CENSUUR!

(Door: Theresa Geissler)

Zondag 24 mei 2015: “Op een mooie Pinksterdag. . .” Er was toestemming gegeven voor een demonstratie van de Dutch Defense League in Rotterdam: Een korte mars door het centrum, voorafgegaan door een meeting op de Pim Fortuynplaats: Drie sprekers, waarna ‘onze man bij E.J. Bron’, Jack Terrible, dichter en beeldend kunstenaar uit Amersfoort, zijn Sharia-lied zou voordragen. Alle voorwaarden voor een geslaagde happening leken aanwezig: Mooi weer, positieve stemming, voldoende politie aanwezig “voor het geval dàt. . .”

Ja, wacht even: Bij dat laatste bleken er weer eens twéé kanten aan de medaille te zitten: Nog tijdens de redevoeringen werd Jack discreet benaderd door één van de aanwezige politiemensen met de mededeling dat hij zijn lied NIET mocht voordragen: De Officier van Justitie had dat de avond tevoren nog besloten. Als reden werd opgegeven dat er ‘aanstootgevende dingen’ in de tekst zouden staan. Jack werd te verstaan gegeven dat een poging de voordracht tóch door te zetten, zou resulteren in arrestatie. . . Wat hiervan te denken? Aanstootgevende dingen. . .

Tja, het is niet de schuld van auteur dat alle door hem opgenoemde feiten op dit moment wel èrgens in de wereld plaatsvinden, met name in landen waar de sharia al geldt, natuurlijk, maar intussen, helaas, ook in landen waar ze (nog) níet geldt, maar waar de moslimpopulatie zich langzamerhand mans genoeg voelt om haar, al dan niet uitgesproken, voor eigen rekening in praktijk te brengen. Met name de passage in het lied waarin “de ( jonge) vrouw, die westerse kleding draagt, door tien mannen gewelddadig wordt ontmaagd” is daarvan een sprekend voorbeeld. Tel daar ook nog eens het gegeven bij op dat in praktisch alle westerse landen de overheid zich tegenover deze groepen geen houding weet te geven en het plaatje is compleet.

Maar daar wringt ‘m natuurlijk ook de schoen: Men wil niet wéten dat men zich geen houding weet te geven; men wenst daarover te zwijgen, ervan wèg te kijken. . . Inderdaad, dan wordt het confronterend, zo ’n liedtekst. En waar het reële feiten betreft, die vooralsnog elders plaatsvinden, zoals opgesomd in déze passage:

“Allah, zijn naam wordt geprezen, loert”
“op de hoofden van afvalligen,”
“ongelovigen,christenen en Joden”
“Dus mogen we die lekker vermoorden”
“Dieven lopen dan zonder hand”
“Sharia in het land!”

Ook daarvan weet de overheid heel goed dat het geen verzinsels zijn. Met dank aan IS, die haar wandaden in het geheel niet verzwijgt, maar ze integendeel triomfantelijk vastlegt op filmpjes, om er júist de westerse wereld kennis van te laten nemen. Met dank ook aan haatpredikers als Anjem Choudary, die de sharia-wetgeving met alle bijbehorende sancties in de Londense straten mag uitbraken! Hij, als moslim, mag dat. Als een autochtoon hetzelfde doet, wordt het ‘aanstootgevend’ genoemd. Paul Weston ondervond dat in Groot-Brittannië al: Hij wèrd ervoor ingerekend. Hetzelfde dreigde nu híer voor Jack Terrible.

Zóu men, vermetel, de overheid rechtstreeks vragen naar de áárd van het aanstootgevende, en zóu men – zuiver retorisch, dan zowaar antwoord krijgen, dan is de kans groot. dat men zou verwijzen naar dat éne zinnetje in de tekst: “In plaats van voorechtelijke seks nemen we schapen, bokken of geiten.” Als reden zou dan worden opgegeven dat dit ‘kwetsend’ voor moslims zou zijn. . . Maar daarom gaat het uiteindelijk niet: Men wil dat er over àlles gezwegen wordt. Dat er van wèg gekeken wordt, zoals de overheid dat zelf doet.

De waarheid op dit gebied wordt te machtig voor de overheid: Die wil ze verzwegen hebben. Dat de tekst van dit sharia-lied op de één of andere manier tóch gaat circuleren, kan ze net zomin voorkomen als dat IS z’n bloeddorst en sadisme openbaar maakt, maar dat het hier openlijk voorgedragen werd, kon ze wèl voorkomen. En dat deed ze dan ook.

Voor de demonstratie was toestemming gegeven en de overige sprekers mochten spreken, dat wèl. Men had zelfs een arsenaal aan ‘dienaren van de Hermandad’ laten aanrukken om deze ‘vrijheid van meningsuiting’ te waarborgen, oh ja. . . ! Maar tezelfdertijd werden dus diezelfde dienaren weer ingezet om die ‘vrijheid van meningsuiting’ tóch wederom in te perken, te voorkomen dat de feiten bij de naam werden genoemd. Aldus kon men aanschouwen hoe het beschermen van het vrije woord op één cruciaal moment samenging met het tegenovergestelde: De CENSUUR! Hand in hand gingen die twee. “Op een mooie Pinksterdag, samen in de zon. . .”

Door:
Theresa Geissler
(voor www.ejbron.wordpress.com)