leven, dat alle documenten in het Duits worden opgesteld, dat alle ambtenaren onze taal spreken, dat er in de crèches alleen maar Duits eten met varkensvlees is, dat we vanzelfsprekend in bikini naar een speciaal voor ons te bouwen openluchtbad willen, dat men daar in het vervolg Kerstmis in plaats van ramadan viert, dat men onmiddellijk synagogen of kerken voor ons bouwt, enz., enz.

Ik ben echt blij met iedere werkelijk geassimileerde mens die hier woont. Ik heb vorig jaar een meisje leren kennen dat heel ijverig de middelbare school bezoekt, leert, zich westers kleedt, kerstliedjes oefent enz., die hier graag wil leven en zich wil integreren. Wat mij betreft is iedere echte vluchteling van harte welkom die vanwege zijn geloof of politiek in zijn vaderland vervolgd wordt. Wie hier wil leven, moet zich echter ondergeschikt maken aan onze christelijk-joodse cultuur van het Avondland. Wie dat niet aanstaat, kan graag als vluchteling naar een ander Arabisch land vertrekken. Waarom gaat geen van de vluchtelingen naar Saoedi-Arabië of Qatar?

(Lees hier een ander artikel van Shalom Hatikva)

Bron:
http://journalistenwatch.com
Auteur: Shalom Hatikva

Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)