Stichting Gave, aanjager van de toestroom van vreemdelingen

(Door: Wim van Schaik)

Het is stichting Gave die een en andermaal aankaartte dat het in azc’s voor christenen niet veilig is. In 2011 leidde dit nog tot een onderzoek door Deloite. Onlangs kwam naar buiten dat sinds die tijd de situatie eerder slechter dan beter is geworden, al vond wegkijkende staatssecretaris Dijkhoff het allemaal wel meevallen. Dit geheel volgens de bekende strategie van relativeren, bagatelliseren of botweg ontkennen die ook minister Ploumen pas nog hanteerde. Zij bestond het om in antwoord op Kamervragen van de PVV over achterstelling van christenen bij het uitdelen van hulpgoederen te antwoorden, niet te  geloven (!), dat dit het geval was.

Goed dat stichting Gave, interkerkelijke organisatie voor werk onder vluchtelingen en asielzoekers in Nederland, opkomt voor christenen die in azc’s door moslims bedreigd worden.

Op de site van Gave staat te lezen dat zij zich vooral richt op christenen en op het betonen van christelijke barmhartigheid. Daar is op zichzelf niets mis mee. Je kunt het grondig oneens zijn met het (vreemdelingen)beleid, maar je tegelijk inzetten om er het beste van te maken… Eigenlijk komt deze stichting wel sympathiek over: mensen die het goed bedoelen en zich belangeloos inzetten voor anderen. Mooi toch? Daar komt bij dat deze club nu eens niet aan het subsidie infuus ligt, maar zelf de broek ophoudt. Dat doet ze door een uitgekiende strategie: medewerkers van Gave leven van een eigen achterban die voor hun salaris zorgt. Fondswerving moet zorgen voor algemene middelen.

Graven we echter wat dieper, dan zien we dat de stichting zich niet beperkt tot praktische zaken, maar expliciet de missie heeft kerken en christenen bewust te maken van de Bijbelse roeping om ‘de vreemdeling’ gastvrij te ontvangen. Dat gaat dus veel verder dan ‘het beste ervan maken’. Hoe Gave die missie inhoud geeft lezen we in het Reformatorisch Dagblad (12/8), waar ‘de vreemdeling’ ineens ‘vluchteling’ geworden is. Bekt waarschijnlijk beter. Rien Bregman, hoofd pr en fondsenwerving bij Stichting Gave in Harderwijk, roept daar de lezers op om te ‘luisteren naar de roep van vluchtelingen’.

De goede vluchteling

Hij begint zijn pleidooi, zoals alle pro-vluchteling pleidooien beginnen, met het probleem te minimaliseren: ‘De meeste vluchtelingen blijven in eigen regio, een relatief klein deel vlucht door naar Europa’. Hij gaat nog net niet zover om zoals directeur Vluchtelingenwerk Dorine Manson te stellen dat het jaarlijks opvangen van tienduizenden vluchtelingen niet ontwrichtend is voor Nederland. Economische vluchtelingen lijken al helemaal niet te bestaan. Er wordt uitgegaan van de goede vluchteling: komt van elders, dus altijd goed. De vraag waarom 3% van de Syriërs (aantallen volgens Vluchtelingenwerk) naar Europa moet komen en door moet kunnen reizen naar het land van eigen keuze, terwijl we voor 97% procent van de Syriërs opvang in de regio een goede oplossing vinden, wordt door Rien niet beantwoord. Rien beseft wel dat veel Nederlanders moeite hebben met het opnemen van grote aantallen moslims vanwege de impact op ons leven, of met de bouw van een azc in de buurt niet zien zitten. Maar die zorg wordt afgedaan als ‘angst’.

Kop in het zand

Aan argumenten waarom vluchtelingen beter niet naar Europa  kunnen komen, wordt geen aandacht geschonken, want – nu komt het – die zouden ‘ons maar in de weg staan om de vluchteling gastvrij welkom te heten’.  Beter is de ‘kop-in-het-zand-houding’ zelden verwoord. Hoewel Rien wegkijkt van de problemen, roept hij op om niet weg te kijken van ‘de vluchteling in nood’ en toch vooral eens ‘met  de asielzoeker thee te drinken’.

