Torsten Krauel (“Die Welt”) over mensen die begrip hebben voor de terreur van ISIS

(Vertaling: E.J. Bron)

Eindelijk een keer een al lang noodzakelijke afrekening met de mensen die begrip hebben voor terreur, die achter iedere islamitische gewelddadigheid de schuld van de geschiedenis van het Avondland zien. Het zijn niet de kruistochten, niet de koloniale periode en niet de Algerijnse oorlog die de oorzaken van de islamitische terreur zijn. Dat bewijst Torsten Krauel, de chef-commentator van “Die Welt”, met overtuigende voorbeelden, waarmee men het bijna allemaal eens kan zijn. Alleen die ene verklaring ontbreekt nog: als dit alles het niet is – wat is dan de reden van de bloedige roes van de Jihadisten? Het laatste antwoord blijft Krauel helaas schuldig. Daar doet hij goed aan, want hij wil immers vast en zeker nog langer chef-commentator van “Die Welt” blijven.

De onvoorstelbare ignorantie van diegenen die begrip hebben voor terreur

(Door: Torsten Krauel)

Radicaalislamitisch geweld is het gevolg van westerse politiek? Wat een onzin! De zwarten in de VS, de Polen, de Vietnamezen – zij hebben allemaal laten zien dat men anders kan reageren op toegebracht leed.

Duitsland heeft in de Tweede Wereldoorlog ongelooflijk leed over Polen Rusland gebracht. Daarvoor heeft het, in Pruisische naam, Polen verdeeld tussen zichzelf en Rusland, en nog eerder hebben de orderidders oorlog gevoerd tegen Polen. Zou het dus compleet logisch zijn dat nu jonge Polen en Russen onder verwijzing naar dit verleden naar Duitsland gaan en willekeurig Duitsers doodschieten, in cafés, in concertzalen, op stations?

Als je luistert naar diegenen die begrip hebben voor terreur zou dit inderdaad zo zijn. Het zou nog veel logischer zijn dat jonge Israëli´s naar Duitsland komen om als wraak voor de Holocaust zulke aanslagen te plegen. Maar ze komen naar Berlijn om er te wonen en te werken. Ook Servische of Kroatische jongeren gaan niet naar Turkije om zichzelf daar met wapengeweld genoegdoening te verschaffen voor de eeuwenlange kolonisatie door het Ottomaanse rijk.

Het is gewoon niet te verdragen, het argument dat Europeanen en Amerikanen zelf gezorgd zouden hebben voor het radicaalislamitische terrorisme, omdat zij al tientallen jaren lang de Arabische wereld gekoloniseerd en met oorlog bedekt zouden hebben. Ja, er was sprake van grote fouten. Zoals de Algerijnse oorlog van Frankrijk.

Geschiedvervalsing van eeuwig slachtofferschap

Van Bosnië tot Atjeh hebben de Amerikanen en Europeanen zich echter ook voor moslims ingezet. In Bosnië hebben zij een dreigende genocide gestopt, in Pakistan en Indonesië hebben zij bij aardbevingen en overstromingen geholpen als nauwelijks een islamitisch land dit gedaan heeft. Washington maakte in 1956 bruut een einde aan de Suez-oorlog ten gunste van Egypte.

Afgezien van het feit dat de geschiedvervalsing van het eeuwige slachtofferschap van de moslims een bedenksel van de radicale islamieten is, net zoals de geschiedvervalsing van het eeuwige slachtofferschap van Duitsland een bedenksel van volkse nationalisten was: moet men steeds maar blijven luisteren naar de zogenaamde alternatief-loosheid van een terroristisch antwoord op westerse overvallen? Deze preek van de medeschuld van het Westen dat radicale islamieten gewoon zomaar over andersdenkenden heen vallen, of dit nu in Irak, in Nigeria, in Engeland of in Frankrijk is? Nee, daar hoeven we niet steeds opnieuw naar te luisteren. Diegenen die het terrorisme verklaren, zijn beschamend kortzichtig.

Het antwoord van de VS op Hitler

Er zijn altijd twee manieren om in het reine te komen met een verleden dat vaak vreselijk is. In Duitsland bestonden na de Eerste Wereldoorlog de mensen van de dolkstootlegende, die huilden om Duitsland´s slachtofferschap en “vervullingpolitici” vermoordden. En er bestonden mensen zoals Gustav Stresemann, die met Frankrijk  het vergelijk zocht en Duitsland de Volkerenbond in leidde.

