Gematigd kannibalisme is absoluut ongevaarlijk. Het is niet nodig om er bang voor te zijn, jullie bekrompen boeren

(Door: Pavel Kolář  – Vertaling: Z.B.)

Mensen in Tsjechië weten zeer weinig over kannibalen en trekken toch verbazingwekkend snel conclusies. Er heerst regelrechte kannibalofobie. Ook de meest vredelievende kannibaal wordt afgeschilderd als een bloeddorstig beest. Dit ontmenselijkte beeld wordt dan vaak gepresenteerd op sociale media. Maar we moeten niet alle kannibalen over één kam scheren. De meeste kannibalen zijn namelijk fatsoenlijke en vredelievende mensen. Ze eten u op straat niet op en thuis koken ze heus geen kleine kinderen. We moeten in staat zijn onderscheid te maken tussen kannibalisme als geloof en militant, radicaal kannibalisme als politieke ideologie. We brengen onze lezers een interview met Jan Keutel, de voornaamste expert op het gebied van  kannibalisme, reiziger en avonturier in één persoon.

Goedendag mijnheer Keutel. De meerderheid van de Tsjechen heeft geen persoonlijke ervaringen met kannibalen. En toch is hun houding op zijn best afstandelijk, maar meestal uitgesproken vijandig. Hoe beoordeelt u de situatie?

Goedendag mijnheer de redacteur. Ja, dat is inderdaad zo. De meeste Tsjechen hebben met kannibalen geen persoonlijke ervaringen, ze weten niets over hun manier van leven en toch hebben we hier te maken met een onbegrijpelijke aversie tegenover deze groep. Mensen stellen zich vaak een kannibaal voor als een bloeddorstig beest. In de media kan de grootste onzin verschijnen en toch wordt die direct en kritiekloos door mensen overgenomen en via de sociale media verspreid. Het is de fout van de media dat ze niet genoeg positieve berichten verspreiden.

Wij kunnen dus concluderen dat de kannibalen vriendelijk en vredelievend zijn?

Ja. Op mijn reizen door de hele wereld heb ik deze mensen vaak ontmoet. U  zou versteld staan hoe aardig en behulpzaam zij zijn. Ze nemen u vriendelijk op in hun familie, ze bieden u thee aan en vaak ook soep, die trouwens voortreffelijk smaakt. Het zijn zeer hartelijke mensen. Veel van  mijn vrienden zijn kannibalen.

Een doorsnee mens stelt zich een kannibaal voor als iemand die mensenvlees eet. Is dat in werkelijkheid niet zo?

De vraag is niet erg goed gesteld, mijnheer de redacteur. De kannibaal is namelijk net als alle andere mensen; hij heeft ook  zijn eigen zorgen, gevoelens, wensen en behoeften. Kannibalen zijn liefhebbende ouders en ze zorgen heel goed voor hun kinderen. En ze hebben ook hun eigen geloof. We kunnen hen het recht op hun geloof niet ontnemen en we moeten ze respecteren zoals ze zijn, met al hun gewoonten.

Meneer Keutel, dat  geldt natuurlijk voor hun thuisland. Maar als ze naar ons toe verhuizen, zouden ze dan niet hun gewoonten moeten veranderen?

Ja, zo’n mening horen we wel vaker. Maar ik vind dat we niet zo zwart-wit moeten denken. De doorsnee gematigde kannibaal eet u heus niet op. Het zijn in principe goede mensen. Toch is het noodzakelijk om hun gewoonten te respecteren. En laten we eerlijk zijn, waarom zou men niet één teen kunnen missen als het in het belang is van een goede zaak, zoals een vredige samenleving met deze groep? Ja, radicaal kannibalisme is een ander zaak…

Hier moet ik u wel onderbreken. Bent u echt van mening dat we een lichaamsdeel zouden moeten opofferen om in vrede te kunnen leven?

Nee, u begrijpt me niet goed. Alles zou uiteraard op vrijwillige basis gebeuren. Een gematigde kannibaal wil u geen kwaad doen. En ik ben ervan overtuigd dat er onder ons  genoeg goede en behulpzame mensen te vinden zijn die de gelegenheid om een goede daad te verrichten aangrijpen en dat ze uit eigen beweging sommige, voor ze onnodige, onderdelen aanbieden. En er zijn vast en zeker mensen die het vertrek uit deze wereld als een geweldig punt achter hun goedmenselijk  leven  zullen gaan beschouwen.

