Geef mij Geert maar!

(Door: Wim van Schaik)

Hoe is het zover gekomen dat we Nederland hebben laten slopen? Ooit was er een tijd dat het overdragen van nationale bevoegdheden niet in ons hoofd opkwam. Belangen in het buitenland die regelden we gewoon zelf. Nu zijn we aan handen en voeten gebonden door EU-verdragen. Kees van der Staaij (SGP) wil daar wat aan doen en komt met een wet die het moeilijker moet maken om macht aan Brussel af te staan. Maar is dat genoeg?

Too late
In onze Grondwet (art. 91) staat dat de Staten-Generaal internationale verdragen met een gewone meerderheid kan aannemen: in beide Kamers de helft plus één. Eigenlijk raar, want veel landen hebben een hogere drempel. Begin september kreeg Van der Staaij steun in de Tweede Kamer voor een Grondwetswijziging om te komen tot het invoeren van een gekwalificeerde (tweederde) meerderheid voor EU-verdragen die macht weghalen uit Den Haag. Maar er is nog een lange weg van jaren te gaan…  Tegen de tijd dat de noodzakelijke grondwetswijziging erdoor is, is het spreekwoordelijke kalf verdronken en Nederland ontmanteld. Wellicht dat Van der Staaij er daarom de handen voor op elkaar kreeg. Dit voorstel is dan ook, hoe sympathiek het mag ogen, too late.

Too little
Volgens Van der  Staaij slaat hij drie vliegen in één klap: Erkenning van de realiteit van de Europese rechtsorde. Recht doen aan de constitutionele spelregels. Versterken van de positie van het Nederlandse parlement. De SGP was nooit een fan van de EU, maar dit klinkt toch echt alsof ze daar thans niet alleen de Europese (trouwens, moet dat niet EU zijn?) rechtsorde erkennen, maar ook alle EU-kritiek ingeslikt hebben. En versterking van een parlement dat functioneert als nepparlement is niet iets waar we op zitten te wachten. Gaat ook niets oplossen. Dit SGP-initiatief is niet alleen too late, het is ook too little.

Geef mij Geert maar
Geert Wilders komt in een artikel in de Volkskrant met een heel ander voorstel. Een voorstel dat politici dwingt het belang van het volk dat zij vertegenwoordigen voorop te stellen: het organiseren van bindende referenda. Eenmaal verkozen volksvertegenwoordigers kunnen vier jaar lang zo ongeveer doen wat zij willen, wat ze ook vaak doen. Volksvertegenwoordigers kunnen ook het volk negeren, en ook dat doen ze maar al te vaak. Directe democratie zou dat veranderen en de Nederlandse kiezer kans geven diverse keren per jaar via bindende referenda mee te beslissen over alle kwesties die zij belangrijk vinden.

Geweldloze revolutie
Met dit voorstel pleit Wilders voor niet minder dan een geweldloze, democratische en politieke revolutie: Nederlanders moeten rechtstreeks over hun eigen toekomst kunnen beslissen. Hij verwijst daarbij naar Zwitserland, waar burgers vier keer per jaar naar de stembus gaan om deel te nemen aan tientallen bindende referenda, op gemeentelijk, kantonnaal en nationaal vlak. Dus niet af en toe. En ook niet slechts raadgevend, zodat de uitslag weggeredeneerd kan worden.

Wilders: ‘De huidige machthebbers hebben Nederland aan de rand van de afgrond gebracht. Het regime in Den Haag is wereldvreemd en spreekt niet langer namens het volk. Ze zijn geschokt over wat ze zelf hebben veroorzaakt. Daarom moet ons politiek bestel op de schop. Want als de asielcrisis één ding leert, is het wel dit: Het volk weet véél beter wat goed is voor Nederland dan de regenten in Den Haag.’

En Wilders weet het beter dan Kees van der Staaij.

Door:
Wim van Schaik
(voor www.ejbron.wordpress.com)