Nederland niet specifiek van ons…

Maar hij maakt het nog niet zo bont als dominee Ouwehand, bestuurslid van stichting Gave. Deze heer betwijfelt of Nederlanders wel recht hebben op een stukje Nederland en ontpopt zich (Reformatorisch Dagblad 22/8) als een aanhanger van de theorie dat de wereld van iedereen is. Schokkend! De man zou beter moeten weten. ‘Als de wereld van iedereen zou zijn’, schreef Syp Wynia, ‘dan zou dat niet alleen betekenen dat iedereen te allen tijde het recht heeft om te verblijven waar hij of zij wil, maar ook dat er een eind komt aan nationale staten en zelfs dat het eigendomsrecht wordt afgeschaft. Want als alles van iedereen is, dan heeft niemand meer iets. In werkelijkheid is de wereld niet één en van iedereen. Er zijn rond de tweehonderd natiestaten, die elk vaak verschillende (vermeende) belangen hebben. Al die landen hebben een grondgebied waar eigen wetten en regels gelden en overigens in veel gevallen ook de willekeur van dictatuur en corruptie heerst.’

Wat kun je ook verwachten van een dominee die het niet wil hebben (volledig taboe) over de stelling dat de meeste asielzoekers geen positieve bijdrage leveren aan de Nederlandse maatschappij? En nog gekker, wat kun je verwachten van een dominee (!) die bedenkelijk kijkt als iemand opwerpt dat de kerken veel te weinig doen om hun geloof te verdedigen tegenover de islam? En zo ontpopt de stichting Gave zich als aanjager van het ongebreideld toelaten van wie dan ook, voorvechter van het afschaffen van ons land en wegkijker van de invloed van de islam. En waar de mainstream media zich dag in dag uit inzetten om de burger te manipuleren met behulp van geselecteerde berichten en beelden doet stichting Gave er voor de (goed)gelovigen nog een schepje bovenop door te doen alsof het openen van de grenzen voor welke vreemdeling dan ook een regelrechte opdracht van God is.

Wat is dat toch met christenen?

Waarom die zelfhaat? Waarom de ogen sluiten voor de realiteit? Waarom altijd een  schuldgevoel oproepen? Waarom niet meer verdediging van eigen waarden? Bolkestein (The Roots of Europe’s cultural masochism) heeft gewezen op een schuldcultuur in Europa die inherent zou zijn aan het christendom.

“Neem het evangelie van Mattheus, dat stelt dat ‘wie zichzelf verhogen zal, die zal vernederd worden; en wie zichzelf zal vernederen, die zal verhoogd worden’. Friedrich Nietzsche karakteriseerde dit als slavenmoraal. Maar men hoeft niet ver te kijken om zich te realiseren dat deze uitspraken, samen met instructies als ‘de andere wang toe keren’ en ‘de extra mijl gaan’, mensen niet bepaald aansporen op te komen voor zichzelf.”

Islam als bondgenoot, flirt met de dood

Wat Bolkestein schrijft, zal zeker meespelen. Maar er is nog een ander, pragmatisch motief. Veel christenen zijn banger van de secularisatie dan van de islam. Dominee Ouwehand wijst expliciet op de Molukse gemeenschap die volgens hem razendsnel is geseculariseerd. Daarom zien veel christenen in hun hart en soms openlijk de islam (toch ook een godsdienst) eerder als bondgenoot dan als gevaar. Een standpunt dat ooit klip en klaar door Wim van de Camp (Europarlementariër CDA) verwoord werd  in een  onthullend twittergesprekje tussen hem en ‘Blonde Mevrouw’:

Blonde Mevrouw:  ‘Als je nu bij “een kwestie van kiezen” te gast was, wat zou je kiezen; 1. islam is bondgenoot Christendom 2. islam is dat niet.’ 

Wim van de Camp: ‘Helaas mevrouw, in een sterk deconfessionaliserende wereld kies ik dan voor de islam als bondgenoot van het christendom.’

En om nog een voorbeeld te noemen. Niet heel lang geleden keek oud hoofdredacteur Janse van het Reformatorisch Dagblad in die krant met heimwee terug naar de tijd dat het er in reformatorische kring allemaal wat strikter aan toe ging en zei hij jaloers te zijn op de levensstijl van moslims (vooral moslima’s!). Het ligt min of meer voor de hand dat wanneer de tot nu toe vanzelfsprekende voorrechten van christenen – met gedoogsteun van de SGP nog wel – worden afgebroken, men omziet naar ‘lotgenoten’ die het ook moeilijk hebben om in het dagelijks leven overeenkomstig hun identiteit te functioneren. Dat mag dan misschien begrijpelijk zijn, maar de flirt met de islam is als het leunen op een gebroken rietstaf (bijbels beeld).  En, om het nog directer te formuleren, zo’n ‘voorzichtig (= uit voorzorg) verbond met de dood’ zal teniet worden gedaan. Christenen zouden dit moeten weten, want het staat in hun Bijbel.

Door:
Wim van Schaik
(voor www.ejbron.wordpress.com)