Poe, poe, mijnheer Keutel, dat vind ik wel schokkend. Dit gaat mijn voorstellingsvermogen te boven…

Mijnheer de redacteur, zo gaat dat in de gewone wereld. Dat begrijp ik wel: vanuit het gezichtspunt van een Tsjech, die nooit  het Tsjechische dal heeft verlaten of  wiens verste reis naar Kroatië was, zal het u vreemd in de oren vindt klinken, maar er bestaan landen waar zo’n liefdevolle samenleving  heel gewoon is. Kannibalen leven al vele, vele jaren met andere culturen in symbiose en ze verrijken elkaar wederzijds.

Goed mijnheer Keutel, laten we  teruggaan naar het onderwerp dat u al hebt aangesneden: wat is  uw mening over het radicale kannibalisme?

Ja, dat is enorm groot probleem. Het gaat  in principe over het niet goed begrijpen en misbruik maken  van de van oorsprong vredelievende kannibalismegedachte. Radicale kannibalen overvallen voornamelijk niet-kannibalen en eten ze op bloedige feesten op. Maar ze overvallen ook de andere, gematigde, kannibalen.

En is dat niet vreemd? Kunt u ons uitleggen waarom de ene groep kannibalen de andere groep kannibalen overvalt en opeet?

Ten eerste moeten we ons realiseren dat kannibalisme niet monolithisch is. Er bestaan veel kannibalistische stromingen. Terwijl de gematigden begrijpen dat menselijke offers en dagelijkse feestmaaltijden niet noodzakelijk zijn om verlichting te bereiken, misbruiken de radicalen het vredelievende gedachtegoed van kannibalisme om aan de macht te komen  en te overheersen. Ze hebben een doctrine geschapen, waarin alleen het dagelijks nuttigen van de slachtoffers de enige goede weg is.  En elke kannibaal die weigert te doden, is voor hen een ketter en verdient als eerste opgegeten te worden. Ja, het radicale kannibalisme is een groot probleem in de wereld.

Dus… hoe zou u de situatie van afgelopen jaren beoordelen?

De situatie is zeer ingewikkeld. Radicaal kannibalisme, dat zich  de laatste jaren wijdverspreid heeft, heeft vele vredelievende kannibalen gedwongen hun thuis te verlaten. Het Westen zou ze moeten helpen door ze op te nemen en dat zonder voorwaarden en vooroordelen. En daarna de militante radicale kannibalen consequent en flink aanpakken, inclusief militair ingrijpen. Jammer genoeg komen  we in de maatschappij  nog steeds  xenofobe en racistische sentimenten tegen.

Dus u zegt: neem de kannibalen op?

Jazeker. Als beschaafde mensen hebben we plicht om te helpen, en dat houdt ook in de  geloofsvrijheid van de kannibalen te respecteren. Immers, ze kunnen een enorme aanwinst voor de economie zijn. En de opper- kannibaal weet hoe hij zijn kannibalen tot de orde kan roepen. Hij geniet enorm respect en is voor hen een natuurlijke autoriteit.

Mijnheer Keutel, maar hoe moeten we omgaan met het feit dat het eten van zelfs een stukje van menselijk lichaam door ons rechtssysteem is verboden?

Wat u zegt is niet helemaal correct. Dat is een soort mythe. Onze rechtsorde verbiedt moorden, natuurlijk, en dat is volkomen begrijpelijk. Zoiets als onvrijwillig afnemen van bijvoorbeeld een vinger, is niet toegestaan. Maar er is veel ruimte voor vrijwillige daden. Daarom zou men zo snel mogelijk met de discussie over de euthanasiewet  moeten beginnen. Verder zie ik ook veel ruimte voor vrijwillige donaties. Wij als humane en behulpzame mensen vinden vast en zeker een gezamenlijk aanvaardbare weg. Het is zelfs onze plicht.

En nog een laatste vraag mijnheer Keutel. Bent u niet bang voor het doordringen van het radicale kannibalisme naar Europa of eventueel voor verandering van gematigde kannibalen in radicale?

Ik denk niet dat er zoiets dreigt. Het zijn aardige mensen en ze willen in vrede leven,  in overeenkomst met hun cultuur en gewoonten. Ze zullen zeker dankbaar zijn voor elk hulp van ons.

Dank u voor het gesprek en ik hoop dat het voor u mogelijk zal zijn om onze lezers  in de toekomst nog eens te ontmoeten.

Ik dank u ook en tot ziens.

(Opmerking: Dit is een  parodie  op een  alternatieve realiteit. Elke gelijkenis met levende personen berust op louter toeval. Wie dit niet heeft begrepen of er iets anders achter zoekt, is hopeloos verloren)

Bron:
http://eportal.parlamentnilisty.cz
Auteur:Pavel Kolář

Vertaald uit het Tsjechisch door:
Z.B.
(voor www.ejbron.wordpress.com)