In Amerika bestonden er in de Tweede Wereldoorlog mensen zoals Henry Morgenthau, die Duitsland uit voorzorg terug wilde brengen tot de status van een agrarisch land. En er bestonden mensen zoals de Quakers, die schoolmaaltijden naar Duitsland stuurden, of zoals George Marshall, die de opbouwhulp bevorderde. Er bestaan altijd twee manieren.

Maar waarom alleen maar over Duitsland spreken? In de VS werden de slaven en hun nakomelingen onvoorstelbare dingen aangedaan. Daar bestond de beweging de Black Panthers, die dit met geweld wilden beantwoorden. En daar bestond Martin Luther King.

Of het voorbeeld Azië: Daar ligt Noord-korea, dat tot op de dag van vandaag de Korea-oorlog hardnekkig vol ressentiment en haat als de eeuwige misdaad tegen de menselijkheid presenteert en meerdere generaties opgevoed heeft in deze haat, hoewel Pjongjang de oorlog evengoed was begonnen als Hitler de zijne. En daar ligt Vietnam, dat een vergelijk met de VS zocht en vond, hoewel de door Hanoi ontketende Vietnam-oorlog voor de bevolking in menig opzicht net zo erg was als de Korea-oorlog.

In de Ierse IRA bevonden zich op geweld verliefde ophitsers en er waren mensen zoals Gerry Adams, die de drang tot het voortdurende geweld eindelijk langzamerhand aan banden legden. En de Poolse bisschoppen hebben al 20 jaar na de opstand van Warschau de hand gereikt ter verzoening.

Er bestaan gewelddadige revoluties en geweldloze. Er bestaan bloeddorstige mensen en er bestaan verzoeners. Er bestaan filosofen, die vernietiging prediken, en er bestaan filosofen die in de mensheid geloven. Er waren (en zijn in enkele regio´s van de wereld) christelijke haatpredikers en hun tegendeel bestaan. Er bestaan nationalisten en kosmopolieten, er bestaan dictators en democraten, er bestaan terroristen en vredelievende mensen. Er zijn altijd twee mogelijkheden.

En nu willen enkele mensen ons wijsmaken dat het terrorisme van groeperingen zoals Al-Qaida of ISIS het wellicht enige juiste antwoord op westerse politiek zou zijn? Een politiek, die niet door het Westen, maar door individuele staten werd uitgevoerd, een politiek, die altijd partners in het Midden-Oosten had, die zich vaak heeft vergist, maar ook vaak geholpen heeft, en die nooit zo doelbewust slecht was, die nooit zo samenzweringstheoretisch verbeten was als de mensen die begrip hebben voor de terreur ons graag willen wijsmaken.

De kruistochten zijn allang voorbij

Wat een ignorantie tegenover de geschiedenis. Wat een misachting van menselijke verscheidenheid en gevoelens, en wat een verdraaiing van de alternatieven, de verbanden en de religie. Er bestaan miljoenen, er bestaan honderden miljoenen moslims die vreedzaam en zonder moordbedoelingen leven.

Denken de apologeten dat Arabische vaders geen hoger levensdoel kennen dan te weten dat hun kinderen wegens Franse koloniale tijden 150 jaar geleden nu Franse jongeren vermoorden? Denken zulke mensen echt dat Arabische moeders zich geen andere vervulling zouden kunnen voorstellen dan de wens dat hun kinderen zichzelf zouden willen opblazen vanwege de kruistochten in de Middeleeuwen?

Dat is een beschamende vernauwing van de blik op een oude, veelzijdige cultuur. Het is een ontkenning van de macht van vredelievendheid, levenslust en liefde, een macht die niet stopt in de Levant. Wie serieus beweert dat willekeurig mensen te vermoorden uit historische redenen een natuurlijke prikkel van Arabische en islamitische jongeren zou zijn, spreekt peilloze onzin.

Jongeren die dat doen, worden verleid door een sekte, die haar zucht naar geweld mooi praat, net zoals in de jaren-20 de totalitaire bewegingen van Europa – en deze bewegingen waren niet het logische gevolg van de geschiedenis. Bereidheid tot geweld is nooit zonder alternatief. Er zijn altijd twee manieren.

Bronnen:
www.pi-news.net

www.welt.de
Auteur: Torsten Krauel

Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)